ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο ιδεολογικός πόλεμος κατά της οικονομικής , πολιτικής και «πνευματικής» τυραννίας που συρρικνώνει δραματικά τη λαϊκή και εθνική κυριαρχία και υποβιβάζει πολιτισμικά το έθνος , συνεχίζεται αμείωτα από το προσωπικό ιστολόγιο του Λουκά Σταύρου. Για ένα ελληνικό εθνικοκοινωνισμό. http://l-stavrou.blogspot.com

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Αγανακτισμένοι ή Εκτονωμένοι "πολίτες" ;

(Το Πολίτες ή Υπήκοοι θέλει συζήτηση.)
Μαζευτήκατε, τα είπατε, και έτσι εκτονωθήκατε.
Νάνι τώρα και αύριο όλοι πάλι εδώ για το ίδιο.
ΑΣ ΕΚΤΟΝΩΘΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΔΙΑΛΕΓΟΜΕΝΟΙ.
Ξεχάστηκε και ο θυμός ξεχάστηκε και η αδικία
χαλάρωσε η γροθιά πάει και ηρωϊσμός μπροστάρης
ΠΑΛΙ Η ΑΠΡΑΞΙΑ!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ,
ΣΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ, ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!
"Ειρηνικά" και "πολιτισμένα" χωρίς να απειλείτε...


κανέναν και χωρίς να καταφέρνετε τίποτε, έτσι,
χαρίστε στους ενόχους και πάλι την ησυχία τους.
Τί έχουν να φοβηθούν απο "εκτονωμένους" σαν εσάς;
Είστε μιά ακίνδυνη χύτρα.

Πέραν αυτών που είναι η άποψή μου για τους αγώνες
χωρίς έμπρακτο αποτέλεσμα, το μόνο που διακρίνω ως
θετικό είναι οτι το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΘΙΚΟ αναγεννάται.
Προσπερνώ τα "απο πού" , "ποιές αιτίες" και για
ποιόν λόγο-σκοπό και το "εάν" χρησιμοποιείται.
Ελπίζω, οι αναθυμιάσεις της εκτόνωσης σε αυτές τις
μαζώξεις των φραπεδ-ο-ελλήνων να επηρρεάσουν μαζικά
το "κυρείκιο" και να προκαλέσουν την επαναφορά του
"υποκειμένου" πάλι σε σκεπτόμενο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝ.
Γιατί δέν ιδρύετε Συλλόγους στην γειτονιά σας όπως
κάνουν και οι Έλληνες του εξωτερικού για να μείνουν
ΕΝΕΡΓΟΙ (και όχι "εκτονωμένοι - άπραγοι") ΕΛΛΗΝΕΣ;
 

Επιστροφή στην ύπαιθρο. του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου.

 
Κάθε γωνιά της ΓΗΣ μας και μια παλιά ιστορία. Κάθε γωνιά της ΠΑΤΡΙΔΑΣ κι ένας ανεμοδαρμένος θρύλος. Κάθε γωνιά της ΕΛΛΑΔΑΣ και μια ατόφια παράδοση.

Η Φύση ολάκερη, η αισθητική του βουνού και της θάλασσας, η "ελληνική χλωρίς" του Περικλή Γιαννόπουλου, όλο τούτο το παράδοξο ματοβαμμένο τοπίο βρίσκεται στα πόδια κι οι φυλλωσιές του πανάρχαιου δένδρου κι αυτές στην αγκαλιά σου.

Ελλάδα δεν είναι η Αθήνα και μόνο, δειλέ πατριώτη. Κι Ελλάδα πάλι δεν είναι μόνο ο Παρθενώνας, το γκριζόμορφο σήμερα τουριστικό είδωλο της γηρασμένης των αρχαίων νεότητος.

Σαν άνθρωπος, σαν έθνος, σαν ράτσα και φυλή δεν πιστοποιείς την ταυτότητά σου στους τέσσερις τσιμεντένιους τοίχους της άμορφης μεγαλούπολης, που κατατρώγει σαν άρπυια τα σωθικά της ψυχής σου για να σ’ εκφυλίσει με ξεχωριστή μαεστρία σε υπάνθρωπη καρικατούρα των καιρών μας.

Η φωνή σου μια βροντή πρέπει να’ναι! Πολιτισμός δεν είναι μονάχα το λειτουργικό αποτέλεσμα της πολιτειακής δόμησης των αστικών κοινωνιών. Πολιτισμός δεν είναι οι απλωμένες παλάμες των ζήτουλων γύφτων στα λεριασμένα πεζοδρόμια. Πολιτισμός δεν είναι το υπαλληλικό σύνδρομο του ωραρίου και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Κουλτούρα είναι όλα τούτα. Λέξη πρωτευουσιάνικη και ρυπαρή. Λέξη που μυρίζει τσιμέντο, μαζούτ και θερινό ιδρώτα των όχλων στα «θέατρα γκαράζ» και στις τζαζ συναυλίες. Λέξη με φως χλωμό, που αντιφεγγίζει ισχνά στην νυκτερινή κατανάλωση των αμερικάνικων πυρσών τους ρυθμούς των ξεπεσμένων και των αδυνάτων στις βρώμικες αίθουσες, τις κοινωνικές ανασφάλειες.


ΕΛΛΑΔΑ είναι μι’ ανέμελη μακριά κι απότομη γη, με πολιτισμό φτωχό σε απαρίθμηση στοιχείων μα πλούσιο σε συμβολισμούς και ζωές. Βουνά, ποτάμια, δάση, θάλασσα κι απόκρημνες ακτές, τούτα όλα μαζί τα λίγα είναι η Παράδοσή μας κι αυτή μας η ιδεολογία. Κι Έλληνας εκείνος που ζει μ’ αυτά είναι, έστω και κάθε φορά σαν επισκέπτης, σαν τρεμάμενος φυγάς, που λαχταρά τη μύηση στο φυσικό και στ’ αρχέγονο.

Αντιθέσου στα ψεύτικα μηνύματα των ύποπτων δρόμων αυτής της άθλιας αισθητικής, που εκμηδενίζει τους άνδρες και πολλαπλασιάζει τους – είτε ψυχικά είτε σωματικά – ομοφυλόφιλους παρακμίες. Δρέψε τον καρπό της υπαίθρου κι αγωνίσου στη ζωτική πλευρά των συνόρων της φύσης, σκοτώνοντας τις όποιες δειλίες κι ανασφάλειες σου κληροδότησε ο τρόπος ζωής στην πόλη του νέφους και της διαφθοράς.

Αν χρίσουμε μια ΝΕΑ ΤΑΞΗ πραγμάτων, θεμέλιά μας ας είναι οι Αρχαίοι Ναοί, οι κατάσπαρτοι σε κάθε γωνιά της Πατρίδας και μαζί τους τα Κάστρα του Μωριά και της Ρούμελης, τα βράχια της Θεσσαλίας και τα βουνά της Πίνδου. Και λάσπη ας έχουμε απ’ τις αμμουδιές των νησιών μας και τα ορμητικά ποτάμια των ορέων της Θράκης.

Επιστροφή στην ύπαιθρο, εμπρός!

Δύο λόγοι κάνουν τώρα τούτη την άποψη πιότερο απαιτητική κι επιτακτική: Αρχικά η ανάγκη για την επίπλαση του ανδρικού ιδεώδους του Έλληνος, με μέθοδο τη σκληραγωγία και την υπέρτατη πάλη που απορρέει απ’ την ολοσχερή έκθεση στην Φύση. Μια εκγύμναση όχι απλά επιστημονική και βιοσωματική, μα παράλληλα μαγική και θεία απ’ τ’ αγίασμα της βροχής και το ψήσιμο του Ήλιου και τ’ άγγιγμα του πάγου. Κι έπειτα για έναν ακόμη εξαίσιο σκοπό και λόγο: Για τ’ αγκάλιασμα της Λαϊκής μας Αισθητικής. Κείνου του υπέροχου και υπέρογκου κόσμου, που περικλείει την Αρχαιότητα των προομηρικών και κλασσικών χρόνων διαμέσου του Βυζαντινού μεσαίωνα και της Εθνεγερσίας της κλεφτουριάς μέχρι τα σήμερα. Κάθε τι απ’ τα τραγούδια, τους χορούς, τα ήθη κι έθιμα, τη ζωγραφική και τέχνη των προγόνων, που με θεία παρέμβαση και βοήθεια διατήρησε η παράδοση.

Πίσω στα ερείπια των σπιτιών των παππούδων, όπου το φιθόσπιτο της παράδοσης προσμονεί χρόνους τώρα την επιστροφή του Νέου Αφέντη. Πίσω στ’ απόκρημνα φαράγγια των πάμπολλων μαχών και θρυλικών ασμάτων, αναρριχόμενοι με πάθος σαν Έλληνες τα κάθετα βράχια της αδάμαστης θέλησης της Γης. Πίσω στα καταγάλανα νερά κολυμπώντας και διασχίζοντας με πανιά μας τους υδάτινους δρόμους της εξάπλωσης της Ελληνικής μεσογειακής κοσμοκρατορίας. Κείθε, παντού όπου απλώνει η ματιά σου, θα δεις και θα νιώσεις την Ελλάδα. Μακριά απ’ τους πύργους της Βαβέλ, των αντιανθρώπινων πολυκατοικιών και των μπολσεβίκικων πανσπερμιακών μαζώξεων. Μακριά απ’ τ’ άστεα της οπισθοδρόμησης, που θυμίζουν καταναγκαστική συμβίωση στις βιβλικές πόλεις. Πίσω στην ελευθερία της βούλησης για αντρίκια ζωή και ένδοξο θάνατο.

Νιώσε τον ψίθυρο της αέναης μοιρολογίστρας της Φυλής.

Στήσε τ’ αυτί σου στο αλμηρολάξευτο στόμιο του κοχυλιού κι άκου τα λόγια τα θεϊκά και τις ορμήνιες. Απ’ τις αιμόκοφτες κορφές των ορέων τρέχουν τα νερά κι οι απόκοσμοι θεοί των ποταμιών, κείθε στο κέντρο των πηγών και των αιώνιων κρουνών της σοφίας, σηκώνουν το εύρωστο κορμί τους και σε φωνάζουν κοντά τους.

Αυτόν τον πολιτισμό ξέραμε κάποτε και μ’ αυτόν γράψαμε ιστορία πρωτοποριακή και υπερκόσμια. Μουσική μας δεν υπήρξαν τα κλαπατσίμπαλα της στομφώδους διανόησης, ούτε καν οι ιταλιάνικες και ψαλιδόκωλες οπερέτες της ψευτοαριστερής μπουρζουαζίας και της μασωνικής καλτσοδέτας. Μουσική μας το κελάηδημα του αηδονιού και η ηχώ του πετάγματος της γερακίνας. Μουσική μας το ουρλιαχτό του λύκου στ’ ολόγιομο φεγγάρι και ο βρυχηθμός του λιονταριού. Τέχνη μας μια καλοχτυπημένη στο πυρωμένο αμόνι λόγχη και μια κομψά σκαλισμένη ασπίδα. Τέχνη μας η απεικόνιση της τελειότητας των θεών μας.

Εμπρός λοιπόν! Πίσω στην Ελληνική φύση, όπου το φαύλο και το περιττό σαπίζει γιατί τα πάντα εκεί είναι αδυσώπητα κι αληθινά και δεν ευνοούν τους ανίκανους και τους διαλογικούς. Πίσω εκεί που η γνώση δεν διδάσκεται αλλά εμπνέεται απ’ το σκληρό παιχνίδι του φωτός και του σκότους. Πίσω εκεί όπου ο Καιάδας αρμόζει στους φυλετικά αλλοπρόσαλλους και τους ηθικά ισχνούς. Πίσω εκεί όπου ό,τι δεν σε καταστρέφει σε κάνει ισχυρότερο!

Για να διαφυλάξουμε τη γη μας απ’ τ’ αρπακτικά γαμψόνυχα των ξένων και των εβραίων, που βάλθηκαν να την ακμάσουν με χρήμα και συμβόλαια. Για να διαφυλάξουμε τ’ αρχαία μας μνημεία απ’ τους κάπηλους ληστές, τους βουτηχτές των ηθών αλλά και των ναυαγίων. Για να γλυτώσουμε τους Δελφούς απ’ τους βρωμερούς τεχνοκράτες και τους αισχροκερδείς βιομηχάνους του βωξίτη και της αλουμίνας. Για να σταματήσουμε την αντίθετη στη Λαϊκή Παράδοση μοντερνίζουσα οικιστική δόμηση. Για ν’ ακούσουμε τα τελευταία τραγούδια και να διασώσουμε τους αρχέγονους θρύλους και τ’ αρχέτυπα έθιμα των χωριών. Για να φιλήσουμε τα γένεια των τελευταίων αγνών γερόντων της φυλής μας. Για να δοκιμάσουμε χωρίς πολλή σκέψη το παιγνίδι αντάμα στη ζωή και το θάνατο, αντάμα στην Ελλάδα, ρισκάροντας και μεις κάτι μια φορά, που έχουμε τόσο επαναπαυθεί στην ασφάλεια της αστικής μας διαβίωσης. Για να βοηθήσουμε στη διαιώνιση των λιγοστών ζώων που απέμειναν άγρια. Ζώων που σημάδεψαν την Λαϊκή μας Αισθητική, αλλά και την Λαϊκή μας Ζωή.

Εμπρός λοιπόν! Για να κελαρύσεις και συ κάποτε στις πηγές της Μαντικής!


ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

πηγή:  http://asyndesmos.blogspot.com/

ΠΟΙΟΙ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ESXATIANASXESI ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;;;;


ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΟΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΙΝΕ ΤΟΥΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΤΑ ΜΑΤ ΝΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΣΕ ΓΡΙΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ 'ΦΧΑΡΙΣΤΗΘΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΟΧΗ ΠΑΡΕΑ ΣΟΥ ΡΕ " HELLAS - ORTHODOXY " !!! - ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΕΖΕΙΣ ΡΕ ΜΗΤΣΑΡΑ; ΣΚΥΛΟΒΡΩΜΟΚΟΠΗΣΑΜΕ ΑΠΟ ΠΡΑΚΤΟΡΙΑ... ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΤΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ... ΑΠΛΩΣ, ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΚΤΟΡΙΑ, ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΟΜΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΧΙΛΙΟΦΩΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΧΙΛΙΟΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΜΕΝΟΙ (ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΓΝΩΣΤΑ ΠΡΑΚΤΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ) ΚΑΙ «ΣΤΡΑΒΩΣΑΝ» ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ ΤΟΥΣ - ΕΧΑΣΑΝ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΑ ΚΥΠΑΤΖΟΝΙΑ... ΠΟΛΛΗ «ΔΟΥΛΕΙΑ» ΞΑΦΝΙΚΑ... ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ... ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΡΑΨΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ... ΤΡΑΒΑΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΗΤΣΑΡΑ... ΤΡΑΒΑΤΕ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ... ΠΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ JOHNNY ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗΜΑΛΑΚΑ... ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ... ΞΕΡΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ESXATIANASXESI

ΑΠΟ ΟΤΙ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΠΛOΚΑΡΙΣΤΕΙ ΟΙ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ

ΠΟΙΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ESXATIANASXESI ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΜΩΝΟΥΝ ΑΡΑΓΕ;;;


HELLENICREVENGE

Ο Αδαμάντιος Κοραής για το Πατριαρχείο - Ελληνική Νομαρχία 1806


Η Ελληνική Νομαρχία "Λόγος Περί Ελευθερίας" γράφτηκε το 1806 και αποτέλεσε το ιδεολογικό μανιφέστο της Επαναστάσεως των Ελλήνων ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο "Λόγος Περί Ελευθερίας", αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα που γράφτηκαν την συγκεκριμένη περίοδο. Ο Αδαμάντιος Κοραής στο παρακάτω απόσπασμα από το συγκεκριμένο έργο, επεξηγεί ακριβώς τις αντιθέσεις που είχαν οι υποδουλωμένοι Έλληνες με το Πατριαρχείο και την αντίθετη στάση του πριν και κατά την πορεία αυτών προς την Ελευθερία...

Α΄ ΣΤΑΣΙΣ

Ω συ μιαρά Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, εις τι ομοιάζεις; Ήθελα να ξεύρω από σε τώρα όπου σε ερωτώ, εις τι, λέγω, ομοιάζεις τους ιερούς και θείους αποστόλους του λόγου της σοφίας του Ιησού Χριστού; Ίσως στην αφιλοκέρδεια, όπου εκείνοι εκήρυττον; Άλλ’ εσύ είσαι γεμάτη από χρήματα, όπου καθημερινώς κλέπτεις από τους ταλαίπωρους χριστιανούς. Ίσως την εγκράτεια και χαλιναγωγία των παθών; Άλλ’ εις ποίον μεγάλον ξεφάντωμα δεν ευρίσκεται μέρος από τους συγκλήτους σου, και ποιος από αυτούς δεν λατρεύει δύο και τρεις αρχόντισσας με άκραν αναισχυντίαν και σχεδόν φανερά;

Μήπως τούς ομοιάζεις εις την ευλάβειαν των προς την θρησκείαν; Αλλά ποιος δεν γνωρίζει την άκραν ανευλάβειάν σου και ποίος δεν ηξεύρει πόσον γελοιωδώς και χλευαστικώς εκτελείς τας ιερουργίας; Εις τι λοιπόν τους ομοιάζεις; Εις την φιλανθρωπότητα; Εσύ τους πτωχούς δεν καταδέχεσαι ούτε καν να τους δής, ουχί δε να τους βοηθήσης. Η λύσσα σου δια τα χρήματα είναι απερίγραπτος. Τους ομοιάζεις ίσως εις την φιλαδελφότητα, εις την ομόνοια, εις την επάλληλον αγάπην; Αλλά ποίος δεν γνωρίζει πόσον προσπαθεί ο ένας να βλάψη τον αλλον; Εις τι λοιπόν τους ομοιάζεις; Βέβαια, εις ουδέν. Ω της δυστυχίας σας άνθρωποι βάρβαροι και μωροί. Έπρεπε νά ξαναγυρίσει ο Χριστός, δια να σας φωτίση, επειδή εσείς ούτε καν στοχάζεστε να ανοίξητε ποτέ εν βιβλίο, δια να λαμπρύνητε τον εσκοτισμένο σας νούν.

Συ, λοιπόν, ω Σύνοδος, αγκαλά και να φέρεις τους τίτλους της αγιωσύνης και τα σημεία της αρετής, ουχί, ουχί, ποσώς δεν ομοιάζεις τα υποκείμενα, όπου προσπαθείς να παρησιάσης. Συ είσαι μία μάνδρα λύκων, όπου δεν υπακούεις τον ποιμένα σου και κατατρώγεις τα αθώα και πολλά ήμερα πρόβατα της ορθοδόξου εκκλησίας....

Στην Κωνσταντινούπολιν, λοιπόν, ευρίσκεται ο πατριάρχης και η Σύνοδος. Ο πρώτος ονομάζεται οικουμενικός. Και αν άλλο δεν σημαίνει αυτός ο γελοιώδης τίτλος μαζί με τους τόσους άλλους όπου λαμβάνει, φανερώνει όμως, ότι οι άλλοι τρεις πατριάρχαι υπόκεινται εις αυτόν.


Β΄ ΣΤΑΣΙΣ

Αυτός λοιπόν (δηλαδή ο Πατριάρχης), διαμοιράζει εις όλες τις επαρχίες του οθωμανικού κράτους, και πολλάκις πέμπει και εκεί οπού δεν είναι χριστιανοί, τόσες εκατοντάδες αρχιεπισκόπους, εξ ων ο καθείς έχει τέσσαρες ή πέντε επισκοπές, στις οποίες πέμπει και αυτός τόσους επισκόπους. Αυτό είναι το σύστημα της εκκλησιαστικής αρχής, ο τρόπος δε της διοικήσεως είναι ο ακόλουθος:

Η Σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικό θρόνο από τον οθωμανικό αντιβασιλέα δια μίαν μεγάλη ποσότητα χρημάτων, έπειτα τον πωλεί ούτινος της δώσει περισσότερο κέρδος, και τον αγοραστή τον ονομάζει πατριάρχη. Αυτός, λοιπόν, δια να ξαναλάβει τα όσα εδανείσθη δια την αγορά του θρόνου, πωλεί τις επαρχίες, στις αρχιεπισκοπές, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα, και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους, οι οποίοι πωλώσει και αυτοί εις άλλους τας επισκοπάς των. Οι δε επίσκοποι τας πωλώσει των χριστιανών, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαό, δια να εβγάλωσι τα όσα εξώδευσαν. Και ούτος εστίν ο τρόπος, με τον οποίον εκλέγονται των διαφόρων ταγμάτων τα υποκείμενα, δηλαδή ο χρυσός.

Η πρώτη έγνοια του πατριάρχη, είναι να αποκτήσει την φιλία των φίλων της Συνόδου, όπου ως επί το πλείστον, είναι οι γυναίκες των πρώτων αρχόντων, πλουσίων αμαθών του Φαναρίου. Και αυτό το κάμνει δια δύο αίτια: Πρώτον μεν, δια να ήμπορει να κλέπτη με περισσότερο θάρρος, δεύτερον δε να κλέπτει δια περισσότερο καιρόν, ωσάν όπου αυτή η Σύνοδος έχει όλα τα μέσα στην οθωμανική δυναστεία, και εξακολούθως, όταν ο πατριάρχης δεν της αρέσκει, ευθύς τον εξορίζει. Και δεν της αρέσκει πάντοτε, όταν δεν ομογνωμεί με αυτήν, και όταν δεν υπογράφει, χωρίς να αναγνώσει ο,τι γράμμα του παραδώσει.

Η υπερηφάνεια και διεστραμμένη ψυχή αυτών των δώδεκα μωρών της Συνόδου τους εμποδίζει από το να στοχασθώσι την φοράν, οπού προξενούσι εις τον λαό με τα μεγαλώτατα έξοδα των συχνών αλλαγών των πατριαρχών, και άλλο δεν ενθυμούνται, παρά ότι, όσα εξοδεύσουν, τα ξαναλαμβάνουν από τον νεόφυτο, και πάντοτε με το διάφορον τους. Αλλά που να διηγηθώ, όσα η μιαρά των ψυχή εφευρίσκει! Φθάνει λοιπόν να ξέρετε, ότι, όσα και να κάμνωσι, τα κάμνωσι δια χρημάτων, και πληρώνοντάς τους τινάς ημπορεί να λάβη την συγχώρησιν δια κάθε αμάρτημα. Τόσον εβαρβαρώθη η κλάσις της ιεροσύνης των Ελλήνων. Προς τούτοις ο αρχιεπίσκοπος πωλεί τας ενορίας της πόλεως ούτινος ιερέως θελήσει, και έπειτα εξορεί όποιον θέλη από αυτούς, και ξαναπωλεί την ενορία αλλού, δια να του κάμη το ίδιον ύστερα απ’ ολίγον. Κάθε τόσον τους ζητεί δάνεια, και ποτέ δεν τους τα επιστρέφει. Κανείς δεν τολμεί να αντισταθεί εις τους λόγους του, επειδή ευθύς τον αφορίζει και έπειτα τον εξορεί και λαμβάνει την περιουσία του. Και ούτος εστίν ο τρόπος, με τον οποίον ενεργούσι τα ηδύτατα εντάλματα του Χριστού.

Πώς άραγε ζώσιν αυτοί οι αρχιεπίσκοποι εις τας μητροπόλεις των και ποίαι είσίν αι αρεταί των; Τρώγωσι και πίνωσι ως χοίροι. Κοιμώνται δεκατέσσαρας ώρας τήν νυκτα καί δύο ώρας μετά το μεσημέρι. Λειτουργούσι δύο φοράς τον χρόνο, και όταν δεν τρώγωσι, δεν πίνωσι, δεν κοιμώνται, τότε κατεργάζονται τα πλέον αναίσχυντα έργα, όπου τινάς ημπορεί να στοχασθεί. Και ούτως εις τον βόρβορο της αμαρτίας και εις την ιδίαν ακρασίαν θησαυρίζουσι χρήματα, και οι αναστεναγμοί του λαού είναι προς αυτούς τόσοι ζέφυρες.

Ο χορός των επισκόπων εξακολουθεί μετά τους αρχιεπισκόπους. Αυτοί, πάλιν, είναι άλλοι λύκοι, ίσως χειρότεροι από τους πρώτους, επειδή κυριεύουσι τους χωρικούς και ιδιώτες. Ανεκδιήγητα είναι τα ανομήματα των και η σκληρότητα των διαπερνά κατά πολλά εκείνη της ίδιας παρδάλεως. Αυτοί πέμπουσι τόσους ληστάς, δια να ειπώ έτσι, εις τα χωρία της επισκοπής των, και τους δίδουσι τον τίτλο του πρωτοσυγκέλλου ή του αρχιμανδρίτου άλλου τινός τάγματος, οι οποίοι άλλο δεν ξεύρουν, παρά να γράφουν ονόματα των χριστιανών με όλη την ανορθογραφία.

Αυτοί, λοιπόν, περιφέρονται εις όλα τα χωρία της επισκοπής και με άκραν ασπλαγχνία εκδύουσι τους πολλά αθώους χωριάτας, και μάλιστα τας γυναίκας. Όταν δεν τοις ευρίσκουσι χρήματα, τότε τίνος αρπάζουσι εν φόρεμα, τίνος εν εργαλείο της γεωργικής, τίνος εν στολίδι της γυναίκας του, και φθάνουν να τους παίρνουν ως και τα δοχεία των φαγητών. Από άλλους πάλιν λαμβάνουν τόσα κιλά σιτάρι, τόσο κρασί. Με ένα λόγο τους γυμνώνουν, και έπειτα τους ευλογούν και φεύγουν. Πολλάκις δε περιέρχεται ο ίδιος επίσκοπος στα χωρία, και τότε πλέον ακολουθούν τα χειρότερα. Αυτός ο αναίσχυντος και βάρβαρος και αμαθέστατος άνθρωπος, αφού τρώγει δι' όσας ημέρας μένει εις το χωρίον από την πτωχή κοινότητα, αφού αρπάζει όσα περισσότερα δυνηθή, τότε αφορίζει ένα δύο, και άλλους τόσους κάμνει παπάδες, και έπειτα φεύγει.

Μετά των Επισκόπων, λοιπόν, έρχονται εκείνοι οι πρωτοσύγκελλοι, οι αρχιμανδρίτες και οι πνευματικοί, οι οποίοι στέλλονται από τα μοναστήρια με κάποιας πανταχούσας. Αυτοί είναι αναρίθμητοι, επειδή δεν ευρίσκεται πόλις χωρίον, οποίο να μην φυλάττη ένα ή δύο από αυτούς τούς λαοκλέπτας, οι οποίοι παρουσιάζονται εις τον αρχιερέα και αγοράζουν παρ' αυτού την άδειαν του κλεψίματος, και έπειτα, με άκρα αυθάδεια, αρχινούσιν από σπίτι εις σπίτι, να ζητούσιν ελεημοσύνη, και εκδύουσιν εξόχως τας γυναίκας, όσον ημπορούσι.


Γ΄ ΣΤΑΣΙΣ

Εκατό χιλιάδες, και ίσως περισσότεροι, μαυροφορεμένοι ζώσιν αργοί και τρέφονται από τους ιδρώτας των ταλαιπώρων και πτωχών Ελλήνων. Τόσαι εκατοντάδες μοναστήρια. όπου πανταχοθεν ευρίσκονται, είναι τόσαι πληγαί εις την πατρίδα, επειδή, χωρίς να την ωφελήσουν εις το παραμικρό, τρώγωσι τους καρπούς της και φυλάττουσι τους λύκους, δια να αρπάζουν και ξεσχίζουν τα αθώα και ιλαρά πρόβατα της ποίμνης τους. Ιδού, ω Έλληνες, αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή αθλία και φοβερά κατάστασις του ελληνικού ιερατείου, και η πρώτη αιτία όπου αργοπορεί την ελευθέρωσιν της Ελλάδος.

Αυτοί οι αμαθέστατοι, αφού ακούσουν ελευθερία, τους φαίνεται μία αθανάσιμος αμαρτία. Τι λοιπόν διδάσκουσι τον απλούστατον λαό; Τι στοχάζεσθε να λέγωσιν οι ιεροκήρυκες έπ' εκκλησίας; Φέρουσιν ίσως τας παραβολάς του Ευαγγελίου, δια να παρακινήσωσιν τους ακροατές εις την ομόνοια; Μας είπον ποτέ ποίοι ήταν, και πόθεν κατάγονται; Μας ανέφερον ποτέ πως διοικείται ο κόσμος και οποία είναι η καλλιτέρα διοίκησις; Μας εξήγησαν ποτέ τι εστί αρετή, και οποία είναι τα μέσα δια να την αποκτήση τινάς, και ποτέ λάμπει ή αρετή; Και ποίος να μας τα είπη, αν δεν τα λέγουσιν αυτοί;

Φεϋ! βαβαί της αθλιότητας μας! Οι ιεροκήρυκες αρχινούν από την ελεημοσύνη και τελειώνουν εις την νηστεία. Πώς θέλεις λοιπόν να ξυπνήσουν οι Έλληνες από την ομίχλη της τυραννίας; Ω άνθρωποι, όντως βάρβαροι, χυδαίοι και εχθροί φανεροί της πατρίδος μας, πως κάμνετε με την αμάθεια σας και τινάς να βλασφημώσι; Ω εχθροί της αληθείας! Δεν βλέπετε, ότι με αυτήν την κακήν σας παρηγορίαν υποχρεώνετε τους Έλληνες, αντί να μισήσουν την τυραννία και να προσπαθήσουν να ελευθερωθούν, εξ εναντίας να την αγαπώσι, και μάλιστα, να νομίζωνται εύτυχείς πιστεύοντες από απλότητα των, ότι παιδεύονται εις την παρούσαν ζωήν, δια να αποκτήσουν τον παράδεισο; Ποίος Εσκαριώτης σας έβαλε εις τον νουν, να προφέρητε τοιαύτην παρηγορίαν, όταν δεν ηξεύρετε να την εξηγήσητε, ω αναίσχυντοι; Τα αμαρτήματα, ίσως, παιδεύονται μέ άλλα αμαρτήματα, ω άφρονες; Δεν στοχάζεσθε, πόσον ατιμείτε και τον εαυτόν σας και την Εκκλησίαν με τους παραλογισμούς σας;

Ω αδελφοί μου Έλληνες, ίσως δεν καταλαμβάνετε πόσην δύναμιν έχουσι τα λόγια των καλογήρων και των πνευματικών εις τας ψυχάς των απλουστάτων ακροατών. Πόσον γρηγορώτερα ηθέλαμεν ελευθερωθή από τον οθωμανικόν ζυγόν, εάν οι πνευματικοί δεν ήταν αμαθείς, καθώς είναι, και αv εδίδασκον εις την εξομολόγησιν με γλυκά λόγια την αλήθεια και την αρετή, την ελευθερία και την ομόνοια, και όλα τα μέσα της ανθρωπίνης ευτυχίας. Αλλά ποίους να φωτίσουν οι εσκοτισμένοι και να διδάξουν οι αμαθείς; Ας σιωπήσουν το λοιπόν, αν δεν ηξεύρουν τι να ειπούν.

Και εσείς, οι επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι, παύσατε, δια όνομα του Θεού, παύσατε πλέον από το να χειροτονήσετε ιερείς, και μη, φοβούμενοι να πτωχύνει η εκκλησία του Χριστού από υπηρέτες, την γεμίζετε από αναξιωτάτους σκλάβους. Μάλιστα δε συ, ω πατριάρχα, οπού ως κεφαλή της εκκλησίας σέβεσαι παρά πάντων και τιμάσαι, προσπάθησε να διορθώσεις τα κακά, όπου προξένησε η αμέλειά σου. Έκλεξον αρχιερείς τους σοφούς και ενάρετους, κατεδάφισε όλα τα μοναστήρια, δια να ολιγοστεύσης τα βάρη του λαού, διόρθωσε μερικές συνήθειες της θρησκείας, όπου την σήμερον φανερώς βλάπτουσι κατά πολλά τούς χριστιανούς. Υποχρέωσε όλους τους καλογήρους, να υπάγουν να σπουδάξουν εις τα σχολεία και να μεταχειρισθούν εκείνον τον καιρόν, όπου εξοδεύουσι εις το να περιφέρωνται από σπίτι σε σπίτι, εις την μελέτη των σοφών της εκκλησίας και εις τον ορθόν λόγον. Πρόσταξε να μένουν τα λείψανα των αγίων εις τας εκκλησίας και να μην αποκαταστώνται είδος εμπορίου. Εμπόδισε τα θαύματα, δια να εξαλείψεις την δεισιδαιμονίαν. Βγάλε από την υπηρεσία της εκκλησίας τις γυναίκες, δια να ολιγοστεύσουν τα αμαρτήματα των καλογήρων. Και κάμε, τέλος πάντων, μίαν φοράν το χρέος σου, δια να φανής πιστός δούλος και επίτροπος αληθής του Χριστού. Τότε το ιερατείο, όπου σήμερον ο φιλόσοφος και ενάρετος κατηγορεί και αποστρέφεται, θέλει σέβεται και επαινεί.

Αδαμάντιος Κοραής

"Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν· και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τούς χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε δια δικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους."  ("Αγιος" Κοσμάς ο Αιτωλός)

ελληνικό αρχείο

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/05/korahs-gia-to-patriarxeio.html#ixzz1NScrOdU3

Ο Λένιν είχε εβραϊκή ρίζα - Η µεγαλύτερη αδελφή του Αννα Ουλιάνοβα ενηµέρωσε µε επιστολή τον Στάλιν το 1932

Για πρώτη φορά οι ρώσοι πολίτες µπορούν να δουν τα ντοκουµέντα που αποδεικνύουν τις φήµες εδώ και πολλά χρόνια ότι ο Βλαντίµιρ Λένιν είχε εβραϊκή καταγωγή. Δεκάδες έγγραφα και φωτογραφίες βρίσκονται πλέον εκτεθειµένα στο Μουσείο Κρατικής Ιστορίας στη Μόσχας – ένα απόαυτά είναι µια επιστολή γραµµένη από τη µεγαλύτερη αδελφή του Λένιν, την Αννα Ουλιάνοβα, στην οποία αναφέρεται ότι ο πατέρας της µητέρας τους ήταν ουκρανός Εβραίος που είχε ασπαστεί τον χριστιανισµό προκειµένου να ξεφύγει από την περιοχή όπου ήταν αναγκασµένοι να ζουν όλοι οι Εβραίοι και να έχει πρόσβαση σε ανώτερη µόρφωση. Η περιοχή εκείνη,γνωστή ως Pale of Settlement (όριαεγκατάστασης), αποτελούσε το 20% τηςτσαρικής Ευρωπαϊκής Ρωσίας και αντιστοιχούσε στις περιοχές που σήµερα αποτελούν τµήµατα της Λιθουανίας, της Λευκορωσίας, της Πολωνίας, της Μολδαβίας, της Ουκρανίας και της Δυτικής Ρωσίας. Ο παππούς του Λένιν ήταν εγκατεστηµένος µε την οικογένειά του εκεί, καθώς ήταν η µοναδική περιοχή όπου, σύµφωνα µε τσαρική απόφαση, µπορούσαν να διαµένουν µόνιµα οι εβραίοι και ως τέτοια διατηρήθηκε ώς την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.

Σε µια χώρα που επί πολύ καιρό υπήρχε έντονος αντισηµιτισµός, η εβραϊκή κληρονοµιά του Λένιν ήταν κάτι που τελικά απεκρύβη, ακόµα και όταν διαπιστώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘30. «Ο παππούς προερχόταν από µια φτωχή εβραϊκή οικογένεια», έγραφε το 1932 η Αννα Ουλιάνοβα στο γράµµα της προς τον Ιωσήφ Στάλιν που διαδέχθηκε τον Λένιν µετά τον θάνατό του το 1924. «Οπως δείχνει το πιστοποιητικό γέννησής του, ήταν γιος του Μωυσή Μπλανκ, από την ουκρανική πόλη Ζιτοµίρ. Ο Βλαντίµιρ Ιλιτς είχε πάντα πολύ καλή γνώµη για τους Εβραίους», πρόσθετε. «Λυπάµαι για το ότι η καταγωγή µας – για την οποία είχα υποψίες – δεν επιβεβαιώθηκε όσο εκείνος ζούσε».

Πολλοί ήταν οι Εβραίοι στο κίνηµα των µπολσεβίκων που προσπάθησαν να αντιταχθούν στον αντισηµιτισµό της τσαρικής Ρωσίας και ορισµένοι εξ αυτών βρέθηκαν στην ηγεσία του κόµµατος µετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, µε πιο γνωστό τον Λέοντα Τρότσκι, το πραγµατικό όνοµα του οποίου ήταν Μπρονστάιν. Ο Λένιν, που είχε γεννηθεί ως Βλαντίµιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ το 1870, αναφερόταν στον εαυτό του ως Ρώσο – Λένιν ήταν το αγωνιστικό ψευδώνυµο που απέκτησε το 1901 όταν βρισκόταν εξορία στη Σιβηρία κοντά στον ποταµό Λένα.

Η ΟΥΛΙΑΝΟΒΑ ζήτησε από τον Στάλιν να γνωστοποιήσει την εβραϊκή καταγωγή του αδελφού της για να συµβάλει στον περιορισµό του αντισηµιτισµού. «Θα ήταν λάθος να το κρύψουµε από τις µάζες», του έγραψε, όµως ο Στάλιν αρνήθηκε και της έδωσε εντολή να µην αποκαλύψει ποτέ το γράµµα αυτό, σύµφωνα µε την επιµελήτρια της έκθεσης Τατιάνα Κολοσκόβα. Η επίσηµη βιογραφία του Λένιν, που γράφτηκε από την ανιψιά του Ολγα Ουλιάνοβα, ανέφερε ότι η οικογένειά του είχε µόνο ρωσικές, γερµανικές και σουηδικές ρίζες. Η επιστολή της αδελφής του Λένιν ήρθε στα χέρια ρώσων ιστορικών στις αρχές του ‘90 αλλά η αυθεντικότητά της αµφισβητήθηκε έντονα.

Η έκθεση στο µουσείοτης Κόκκινης Πλατείας, κοντά στοΜαυσωλείο όπου βρίσκεται ακόµα η σορός του Λένιν, αποκαλύπτει ότι ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης ήταν σε τόσο άσχηµη κατάσταση µετά το εγκεφαλικό που είχε υποστεί το 1922 ώστε είχε ζητήσει από τον Στάλιν να του φέρει δηλητήριο. «Δεν επέλεξε τυχαία τον Στάλιν για να του ζητήσει κάτι τέτοιο», έγραψε στο ηµερολόγιό της το 1922 η νεώτερη αδελφή του Μαρία. «Ηξερε ότι ο σύντροφος Στάλιν ήταν πιστός µπολσεβίκος, ευθύς και χωρίς συναισθηµατισµούς. Ποιος άλλος θα τολµούσε να βοηθήσει τον Λένιν να πεθάνει;». Η επιστολή αναφέρει ότι στην αρχή ο Στάλιν υποσχέθηκε να βοηθήσει, όµως άλλα µέλη του Πολιτικού Γραφείου τον απέτρεψαν.
Ο παππούς του είχε ασπαστεί τον χριστιανισµό για να µπορέσει να σπουδάσει
Γίγαντας...
Ανάµεσα στα 111 ντοκουµέντα που εκτίθενται είναι και καρικατούρες που ζωγράφιζαν τα µέλη του Πολιτικού Γραφείου. ο Μπουχάριν σκιτσάριζε τον Στάλιν σαν γίγαντα µε µεγάλη µύτη και πίπα.

HELLENICREVENGE

Ζισκάρ Ντ' Εστέν: Αφήστε την Ελλάδα να πτωχεύσει

Ερωτηματικά προκαλεί η παρέμβαση του πρώην προέδρου της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν για την Ελλάδα, λίγες μόνο ώρες μετά την δήλωση – βόμβα της Μαρίας Δαμανάκη, η οποία διαψεύστηκε κατηγορηματικά από την Κομισιόν 10 μόλις λεπτά μετά την ανακοίνωσή της.
«Οι χώρες που διαχειρίστηκαν με τρόπο άσωτο τα δημοσιονομικά τους θα έπρεπε να κηρύξουν πτώχευση», δηλώνει ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν, σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε στη γαλλική εφημερίδα «Les Echos».
Σύμφωνα με τον Γάλλο πολιτικό, ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους θεμελιωτές της ευρωπαϊκής ενοποίησης αλλά και «φίλος» της Ελλάδας, «τα κράτη που αποτυγχάνουν στη διαχείριση των οικονομικών τους πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος, όπως ακριβώς και οι επιχειρήσεις».
Απαντώντας σε ερώτημα για τις συνέπειες που θα είχε η πτώχευση ενός μέλους του ευρώ -και εν προκειμένω της Ελλάδας- ο Ζισκάρ ντ΄Εστέν δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας:
«Εφόσον δεν μπορεί μια χώρα να επαναφέρει σε ισορροπία τα οικονομικά της, τότε θα πρέπει να βγει από τη ζώνη του ευρώ και να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της. Αυτό βέβαια θα ήταν καταστροφικό για αυτόν που θα το έκανε… όχι όμως και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη».
Στην ίδια συνέντευξη υπογραμμίζει ότι για τα σημερινά προβλήματα που παρουσιάζονται σε χώρες όπως η Ελλάδα «φέρουν βαριά ευθύνη η Γαλλία και η Γερμανία διότι εμπόδισαν την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας τη δεκαετία του 2000».
Ωστόσο, επιμένει ότι «η αμαρτωλή δημοσιονομική διαχείριση» αφορά αποκλειστικά συγκεκριμένες κυβερνήσεις και όχι το σύνολο της Ευρωζώνης.
«Δεν υπάρχει κρίση του ευρώ! Το ενιαίο νόμισμα αποδίδει και για ορισμένους μάλιστα αποδίδει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτό που δεν είχαμε προβλέψει ήταν οι κανόνες του παιχνιδιού σε περίπτωση που ένα μέλος, όπως η Ελλάδα, κηρύξει πτώχευση», σημειώνει χαρακτηριστικά.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Μεταπολίτευση τέλος δια βοής και οργής λαού. Πάμε γι άλλα...


Πολυτεχνείου και twitter γωνία

Έκλεισε ο κύκλος της μεταπολίτευσης. Το σύμβολό της αναφώνησε «Εδώ Βρυξέλλες, Εδώ Βρυξέλλες» και την ίδια ώρα οι διαδηλωτές το έμαθαν από τα twitter τους. Δύσκολο να υπήρχε πιο συμβολική ταφόπλακα γι αυτό που μάλλον αφήνουμε πίσω μας χωρίς να ξέρουμε που θα πάμε. Η Μαρία Δαμανάκη εδώ και χρόνια δεν αντιπροσωπεύει το “Εδώ Πολυτεχνείο”, και ίσως να είναι δική μας εμμονή, των υπόλοιπων, να επιμένουμε σε συμβολισμούς που είναι πάντα πιο εύκολοι από τον ορθολογισμό Ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει, αφήνοντας να ασφυκτιά μέσα του μια Ελλάδα χρεοκοπημένη, κουρασμένη, παρασιτική και κυρίως χωρίς όραμα. Η γενιά του Πολυτεχνείου περνά εδώ και καιρό την πολιτική της κλιμακτήριο. Δεν ξέρει τι της φταίει, είναι κυκλοθυμική και κατά καιρούς έχει εξάψεις.
Η μεταπολίτευση επιχείρησε να λύσει το μεγάλο πρόβλημα Δημοκρατίας και ελευθερίας στη χώρα. Ζούμε στην πιο δημοκρατική περίοδο της ιστορίας μας, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά πιστεύουμε σε μια στρεβλή Δημοκρατία που την χτίζουμε πάνω στα “θέλω” μας, που έχουν απαγορεύσει την προσωπική και κοινωνική ευθύνη. Η μεταπολιτευτική Δημοκρατία γέμισε από ασυδοσία, ανευθυνότητα,αυθαιρεσία, ετσιθελισμό. Η προσωπική στόχευση έγινε αξία. Ο συνδικαλισμός έγινε παραγοντισμός, τα κόμματα διαχειριστές προσωπικών εξουσιών, και οι πολίτες ελεύθεροι καταναλωτές. Μόνο καταναλωτές. Η Δημοκρατία μας, μπορούσε να σηκώσει μόνο γνώμες του συρμού,που χάιδευαν τα λαϊκά αντανακλαστικά, καλούσαν σε εθνικά συλλαλητήρια και χειροκροτούσαν πολιτικούς που αναδύονταν μέσα από πλαστικές σημαίες, πριν βεβαίως ανακαλύψουν την πράσινη ανάπτυξη και εμείς την υποκρισία.
Αμέσως μόλις η μεταπολίτευση έστριψε το δρόμο του Πολυτεχνείου, χάθηκε στο δρόμο της πολιτικής όπως ο χωρικός που φτάνει στην πρωτεύουσα. Ολόκληρος λαός έμαθε βέβαια να χτυπά το χέρι στο τραπέζι απαιτώντας τα δικαιώματά του, αλλά δεν ήξερε ποιό ακριβώς είναι το δικαίωμα. Και βέβαια ποτέ αυτό το δικαίωμα δεν είχε ευθύνη. Και ξαφνικά δεν μπορούμε πια να υπάρχουμε όπως πριν. Και βρεθήκαμε στην πλατεία Συντάγματος, τουιτάροντας και στέλνοντας sms.
Δεν είναι τυχαίο που το νέο κίνημα των Αγανακτισμένων στην Ελλάδα, ξεκίνησε μόλις στην Ισπανία σηκώθηκε, -ή μάλλον κάποιοι είπαν ότι σηκώθηκε-, ένα πανό που κέντριζε τον εγωισμό μας. Δεν βγήκαμε στον δρόμο μόνοι μας. Ο καθένας ελπίζει ίσως πως μέσα στο χάος που ορθώνεται μπροστά μας, θα υπάρξει μια προσωπική λύση για τον ίδιο, όπως γίνεται τόσα χρόνια. Χρειάστηκε να προσβληθεί ο “εθνικός” εγωισμός, να αμφισβητηθεί η συλλογική ικανότητα για να αντιδράσουμε.
Όσοι βρέθηκαν στις πλατείες, δεν είναι ίδιοι. Ούτε έχουν απαραίτητα δίκιο. Δεν ξέρουμε ποιός έφθασε ως εκεί από αίσθηση ευθύνης και ποιός «αγανακτισμένος» γιατί τα πράγματα δεν είναι βολικά γι αυτόν όπως πριν. Ποιός δηλαδή από επαναστατική ζέση και ποιός γιατί του έχουν πατήσει τον μικροαστικό κάλο. Αυτά όλα είναι ερωτήματα , αλλά δεν έχουν μόνο αυτά σημασία
Η Ελλάδα, χρόνια μετά την μεταπολίτευση μαθαίνει το «μαζί» και αναρωτιέται «τι». Επαναφέρει αυτά τα ερωτήματα από τον στίβο των διαφημιστικών σλόγκαν στο τερέν της διεκδίκησης και της ανησυχίας.
Πού και πώς θα εκφραστεί αυτό το πλήθος; Θα το βρει μόνο του. Ανησυχώ και εγώ μήπως καταναλωθεί στη βία, μήπως υποκύψει στην προβοκάτσια, μήπως εκτονωθεί στην socialmedιακή εικονικότητα. Με φόβους όμως δεν φτιάχνεις κοινωνίες. Μόνο ξαπλωμένους στον καναπέ, να τρώνε πατατάκια και να καταπίνουν αμάσητη την κουλτούρα της επιφάνειας.
Το κίνημα, το όποιο κίνημα, χρειάζεται υπευθυνότητα. Πολλοί αποκαλούν αυτό που εξελίσσεται το «κίνημα του τουίτερ», το «κίνημα του τεμπέλη». Ναι, δεν χρειάζεται μόνο να τουιτάρεις και να μπλογκάρεις για να αλλάξεις μια κατάσταση, αλλά χρειάζεται κάτι να κάνεις.
Το πολιτικό κατεστημένο στέκει αμήχανο μπροστά σε αυτό που εξελίσσεται. Η γενιά του πολυτεχνείου, δεν προλαβαίνει να κάνει ταχύρρυθμα μαθήματα εκμάθησης του twitter, και έτσι στέκει απλώς φοβική. Πολυτεχνείου και twitter γωνία, διασταυρώνονται πολιτικές, λογικές, αρνήσεις,αμφισβητήσεις. Σημασία έχει ότι κάτι γίνεται. Επιτέλους. Προτιμώ απ το να φωτογραφίζουν με τα smartphone, κολεξιόν του Armani, να στέλνουν μηνύματα ανησυχίας και συλλογικής δράσης. Το προτιμώ.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΕΝΙΑΙΑΣ ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ


Δεν είμαι αισιόδοξος για το μέλλον της πατρίδος μου. Ο λαός αποφάσισε. Ομοσπονδία ή διχοτόμηση . Είναι αποφασισμένος και για τα δύο ανάλογα με τη κλίση της ζυγαριάς των ψήφων.
Το όραμα μιας δημοκρατίας , όπου ο κάθε πολίτης θα έχει μια ψήφο σε ένα ενιαίο εκλογικό σώμα για να θεσμίσει το πρώτο ελεύθερο σύνταγμα του ρίχνοντας στο καιάδα της ιστορίας το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης , αυτό το όραμα της ειρήνης και της προόδου δεν βρίσκει καμία απήχηση. Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου και της εκκλησίας, αντιτίθενται σθεναρά σε αυτή τη προοπτική.
Όμως αν απορρίψουμε τη δημοκρατία στη βάση της οποίας θα στηρίξουμε τον πολύμορφο αγώνα για εκδίωξη των κατακτητών και των εποίκων , τότε θα συμβάλουμε με τις ενέργειες μας στον πλήρη εκτουρκισμό της Κύπρου.
Η δημοκρατία δεν παραχωρεί ενιαία εδαφική ζώνη στους τουρκοκύπριους ( που στην ουσία θα είναι παραχώρηση ζώνης στην Τουρκία) αλλά απαιτεί την διασπορά τους μέσα από την επιστροφή όλων των ελλήνων προσφύγων στα σπίτια τους και των τουρκοκυπρίων μετοίκων στα δικά τους. Η λύση αυτή δεν θα δώσει στη Τουρκία τη δυνατότητα ελέγχου ενός κομματιού γης ,που θα αποτελέσει προγεφύρωμα για μια μεθοδευμένη εξάπλωση νέων εποίκων σε ολόκληρη τη Κύπρο. Η ομοσπονδία ή διχοτόμηση αυτό ακριβώς θα επιτρέψει.
Η λύση της πραγματικής δημοκρατίας είναι η μοναδική αντίσταση σε αυτή την ολέθρια προοπτική. Εκείνο που φοβούνται οι κρατούντες είναι πως η πραγματική δημοκρατία θα απαιτήσει την απώθηση των θρησκειών από την εξουσία και το κράτος. Η ίδια η κοινωνία θα απαιτήσει ένα κράτος κοσμικό που θα καταπολεμήσει τις πραγματικές αιτίες της κοινωνικής αδικίας , της φτώχειας , της διαφθοράς , της υποβάθμισης του πολίτη . Μια τέτοια κοινωνία θα αφήσει στην άκρη τις μεταφυσικές της διαφορές και θα σκύψει πάνω από τα κοινά για όλους προβλήματα με σκοπό την επίλυση τους και την πρόοδο .
Αξίζει να αγωνιστούμε για αυτό το ειρηνικό όραμα που θα κρατήσει τον ελληνισμό στα χώματα του και θα δώσει στους τουρκοκύπριους τη δυνατότητα να προοδεύσουν αποκομμένοι από τα σχέδια του τουρκικού επεκτατισμού.
Λουκάς Σταύρου
Πρόεδρος ΕΔΗΚ