ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΑΠΩΛΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΜΕ ΤΟ ΡΚΚ

Σε 20 νεκρούς και 19 τραυματίες ανέρχονται οι απώλειες του τουρκικού στρατού από επίθεση Κούρδων Μαχητών του HPG σε στρατιωτικό φυλάκιο στην περιοχή Gediktepe μεταξύ των χωριών Tekeli, Günyazı και Ortaklar της πόλης του Şemdinli στα σύνορα της Τουρκίας με το Ιράκ, αναφέρουν δημοσιογραφικές πηγές.

Η σύγκρουση ήταν σφοδρότατη και κατά την διάρκεια της οι Τούρκοι στρατιώτες εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, σύμφωνα με τοπικές πηγές.

Όπως αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων Firat, οι πληροφορίες που προέρχονται από επίσημες πηγές του τουρκικού στρατού για τις απώλειες τόσο του τουρκικού στρατού όσο και των ανταρτών, είναι πλασματικές. Δεν υπάρχουν ακόμη αξιόπιστες πληροφορίες για απώλειες της κουρδικής πλευράς.

Για τη μεταφορά των τραυματιών και των νεκρών χρησιμοποιήθηκαν 8 ελικόπτερα του τουρκικού στρατού.

ΤΟ ΛΗΜΕΡΙ

«Χαλασοχώρηδες»: μονά-ζυγά δικά τους

Tου Χρηστου Γιανναρα
 
Μοιάζει απειλητικά δυσοίωνο: Ακόμα και με δεδομένη την κατάρρευση, με τη χώρα να επιτροπεύεται, να έχει ανταλλάξει την εθνική κυριαρχία με δανεικά, ακόμα και τώρα, είναι αδύνατο να βρούμε κοινή γλώσσα συνεννόησης.
Τα κόμματα συνεχίζουν τον σκυλοκαβγά, όπως και χθες και πάντοτε, για φτηνές σκοπιμότητες ιδιοτέλειας. Οι συνδικαλιστές, με αρρωστημένη πώρωση, ιλιγγιώδη ασυνειδησία, εντείνουν στο έπακρο τον εκβιασμό για εξωπραγματικές διεκδικήσεις. Δημοσιογράφοι, κανάλια και ραδιόφωνα πουλάνε σκόπιμο κερδοφόρο πανικό ή βλακώδες ψυχολογικό νταϊλίκι. Πανεπιστημιακοί και λόγιοι στο παλκοσένικο της δημοσιότητας αναμηρυκάζουμε τα ίδια, δεκαετίες τώρα, άσπερμα και στείρα κλισέ επιπόλαιων, σχηματικών ερμηνειών της «κρίσης», μόνο για να δικαιολογήσουμε τον αυτευνουχισμό ή την υποταγή μας στην ημιμόρφωση, αν όχι σε συμφέροντα.
Λόγος ικανός να χαλινώσει το χάος της ασυνεννοησίας, δεν υπάρχει. Ούτε ήθος επαρκές, στον χώρο υψηλόβαθμων κρατικών λειτουργών ή εξωκομματικών με δημόσια αναγνώριση προσωπικοτήτων, για να διακινδυνεύσουν πρωτοβουλίες αναζήτησης κοινής γλώσσας, κοινής συνεννόησης για το πρακτέο. Να χαρακτηρίσουμε το φαινόμενο σαν γενική ηθική έκπτωση, δεν βοηθάει σε τίποτα – η καταφυγή στην ηθικολογία διευκολύνει μόνο την αποφυγή έμπρακτης ανάληψης ευθυνών και δράσης.
Ακόμα και οι μάζες οι πιο εξηλιθιωμένες από τον τζόγο, την «ποδοσφαιροφιλία», τα «εκδημοκρατισμένα» σχολειά, τον κρετινισμό της εμπορικής τηλεόρασης, ακόμα και αυτές, μπορούν από ένστικτο να ξεχωρίσουν την ειλικρίνεια από την ιδιοτέλεια. Καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν λόγια του αέρα και λόγια που γεννάνε πράξη. Οπως υπάρχει και πράξη που πρέπει να προηγηθεί για να εγγυηθεί την αξιοπιστία του λόγου. Ομως, αυτά που όλοι τα καταλαβαίνουν από ένστικτο, είναι αδύνατο να τα αντιληφθούν οι ψυχικά χαλασμένοι (και χαλασοχώρηδες) επαγγελματίες της πολιτικής. Γι’ αυτό και χρειαζόμαστε τόσο πολύ τον λόγο αδέσμευτων στα κομματικά πολιτών, να θυμίζει ή να απαιτεί τα όσα οι εξουσιαστές μας οφείλουν να καταλαβαίνουν.
Είναι παραφροσύνη σκέτη, οι υπαίτιοι και αυτουργοί της οικονομικής χρεοκοπίας, της σπατάλης και κλοπής του κοινωνικού χρήματος, να τιμωρούν για τα δικά τους εγκλήματα τους αναίτιους, τα θύματα. Να ξεκινάνε περιορισμό των δημόσιων δαπανών με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τρελές αυξήσεις των έμμεσων φόρων που συντρίβουν τη φτωχολογιά, περικοπές του «κοινωνικού κράτους». Να μην διανοούνται, οι αχρείοι, να θίξουν τις δικές τους εξωφρενικές «αποζημιώσεις», τους πακτωλούς των κρατικών επιχορηγήσεων που οι ίδιοι έχουν αποφασίσει για τις συντεχνίες τους, το ασύδοτο χρήμα που ρέει στους κομματανθρώπους των κρατικών εταιρειών, της καμαρίλας τους.
Ο απελπιστικά ολίγιστος πρωθυπουργός μας δεν καταλαβαίνει (δεν έχει τις προϋποθέσεις για να καταλάβει) ότι μένοντας αμετανόητος για τις ενοχές που βαρύνουν το κόμμα του (και τον ίδιο ως άλλοτε υπουργό και προβεβλημένο «στέλεχος») μένει σε όλα αναξιόπιστος. Οσα λόγια - φούμαρα κι αν του γράφουν για να παπαγαλίζει, η αναξιοπιστία του δεν αναιρείται. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Μας εμπαίζει προκλητικά, όταν εκφέρει γνώμες και προτάσεις για «ανάκαμψη» περιστοιχιζόμενος ή εκπροσωπούμενος από φιγούρες της πιο εξοργιστικής ανικανότητας, ολιγόνοιας, πιθανόν και φαυλότητας, που υποστήκαμε στην εγκληματική κυβερνητική πενταετία του κόμματός του. Αν δεν τολμάει ή δεν μπορεί να βάλει νυστέρι στο σάπιο και απονεκρωμένο κόμμα του, πώς να τον εμπιστευθούμε να διαχειριστεί (ή να έχει γνώμη) για την εθνεγερσία που χρειαζόμαστε;
Αν εμείς, το λαϊκό σώμα, ξέρουμε τι θέλουμε, τότε διευκολύνουμε τις διεργασίες για να καρπίσει το αίτημά μας. Να ξέρουμε, λοιπόν, με κριτικό έλεγχο της βεβαιότητάς μας, ότι ένας (και μόνο) ενεργός πολίτης, με ηγετικό χάρισμα και ανιδιοτέλεια, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν καταλύτης για να αναχαιτιστεί η παντοδαπή χρεοκοπία μας, να μεταστραφεί σε δημιουργική, καινοτόμο ανάκαμψη. Αρκεί ο λόγος του να βεβαιώνει την ανιδιοτέλεια, τον πόνο και καϋμό για την κοινωνία και την πατρίδα, αλλά και το ταλέντο του. Και να συμπέσει με διεγερμένη, για την υποδοχή τέτοιου λόγου, κοινωνική ετοιμότητα. Το διακηρύττουν και οι πιο στυγνοί τεχνοκράτες οικονομολόγοι: η οικονομία (όπως κάθε έκφανση κοινωνικής δυναμικής) είναι, σε μέγιστο ποσοστό, συνάρτηση του κοινωνικού «κλίματος», της κοινωνικής ψυχολογίας.
Δεν περιμένουμε από μηχανής μεσία, αλλά ούτε είναι παραπλανητικό ή εφησυχασμός να πούμε ότι κάποιος χρειάζεται να εμπνεύσει τους πολίτες, να τους μεταγγίσει πείσμα και ελπίδα. Να τους ξεσηκώσει όπως σε δίκαιο πόλεμο, σε λαϊκή αυτοάμυνα. Να τους μπολιάσει με την περηφάνια της αντίστασης, να τους συνεγείρει στη χαρά της δημιουργίας, σε όραμα συλλογικού κατορθώματος. Δεν υπάρχει κοινωνία, οσοδήποτε εκφαυλισμένη, σαπισμένη, αποβλακωμένη, που ένας ταλαντούχος ηγέτης να μην μπορεί να την αναστήσει – το πέτυχε ακόμα και η πεθαμένη Ρωσία του αλητήριου Γιέλτσιν μόλις εμφανίστηκε ο Πούτιν, το πέτυχε με τον Ερντογάν η Τουρκία φτασμένη στον βυθό της «Εργκένεκον» και του «Σουσουρλούκ».
Σίγουρα η ανάκαμψη μόνο συλλογικό κατόρθωμα μπορεί να είναι, επίτευγμα κοινωνικό, των πολλών. Αλλά κάποιος πρέπει να πείσει τους πολλούς ότι μπορούν. Μπορούν να ξανακερδίσουν τη λεηλατημένη από ανάξιους και ανίκανους πολιτικάντηδες ζωή τους, να ξανακερδίσουν την αξιοπρέπεια του κοινού τους ονόματος. Να ξαναστήσουν κράτος από την αρχή, καινούργιους θεσμούς, κοινωνικά οράματα, στόχους πολιτισμού. Να τους πείσει ο ένας, ο ταλαντούχος στην πράξη. Στην πράξη που εγγυάται την αξιοπιστία του λόγου.
Για μία και μόνη φορά, σε αυτή την πολύ κρίσιμη (για όλους, δίχως εξαίρεση) ώρα, ας γινόταν να σιωπήσουν οι «εξυπνάδες», ο μηδενιστικός αρνητισμός, η επαγγελματική, χρυσαμειβόμενη αρνησιπατρία, ο «προοδευτικός» χλευασμός κάθε ιερού και όσιου, η «δημοσιογραφία» και τηλεοπτική «ενημέρωση» που επιμένει να σκυλεύει το τυμπανιαίο και οδωδός κουφάρι της πατρίδας. Οχι να αλλάξουν οι άνθρωποι, να μεταμεληθούν, να μεταστραφούν από οδού πονηράς – αυτά δεν γίνονται. Μόνο να σιωπήσουν, απλά και μόνο, ώσπου να περάσει το κακό.
Μήπως και, αν ανασταλούν προς ώρας ο αλαζονικός αρνητισμός, οι συμπλεγματικοί κρωγμοί της αρνησιπατρίας, οι ακκισμοί της επηρμένης ιδιοτέλειας, ξεμυτίσει ο αξιόπιστος λόγος. Και καταφέρουμε να τον αφουγκραστούμε.
HERCOLANO

ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΚΥΡΙΕ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ : Η ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ Η ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

Ο υπουργός αμύνης κ. Παπακώστας σε ομιλία του στη τελετή αποκαλυπτηρίων του μνημείου ηρώων στο Άρσος αφού αναφέρθηκε στη πολιτική της κυβερνήσεως στο εθνικό θέμα της Κύπρου , μια πολιτική με την οποία διαφωνούμε και αντί αυτής καταθέτουμε ολοκληρωμένη πρόταση νέας στρατηγικής , είπε στη συνέχεια πως : «η επιβίωση, φυσική και εθνική του Κυπριακού Ελληνισμού, οφείλεται στη διαχρονική προσήλωσή του στις ελληνικές πνευματικές αξίες, στον ακατάλυτο δεσμό του με τις πηγές και τις ρίζες της προέλευσης και της υπόστασής του. Αυτοί οι πανάρχαιοι δεσμοί του ελληνισμού της Κύπρου με την Ελλάδα διασταυρώνονται και ταυτίζονται με την ίδια τη ζωή και την ύπαρξή του. Και είναι δεσμοί αναλλοίωτοι πέρα από το πρόσκαιρο και το εφήμερο, πέρα από κάθε υπολογισμό ή σκοπιμότητα. Αυτόν τον διαχρονικό δεσμό ενσάρκωσαν, υπενθυμίζουν και διακηρύττουν και οι Ήρωες του Αρσους'' Με αυτά συμφωνούμε πλήρως κύριε υπουργέ και χαιρόμαστε που τα διακηρύττετε σε πείσμα όλων εκείνων που αρνούνται την ελληνικότητα μας και απεργάζονται την καταστροφή της . Όμως κ. υπουργέ διερωτόμαστε πως είναι δυνατό πάνω σε ένα τέτοιο εθνικό συνειδησιακό υπόβαθρο να ορθώνετε την πολιτική της υποχώρησης , της αποδοχής του πολιτικού στόχου της εισβολής που ισοδυναμεί με παράδοση της γης μας στους τούρκους ; Σκεφθείτε το ξανά κύριε υπουργέ , το παραμύθι της επανένωσης κρύβει την παγίδα της τουρκοποίησης της Κύπρου . Μην αφήσετε το όνομα σας να συνδεθεί με την εσχάτη εθνική μειοδοσία . Αν στα αλήθεια πάλλεται στη καρδιά σας η Ελλάδα τότε διαχωρίστε τη θέση σας από τους μειοδότες . Θα είναι μια πράξη εθνικού καθήκοντος που περιμένει αυτός ο τόπος για να σπάσει το σύμπλέγμα της υποχώρησης . Επιλέξτε κύριε Παπακώστα ή τον αγώνα ή την υποχώρηση .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Από τον Λουκά Σταύρου , πρόεδρο Ε.ΔΗ.Κ.
Το πρόβλημα της Ελλάδος σήμερα , η οικονομική της χρεοκοπία , έχει ως κύρια αιτία της την καταλήστευση της από τους κομματικούς μηχανισμούς που κυβέρνησαν τη χώρα από την μεταπολίτευση και εντεύθεν .Κατάκλεψαν τον τόπο υπό μια περίεργη παρακμιακή , άρρωστη ανοχή του λαού . Ενός λαού σχεδόν νεκρού που δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ρεύματα σκέψης , κριτικής , δημιουργικής αμφισβήτησης μέσα από τα οποία να αναδυθεί δυνητικά μια καινούρια πολιτική βούληση . Καμιά εθνική πρόταση . Απλώς πήραμε τα δόγματα του εξωτερικού , του σοσιαλισμού , του κομμουνισμού , του φιλελευθερισμού και τα ακολουθήσαμε κατά γράμμα .και κατά διαταγή των δανειστών μας και των στυλοβατών της πολιτικής ελίτ .
Τα κατεστημένα συμφέροντα με τη δύναμη που έχουν να ελέγχουν τη παιδεία δεν επέτρεψαν την ανάδυση ενός αναγεννητικού προβληματισμού . Ο λαός παρασύρθηκε από τραγούδια και συνθήματα και στήριξε ένα σύστημα καταστροφής . Ψωμί , παιδεία , ελευθερία , με αυτές τις ιερές λέξεις που τις μετέτρεψαν σε κενά συνθήματα κέρδισαν τη συναίνεση του ελληνικού λαού στη κομματική δικτατορία που υπηρέτησε τον πλούτο και τις φατρίες του , ξένες και ντόπιες .
Ας μη ψάχνουμε όμως στις ουράνιες νεφέλες να βρούμε τι μας λείπει και τι αξίζει στην Ελλάδα να έχει .Μας λείπει η εθνικοκοινωνική συνοχή , μας λείπει η εθνική λαϊκή οικονομία , μας λείπει το εθνικό λαϊκό κράτος που θα ξεριζώσει τα μονοπωλιακά φατριαστικά συμφέροντα και θα κτυπήσει την καταλήστευση της οικονομίας από τις τράπεζες και θα αναβαθμίσει τη παραγωγή ξεκινώντας από τη στήριξη των εργατικών δικαιωμάτων και φτάνοντας μέχρι την ενίσχυση της εθνικής βιομηχανίας, περνώντας μέσα από την αναζωογόνηση της οικογενειακής και μικρομεσαίας επιχείρησης . Θα χρειαστούν πολλά για να ορθωθεί μια τέτοια σφριγηλή οικονομία , όπως κρατική μη τοκογλυφική τράπεζα , δημόσιος τομέας που θα στρωθεί στη δουλειά για να υπηρετήσει την ανάπτυξη και την παραγωγή , αυστηροί νόμοι για τους κλέφτες που ρίζωσαν μέσα στο δημόσιο .Μα πάνω από όλα θα απαιτηθεί παιδεία που να έχει ως σκοπό της την ανάδειξη του ελεύθερα σκεπτόμενου ανθρώπου. Παιδεία αδογμάτιστη που θα φωτίζεται από την αλήθεια και την επιστημονικότητα . Παιδεία που θα αναπτύξει την σκέψη και την σχέση επί του επιστητού αλλά και τον ενορατικό στοχασμό .Μια παιδεία που θα δώσει ένα ολοκληρωμένο άνθρωπο στη κοινωνία με συνείδηση γνωσιολογική , αισθητική , ηθική και εθνικο-πολιτειακή ως βάση που απάνω της θα στηθεί η εξειδίκευση και ο επαγγελματικός προσανατολισμός .
Όμως παρά την κρίση που μαστίζει τη πατρίδα παρατηρείται μια αδράνεια , μια απερίγραπτη μοιρολατρία . Αιτία της είναι ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε , δεν ξέρουμε τι μας δυναμώνει και τι μας καταστρέφει , γιατί αν ξέραμε δεν θα μπορούσε κανένας διεφθαρμένος να κάθεται στο θρόνο του .Υπάρχει μια σύγχυση συνειδήσεως που είναι αλληλένδετη με την πολιτική και οικονομική κρίση . Σύγχυση που προκαλεί παράλυση και αδράνεια . Ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός είναι το αποκορύφωμα αυτής της σύγχυσης .Αποκομμένος από τις αρχαιοελληνικές ρίζες του πέτυχε να συνυφάνει ένα κατ΄ επίφαση επιστημονισμό μέσω οικτρής μιμήσεως της δύσης , μαζί με τον θρησκοληπτικό δογματισμό που συνέθλιψε κάθε εσωτερική ελευθερία . Έτσι προέκυψε ο πολιτισμός των νεκρών , ο πολιτισμός των δημοσίων υπαλλήλων και των πολιτικών αριβιστών .
Μοναδική διέξοδος από αυτό τον απέραντο νεκρότοπο είναι η επιστροφή στη αρχαία Ελλάδα και εσωτερικώς στο αρχέγονο ΝΕΙΚΟΣ .Όταν θα σπάσουν τα κιγκλιδώματα της παρακμής , όταν ο πολιτισμός των νεκρών τιναχτεί στον αέρα από την φοβερή ορμή μιας αναγεννητικής βούλησης τότε θα ορθώσει πάλι το λαμπρό ανάστημα της στην ιστορία η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ .
Λουκάς Γ. Σταύρου
Πρόεδρος ΕΔΗΚ