ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο ιδεολογικός πόλεμος κατά της οικονομικής , πολιτικής και «πνευματικής» τυραννίας που συρρικνώνει δραματικά τη λαϊκή και εθνική κυριαρχία και υποβιβάζει πολιτισμικά το έθνος , συνεχίζεται αμείωτα από το προσωπικό ιστολόγιο του Λουκά Σταύρου. Για ένα ελληνικό εθνικοκοινωνισμό. http://l-stavrou.blogspot.com

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Νέες Τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Τουρκική φρεγάτα σε Ψαρά-Μύκονο



ImageΝέα τουρκική επιθετική κίνηση με φρεγάτα (F490 Gaziantep, κλάσης O.H.Perry), είχαμε πριν λίγες ημέρες στο Αιγαίο. Αυτή τη φορά ακολούθησε αντίθετη πορεία (Δαρδανέλλια- Aksaz), από αυτή που είχαν ακολουθήσει στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις τα τουρκικά σκάφη, διαπλέοντας το κεντρικό Αιγαίο, φτάνοντας μέχρι έξω από την Μύκονο και εισερχόμενη σε τρεις περιπτώσεις εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων πριν κατευθυνθεί στο ναύσταθμο του Aksaz. Η τουρκική φρεγάτα αποκόπηκε από την κύρια δύναμη που ασκείτο στο βόρειο Αιγαίο, κοντά στα Δαρδανέλλια και ακολουθώντας πορεία νοτιοδυτική προσέγγισε τα Ψαρά. Στην συνέχεια διαπλέοντας τη γραμμή κατά μήκος του 25ου Μεσημβρινού που κατά την Άγκυρα αποτελεί το νοητό «σύνορο» Ελλάδας-Τουρκίας στο Αιγαίο, πέρασε ανάμεσα Ικαραίας-Μυκόνου (τελικά πολύ «φλερτάρει» με την Μύκονο η Άγκυρα τόσο σε επίπεδο συχνότητας επισκέψεων τουρκικών σκαφών, όσο και σε ότι αφορά τις ΝΟΤΑΜ που εκδίδει) και φθάνοντας λίγο έξω από την Αμοργό, έλαβε πορεία νοτιοανατολική, πέρασε από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πάλι στην περιοχή της Κω για να καταλήξει στο Aksaz.
Καθόλη την διάρκεια της πορεία της παρακολουθείτο από ελληνική κανονιοφόρο. Όπως ανέφεραν πηγές του Π.Ν., «Η πορεία της είχε όλα τα χαρακτηριστικά πρόκλησης-επίδειξης σημαίας, αφού όπως και στις άλλες περιπτώσεις επιλέχθηκε διαδρομή που καμία σχέση δεν είχε με την κανονική πορεία Δαρδανέλλια-Αksaz».
Η φρεγάτα είναι η πρώην αμερικανική Clifton Sprague και εντάχθηκε σε υπηρεσία στο τουρκικό Π.Ν. το 1998 Acquired 1998.
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι συνθήκες συλλογής δημοσιογραφικών πληροφοριών για τις πλόες των τουρκικών πολεμικών σκαφών εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, αλλά και γενικότερα για τις τουρκικές στρατιωτικές κινήσεις στο Αιγαίο, γίνονται υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και είναι πλέον αυστηρά διαβαθμισμένες. Δεν ανακοινώνονται από το ΓΕΕΘΑ, κατ’εντολήν του υπουργείου Εξωτερικών «Για να μην δυσχεραίνονται οι συνομιλίες με την Άγκυρα», ενώ έχουν δοθεί και ανάλογες αυστηρές εντολές στους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων "να μην μιλάνε σε δημοσιογράφος για τις τουρκικές κινήσεις"...
Επίσης το πρωί είχαμε την είσοδο στο Αιγαίο μιας εξάδας - άλλη πηγή μιλάει για οκτάδα - τουρκικών μαχητικών F-16 μεταξύ Χίου-Λέσβου και παραβίαση του ΕΕΧ, σε δύο περιπτώσεις.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ποιος θυμάται την Κύπρο;



Tου ΣΑΡΑΝΤΟΥ Ι. ΚΑΡΓΑΚΟΥ

Ο Απρίλιος είναι ο μήνας που συνδέεται με τον αγώνα των Κυπρίων για την Ένωση. Πόσοι το θυμούνται; Πόσοι τολμούν να βάλουν στα αυτοκίνητά τους το σύνθημα «Δεν ξεχνώ»; Το ξεχάσαμε κι αυτό. Για τελευταία φορά το είδα σ’ ένα εμπορικό κατάστημα της Ανδόρας με τον τίτλο Famagusta. Κάποιοι ρεαλιστές μηδενίζουν τον επικό εκείνο αγώνα. Αλλά μόνον οι χαμένοι μιλούν για χαμένους αγώνες.
Δεν θα σταθώ στο τι έγινε στην Κύπρο εκείνον τον καιρό, αλλά στο τι άλλαξε στην Ελλάδα. Ο Ενωτικός Αγώνας έδωσε ένα άλλο οριόγραμμα ζωής στους νέους της δικής μου γενιάς, που μπουχτισμένη από το μίσος και το αίμα του εμφυλίου, ήθελε να μάχεται για εθνικά και όχι για κομματικά ιδανικά. Η τότε νεολαία -ανεξάρτητα από ιδεολογικές αποκλίσεις- είχε κατανοήσει ότι προδόθηκε φρικτά από φίλους και πληγώθηκε βαριά από
εχθρούς. Και ότι ένα βαθύ χάσμα τη χώριζε σε δύο παρατάξεις. Το Κυπριακό την ένωσε. Έδιωξε τα μίση του εμφυλίου.
Έφυγε το σκιάχτρο του από τη ζωή της. Αν η Κύπρος δεν ενώθηκε με την Ελλάδα, για την Κύπρο τουλάχιστον ενώθηκαν οι Έλληνες – σε επίπεδο λαού εννοώ. Μόνον που αυτή η ένωση δεν κράτησε πολύ.

Η Ελλάς κτυπήθηκε δόλια και σκληρά στο Κυπριακό. Όχι τόσο για την Κύπρο μονάχα. Όχι τάχα γιατί η Κύπρος είναι το αεροπλανοφόρο της Δύσης για τον έλεγχο των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής και την προστασία του Ισραήλ από τον μπαμπούλα των Αράβων κ.λπ. Όλα αυτά είναι διπλωματικές παρόλες για τους αφελείς. «Παραμύθια για κουτά παιδιά», όπως θα έλεγε ο Κίπλινγκ. Το Κυπριακό χάθηκε γιατί, αν η Κύπρος ενωνόταν με την Ελλάδα, σε λίγα χρόνια θα είχαμε μια άλλη Μεγάλη Ελλάδα. Ο Νάσερ δεν θα τολμούσε με τα βάναυσα μέτρα του να θίξει τον Ελληνισμό της Αιγύπτου, ούτε οι Τούρκοι να εκδιώξουν τον Ελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Θα είχαμε ακόμη διευθετήσει τις συνοριακές διαφορές μας με τη Βουλγαρία και θα είχαμε υποχρεώσει τον Τίτο να αφαιρέσει τη λεοντή του ονόματος «Μακεδονία» από τα πληθυσμιακά ανεμομαζώματα της Ν. Σερβίας. Έτσι σήμερα δεν θα υπήρχε η σκοπιανή εμπλοκή. Πιθανώς, μάλιστα, μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το νότιο μέρος του κρατιδίου να ενωνόταν με την Ελλάδα. Το ίδιο θα γινόταν και με τη Βόρειο Ήπειρο μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού κράτους. Αλλά όταν γίνονταν οι κοσμογονικές αυτές αλλαγές, η Ελλάς ήταν ένα κράτος ψοφοδεές.
Σήμερα, για να αναγεννηθεί ο ανά τη γη Ελληνισμός, χρειάζεται μια καινούργια ένωση. Πολιτική που δεν έχει ως άνθος την ένωση, δεν παράγει καρπό. Η ένωση είναι «συνουσία» που δίνει καρπό ουσίας. Πολιτική που δεν εμπεριέχει την ένωση είναι απλός αυνανισμός. Κι αυτό φαίνεται από τις προσφωνήσεις των νεαρών βλαστών μας. Παγκοσμίως η λέξη Ελλάς συντάσσεται με την πολύχρηστη λέξη με τα τρία άλφα. Ας φύγουμε, λοιπόν, από την πολιτική του αυνανισμού και ας έλθουμε σε μια πολιτική δυναμικού σχεδιασμού και προγραμματισμού.

Επανερχόμενος στο Κυπριακό, δεν ζητώ αυτήν τη στιγμή την πολιτική ένωση αλλά την πνευματική επανένωση. Ζητώ να αποκατασταθεί στη συνείδησή μας ο αγώνας για την ένωση, παρά τα τραγικά λάθη που έγιναν κατά τη διεξαγωγή του, κυρίως στο πολιτικό-διπλωματικό πεδίο. Αυτό προϋποθέτει ότι η παιδεία πρέπει να ξαναγίνει παιδεία εις ηρωισμόν και όχι παιδεία εις μηδενισμόν. Έτσι τα παιδιά μας θα μάθουν ότι πλάι στους ήρωες των πολέμων ‘40-’41 και της Εθνικής Αντιστάσεως στέκονται και τα παιδιά της Κύπρου: ο Καραολής, ο Δημητρίου, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Μάτσης, ο αξεπέραστος Αυξεντίου. Να μάθουν πως χωρίς τον Κυπριακό Αγώνα τα νεανικά μας χρόνια θα ήταν χαμένα χρόνια. Ο Κυπριακός Αγώνας μάς ανύψωσε. Μπορεί να πέσαμε. Πέσαμε όμως από ψηλά. Δεν συρθήκαμε.
Το μήνυμα της 1ης Απριλίου (που φέτος σχεδόν λησμονήθηκε) είναι σαφές. Είναι αυτό που, όπως γράφει ο Ηρόδοτος, είπε το φάσμα μιας γυναίκας στους υποχωρούντες για λόγους τακτικής στην πρώτη φάση της ναυμαχίας της Σαλαμίνος: «Ω δαιμόνιοι, μέχρι κόσου έτι πρύμνην ανακρούεσθε;». (Ευλογημένοι, έως πότε θα υποχωρείτε;)
Κατανοώ τα οικονομικά προβλήματα που μπορούν να λυθούν με τη δήμευση της περιουσίας των πλουτισάντων ατίμως και τη στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων κι όχι με το γδάρσιμο των εντίμως δηλούντων τα εισοδήματά τους. Αλλά εκτός από την οικονομία, πρέπει να υπάρχει και εθνική ευαισθησία. Που υποτονεί. Για να ανυψωθεί η εθνική ψυχή, χρειάζεται η πολιτική μας ηγεσία να εφαρμόσει Κιμώνειον πολιτική. Οι ελληνικές πρώρες να βλέπουν προς την Κύπρο. Δυστυχώς η Ελλάς μετά την εισβολή δεν χάραξε σταθερή πολιτική έναντι της Κύπρου. Καιρός να επανέλθουμε στην Κιμώνειο πολιτική – και όχι μόνον για την Κύπρο. Τα καράβια δεν τα έχουμε για σημαιοστολισμούς. Δεν κάνω κήρυγμα μιλιταριστικό. Ομιλώ ως ιστορικός. Και ο ιστορικός μελετά το παρελθόν για να βλέπει το μέλλον. Εφόσον θα είμαστε νήπιοι και ψοφοδεείς, δεν θα έχουμε μέλλον.
Πέρυσι, κατά την εκδρομική περίοδο, ήμουν στην Κύπρο. Και συγκινήθηκα από το γεγονός ότι ένα άπειρο πλήθος σχολείων από την Ελλάδα επισκέφθηκε τα «φυλακισμένα μνήματα». Ένα κομμάτι της νεολαίας εμψυχωμένο από ψυχωμένους -και όχι άψυχους- παιδαγωγούς αρχίζει να νοσταλγεί τις όρθιες ψυχές. Αηδιάζει να βλέπει και ν’ ακούει νάνους πολιτικούς.
Τιμώντας τον Ενωτικό Αγώνα, δεν τον εξωραΐζω. Δεν θα υποστηρίξω ότι δεν έγιναν λάθη και ατοπήματα. Όμως λάθη δεν κάνει όποιος δεν κάνει τίποτε. Παραλλάσσοντας μάλιστα τους γνωστούς στίχους του Καβάφη, μπορώ να πω: «Κι αν έπταισεν ο Δίαιος και ο Κριτόλαος, όταν θα θέλει το έθνος μας να καυχηθή, θα θυμάται τον Αυξεντίου και τον Καραολή και θα μπορεί να λέει: τέτοιους βγάζει ο τόπος μας». Λησμονώντας τέτοιους νεκρούς, πεθαίνουμε σαν έθνος. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, «του αντρειωμένου ο θάνατος δίνει ζωή στη νιότη». Αρκεί να θυμόμαστε και να προβάλλουμε ως πρότυπα τους αντρειωμένους κι όχι τους… κατεβαζοβράκηδες!

Το Spread φέρνει εξελίξεις

Η αδυσώπητη πίεση στα ομόλογα "σπρώχνει" σε επίσπευση εξελίξεων

Του Γιάννη Αγγέλη

Οι διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ συνεχίζονται σήμερα για δεύτερη ημέρα αλλά δεν αποκλείεται να επισπευσθούν όσο αφορά τη διάρκειά τους η οποία αρχικά είχε προγραμματισθεί να κρατήσει από 10 έως και 15 ημέρες.

Η πίεση των αγορών κεφαλαίου στα spreads των ελληνικών ομολόγων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και έχει καταστήσει πλέον πρακτικά αδύνατη την αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους στέλνοντας τα επιτόκια δανεισμού των δεκαετών ομολόγων πάνω από το 8%!

Η επιπλοκή των εκλογών στο κρατίδιο της Β. Ρηνανίας – Βεστφαλίας έχει δημιουργήσει ισχυρά προβλήματα στην προετοιμασία του μηχανισμού δανειοδότησης από τη Γερμανία, τον μεγαλύτερο μεταξύ των χωρών-μελών της ευρωζώνης “δανειστή”, στο πλαίσιο των διμερών δανείων, καθώς χθες ο υπουργός Οικονομικών κ. Σόϊμπλε απέτυχε να περάσει τη σχετική νομοθετική ρύθμιση ως τροπολογία σε άλλο νόμο.

Το ρολόι έχει αρχίσει να μετρά το χρόνο ανάποδα για την προσφυγή της ελληνικής Κυβέρνησης στο “πακέτο”. Ήδη στο επιτελείο της Κυβέρνησης έχουν αρχίσει οι συσκέψεις με αντικείμενο την προετοιμασία της επικοινωνιακής διαχείρισης της προσφυγής όταν αυτή ανακοινωθεί. Φαίνεται να “περπατάει” η ιδέα διαγγέλματος από τον Πρωθυπουργό, αλλά οι αποφάσεις δεν έχουν ακόμα ληφθεί.

Σήμερα η τριμερής Επιτροπή Ε.Ε./ΕΚΤ/ΔΝΤ πρόκειται να επισκεφθεί ορισμένα κρίσιμα, από πλευράς δημόσιων δαπανών, υπουργεία. Στη χθεσινή πρώτη συνάντηση με τον Υπ. Οικονομικών μπήκε το πλαίσιο των “μεταρρυθμίσεων” που προτείνει η Επιτροπή και επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η επιμονή ιδιαίτερα του ΔΝΤ για την περαιτέρω μείωση των δημόσιων δαπανών, την πλήρη “απελευθέρωση” των εργασιακών σχέσεων και την μετακίνηση του άξονα λειτουργίας του ασφαλιστικού συστήματος από το ανταποδοτικό στο κεφαλαιο-ποιητικό σύστημα.

Πληροφορίες που φέρουν το επιτελείο της Κυβέρνησης να παίρνει αποφάσεις για προσφυγή στο “πακέτο” μέσα στο Σαββατοκύριακο δεν επιβεβαιώνονται καθώς ο Υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου θα βρίσκεται στην Ουάσιγκτον για την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Παρ΄ όλα αυτά παραμένει αναπάντητο το πως θα αντιδράσει η Κυβέρνηση στο ενδεχόμενο να συνεχισθεί με την ίδια πίεση η άνοδος των spreads και η πτώση των τιμών των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έχουν προκαλέσει δραματικές απώλειες στα χαρτοφυλάκια των ευρωπαϊκών μαζί και των ελληνικών τραπεζών.   

ΟΙ ΕΚ ΜΗΤΡΟΓΟΝΙΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΓΙΑ 36 ΧΡΟΝΙΑ


Αρνείται το πολιτικό κατεστημένο να αναγνωρίσει τους εκ μητρογονίας πρόσφυγες. Τα κόμματα βέβαια που κυβέρνησαν αυτό το τόπο , μετακυλύουν τις ευθύνες τους,  το ένα στο άλλο και προβάλουν αμέτρητες αιτιάσεις για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα .Το κόστος αυτής της αναγνώρισης υπολογίζεται από διάφορα κυβερνητικά γραφεία και κυβερνητικούς αργόμισθους άλλοτε σε 30 εκατομμύρια ευρώ , άλλοτε σε 50 εκατομμύρια και άλλοτε σε 80 εκατομμύρια .Ούτε μια έρευνα σωστή δεν είναι ικανοί να φέρουν εις πέρας . Δεν έχουν υποχρέωση άλλωστε να δώσουν λόγο σε κανένα , αφού μεταλλάχθηκαν από υπηρέτες της κοινωνίας σε αφεντικά της .Ο λαός ζει καθημερινά την αναλγησία αυτών των σιχαμερών τρωκτικών που με την πρώτη ευκαιρία απλώνουν το χέρι τους για φακελάκι .
Από την άλλη όμως ξοδεύονται αναρίθμητα ποσά σε διάφορους συλλόγους και οργανισμούς , που έκαναν επάγγελμα τους την επαναπροσέγγιση με τους τουρκοκύπριους συνεργάτες του κατοχικού στρατού .Ξοδεύονται επίσης εκατομμύρια για την «ένταξη» των μεταναστών στη κοινωνία μας , από επιδόματα μέχρι προγράμματα εκμάθησης της γλώσσας . Άγνωστο παραμένει επίσης το ποσό που ξοδεύεται για τους τουρκοκύπριους που εγκαθίστανται στις ελεύθερες περιοχές αλλά και σε όσους απολαμβάνουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και διάφορες άλλες παροχές και διευκολύνσεις .
Δικαιώματα σε αυτό το τόπο έχουν πρώτα οι ξένοι και όσοι συνεργάζονται με τον κατοχικό στρατό . Αυτοί που έχουν πληγεί  άμεσα από τον κατοχικό στρατό έρχονται σε δεύτερη μοίρα .
Το έργο  της μετατροπής της ελεύθερης Κύπρου σε «μικτό κράτος» , έργο το οποίο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν οι κρατούντες , δεν επιτρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχουν πρόσφυγες , ότι υπάρχει κατοχή , ότι υπάρχουν δικαιώματα που καταπατούνται . Περιμένουμε να δούμε ποια θα είναι επιτέλους η απόφαση της βουλής τον Μάιο ,  ύστερα από 36 χρόνια αδιαφορίας και περιφρόνησης .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ