ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Για να υπάρξει παιδεία πρέπει πρώτα να γίνει ορθή περιγραφή της ανθρώπινης κατάστασης, ατομικής και κοινωνικής. Απαιτείται με λίγα λόγια αυτογνωσία ή διαδικασία αυτογνωσίας της ατομικής και κοινωνικής κατάστασης .Ο Πλάτων περιέγραψε αυτή τη πρωταρχική κατάσταση του ανθρώπου ως αγνωσία και καθήλωση στη ψευδαισθητική παράσταση των σκιών εντός του σκοτεινού σπηλαίου .Η περιγραφή της κοινωνικής κατάστασης είναι τρισχειρότερη . Η μεγάλη μάζα του λαού είναι αλυσοδεμένη στα κουπιά , στη σκλαβιά μιας παραγωγικής διαδικασίας που εξυπηρετεί την ολιγαρχία του πλούτου, αυτούς που στέκονται με το σκήπτρο και το μαστίγιο στο κατάστρωμα και τα σαλόνια του πλοίου. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η παιδεία που έχουμε σήμερα επιχειρεί να περιγράψει την κατάσταση της αγνωσίας και της τυραννίας. Η απάντηση καταδεικνύει το αντίθετο . Ότι δηλαδή η παιδεία μας, ρίπτει ακόμα περισσότερο τον άνθρωπο στην αγνωσία και την ειρκτή της τυραννίας. Τούτο σημαίνει πως μας διδάσκουν την προσκόλληση στις σκιές που αφήνουν μπροστά μας τα τεχνητά φώτα της πνευματικής τυραννίας και να μαθαίνουμε εκείνο που ορίσθηκε από την πλουτοκρατία ως η μοίρα μας και ο προορισμός μας , να πειθαρχούμε στο τύμπανο που ρυθμίζει το έργο της κωπηλασίας.
Συνεπώς στα πλαίσια του παρόντος συστήματος, καπιταλιστικού και σοσιαλκαπιταλιστικού δεν είναι δυνατό να υπάρξει παιδεία την οποία θα ορίζαμε ως διαδικασία και πορεία απελευθέρωσης από την αμάθεια και την κοινωνική αδικία. Προϋπόθεση της παιδείας είναι μια κοινωνία που θα θέσει ως σκοπό της τον άνθρωπο . Η παιδεία αυτή θα αποσκοπεί στη καλλιέργεια , στη γνώση και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ενώ σήμερα η παιδεία είναι μια διαδικασία εσωτερικής παραμόρφωσης και προετοιμασία ένταξης στο σύστημα της κοινωνικής δουλείας.
Ορισθέντος του σκοπού της παιδείας , μένει να ορίσουμε αυτήν, πρώτον ως μέθοδο αφυπνίσεως της ορέξεως (του ειδέναι ορέγεσθαι, Αριστοτέλης) ή του θυμού (όσον τε επί θυμός ικάνει, Παρμενίδης)’η της βουλήσεως (η αναζήτηση της αλήθειας δια του αγώνος και της πολεμικής βουλήσεως, Νίτσε , Χάιντεγκερ) .
Δεύτερο ως μέθοδο κατανόησης του τρόπου ή οργάνου δια του οποίου συν-τίθεται ο μέγας διάκοσμος( ο δια του ανθρώπου κόσμος) αλλά και βιώνεται αισθητικά ώστε να παράγεται έργον αρμονικό προς τις περιέχουσες ολότητες , της εθνικής κοινωνίας , της ανθρωπότητας και του κόσμου. Γνώση , βίωση και έργον.
Τρίτο , ως πράξη πραγμάτωσης της κοινωνικής δικαιοσύνης που σημαίνει εναρμόνιση των ατομικών δυνατοτήτων στο κοινό έργο της πόλεως .Τούτο σημαίνει πως η παιδεία επιτελεί έργο εθνικό και κοινωνικό εάν αναδεικνύει τις δυνατότητες και τις κλίσεις των ατόμων και ταυτόχρονα μεριμνά για την ένταξη τους στη παραγωγική διαδικασία και τον κοινό βίο που έχει ως θεμέλιο του την αυτοθέσμιση και την αυτονομία. Ο καπιταλισμός παράγει εξαρτήματα της πελώριας μηχανής του. Στην εθνικοδημοκρατική αντίληψη θέλουμε τον άνθρωπο , δημιουργό , παραγωγό και πολίτη της πόλεως και του κόσμου.
Συνάγεται εξ αυτών πως μια κοινωνία για να δύναται να τελέσει το παιδαγωγικό έργο της αφυπνίσεως και καθοδηγήσεως , χρειάζεται να έχει όραμα , ιδέα για τον άνθρωπο και τον ιστορικό –κοινωνικό του ρόλο. Αλλά για να φτάσουμε εκεί , απαιτείται εθνική αυτογνωσία , απαιτείται ελληνογνωσία και κατανόηση του ρόλου του ελληνισμού στη παγκόσμια ιστορία. Άρα δεν νοείται παιδεία αποεθνικοποιημένη . Για να πραγματωθούν οι σκοποί της παιδείας , της γνώσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης πρέπει πρώτα να αποκτηθεί ανθρωποκεντρική και εθνική αυτογνωσία. Ν α ορισθεί με λίγα λόγια το δρόν υποκείμενο της κοινωνίας και της ιστορίας που είναι ο ελεύθερος άνθρωπος στα πλαίσια της δίκαιης εθνικής λαϊκής κοινότητας.
Το τελικό συμπέρασμα είναι πως για να υπάρξει η παιδεία του ένδοξου ανθρώπου και του θειοφόρου ελληνισμού , όπως εμείς οι έλληνες εθνικιστές την περιγράφουμε , προηγείται η ριζική αναθέσμιση της κοινωνίας μέσα από ένα ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στο ψέμα , ενάντια στην υποτίμηση και υποβάθμιση του ανθρώπου, ενάντια σε κάθε μορφή δουλείας και τυραννίας.
Όσο η παιδεία θα βρίσκεται στα χέρια της πνευματικής , πολιτικής και οικονομικο-κοινωνικής τυραννίας ένα και μόνο στόχο θα εξυπηρετεί: να παράγει σε πολλαπλά αντίγραφα τον τύπο του σκλάβου.
Αυτή την επιβληθείσα συνθήκη,  οφείλουμε να καταστρέψουμε.
Λουκάς Σταύρου
Πρόεδρος ΕΔΗΚ ,