ΟΙ «ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ» ΥΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΣΥΝΟΘΥΛΕΥΜΑ

Το πολιτικό κατεστημένο κάνει λόγο για «απευθείας διαπραγματεύσεις» και τρέμει στην ιδέα μήπως εκτραπούν αυτές προς μια διεθνή διάσκεψη με επιδιαιτησίες και χρονοδιαγράμματα..
Ας δούμε πρώτα τι σημαίνει ο όρος «απευθείας διαπραγματεύσεις» . Ποιο είναι το υποκείμενο από την άλλη πλευρά με το οποίο διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις ;Το ερώτημα τούτο παρακολουθείται από το ερώτημα , ποίους αντιπροσωπεύουν οι διαπραγματευτές , πριν ο Ταλλάτ και τώρα ο Έρογλου .Αντιπροσωπεύουν τους τουρκοκύπριους; Ασφαλώς όχι . Αντιπροσωπεύουν την Τουρκία ; Η απάντηση είναι επίσης , όχι .Άρα αντιπροσωπεύουν αυτούς που τους εξέλεξαν και τους έδωσαν έτσι την εντολή να εκφράζουν την βούληση τους . Αυτοί λοιπόν που τους εξέλεξαν είναι ως γνωστό οι εναπομείναντες τουρκοκύπριοι που αποτελούν μειονότητα στα κατεχόμενα , είναι οι χιλιάδες έποικοι και οι συνακόλουθοι του τουρκικού κατοχικού στρατού . Συνεπώς οι απευθείας διαπραγματεύσεις διεξάγονται με τους εκπροσώπους και εκφραστές του κατοχικού συνοθυλεύματος .Αυτό το συνοθύλευμα αρχίσαμε να το αποδεχόμαστε και να του δίνουμε υπόσταση από το 1977 με τις λεγόμενες συμφωνίες κορυφής Μακαρίου – Ντενκτάς .Η κορύφωση αυτής της υποστασιακής αναγνώρισης επισυνέβη το 2004 όπου αποδέχθηκε ο τότε πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος την συμμετοχή των εποίκων και ολόκληρου του συνοθυλεύματος στο δημοψήφισμα . Έτσι η εθνική μειοδοσία που άρχισε από τον Μακάριο ολοκληρώθηκε με τον Τάσσο Παπαδόπουλο κάτω από την μάσκα του δακρύβρεκτου εκείνου διαγγέλματος του ΟΧΙ. Η δήλωση της 23ης Μαΐου 2008 που αναφέρεται σε συνιστώσες πολιτείες , δήλωση που συμπεριλήφθηκε στο ψήφισμα 1930/2010 για την παράταση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ , αποτελούν συνέχεια των προηγούμενων αισχρών υποχωρήσεων .Ο κ. Χριστόφιας βαδίζει στο δρόμο των προκατόχων του , δέσμιος αποφάσεων και επιλογών που δεν έχει την τόλμη να ανατρέψει . Ενώ εδόθησαν ευκαιρίες να απεγκλωβιστεί δεν το έπραξε .Τουναντίον διολισθαίνει σε νέες υποχωρήσεις και περιπίπτει σε νέα λάθη .
Το συμπέρασμα είναι ένα . Το πολιτικό κατεστημένο παρέδωσε τη πατρίδα στους κατακτητές . Η παραμονή του στην εξουσία οδηγεί τη πατρίδα στη καταστροφή .Αν δεν διακοπούν οι συνομιλίες , αν δεν φύγει από την εξουσία το κατεστημένο της εθνικής μειοδοσίας θα έχουμε τη τύχη της Ίμβρου και της Τενέδου . Οι λεγόμενες «απευθείας συνομιλίες» θα έχουν σαν κατάληξη την τουρκοποίηση της Κύπρου . Η διαφορά με την επιδιαιτησία και τα χρονοδιαγράμματα έγκειται στο γεγονός ότι η διαδικασία αυτή θα επιβάλει ακαριαία το τέλος της κυπριακής δημοκρατίας και τον έλεγχο βορρά και νότου από τους τούρκους . Ενώ οι απευθείας διαπραγματεύσεις μέσα από τα στημένα αδιέξοδα και τα πήγαινε – έλα , μέσα από τα ανοικτά οδοφράγματα και την σταδιακή εγκατάσταση τούρκων στο νότο θα αλλάξει τα δεδομένα και θα αναγκάσει τον λαό να δεχθεί τη μοίρα του ραγιά χωρίς αντιδράσεις Φοβούνται μήπως από την διεθνή παρέμβαση φανερωθεί η προδοσία και προκύψουν ανεξέλικτες αντιδράσεις που πιθανόν να θέσουν σε κίνδυνο τις φαμίλιες των τουρκοπροσκυνημένων νενέκων . Φοβούνται μήπως σηκωθούν από τα μνήματα οι ήρωες του έθνους και πάρουν σάρκα και οστά , μιας και οι ζωντανοί σέπονται μέσα στη παρακμή τους , μήπως αντηχήσει στις καλοβολεμένες ζωές τους , η φοβερή ιαχή του Κολοκοτρώνη :
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ.
 
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ