Η Wind παίρνει σπίτια συνδρομητών για μικροποσά!!!...

Tο διαβάσαμε σήμερα στην εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ και μείναμε άφωνοι για την αναλγησία που μπορεί να επιδείξει μια πολυεθνική επιπέδου δισεκατομμυρίων απέναντι σε έναν δυστυχή καταναλωτή. Επειδή πιστεύουμε ότι η... ανθρωπιά δεν χάθηκε ακόμα σε αυτή την όμορφη χώρα, θεωρούμε καθήκον μας να διαδώσουμε το παραπάνω απίστευτο θέμα μήπως και οι άνθρωποι της Wind αντιληφθούν, πέραν των άλλων, ποια είναι και η πραγματική εταιρική ευθύνη μιας μεγάλης επιχείρησης. 

Τουλάχιστον να σώσουμε το σπίτι του ανήμπορου καταναλωτή από τα Τρίκαλα και όποιου άλλου ατυχήσει μέσα σε αυτή την οικονομική κρίση να αφήσει απλήρωτο το κινητό του τηλέφωνο και να του πάρουν το σπίτι πετώντας την οικογένειά του στο δρόμο.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Στη φωτογραφία το απόκομμα του πλειστηριασμού.

Η επέλαση της βίας. Του Σταυρου Λυγερου

Την Τρίτη, ο Μανώλης Καντάρης νεκρός. Την Τετάρτη, ο Ιωάννης Καυκάς μεταξύ ζωής και θανάτου. Δύο δράματα σε δύο ημέρες. Η δόση είναι πολύ μεγάλη. Ωστόσο, η σφαγή του 44χρονου από τρεις λαθρομετανάστες (σύμφωνα με τις μαρτυρίες) και ο βαρύτατος τραυματισμός του 31χρονου από τα ΜΑΤ μόνο τυχαία γεγονότα δεν είναι....

 Τα κυοφόρησαν οι επικρατούσες συνθήκες και μ’ αυτήν την έννοια ήταν ζήτημα χρόνου να συμβούν.
Οι καθημερινές κλοπές, ληστείες, τραυματισμοί και βιασμοί στο κέντρο της πρωτεύουσας μπορεί κατά κανόνα να μη βρίσκουν χώρο στα δελτία ειδήσεων, αλλά είναι η αμείλικτη πραγματικότητα, που προειδοποιούσε ηχηρά για το επερχόμενο φονικό. Εξίσου αναμενόμενο ήταν ότι η πρακτική αστυνομικών να χτυπούν λυσσασμένα με τα κλομπ κεφάλια διαδηλωτών κάποτε θα επέφερε βαρύ τραυματισμό, ίσως και θάνατο.
Είναι τραγικό ότι την ίδια στιγμή που η Πολιτεία δεν εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών στο κέντρο της Αθήνας, χρησιμοποιεί υπέρμετρη βία για να διαλύσει μία μέτρια διαδήλωση, η οποία δεν απείλησε ουσιαστικά τη δημόσια τάξη. Στην πραγματικότητα, έχουμε διπλή ακύρωση του ευνομούμενου κράτους. Δεν βιώθηκε, όμως, έτσι από το σύνολο της κοινωνίας. Είναι αλάνθαστη απόδειξη παρακμής του δημοκρατικού φρονήματος το γεγονός ότι δυναμικές μειοψηφίες φόρτισαν με ιδεολογικό πρόσημο τα δύο αυτά δραματικά γεγονότα.
Η σφαγή του Καντάρη χαλάει το ιδεολόγημα, που –στο όνομα του αντιρατσισμού– αρνείται να δει τις τρομακτικές επιπτώσεις της μαζικής λαθρομετανάστευσης κυρίως στη ζωή των λαϊκών τάξεων. Στην «υπαρκτή Αριστερά», αυτός ο θάνατος προκαλεί αμηχανία, δεν βολεύει, είναι εκτός ιδεολογικών προδιαγραφών! Μη μπορώντας, όμως, να τον παρακάμψει, τον αποκόπτει από τις συγκεκριμένες συνθήκες και τον αντιμετωπίζει σαν μεμονωμένο έγκλημα, που θα μπορούσε να συμβεί οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Αντιθέτως, οι ακροδεξιοί εκμεταλλεύθηκαν την οργή που προκάλεσε η σφαγή για να προωθήσουν τη ρατσιστική ατζέντα τους. Κυνηγούσαν και ξυλοκοπούσαν όποιον λαθρομετανάστη βρισκόταν μπροστά τους. Εάν αποδειχθεί ότι κι ο φόνος του νεαρού Μπανγκλαντεσιανού είναι δικό τους έργο, τότε έχουμε ήδη εισέλθει στον εφιάλτη των τυφλών φυλετικών συγκρούσεων, που κυοφόρησε η ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής.
Το αντίστροφο ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωση Καυκά. Στον χώρο της Αριστεράς, η συναισθηματική αντίδραση είναι έντονη. Βιώνουν τον τραυματισμό του ως δικαίωση των καταγγελιών για την κρατική καταστολή. Αντιθέτως, στον χώρο της Δεξιάς έχουν την τάση να τον θεωρούν παράπλευρη απώλεια. Θα εκφράσουν, βεβαίως, τη λύπη τους, αλλά δεν θα βάλουν ποτέ τον τόνο εκεί.
Οι διαφορετικές οπτικές, ως παράγωγα διαφορετικών ιδεολογιών, είναι αναπόφευκτες σε μία δημοκρατική κοινωνία. Υπάρχει, όμως, ένα όριο. Κι αυτό το όριο έχει ξεπεραστεί. Αδιάψευστη απόδειξη είναι ότι τα δύο δραματικά περιστατικά χρησιμοποιήθηκαν ως αφορμή για δύο αντίπαλες συγκεντρώσεις και συγκρούσεις, λες και η σφαγή του Καντάρη ανταγωνίζεται τον τραυματισμό του Καυκά!
Καθημερινή

 

ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Δύο βασικά λάθη ...

Η εξελικτική διαδικασία είναι διαδικασία υγιής και σύμφωνη με την επιθυμία της Φύσης, η οποία επιτρέπει μόνο στους δυνατούς και ισχυρούς να επιβιώνουν.

Ως εκ τούτου, ο ιδεολογικός και πολιτικός χώρος που είναι γνωστός ως ''Εθνικός Χώρος'', έχει υποταχθεί σε αυτή την νομοτέλεια. Πόσο όμως εξελίχθηκε, με τι ρυθμό, σε ποιες κατευθύνσεις και σε τι βάθος;

Ο χώρος αυτός αποτελείται σήμερα από αντίρροπες, διαφοροποιούμενες ριζικά και ιδεολογικά συγκρουόμενες τάσεις, κατευθύνσεις και δυνάμεις. Η κατάσταση αυτή δεν είναι νέα.

Είναι όμοια με τη κατάσταση που επικρατούσε όταν τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, έκαναν την εμφάνιση τους οι πρώτες πολιτικοποιημένες εθνικιστικές, εθνοκεντρικές και πατριωτικές απόψεις και ενέργειες.

Από εκείνα τα χρόνια του Ίων Δραγούμη έως τον Αριστείδη Ανδρόνικο και τον Δημήτριο Βεζανή, από τον Ε.Σ.Ε.Σ.Ι, τον Γιώργο Βεντούρη έως και την σημερινή πραγματικότητα, το εθνικιστικό κίνημα πέρασε δια πυρός και σιδηρού για να φτάσουμε στο να αποτελεί οργανικό κομμάτι του Εθνικού χώρου.

Όμως αυτή η πραγματικότητα είναι προς ειλικρινή μας ωφέλεια; Επί της ουσίας σήμερα εθνικιστικό κίνημα δεν υπάρχει.

Όσο και εάν επιθυμούν ορισμένοι να διατυμπανίζουν την μονοπωλιακή τους πραγματικότητα, ωρυόμενοι υπέρ ενός Λαϊκού εθνικισμού, εθνικιστικό κίνημα στην Ελλάδα είτε δεν υπάρχει, είτε είναι εν υπνώσει, εγκλωβισμένο πάντα στον Εθνικό Χώρο.

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

 

ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ

Γιατί αναστέλλεται η πορεία του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης

Το Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης, μετά την επιτυχημένη εκδήλωση και πορεία στις Φοινικούδες, όπου ανέδειξε το μεταναστευτικό πρόβλημα και το κατέδειξε πρώτο θέμα στην πολιτικό λόγο, αποφάσισε, όπως είναι γνωστό, τη διοργάνωση εκδηλώσεων στη Παλιά Λευκωσία, με αποκορύφωμα την πορεία με κατάληξη στον Ιερό Ναό της Παναγιάς Φανερωμένης, γνωστό για το συμβολισμό του στους εθνικούς αγώνες του λαού μας.
Ο λόγος που επελέγη η συγκεκριμένη περιοχή για τη διοργάνωση των πιο πάνω εκδηλώσεων ήταν αφ’ ενός μεν διότι εκεί ευρίσκεται το κυρίως οδόφραγμα της κατοχής, όπου γίνεται, πεζή, η διακίνηση ανθρώπων ένθεν και ένθεν της Γραμμής Αντιπαράταξης, δεδομένου ότι παγίως το Κίνημά μας ζητά το κλείσιμο των οδοφραγμάτων, αφ’ ετέρου δε διότι η, εντός των τειχών, Λευκωσία, εδώ και πολύ καιρό, έχει μετατραπεί το μεγαλύτερο γκέτο λαθρομεταναστών στην Κύπρο έχοντας καταστεί απροσπέλαστη στο γηγενή πληθυσμό, οι δε μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής διαβιώνουν, κατ’ ουσίαν, υπό συνθήκες μουσουλμανικής κατοχής.
Μόλις έγινε γνωστή η προγραμματισθείσα εκδήλωση του Κινήματός μας, το ΑΚΕΛικό βαθύ κράτος, με κύριο εκπρόσωπο του τη Δήμαρχο Λευκωσίας, γνωστή για το νεοταξικά και εθνομηδενιστικά της φρονήματα, επιχείρησε να ματαιώσει την εκδήλωση του Κινήματός μας, θέτοντας σε κίνηση το παρακράτος των περιθωριακών αναρχικών, των κατ’ επάγγελμα αντιρατσιστών και λαθρομεταναστών, με το οποίο συνδέεται με ιδεολογικό ομφάλιο λώρο, όπως ακριβώς έπραξε και ο ομόλογος και ομογάλακτός της, Δήμαρχος Λάρνακος, στις Φοινικούδες.
Στη συνέχεια, λόγω των διαστάσεων που πήρε το θέμα και της δημιουργίας, μέσω των δημοσιευμάτων του τύπου, πολεμικού κλίματος συνέπεια των προκλήσεων του παρακράτους, η εν λόγω Δήμαρχος, ποντιοπιλατικά φερόμενη, προέτρεψε τους παρακρατικούς να ακυρώσουν την εκδήλωση τους υπό τον όρο να ακυρώσει και το Κίνημά μας τη δική του εκδήλωση, την οποία, ωστόσο, είχε ενημερώσει, εγκαίρως και κατά νόμο, κάθε αρμόδιο. Προ της άρνησης του Κινήματός μας να υποκύψει στον εκβιασμό και να ακυρώσει την προγραμματισμένη του εκδήλωση αποδεχόμενο την αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική μεθόδευση της Δημάρχου Λευκωσίας, οι παρακρατικοί αναρχικοί ακυρώνουν μονομερώς τη δική τους αντισυγκέντρωση. Μετά από αυτό η αστυνομία ενημέρωσε την ηγεσία του Κινήματός μας ότι η πορεία θα επιτρεπόταν μόνο εάν κατευθυνόταν προς το Λήδρα Πάλας, παρακάμπτοντας την Παλιά Λευκωσία. Το Κίνημά μας απέρριψε τον πιο πάνω σχεδιασμό, ο οποίος συνιστούσε παρεκτροπή από τους διακηρυγμένους  στόχους της Πορείας και αποφάσισε την αναστολή της Πορείας και μετάθεση της σε εύθετο χρόνο, διαμαρτυρόμενο συνάμα για την περιστολή των δημοκρατικών του δικαιωμάτων και τη βάναυση και αντισυνταγματική παραβίαση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και καταγγέλλοντας την αθέμιτη συμπαιγνία Κυβέρνησης, Δήμου Λευκωσίας και αναρχικού παρακράτους, η οποία οδηγεί την Κύπρο σε ατραπούς ολοκληρωτισμού, δια της δημιουργίας κλίματος φόβου στους νομοταγείς πολίτες, με τη χρήση των περιθωριακών αναρχικών και των λαθρομεταναστών ως ταγμάτων εφόδου σε βάρος των αυτοχθόνων Ελλήνων, κατοίκων της Κύπρου.
Το Κίνημα διακηρύσσει προς πάσα κατεύθυνση ότι οι Σημαίες δεν υποστέλλονται και ο αγώνας συνεχίζεται για την απελευθέρωση της πατρίδος από την Τουρκική και Αγγλική κατοχή και για τη δημοκρατική απαλλαγή του Κυπριακού Ελληνισμού από τη δικτατορία της νέα τάξης πραγμάτων, η οποία εκπροσωπείται από το ΑΚΕΛικό καθεστώς, με μακρύ χέρι το παρακράτος των περιθωριακών και τις ορδές των λαθρομεταναστών.
12 Μαΐου 2011
Εκτελεστική Γραμματεία
Κινήματος Ελληνικής Αντίστασηs

9 και 10 Μαΐου 1956: Η εκτέλεση του Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου...

και οι αιματηρές διαδηλώσεις συμπαράστασης των Ελλήνων στην Αθήνα…‏

9 Μαΐου 1956

Ευάγγελος Γεροντής (28 ετών)
Ιωάννης Κωνσταντόπουλος (21 ετών)
Φραγκίσκος Νικολάου (23 ετών)


Στις 9 Μαΐου 1956 χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Ομονοίας για να καταδικάσουν τα σκληρά μέτρα του άγγλου κυβερνήτη Χάρντινγκ στην Κύπρο. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος βρισκόταν εξόριστος στις Σεϊχέλες, η ΕΟΚΑ είχε ξεκινήσει τον απελευθερωτικό αγώνα στη Μεγαλόνησο και την επομένη ήταν προγραμματισμένη από τις κατοχικές αρχές η εκτέλεση των αγωνιστών Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Την Ελλάδα κυβερνούσε ο νεοεκλεγμένος πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Οι διαδηλωτές ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αποδοκιμάζοντας τον Υπουργό Εξωτερικών, Σπυρίδωνα Θεοτόκη, για την ενδοτική του πολιτική.


Μετά το πέρας του συλλαλητηρίου, οι συγκεντρωμένοι θέλησαν να οδεύσουν προς τη Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι, παρά τις προτροπές του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας να διαλυθούν. Πλησίον της Πλατείας Κλαυθμώνος, η Αστυνομία τους εμπόδισε, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ταραχές. Τα επεισόδια γενικεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας, με τα όργανα της τάξης να ανοίγουν πυρ κατά των διαδηλωτών. Ο αστυνομικός διευθυντής Αριστείδης Παπαδόπουλος απομονώθηκε και κακοποιήθηκε από τους διαδηλωτές. Τραυματίστηκε σοβαρά και περιήλθε σε αφασία.
Στην οδό Δραγατσανίου, λόγω του ότι είχαν στηθεί οδοφράγματα, η σύγκρουση ήταν ιδιαίτερα σφοδρή, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τρεις διαδηλωτές: Ευάγγελος Γεροντής (28 ετών), Ιωάννης Κωνσταντόπουλος (21 ετών), Φραγκίσκος Νικολάου (23 ετών). Στα νοσοκομεία μεταφέρθηκαν 265 τραυματίες, 165 από σφαίρες αστυνομικών και 100 με μώλωπες από χτυπήματα..
περισσότερα εδώ

ristorante verona

ΕΝΟΠΛΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΙΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ

Ο πρόεδρος του ΕΔΗΚ κ. Λουκάς Σταύρου παρευρέθηκε στην εκδήλωση του ΚΕΑ και των άλλων οργανώσεων που έγινε ψες (11-5-2011) στην αίθουσα εκδηλώσεων της αρχιεπισκοπής με θέμα τα οδοφράγματα και τους λαθρομετανάστες όπου και παρουσίασε την ακόλουθη εισήγηση:
Κυρίες και κύριοι
Για το θέμα της λαθρομετανάστευσης έχω να πω τα ακόλουθα. Πολύ σωστά περιέγραφαν οι προηγούμενοι ομιλητές το πρόβλημα από την μία πλευρά του , δηλαδή την αποδοχή που τυγχάνουν οι λαθρομετανάστες από το κράτος . Δεν έγινε όμως καμία αναφορά στην άλλη πλευρά , που είναι η τεράστια κοινωνική αποδοχή της λαθρομετανάστευσης με στόχο την εκμετάλλευση της παράνομης και φτηνής εργασίας. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Η αύξηση της ανεργίας των ντόπιων εργατών που στο τέλος θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη Κύπρο και η κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων που αμφότερα θα δημιουργήσουν κλίμα αποδοχής της μαζικής «νομιμοποίησης» και πολιτογράφησης τους. Η αντιμετώπιση του προβλήματος περνά μέσα από τη κοινωνική σύγκρουση . Αν κρύψουμε το πρόβλημα αυτό κάτω από το χαλί, θα εξυπηρετήσουμε τα σχέδια των εθνομηδενιστών.
Αναφορικά με τα οδοφράγματα έχω να πω τα ακόλουθα:
Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων με όλα τα γνωστά επακόλουθα του, εντάσσεται σε ένα σχέδιο δημιουργίας τετελεσμένων καταστάσεων ώστε να εγκλωβίσουν τον κυπριακό ελληνισμό σε μια υποχρεωτική συναίνεση στα σχέδια τους.
Ένα χρόνο μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων η τότε ηγεσία εμφανίστηκε αδύναμη να υπερασπίσει την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας και αποδέχθηκε να τεθεί σε δημοψήφισμα το σχέδιο Ανάν.
Οι ίδιοι που αρνήθηκαν να υπερασπιστούν την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας στις ξένες πιέσεις , πρόταξαν με κροκοδείλια δάκρυα το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα , ενώ την ίδια ώρα άφηναν να περάσει η εσχάτη προδοσία του διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων.
Αν δεν καταλάβουμε ότι σε αυτό το τόπο , η προδοσία ελαύνει με πατριωτικό προσωπείο, δεν θα μπορέσουμε να αντισταθούμε και θα χάσουμε μια για πάντα τη πατρίδα.
Ποιος μίλησε , ποιος κατήγγειλε αυτές τις προδοτικές μεθοδεύσεις; Όταν ρωτάμε το άθλιο κατεστημένο για αυτά τα αίσχη μας απαντούν με ένα βαθύ χασμουρητό, αλλάζουν πεζοδρόμιο , προσποιούνται τους ανήξερους , παίρνουν την ελληνική σημαία και την φοράνε φερετζέ για να κρύψουν το τρίξιμο των οδόντων τους ενάντια στην επίθεση της αλήθειας.
Τις ίδιες μεθοδεύσεις θέλουν να επαναλάβουν σύντομα μ ε ένα νέο σχέδιο που ετοιμάζουν. Τον Ιούνιο από ότι λένε αρχίζει το αίσχος του ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ που το δηλητηριώδες απόσταγμα του θα μας το δώσουν να το πιούμε σε ένα νέο διπλό δημοψήφισμα με τη συμμετοχή όλων των εποίκων.
Θα μας δέσουν χειροπόδαρα με τις ίδιες τις διαδικασίες του δημοψηφίσματος έτσι ώστε όσα ΟΧΙ και να φωνάξουμε δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τον εθνικό βιασμό.
Μοναδική λύση είναι η πανεθνική αντίσταση , η ατσάλινη εναντίωση στη προδοσία.
Τους προειδοποιούμε , δεν βρισκόμαστε στο 1960 . Ένας πολυμέτωπος , αυτόνομος και φλογερός εθνικισμός ετοιμάζεται για τη μεγάλη σύγκρουση.
Να κλείσουν τα οδοφράγματα
Να ατσαλωθεί το μέτωπο Θράκης – Αιγαίου - Κύπρου με ένα ενιαίο ελληνικό στρατό.
Να αντιταχθεί η ένοπλη επαγρύπνηση στον τουρκικό επεκτατισμό .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΩΝ

Εκείνο που επιδιώκουμε, ως ΕΔΗΚ, είναι να περάσουμε στη συνείδηση της κοινωνίας και στη πολιτική πρακτική,  την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΩΝ.
Τι εννοούμε με αυτό: Ο πρώτος πόλεμος έχει σαν σκοπό του την απελευθέρωση της σκλαβωμένης γης μας από τους τούρκους και άγγλους κατακτητές. Αυτός ο πόλεμος αρχίζει από την χάραξη της στρατηγικής της απελευθέρωσης , τη δημιουργία του στρατηγείου που θα προετοιμάσει την κοινωνία και θα την καθοδηγήσει στον απελευθερωτικό αγώνα. Ένας αγώνας που ξεκινά από το διπλωματικό πεδίο για να αποκορυφωθεί εάν χρειαστεί στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα. Στο διπλωματικό πεδίο θέτουμε το πρόβλημα της Κύπρου στη πραγματική του βάση. Η Κύπρος είναι ένα κράτος μέλος της Ε.Ε που όμως δεν είναι ισότιμο με τα άλλα κράτη της Ένωσης. Η Κύπρος είναι ένα κράτος που δεν έχει σύνταγμα βγαλμένο μέσα από τη ελεύθερη βούληση του λαού της. Το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης που επεβλήθη στον κυπριακό λαό , με τη συνεργασία των ενδοτικών, φέρει εντός του άδικους και αντιδημοκρατικούς όρους , όπως την αναγόρευση της τουρκοκυπριακής μειονότητας σε κοινότητα υπέρμετρων δικαιωμάτων που μαζί με τα παρεμβατικά δικαιώματα προς τη Τουρκία, οδήγησαν στην εισβολή του 1974 και στα επακολουθήσαντα δεινά της, που είναι η κατοχή , ο εποικισμός , η πολιτισμική αλλοίωση των κατεχομένων και η ανακήρυξη παράνομου κράτους . Βάση της διεκδίκησης μας είναι η άρση των κατακτητικών όρων του Ζυριχικού συντάγματος , η αποτίναξη αυτού του κατασκευάσματος της βίας και η άσκηση του δικαιώματος του λαού μέσα από συνθήκες πλειοψηφικής δημοκρατίας να θεσμίσει το πρώτο ελεύθερο σύνταγμα του, με δικαίωμα να το αλλάζει και τροποποιεί κατά βούληση . Τούτη είναι η πρώτη πράξη της αυτοδιάθεσης μας που θα ολοκληρωθεί με την απόσειση της κατοχής που θα επιτρέψει στη συνέχεια την άσκηση της αυτοδιάθεσης μας στις σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με τα άλλα κράτη.
Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής της απελευθέρωσης εντάσσεται το αίτημα μας για δημιουργία ενός ενιαίου ελληνικού στρατού και ενός ατσάλινου μετώπου Θράκης – Αιγαίου – Κύπρου. Για την πραγμάτωση αυτού του οράματος είναι αναγκαία η επιστράτευση του συσσωρευμένου πλούτου που ανήκει στο έθνος. Η κρατικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας υπό το υπουργείο αμύνης ως και η ειδική φορολόγηση των τραπεζών μη αποκλειομένης και της εθνικοποίησης ιδιωτικών τραπεζών. Η ενίσχυση της ευρείας οικονομίας της κοινωνίας.
Τούτα μας φέρνουν στο πεδίο του δεύτερου πολέμου που έχει ως σκοπό του την απελευθέρωση της κοινωνίας από την τυραννία της πλουτοκρατίας και τραπεζοκρατίας ιδιαίτερα που πέριξ αυτής περιελίσσεται η κομματοκρατία με τους πολύπλοκους μηχανισμούς της διαφθοράς.
Αυτός ο πόλεμος διασπείρεται σε πολλά μέτωπα ‘όπως :
Κτύπημα των θεσμών εκείνων που επέβαλε η κοινωνική τυραννία προς αποτροπή της λαϊκής κυριαρχίας.
Κτύπημα της ανισότητας ανάμεσα στους εργάτες και τους δημόσιους υπαλλήλους.
Σμίκρυνση του δημοσιοϋπαλληλικού τομέα.
Δημιουργία κρατικής τράπεζας μη τοκογλυφικού χαρακτήρα που θα στηρίξει την παραγωγή και την οικογενειακή και μικρομεσαία επιχείρηση.
Εθνική αντιμετώπιση των εκτάκτων εθνικών προβλημάτων όπως είναι το μεταναστευτικό- λαθρομεταναστευτικό.
Προϋπόθεση επιτυχίας της στρατηγικής των δύο πολέμων είναι η εθνική αυτογνωσία , η εμβάθυνση στην εθνική μας ταυτότητα, που σημαίνει επιστροφή στις ρίζες μας , στον μεγάλο και άδυτο ελληνικό πολιτισμό . Από αυτό το πολιτισμό θα πάρουμε τον τρόπο , δηλαδή την ελευθερία της σκέψης αλλά και της οργάνωσης της εθνικής κοινωνίας πάνω στη βάση του ρωμαλέου ήθους και της δημοκρατίας , μιας αμεσότερης μορφής δημοκρατίας όπου οι θεσμοί και οι νόμοι αποτελούν εργαλεία της λαϊκής βούλησης για την άσκηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Θέλουμε να επανασυνδεθούμε με τις αρχαίες μας ρίζες μέσα από τη γλώσσα , μέσα από την επαναπροσέγγιση στην αρχαία ελληνική γλώσσα που πρέπει να διδάσκεται από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου. Η εκμάθηση της αρχαιοελληνικής θα μας επανασυνδέσει με το περιεχόμενο εκείνου του εθνικού και πανανθρώπινου πολιτισμού , με τα μεγάλα και υψηλά διδάγματα του. Με βάση αυτή τη παιδεία θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε στη μεγάλη πατρίδα μας, στην Ελλάδα και τη Κύπρο , τέχνη, επιστήμη και τεχνολογία υψηλού επιπέδου και παγκόσμιας ακτινοβολίας.
Με λίγα λόγια θέλουμε να πετύχουμε μέσα από την στρατηγική των δύο πολέμων : ισχυρό στρατό , ισχυρή οικονομία της κοινωνίας και υψηλή εθνική παιδεία , ώστε να αποκρούσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό και την εσωτερική τυραννία της πλουτοκρατίας και να βάλουμε τις βάσεις για ένα νέο μεγάλο ελληνικό πολιτισμό .
Λουκάς Σταύρου
Πρόεδρος ΕΔΗΚ
Ανεξάρτητος υποψήφιος Λεμεσού