ΛΥΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η πρόταση του Εγκεμέν Μπαγίς ότι για να λυθεί το Κυπριακό θα πρέπει να κλειστούν σε ένα δωμάτιο οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Τουρκίας μαζί με τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων, θυμίζει εποχές απολυταρχίας όπου η μοίρα των λαών εξαρτώταν αποκλειστικά και μόνο από τις αποφάσεις των βασιλιάδων του, των σουλτάνων του και των τυράννων του.
Η λύση του Κυπριακού προβλήματος δεν θα δοθεί υπό τύπον κονκλαβίου, κεκλεισμένων των θυρών, αλλά θα δοθεί από το σύνολο των νομίμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας που θα συσταθούν σε ένα ενιαίο εκλογικό σώμα για να ψηφίσουν επιτέλους το πρώτο ελεύθερο σύνταγμα με βάση την δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας. Προϋπόθεση αυτού και απαίτηση είναι η αποχώρηση του τουρκικού κατοχικού στρατού και των εποίκων, η κατάργηση όλων των κατακτητικών όρων του συντάγματος της Ζυρίχης, η καταγγελία των Συνθηκών Εγγυήσεων και Συμμαχίας, η αναίρεση της κυριαρχίας των αγγλικών βάσεων.
Σε αυτές τις νέες συνθήκες της αποχώρησης των κατακτητών Άγγλων και Τούρκων, υπό την εγγύηση της Ε.Ε. θα επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους και οι Τουρκοκύπριοι μέτοικοι στα δικά τους. Για να ζήσουν όλοι από κοινού και εν ειρήνη στην πρώτη Ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία.
Με δύο λόγια τη λύση θα τη δώσει ο νόμιμος λαός και η δημοκρατία.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Η Κίνα δεν είναι τόσο δυνατή όσο δείχνει προς τα έξω

Μια παλιά κινεζική αλληγορία, που στάθηκε έμπνευση για το βιβλίο The Great Wall and the Empty Fortress, περιγράφει πως ένας βασιλιάς κάποτε, όταν η πόλη του πολιορκήθηκε, είχε την εξής έμπνευση: Άνοιξε τις πύλες και είπε στους πολιορκητές πως είναι καλοδεχούμενοι. Αυτοί υποψιάστηκαν παγίδα και έφυγαν άρον άρον για αλλού. Η πόλη σώθηκε.

Σήμερα, πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν από έξω τη Κίνα με την τεράστια οικονομική της δύναμη, και θεωρούν πως το ζήτημα δεν είναι απλά οικονομικό αλλά και ζήτημα ισχύος. Μια χώρα με πάνω από 10% ετήσια ανάπτυξη, που κρατά στα χέρια της τα περισσότερα συναλλαγματικά αποθεματικά, που είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας του πλανήτη, σίγουρα είναι και μια γεωπολιτική ατμομηχανή.

Αν όμως μπούμε μέσα από τις πύλες, παρακάμψουμε τους στατιστικούς δείκτες, τότε θα δούμε δυο σημεία που έρχονται να αμφισβητήσουν αυτή την εικόνα. Το πρώτο στοιχείο είναι τα τεράστια ποσά που η χώρα δαπανά για την ασφάλεια. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Κίνα ξόδεψε $80 δισ. το 2009 για την άμυνά της. Για την εσωτερική της ασφάλεια, ξόδεψε $75 δισ.

Το δεύτερο στοιχείο είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζονται τα μέλη της ηγεσίας της. Όπως και οι παλαιότεροι (Μαοϊκοί) προκάτοχοί τους, αρέσκονται να φιλοσοφούν ουτοπικά, λέγοντας πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν, οι σοδειές θα αυξηθούν, ο μαρξισμός θα επικρατήσει παντού, κλπ. Παρόλα αυτά, υπάρχει μια υποβόσκουσα κατάθλιψη. Ακόμη και ο πρωθυπουργός Wen Jiabao παρουσιάζεται ιδιαίτερα επιφυλακτικός, προειδοποιώντας πρόσφατα πως χωρίς πολιτικές μεταρρυθμίσεις, το μέλλον του κομμουνιστικού κόμματος είναι αμφίβολο.

Τα παραπάνω σχόλια συνόδευσαν μια κυβερνητική αναφορά, πως η διαφθορά, και οι ανισότητες απειλούν την ευημερία της χώρας. Η Κίνα μοιάζει δυνατή από έξω, αλλά στο εσωτερικό της είναι σαν ένα ναρκοπέδιο γεμάτο από περιβαλλοντικά προβλήματα, εθνικιστικές εντάσεις, κοινωνικές ανισορροπίες, και οικονομικές ανισότητες.

Το περιβάλλον είναι όντως πρόβλημα, με τεράστιες αστικές εκτάσεις που συνεχώς διογκώνονται, λειψυδρία, μόλυνση, υπερπληθυσμό, και άστατες καιρικές συνθήκες. Πως αντιδρά η Κίνα; Ακόμη και στη τελευταία σύνοδο της Κοπεγχάγης, η επίσημη θέση της ήταν πως για όλα τα δεινά της κλιματικής αλλαγής, φταίνε οι οικονομικά αναπτυγμένες χώρες. Επέμεναν μάλιστα πως τον λογαριασμό θα πρέπει να πληρώσουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ.

Οι προοπτικές για κάποια αλλαγή πολιτικής είναι θολές. Από τη δεκαετία του `70, το κινεζικό Κ.Κ. είχε αναγνωρίσει την ανάγκη για αλλαγές στη διοίκηση της χώρας, και διαχωρισμό κράτους- κόμματος. Ήδη προχώρησαν σε μια πιο ανεξάρτητη δικαιοσύνη, και αφήνουν κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις να λειτουργούν σε καθεστώς ημιπαρανομίας. Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν θα υπάρξει αρκετός χρόνος ώστε να επεκταθούν οι όποιες καινοτομίες. Γιατί; Διότι η Κίνα είναι θύμα της επιτυχίας της.

Η οικονομία της χώρας εκτοξεύτηκε πέραν πάσης προσδοκίας. Αυτοί που κάποτε κατηγορούνταν ως υπερβολικά αισιόδοξοι, σήμερα θεωρούνται ως αβάσιμα προσεχτικοί. Η Κίνα βρίσκεται δέκα χρόνια μπροστά από αυτό που όλοι περίμεναν το 1999. Αυτό όμως σημαίνει, πως ενώ οι ηγέτες της θεωρούσαν πως είχαν αρκετό χρόνο μπροστά τους προκειμένου να προχωρήσουν στις απαραίτητες πολιτικές προσαρμογές, τώρα συνειδητοποιούν πως ο χρόνος είναι αδυσώπητος.

Μέχρι τώρα, το ΚΚΚ χρησιμοποιεί παλιές και δοκιμασμένες μεθόδους για να κρατήσει τα πράγματα στη θέση τους. Συνεχίζει τη καταστολή όσων διαφωνούν και του δημιουργούν προβλήματα. Οι αντίπαλες φωνές είτε φυλακίζονται, είτε απομονώνονται, είτε απλά εξαφανίζονται. Βέβαια, σε κάποιους τομείς έχουν γίνει σημαντικές πρόοδοι. Η χώρα πειραματίζεται με τις εκλογές, και άρχισε να επιτρέπεται και κάποια μεγαλύτερη διάχυση πληροφοριών, που μέχρι πρότινος ήταν θέματα ταμπού. Όμως στα μεγάλα ζητήματα (νομική υπόσταση κοινωνικών ομάδων, περιφερειακές εκλογές, δημοσιονομική αναδιάρθρωση, κλπ) δεν φαίνεται να υπάρχει θέληση για αλλαγή.

Το κινεζικό Politburo φοβάται πως αν ανοίξει ένα θέμα, θα πρέπει παράλληλα να ανοίξει και τα υπόλοιπα. Αυτή η προσέγγιση εμπεριέχει το ρίσκο της αποτυχίας και επομένως η υπερβολικά προσεχτική κινεζική ηγεσία είναι φυσιολογικό να αναβάλλει κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης. Υπάρχει η εικόνα μιας ηγεσίας που απλά ανέχεται το υπάρχον status quo, ελπίζοντας πως τα πράγματα θα κυλήσουν από μόνα τους και οι αλλαγές θα έρθουν με μιάς, όταν έρθουν. Κάτι τέτοιο μπορεί όντως να συμβεί. Το πρόβλημα όμως είναι πως τα ισχυρότερα ανεξάρτητα δικαστήρια, η μεγαλύτερη κοινωνική δράση, και η αυξημένη συμμετοχή των πολιτών, αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για οποιαδήποτε μελλοντική οικονομική μεταρρύθμιση, θα είχε αποτέλεσμα.

Η Κίνα υποφέρει από μεγάλες εσωτερικές εντάσεις. Λέγεται πως οι μαζικές διαδηλώσεις κάθε χρόνο είναι περίπου 90.000, την ίδια ώρα που η κοινωνική δυσφορία οδηγεί σε εγκληματικότητα, αποξένωση και θυμό. Αν η Κίνα καταφέρει να μετεξελιχθεί ομαλά, σίγουρα θα καταστεί, μαζί με τις ΗΠΑ, η κυρίαρχη δύναμη αυτού του αιώνα. Αν όμως η ηγεσία της δεν μπορέσει να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις της εποχής, και να ελέγξει τον θυμωμένο πληθυσμό της, οι συνέπειες θα είναι πολλές, και όχι σίγουρα δεν θα περιοριστούν μέσα στα σύνορά της.

Η Κίνα έχει κάθε δικαίωμα να γιορτάζει τις επιτυχίες της. Θα πρέπει όμως να συνειδητοποιήσει πως τα σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει, χρειάζονται άμεσες πρωτοβουλίες προκειμένου να επιλυθούν.

S.A. - The Diplomat
ΠΗΓΗ

Επιστολή αποκαλύπτει τις δολοφονικές πρακτικές των Τούρκων χειριστών στο Αιγαίο

Η επιθετικότητα των Τούρκων πιλότων στο Αιγαίο και η επιδίωξη πρόκλησης ατυχήματος αποκαλύπτονται από σήμα που αφορά Έλληνα χειριστή Mirage 2000 που είχε εμπλοκή με τούρκικο F-16 πάνω από τη Λέσβο και από απόρρητη αναφορά Πτεράρχου του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας προς τον υπουργό Εθνικής Άμυνας το Μάιο του 2007.
Το σήμα του πιλότου που αναφέρει την εμπλοκή του με το τουρκικό τονίζει τα εξής:

«Το F-16 που βρισκόταν πίσω από το Νο 2 του σχηματισμού προσέγγισε σε πολύ μικρή (5-10’) και εκτελούσε επικίνδυνους ελιγμούς επί 10’, προσπαθώντας να χτυπήσει την καλύπτρα του Ελληνικού F-4 με το φτερό του αλλά και να το βάζει στα καυσαέρια σε χαμηλό ύψος. Παρόμοιες ενέργειες σε μικρότερο βαθμό εκτελούσε και το Νότιο F-16 που βρισκόταν πίσω από το Νο 1. Οι ενέργειες αυτές ανεφέρθησαν…“

Η επικείμενη αναφορά του πτεράρχου της πολεμικής Αεροπορίας προς τον υπουργό Άμυνας το Μάιο 2007 αποκαλύπτει τα εξής:

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Σκοπός αυτής της επιστολής είναι η αίτηση προσωπικής ακρόασης από εσάς, προκειμένου να σας ενημερώσω, για σοβαρά, κατά την άποψη μου θέματα, που αφορούν, αφ’ ενός στην εθνική ασφάλεια και αφ’ ετέρου στην κακοδιαχείριση του Δημόσιου χρήματος.
Προκειμένου, να αξιολογήσετε το βάσιμο του αιτήματος μου, επιτρέψτε μου, να αναφέρω τα ακόλουθα, για την υπόθεση μόνον, του «Ατυχήματος Ηλιάκη».
Η από καιρού σχεδιασμένη και πειθαρχημένη επιθετικότητα των Τούρκων πιλότων στο Αιγαίο, ήταν γνωστή στο Επιτελείο του ΑΤΑ, το οποίο ανησυχούσε σοβαρά. Για το λόγο αυτό, λίγους μήνες πριν το «ατύχημα» εξέδωσε σχετικό σήμα την 17-01-2006, με πρόσθετες οδηγίες, για σκοπούς πρόληψης.
Λίγες μόνο μέρες πριν τη συντριβή στην Κάρπαθο, συνέβη σοβαρότατο «προειδοποιητικό περιστατικό», με σχηματισμό της 110Π.Μ/346, το οποίο δεν αξιολογήθηκε δεόντως, από την Ηγεσία. Συγκεκριμένα, παρά τις οδηγίες του προαναφερθέντος Σήματος, το εν λόγω παρολίγον ατύχημα έμεινε σε γνώση μόνο, – ανεξήγητα γιατί – του Δκτού ΕΚΑΕ και του Α/ΤΑ. Οι Υ/ΑΤΑ, Ε/ΑΤΑ και ΔΑΚ ενημερώθηκαν τυχαία και άτυπα, δύο μέρες μετά τον θάνατο του Ηλιάκη, με ότι αυτό σημαίνει, για την Ασφάλεια Πτήσεων και όχι μόνον.
Το ζητούμενο στρατηγικό, επιχειρησιακό ή τακτικό όφελος της δοθείσης εντολής, για γνώση της διαμόρφωσης των Τουρκικών αεροσκαφών RF-4, στον σχηματισμό του ήρωα Ηλιάκη, είναι δυσδιάκριτο έως αόρατο και εξτρεμιστικά δυσανάλογο, συγκρινόμενο με το κόστος, που τελικά πλήρωσε η Π.Α. σε αίμα, ηθικό και χρήμα. Είναι όμως ιδιαίτερα οδυνηρό και ακατανόητο, αν αναλογιστεί κανείς ότι, μια παρόμοια ευτελούς επιχειρησιακής αξίας, εντολή, προκάλεσε, πριν 30 χρόνια, την απώλεια του Σγού Γιαννικάκη και Ανθσγού Πετρούτσου, χωρίς να μας γίνει «μάθημα», προκαλώντας και τότε, όπως ακριβώς και τώρα την σιωπηρή οργή και αγανάκτηση, στο χώρο της Π.Α.
Λίγους μήνες μετά τη θυσία Ηλιάκη, στο αμφιθέατρο του ΑΤΑ, διατυπώθηκε δημόσια στα νεοτοποθετημένα στελέχη του Αρχηγείου, προσωπικά από τον τότε Α/ΤΑ και νυν Α/ΓΕΑ, ότι το εν λόγω ατύχημα οφείλεται σε δυο λόγους. Πρώτον , στη χειρουργική ανωριμότητα των Τούρκων χειριστών και δεύτερον, στην έλλειψη πειθαρχίας αυτών, προς τις εντολές της Τουρκικής στρατιωτικής Ηγεσίας. Κρίνω επιβεβλημένο εδώ, κύριε Υπουργέ, ευθαρσώς να διαφωνήσω και να πω, πως μια τέτοια παραδοχή, πέραν του ότι δεν αντέχει στην λογική, λόγω της γνωστής στους πάντες στρατιωτικής διαπαιδαγώγησης των στελεχών της Τουρκικής Αεροπορίας, πέραν επίσης του ότι δεν συνάδει με την δημόσια δήλωση του Τούρκου Α/ΓΕΕΘΑ, για το θέμα αυτό, προσφάτως στη Θεσσαλονίκη, είναι προφανέστατα επικίνδυνη και δύναται να μας οδηγήσει, σε οδυνηρά λάθη και μάλιστα μη αναστρέψιμα, στρατηγικά και πολιτικά.
Τέλος, για το εν λόγω θέμα, αναφέρω ότι ο Φάκελος διερεύνησης του ατυχήματος δεν ακολούθησε σε επίπεδο ΑΤΑ, την προβλεπόμενη και συνήθη διαδικασία ενημέρωσης και σχολιασμό. Επίσης , δεν υπεγράφη από εμένα, ως Υ/ΑΤΑ, παρά το ότι ζήτησα τούτο δυο φορές και θεσμικά είχα την ευθύνη και του τομέα Ασφάλειας Πτήσεων του Αρχηγείου».

Toυρκικό F-16 περνά μόλις λίγα μέτρα απο ελληνικό μαχητικό κατα την διάρκεια αναχαίτισης.

ΠΗΓΗ

Το Κάιρο σχεδιάζει να ζητήσει την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από τα Ηνωμένα Έθνη, δήλωσε ο αιγύπτιος ΥΠΕΞ

Ο υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου, Άχμεντ Άμπουλ Γέιτ, επανέλαβε σήμερα τη θέση της χώρας του ότι εάν το Ισραήλ συνεχίσει την οικοδόμηση οικισμών στη Δυτική Όχθη, η Αίγυπτος και άλλες αραβικές χώρες ενδέχεται να ζητήσουν από τα Ηνωμένα Έθνη να αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος. "Ίσως να προσφύγουμε στη διεθνή κοινότητα για να ζητήσουμε την αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους και να του δώσουμε μια νόμιμη θέση στη Γενική Συνέλευση", είπε ο Άμπουλ Γέιτ, σύμφωνα με τα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Στις αρχές της εβδομάδας ο Αιγύπτιος υπουργός είχε δηλώσει ότι η χώρα του "αναζητά νέους ορίζοντες για την ειρηνευτική διαδικασία" μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων.

Πολλές αραβικές χώρες στηρίζουν την άποψη ότι το παλαιστινιακό θέμα πρέπει να μεταφερθεί στα Ηνωμένα Έθνη αφότου το Ισραήλ αρνήθηκε να παρατείνει το 10μηνο "πάγωμα" της ανέγερσης οικισμών στη Δυτική Όχθη.

e-typos

Επικίνδυνες ακροβασίες της κυβέρνησης με τα Σκόπια

Όσο διάστημα η Ελλάδα έχει «αφαιρέσει» από την ατζέντα των διμερών επαφών με τρίτες χώρες τα Ελληνοτουρκικά για να μην ενοχλήσει την Τουρκία, η Άγκυρα, σε κάθε ευκαιρία, προωθεί ζητήματα που αφορούν το Αιγαίο, τη Θράκη ή την Κύπρο. Η επικέντρωση αποκλειστικά στο οικονομικό πρόβλημα και στην υλοποίηση των υποχρεώσεων του Μνημονίου ήταν το χαρακτηριστικό της απεθνικοποιημένης παρουσίας του Έλληνα πρωθυπουργού και της συνοδείας του στη φετινή Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Η δημοσιονομική κρίση την οποία αντιμετωπίζει η χώρα μας δικαιολογεί σε ένα βαθμό την προσπάθεια του κ. Παπανδρέου να αξιοποιήσει την παρουσία του στο πιο σημαντικό διεθνές φόρουμ για να βελτιώσει την εικόνα της Ελλάδας και πιθανόν να πείσει ξένους επενδυτές ότι η χώρα μας μπορεί να προσφέρει επενδυτικές ευκαιρίες. Ελάχιστα όμως απασχόλησαν την παρουσία της πολυμελούς κυβερνητικής αντιπροσωπίας στη Νέα Υόρκη τα μεγάλα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, όπως το Σκοπιανό και τα Ελληνοτουρκικά, και είναι ενδεικτικό ότι, παρά τις πολλές συναντήσεις στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποφύγει τον αιφνιδιασμό από τη Δαμασκό, που έσπευσε να αναγνωρίσει τα Σκόπια με το συνταγματικό όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η κίνηση αυτή, πέραν της πραγματικής διπλωματικής αξίας της –είναι η 129η χώρα που συνάπτει διπλωματικές σχέσεις με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας»–, έχει και συμβολική σημασία, καθώς επιβεβαιώνει τα τεράστια προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η χώρα εάν δεν υπάρξει καθαρή λύση για σύνθετη, έστω, ονομασία που θα ισχύει με συνταγματική κατοχύρωση erga omnes. Κυρίως όμως ανέδειξε τις σοβαρότατες αδυναμίες της εξωτερικής πολιτικής μας, καθώς το πλήγμα ήρθε από μια παραδοσιακά φίλη χώρα, η οποία το τελευταίο διάστημα –και πιθανόν και στη συγκεκριμένη απόφαση– επηρεάζεται από την Άγκυρα. Το «καλόπιασμα» της Αθήνας προς την Άγκυρα δεν φαίνεται να πιάνει τόπο και είναι χαρακτηριστικό ότι όσο διάστημα τώρα η Ελλάδα έχει σχεδόν αφαιρέσει από την ατζέντα των διμερών επαφών με τρίτες χώρες τα Ελληνοτουρκικά για να μην ενοχλήσει την Άγκυρα, αντίθετα η Τουρκία, σε κάθε ευκαιρία όχι μόνο προωθεί ζητήματα που αφορούν το Αιγαίο, τη Θράκη ή την Κύπρο, αλλά υιοθετεί και «παίκτες» όπως τα Σκόπια, με στόχο να πλήξουν την Ελλάδα. Στα σημαντικά θέματα εξωτερικής πολιτικής όμως φαίνεται ότι υιοθετείται η ίδια τακτική που υπήρξε μετά την 4η Οκτωβρίου 2009 στην Οικονομία. Τα πράγματα αφήνονται στην τύχη τους, ώστε να καταστεί κάποια στιγμή αναπόδραστη η καταφυγή όχι στο ΔΝΤ αυτή τη φορά, αλλά είτε σε απευθείας διάλογο είτε σε μηχανισμό επίλυσης διαφορών, όπως μπορεί να είναι η μεσολάβηση ή η προσφυγή στη Χάγη.


Η χαμένη ευκαιρία
Ο ΟΗΕ, ειδικά φέτος που η Γενική Συνέλευση συνέπεσε με τη Σύνοδο Κορυφής για τους αναπτυξιακούς στόχους για τη χιλιετία, αποτελούσε το ιδανικό βήμα για να προωθηθούν οι ελληνικές θέσεις τόσο στο Κυπριακό και στο Σκοπιανό όσο και στα Ελληνοτουρκικά. Αν και το Σκοπιανό ήρθε έστω και με διαφορετικό τρόπο στην επικαιρότητα –λόγω Συρίας–, τα Ελληνοτουρκικά, που αποτελούν και το μείζον πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ήταν σαν να είχαν διαγραφεί από το μαυροπίνακα.
Αντίθετα, έμεινε χωρίς αντίλογο –κι αν το επιχειρούσε μία εβδομάδα αργότερα με την ομιλία του στη Γενική Συνέλευση ο κ. Δρούτσας δεν θα είχε φυσικά την ίδια βαρύτητα και σημασία– η τουρκική θεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων όπως την περιέγραψε στο κείμενο της ομιλίας του ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ. Ο κ. Γκιουλ είπε ότι η Τουρκία είναι αυτή που επιδιώκει τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τη μετατροπή του Αιγαίου σε θάλασσα ειρήνης και φιλίας και ότι η χώρα του επιθυμεί την επίλυση όλων των «εκκρεμών προβλημάτων στο Αιγαίο, στη βάση των νόμιμων συμφερόντων και των ζωτικών δικαιωμάτων των δύο χωρών».
Με την απουσία επίμονου και συνεχούς αντιλόγου στην τουρκική αυτή επιχειρηματολογία δημιουργείται διεθνώς η εντύπωση ότι η Τουρκία υποστηρίζει το αυτονόητο, καθώς κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να προβάλλει από κάθε βήμα και με κάθε τρόπο την ύπαρξη του casus belli, αλλά και τη συνεχή αμφισβήτηση της ελληνικής εδαφικής ακεραιότητας.


Απενοχοποίηση της Άγκυρας
Η κυβέρνηση επενδύει τα «ρέστα» της στην κυβέρνηση Ερντογάν, αποδυναμώνοντας όμως την εθνική διαπραγματευτική γραμμή, καθώς μετά από τη συστηματική στήριξη και απενοχοποίηση της Άγκυρας θα είναι δύσκολο να πειστεί η διεθνής κοινότητα, αλλά και η ίδια η ΕΕ, ότι πράγματι αξίζει τον κόπο να υποχρεωθεί η Τουρκία να εγκαταλείψει την αναθεωρητική πολιτική της έναντι της Ελλάδας. Αυτή η αδιέξοδη τακτική γίνεται ακόμη πιο εμφανής ενόψει της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου για το Συνέδριο περί Κλιματικής Αλλαγής στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ο κ. Ερντογάν θα έρθει εδώ με το σύνολο της ατζέντας του στο τραπέζι και φυσικά θα καταγραφεί στην ετήσια έκθεση της Κομισιόν ως ένα «ακόμη θετικό βήμα στην προσπάθεια βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων»…Η πολιτική της Συρίας δεν είναι τίποτ’ άλλο από το δείκτη στη ζυγαριά της διεθνούς επιρροής και ισχύος. Οι Σύριοι φίλοι μας αντιλήφθηκαν ότι οι ισχυροί στην παρτίδα είναι οι Τούρκοι και με αυτούς παίζουν και τους δικούς τους προστατευόμενους θα στηρίξουν. Εμείς ελπίζαμε ότι θα μας ανέθεταν κάποια μεσανατολική πρωτοβουλία. Αν κρίνουμε από το βασικό παίκτη της περιοχής, τους Σύριους, μάλλον θα πρέπει να προηγηθεί η αποκατάσταση της αξιοπιστίας και του κύρους μας στην περιοχή. Γιατί ακόμη και η διαμεσολάβηση είναι «παιχνίδι» για τους ισχυρούς…

m-epikaira

Να μην ξεχαστεί η δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα.

Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης

Συμπληρώνονται δυο μήνες από το βράδυ της 12ης Αυγούστου όταν Αλβανοί παρακρατικοί τραμπούκοι δολοφόνησαν στην Χειμάρρα τον Βορειοηπειρώτη Αριστοτέλη Γκούμα. Ο λόγος της δολοφονίας ήταν έτσι απλά και ανατριχιαστικά η ελληνική γλώσσα που μιλούσε το θύμα.
Η ομάδα των τραμπούκων είχε φθάσει τρεις μέρες πριν στην Χειμάρρα, όπου ως γνωστό το σύνολο σχεδόν των κατοίκων είναι ελληνικής καταγωγής και είχε αρχίσει να προκαλεί, να βρίζει, να χειροδικεί εναντίον όποιου… μιλούσε ελληνικά. Θύμα τους έπεσε ακόμα και ένας Eλλαδίτης τουρίστας που μιλούσε στο κινητό με την οικογένειά του στην Αθήνα.

Παρά το ότι η Ελλάδα είναι με διαφορά η πρώτη επενδυτική δύναμη στην Αλβανία και τα μεταναστευτικά εμβάσματα των Αλβανών εργαζομένων είναι οξυγόνο για την αλβανική οικονομία, υπάρχει ένας αυξανόμενος εθνικισμός και ανθελληνισμός στην γειτονική μας χώρα. Να θυμίσουμε την ακύρωση από την αλβανική πλευρά της συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων, τις δηλώσεις πολιτικών διαφόρων αποχρώσεων περί Τσαμουριάς και Μεγάλης Αλβανίας και βέβαια τις διάφορες αυθαιρεσίες κατά της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητος όπως οι υφαρπαγές ομογενειακών περιουσιών, οι διώξεις κατά του δημάρχου της Χειμάρρας, οι βιαιοπραγίες, προπηλακισμοί και τραμπουκισμοί και τώρα την δολοφονία.

Σε αυτό το πλαίσιο η Ένωση Χειμαρριωτών διοργανώνει σήμερα το απόγευμα (6 μμ) εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών, (Δημητρίου Σούτσου 46 και Αλεξάνδρας), με θέμα «Ο βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός απέναντι στην έξαρση του αλβανικού εθνικισμού». Ομιλητές θα είναι βουλευτές, εκπρόσωποι κομμάτων, άτομα από τον πανεπιστημιακό και τον δημοσιογραφικό κόσμο και βέβαια η ηγεσία της Ομόνοιας - Κ.Ε.Α.Δ.

Οι εκδηλώσεις αυτές είναι σημαντικές γιατί κρατούν στην επιφάνεια ένα σημαντικό εθνικό θέμα όπως το «βορειοηπειρωτικό» το οποίο βέβαια είναι θέμα καταπάτησης ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων.

Το ζήτημα αυτό όμως μπορεί να βρει την λύση του, με την απαραίτητη ισχυρή πολιτική βούληση, σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και άλλων ενδεχομένως εμπλεκομένων διεθνών παραγόντων. Η λύση αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την θωράκιση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας με το θεσμικό πλαίσιο με το οποίο θα μπορεί να απολαμβάνει όλα τα μειονοτικά και ανθρώπινα δικαιώματά της που απορρέουν από τις διεθνείς και τις ευρωπαϊκές συμβάσεις.

Σε όλη την Ευρώπη πλέον όπου υπάρχουν σημαντικές εθνικές μειονότητες αυτές βρίσκονται κάτω από καθεστώς ευρείας αυτονομίας που σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της εθνικής ανεξαρτησίας, όπως στα νησιά Ώλαντ (με Σουηδικό πληθυσμό) στην Φινλανδία. Για να μην υπάρξει όμως καμία παρανόηση αναφέρομαι σε εθνικές μειονότητες και όχι θρησκευτικές, πολιτιστικές ή οτιδήποτε παρόμοιο.

Σημαντική ήταν η δήλωση της 6ης Οκτωβρίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όταν σε απάντηση ερωτήσεων ευρωβουλευτών από την Ελλάδα και την Κύπρο η απάντηση ήταν: «Η Αλβανία πρέπει να γνωρίζει πως η προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων αποτελεί κριτήριο πρωταρχικής σημασίας για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

--Ο κ. Δημήτρης Περδίκης είναι Αναλυτής – Μελετητής Βαλκανικών Θεμάτων και Πρόεδρος της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου 

ΠΗΓΗ

Μύθοι και αλήθειες για τη συνεργασία με την Κίνα

Θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι οι συμφωνίες συνεργασίας με την Κίνα (προθέσεις συνεργασίας ως επί το πλείστον) συνάπτονται διότι η μεγάλη αυτή ασιατική χώρα διέπεται από φιλελληνικά αισθήματα. Υπάρχει οπωσδήποτε μια αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ των δύο λαών που έχουν αμφότεροι μακραίωνα ιστορία και μεγάλη πολιτιστική παράδοση. Έστω και αν έχουν τελείως διαφορετικό τρόπο σκέψεως και ενεργείας. Όμως, οι πολιτιστικοί και άλλοι δεσμοί δεν προσδιορίζουν και τις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους. Αυτές υπόκεινται στους κανόνες της αγοράς, τους οποί

ους εμείς συστηματικώς περιφρονούμε. Οι Κινέζοι έρχονται στην Ελλάδα, διότι βλέπουν πως οι προοπτικές συνεργασίας μαζί μας θα εξυπηρετήσουν τα μακροπρόθεσμα εμπορικά τους συμφέροντα. Την ίδια στιγμή όμως, επεκτείνουν τις συνεργασίες τους σε ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και στην Τουρκία, την οποία ο Κινέζος πρωθυπουργός επισκέπτεται από χθες. Και αυτό μεν είναι γνωστό. Όμως, ουδόλως προβλήθηκε το γεγονός ότι πριν λίγες μόλις ημέρες, η τουρκική αεροπορία διεξήγαγε κοινές ασκήσεις με την κινεζική, μαχητικά αεροσκάφη της οποίας μεταστάθμευσαν στην αεροπορική βάση του Ικονίου. Στενούς δεσμούς διατηρεί και η τουρκική αμυντική βιομηχανία με την κινεζική, με την οποία συνεργάζεται σε πολλούς τομείς, σημαντικότερος των οποίων είναι η ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων. Οι Κινέζοι είναι πάντα παρόντες στις εκθέσεις πολεμικής βιομηχανίας της Άγκυρας (IDEA και IDEF), ενώ εδώ και πολλά χρόνια έχουν σταματήσει να μετέχουν στην αντίστοιχη ελληνική (Defendory).
Οι Κινέζοι είναι σοβαροί
Βλέπουμε λοιπόν ένα σαφή διαχωρισμό κατευθύνσεων. Η Ελλάδα ως χώρα-μέλος της ΕΕ και με μεγάλη ναυτιλία (η οποία είναι σημαντικός πελάτης των κινεζικών ναυπηγείων), επιλέγεται ως πύλη εισόδου των κινεζικών προϊόντων προς την Ευρώπη. Παραλλήλως, η εξαγγελία για την ίδρυση ταμείου προς υποστήριξη ναυπηγήσεων εμπορικών πλοίων σε κινεζικά ναυπηγεία, με στόχο την προσέλκυση Ελλήνων εφοπλιστών ως πελατών, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του πώς το Πεκίνο ενισχύει την ανά τον κόσμο εμπορική του εξάπλωση. Από την άλλη πλευρά η Τουρκία έχει επιλεγεί ως συνεταίρος της κινεζικής αμυντικής βιομηχανίας. Κακά τα ψέματα, αλλά στον τομέα αυτό αν και οι Τούρκοι μπήκαν περίπου μια δεκαετία μετά από εμάς, μας έχουν φθάσει και μας έχουν ξεπεράσει. Κάνουν πλήρη τελική συναρμολόγηση μαχητικών αεροπλάνων, αναπτύσσουν δικά τους σχέδια πολεμικών πλοίων και έχουν αξιόλογη δυνατότητα στον τομέα των ηλεκτρονικών. Συνεπώς, αποτελούν πολύ πιο ελκυστική προοπτική συνεργασίας σε σύγκριση με την εγκαταλελειμμένη και παρακμάζουσα αμυντική βιομηχανία της Ελλάδος. Οι αποφάσεις των συνεργασιών αυτών, έχουν ληφθεί με γνώμονα το συμφέρον τα Κίνας. Αυτό είναι άλλωστε και το κριτήριο στο οποίο βασίζονται οι αποφάσεις των σοβαρών κρατών. Και οι Κινέζοι είναι σοβαροί. Η διεθνής πείρα αποδεικνύει ότι από την στιγμή που απέβαλλαν την εσωστρέφεια και έκαναν τη διείσδυσή τους στις διεθνείς αγορές, απεδείχθησαν εξαιρετικά αξιόπιστοι. Τιμούν την υπογραφή τους και τις συμφωνίες που συνάπτουν, μέχρι κεραίας. Έχουν όμως την εύλογη απαίτηση να πράξει το ίδιο και η άλλη πλευρά. Αυτός είναι ο κίνδυνος για την Ελλάδα. Διότι αν στην συνεργασία με τους Κινέζους επιδείξουμε την ελαφρότητα που μας χαρακτηρίζει συνήθως, οι επιπτώσεις θα είναι απρόβλεπτες και σίγουρα οδυνηρές. Επιπροσθέτως, τα πιθανά προβλήματα θα πρέπει να έχουν προβλεφθεί κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η προετοιμασία για τις οποίες πρέπει να γίνει με σοβαρότητα ανάλογη του μεγέθους της χώρας για την οποία συζητάμε. Οι Κινέζοι εργάζονται σκληρά στην προσπάθεια να διαμορφώσουν ένα καλύτερο αύριο για τους ιδίους και για την χώρα τους. Η κυβέρνησή τους δε, παρ’ ό,τι διατηρεί τον μανδύα μιας δήθεν κομμουνιστικής διακυβερνήσεως, εφαρμόζει πολιτικές που οδηγούν στην αξιοποίηση της διεθνούς συγκυρίας προς όφελος της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας της χώρας. Το κινεζικό μοντέλο οικονομικής πολιτικής παρ’ όλον τον συγκεντρωτισμό που χαρακτηρίζει την χώρα και παρ’ όλα τα «βάρη» που μπορεί να του κληροδότησαν οι δεκαετίες της μαοϊκής διακυβερνήσεως, αποδεικνύεται πολύ πιο πρακτικό και πολύ λιγότερο γραφειοκρατικό από αυτό της Ελλάδος. Παρά το γεγονός ότι η χώρας μας ευρίσκεται στον πυρήνα του δυτικοευρωπαϊκού φιλελευθέρου γίγνεσθαι. Ο κρατισμός και η γραφειοκρατία που ευθύνονται για την οικονομική κατάρρευση της χώρας εξακολουθούν να πλανώνται ως εφιάλτης και να ορθώνουν εμπόδια στην οιανδήποτε προσπάθεια παραγωγικής επενδύσεως.
Ευθύμιος Π. Πέτρου 
ΠΗΓΗ

Εισβολή Σκοπιανών στην Πέλλα για να βγάλουν ταυτότητες!

 

Την έκδοση πιστοποιητικών γεννήσεως αιτήθηκαν από τις διοικητικές υπηρεσίες του δήμου Αριδαίας στο νομό Πέλλας, περισσότεροι από 40 Σκοπιανοί, που το πρωί της Δευτέρας πέρασαν τα σύνορα από τον μεθοριακό σταθμό της Νίκης και βρέθηκαν στην περιοχή.

Η κίνηση των Σκοπιανών εντάσσεται στη συντονισμένη προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη του τελευταίο διάστημα από την εθνικιστική κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι, να αποδείξει στα διεθνή φόρα πως στην βόρεια Ελλάδα υπάρχουν Μακεδόνες που δεν αισθάνονται Έλληνες και πως οι ελληνικές αρχές την περίοδο του καταστροφικού εμφυλίου, πραγματοποίησαν … «γενοκτονία» εναντίον τους.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας VREME, απόγονοι Σκοπιανών που εγκατέλειψαν την δυτική Μακεδονία πριν το 1949, προσέφυγαν κατά της Ελλάδας στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στρασβούργου, αλλά εισέπραξαν αρνητική απάντηση επειδή αδυνατούν να αποδείξουν τα όσα ισχυρίζουνται και κυρίως πως κατάγονται από την Ελλάδα.

Για το λόγο αυτό, απευθύνονται στις ελληνικές αρχές για την έκδοση πιστοποιητικών, που θα αποδεικνύει την ελληνική τους καταγωγή, με απώτερο στόχο την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας, την έκδοση ταυτότητας και διαβατηρίου και τη δικαστική διεκδίκηση περιουσιών, που όπως ισχυρίζονται άφησαν πίσω τους οι προγονοί τους την περίοδο του εμφυλίου.

Οι υπάλληλοι του δήμου Αριδαίας, που ξαφνιάστηκαν από την «εισβολή» των Σκοπιανών, ενημέρωσαν τους Σκοπιανούς πως το κοινό αίτημα για έκδοση πιστοποιητικών, θα ακολουθήσει τη νόμιμη οδό.

Το φιλοσκοπιανό κόμμα «Ουράνιο Τόξο» παροτρύνει στα μέλη συλλόγων Σκοπιανών που υποστηρίζουν πως κατάγονται από ελληνικές περιοχές, να έρχονται οι ίδιοι στην βόρεια Ελλάδα και να αιτούνται από τις αρχές έγγραφα, με τα οποία θα μπορούν να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους.

Το 2008 με επιστολή του στον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ο Νίκολα Γκρούεφσκι, είχε θέσει επίσημα αίτημα επιστροφής Σκοπιανών, που υποστηρίζουν πως κατάγονται από περιοχές της Μακεδονίας, καθώς και των περιουσιών τους, ενώ είχε ζητήσει την αναγνώριση της υποτιθέμενης «μακεδονικής μειονότητας» στη χώρα μας.

Την ίδια ώρα που η προκλητικότητα των Σκοπιανών κορυφώνεται και εντός ελληνικού εδάφους, πέντε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση προς τους υπουργούς Εσωτερικών και Εξωτερικών, ζητώντας ευθέως την επιστροφή στην βόρεια Ελλάδα, όσων εγκατέλειψαν τη χώρα την περίοδο του εμφυλίου και σήμερα δηλώνουν «Μακεντόνετς» υιοθετώντας πλήρως την σκοπιανή προπαγάνδα, που κάνει λόγο για μειονότητα  … 500.000 Σκοπιανών στη χώρα μας και «Μεγάλη Μακεδονία» μέχρι τον Όλυμπο.
ΠΗΓΗ