ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Δύο αντίθετα ρεύματα σκέψης  εμφανίζονται αναφορικά με την αντιμετώπιση του κυπριακού προβλήματος . Το ένα είναι το ρεύμα που στοχεύει στην λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας δηλαδή σε μια λύση που στην ουσία της θα είναι ένα ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ εις αντικατάσταση του ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ που επιβλήθηκε στη Κύπρο από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου .Αυτό το πολιτικό ρεύμα υπεραμύνονται στη κεντρική του φιλοσοφία όλα τα κόμματα που αντιπροσωπεύονται σήμερα στο κοινοβούλιο . Αξιοσημείωτο όμως είναι το γεγονός ότι το πολιτικό κατεστημένο δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε μέχρι τώρα να δώσει μια ξεκάθαρη εικόνα της επιδιωκόμενης λύσης και να απαντήσει στα ερωτήματα και τους φόβους του κυπριακού ελληνισμού . Αδιαφορούν για τους προβληματισμούς του λαού και επιμένουν να τους παρακάμψουν με τη τακτική της αποσιώπησης . Τούτο σημαίνει ότι επιδιώκουν να φέρουν το λαό ενώπιον τετελεσμένων γεγονότων και εσπευσμένων αποφάσεων . Το ευτύχημα είναι πως από την ασάφεια των θέσεων περί της λύσης πλήττονται και οι ίδιοι . Διότι άλλα λένε , άλλα καταλαβαίνουν και άλλα πράττουν . Έτσι το μέτωπο των ομοσπονδιακών τελεί υπό κατάσταση διαβρώσεως .Από μια ομοσπονδία με περιεχόμενο , το οποίο ας σημειωθεί αδυνατούν να περιγράψουν , μέχρι τις υπερπροσφορές Χριστόφια υπάρχει αγεφύρωτη άβυσσος .
Το δεύτερο ρεύμα είναι το αντιομοσπονδιακό .Το ίδιο χάος που επικρατεί στο ομοσπονδιακό στρατόπεδο , επικρατεί και εδώ .Το αντιομοσπονδιακό ρεύμα έχει μια ευρεία λαϊκή βάση η οποία δεν αντιπροσωπεύεται στα υπάρχοντα όργανα λήψης πολιτικών αποφάσεων .Πως το κατάφεραν αυτό οι κρατούντες είναι ζήτημα που χρήζει εμπεριστατωμένης έρευνας . Σε αυτό το ρεύμα η εναντίωση στην ομοσπονδία δεν συνοδεύεται από κάποια πρόταση . Αποτελεί μόνο πηγαία αντίδραση προς την τουρκική βαρβαρότητα που καταλήγει στο διαιρετικό δόγμα «αυτοί από κει και εμείς από εδώ» Πολλοί μάλιστα θα ήθελαν να κτιστεί ένας διαχωριστικός τοίχος ανάμεσα στα κατεχόμενα και την ελεύθερη Κύπρο . Η αντίληψη αυτή δεν περιέχει τίποτα το αγωνιστικό , τουναντίον αρνείται κάθε διεκδίκηση και παραδίδει τα κατεχόμενα στους τούρκους .Πέρα από αυτή την άποψη ένα μεγάλο μέρος του αντιομοσπονδιακού μετώπου εμφανίζεται διεκδικητικό και αρνείται κάθε παραχώρηση στους κατακτητές . Στερείται όμως πολιτικής πρότασης . Σε αυτό το φάσμα ανήκει η μεγάλη μάζα της νεολαίας με διάφορες νεολαιίστικές οργανώσεις που σχεδόν όλες καλλιεργούν την υπεροψία , τον ετσιθελισμό , την εγωπάθεια και τον αρχηγισμό . Διάφορα άλλα προσφυγικά σωματεία και οργανώσεις που κινούνται στον αντιομοσπονδιακό χώρο ελέγχονται από ανθρώπους των κομμάτων του κατεστημένου και έτσι αδυνατούν να παράξουν πολιτικό λόγο . Κινήσεις που μπόρεσαν να παράξουν πολιτικό λόγο σε αυτό το χώρο είναι «η κίνηση για ελευθερία και δικαιοσύνη στη Κύπρο» που συνέβαλε στη ανάπτυξη πολιτικής σκέψης καταθέτοντας τη «πρόταση του ορθού ναι» και το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα . Ένα άλλο μεγάλο μέρος του αντιομοσπονδιακού μετώπου μένει εξαρτημένο από τα κόμματα αδυνατώντας να κόψει τον ομφάλιο λώρο . Κάποιοι άλλοι επιμένουν στον απολιτικό αγώνα και αναλώνονται σε φιλολογικές εκδηλώσεις .
Αυτή είναι η επικρατούσα κατάσταση και στα δύο στρατόπεδα . Το ζητούμενο είναι να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας , να ενδυναμώσουμε με ιδεολογικό αγώνα τα αδύναμα σημαία του μετώπου και να πλήξουμε το αντίπαλο στρατόπεδο των προσκυνημένων με ένα κοινό πολιτικό λόγο .Η πορεία των πραγμάτων θα δείξει ποιος είναι ο ρόλος του καθενός .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΕΔΗΚ

Γερνάει η Ελλάδα και γεμίζει μετανάστες...

Στην Ευρώπη, ο πληθυσμός ξεπέρασε τα 500 εκατομμύρια στις αρχές του 2010. Και αυτό, λόγω των μεταναστών, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Στη διάρκεια του 2009, προστέθηκαν 1.400.000 κάτοικοι στην ΕΕ, αυξάνοντας το συνολικό πληθυσμό των 27 κρατών-μελών από 499.700.000, σε 501.100.000.
Το 63% της αύξησης, περίπου 900.000 άτομα, είναι μετανάστες, ενώ το υπόλοιπο οφείλεται στις γεννήσεις. Η δημοσίευση των στατιστικών προκάλεσε ενθουσιασμό στις τάξεις κάποιων «φιλελεύθερων», που δίνουν έμφαση στο ρόλο των μεταναστών στην «ανανέωση» του πληθυσμού, καθώς, όπως ισχυρίζονται, το 2030, ποσοστό που θα υπερβαίνει το 25% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ, θα είναι άτομα ηλικίας άνω των 65, όπως έχει άλλωστε επισημάνει το Population Reference Bureau που εδρεύει στην Ουάσινγκτον. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός νεοεισερχόμενων μεταναστών, συγκεκριμένα 318.000 άτομα, εντοπίστηκε στην Ιταλία. Ακολούθησε η Βρετανία με 182.000. Η αύξηση του πληθυσμού αφορά σε 19 από τα 27 κράτη της ΕΕ, ενώ στις υπόλοιπες οκτώ, παρουσιάστηκε μείωση. Γερμανία, Σλοβενία, Ρουμανία, Μάλτα, Ουγγαρία, Λιθουανία, Λετονία και Βουλγαρία, είδαν αξιοπρόσεκτη μείωση του πληθυσμού τους. Σημειωτέον ότι μπορεί να αυξήθηκε ο πληθυσμός σε απόλυτο αριθμό, όμως μειώθηκε η μεταναστευτική ροή από 2,9 άτομα ανά 1.000, σε 1,7 ανά 1.000. Επίσης, σημαντικό είναι το ότι η φυσική αύξηση του πληθυσμού μειώθηκε από 1,2 ανά 1.000, σε 1 ανά 1.000. Πολύ σημαντικό: η πλειοψηφία των νέων πολιτών της ΕΕ το 2008, είναι τούρκοι και Μαροκινοί. Κι όλα τα παραπάνω, χωρίς να καταμετρηθούν οι παράνομοι μετανάστες...

Δεν πάμε καλά
Το 2009, ο πληθυσμός της χώρας μας αυξήθηκε κατά τη Eurostat κατά 35.000 άτομα το 2009, φτάνοντας τους 11.295.000 κατοίκους τον Ιανουάριο του 2010. Σύμφωνα μ τα στατιστικά στοιχεία, η αύξηση οφείλεται κατά 77% στη μετανάστευση, ενώ το υπόλοιπο 23% στις γεννήσεις, οι οποίες ξεπέρασαν τους θανάτους το 2009 κατά 8000 (118.000 έναντι 110.000). Προσέξτε εδώ: την ώρα που η μετανάστευση συνέβαλε στην Ευρώπη κατά μέσο όρο κατά 62% στην αύξηση του πληθυσμού, στην Ελλάδα συνέβαλε κατά 77%. Κοινώς, έχουμε σοβαρό πρόβλημα...
Τέλος, στη χώρα μας ο δείκτης γεννήσεων διαμορφώθηκε σε 10,5 ανά 1.000 κατοίκους (χαμηλότερος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που είναι 10,7 ανά 1.000) και ο δείκτης θνησιμότητας σε 9,8 ανά 1.000 κατοίκους (υψηλότερος από το μέσο όρο της ΕΕ που είναι 9,7 ανά 1.000 κατοίκους στην ΕΕ). Επίσης, ο δείκτης φυσικής αύξησης του πληθυσμού στην Ελλάδα διαμορφώθηκε σε 0,7 ανά 1.000 κατοίκους (την ώρα που στην ΕΕ είναι 1 στους 1.000), ενώ ο δείκτης μετανάστευσης διαμορφώθηκε σε 2,4 ανά 1.000 κατοίκους (1,7 ανά 1.000 στους «27»). Κοινώς, δεν πάμε καθόλου καλά...
Είναι φανερό ότι η δημογραφική πολιτική στη χώρα μας, είναι ανύπαρκτη.

SKEFTOMASTEELLHNIKA