Η λεηλασία του ναού της Αφαιάς από τους Γερμανούς,που όλοι αποκρύπτουν(+Βίντεο)

ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ “ΣΠΟΡ” ΤΩΝ ΟΥΝΩΝ
Τα γλυπτά που αρπάξανε οι Γερμανοί από τον Ναό της Αφαίας, αποτελούν μία “άγνωστη” ιστορία που για κάποιο λόγο αποφεύγουν να διηγούνται οι γνωρίζοντες αρχαιολόγοι! Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ΠΟΥ βρίσκονται σήμερα τα κλεμμένα γλυπτά και πόσοι τα έχουμε επισκεφτεί; Γιατί κανείς δεν ζητάει επισήμως την επιστροφή τους;

Η αρπαγή από τους Γερμανούς
Η ιστορία ξεκινάει το 1811, όταν ο αρχιτέκτονας Ch. R. Cockerell και ο φίλος του βαρώνος von Hallerstein, επισκέφθηκαν την Αίγινα και λεηλάτησαν το Ναό Αφαίας. Με αδιαφανείς διαδικασίες και δωροδοκία των ντόπιων προεστών, κρυφά μετέφεραν 17 αγάλματα και πολλά άλλα κομμάτια από τα αετώματα του Ναού στον Πειραιά.




Από εκεί, με τη βοήθεια του Αυστριακού Gropius, μέλους της ίδιας παρέας αρχαιοκαπήλων και “αρχιτέκτονα” της λεηλασίας των γλυπτών του Ναού του Απόλλωνα στις Βάσσες Αρκαδίας αλλά και την κάλυψη του Γάλλου προξένου Louis Fauvel (που, σύμφωνα με δημοσίευμα του “Λόγιου Ερμή”), όταν έμαθε τι γίνεται έσπευσε στην Αίγινα και έκλεψε και αυτός ότι μπόρεσε και του συνεργάτη του λόρδου Έλγιν (!!!) Giovani Lusieri, έγινε μεταφορά στα Αγγλοκρατούμενα, τότε, Επτάνησα, χωρίς να αντιμετωπίσουν προβλήματα από την Οθωμανική Διοίκηση.
To “σπορ” της αρπαγής εθνικών θησαυρών!
Διαπιστώνεται εύκολα ότι το ίδιο κύκλωμα περιηγητών και αξιωματούχων της εποχής είχε αναγάγει σε … επικερδές “άθλημα” την αρπαγή των πολιτιστικών εθνικών μας θησαυρών. “Ευτυχώς”, επειδή οι αρχαιοκάπηλοι “περιηγητές” αλληλοϋποβλέπονταν, είχαν υπογράψει ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ τους και δεσμεύτηκαν τα γλυπτά να μείνουν σε ενιαίο σύνολο, αλλιώς τώρα θα ήταν αδύνατος ο εντοπισμός τους.


Τελικά, εκτέθηκαν σε δημοπρασία, το Νοέμβρη του 1812 στη Ζάκυνθο. Προσφορές κατέθεσαν η Γαλλία, η Βαυαρία ενώ ο εκπρόσωπος της Αγγλίας θεώρησε μεγάλο το ποσό που έπρεπε να προσφέρει και προτίμησε να παραμείνει στη Μάλτα και να κάνει κρυφές συζητήσεις με τον Cockerell για ακύρωση της πώλησης. Τελικά μετά από ένα αξιοθρήνητο διπλωματικό παρασκήνιο (στην πλάτη της “Ελλαδίτσας”), το 1814 κατέληξαν στη Γερμανία (τότε Βαυαρία).


Πού βρίσκονται σήμερα τα γλυπτά της Αφαίας
Σήμερα κοσμούν ειδική αίθουσα της Γλυπτοθήκης του Μονάχου και έχουν επονομαστεί ως “ΑΙΓΙΝΗΤΕΣ”. Σύμφωνα με επισκέπτες, αν έλειπαν από εκεί, η Γλυπτοθήκη θα ήταν ένα επαρχιακό συνηθισμένο Μουσείο !!! Συγκινητική είναι η μαρτυρία Αιγινήτη που επισκέφθηκε την Γλυπτοθήκη του Μονάχου, εκεί κατά την είσοδο του και συγκεκριμένα στο ταμείο του ζητήθηκε να πληρώσει είσοδο για να θαυμάσει τα εκθέματα. Εκείνος με σθένος ψυχής και με πόνο καρδιάς αρνήθηκε να πληρώσει για κάτι που ήταν δικό του, για κάτι που ήταν της πατρίδας του, για κάτι που έπρεπε να είναι εκεί που γεννήθηκε στον Ναό της Αφαίας.
Δεν ξεχνάμε και δε ζητάμε αντίγραφα. Θέλουμε πίσω τους πολιτιστικούς μας θησαυρούς όπου και αν βρίσκονται. Ο καιρός του ραγιαδισμού και της αποικιοκρατίας είναι περασμένος πια, για τα καλά στις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας.

Το παραπάνω άρθρο δεν θα μπορούσε να γραφτεί χωρίς τις πολύτιμες πληροφορίες από το ενδιαφέρον πορταλ www.aeginaportal.gr, ενώ το εκπληκτικό βίντεο που ακολουθέι, έχει δημιουργήσει και “ανεβάσει” στο youtube o χρήστης dionisosb με τίτλο “Η κλοπή των γλυπτών της Αφαίας”. Απολαύστε το:

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

ΛΟΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΚΑΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ

Ο πρόεδρος της κυπριακής δημοκρατίας κ. Χριστόφιας στην ετήσια γενική συνέλευση του ΠΑΣΥΞΕ ( Παγκύπριου Συνδέσμου Ξενοδόχων) ανέφερε:
« Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα είμαστε μάρτυρες μιας απαράδεκτης συμπεριφοράς, για την οποία τόσο εγώ προσωπικά όσο και η Κυβέρνηση μας αισθανόμαστε ιδιαίτερα έντονα. Αναφέρομαι στο φαινόμενο της απόλυσης με διάφορες αιτιάσεις Κυπρίων εργαζομένων και της πρόσληψης στη θέση τους κυρίως κοινοτικών εργαζομένων με πολύ χαμηλότερους μισθούς και ωφελήματα»
Ως γνωστό , η βιομηχανία του τουρισμού συντηρείται και αναπτύσσεται με έξοδα του φορολογούμενου λαού , με πολλές μάλιστα παροχές και διευκολύνσεις προς τους ξενοδόχους.
Ως εκ τούτου η ελάχιστη υποχρέωση των ξενοδόχων θα ήταν να στηρίζουν τους Κύπριους εργαζόμενους.
Η υποχρέωση αυτή δεν εξασφαλίζεται με συστάσεις και ηθικές παραινέσεις αλλά με την ισχύ του νόμου.
Αυτό καλείστε να πράξετε κύριε Χριστόφια διότι οι ξενοδόχοι δεν σέβονται τίποτα. Θέτουν το δικό τους πλουτισμό υπεράνω όλων και ασεβούν προς το λαό που με τους φόρους του στηρίζει την τουριστική βιομηχανία εκ της οποίας αυτοί πρώτοι επωφελούνται .
Στα πλαίσια αυτά , η ιδιοτέλεια των ξενοδόχων δεν είναι μόνο ανήθικη αλλά και παράνομη, αν υποθέσουμε ότι η ενέργεια τους στρέφεται κατά του γενικού συμφέροντος που τους υποστασιοποιεί .
Τέλος , η παρατήρηση του κ. Χριστόφια δείχνει πως το κράτος δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων νομίμων πολιτών του. Αφήνει τους εργοδότες να αποφασίζουν αυτοί για το μέλλον των ντόπιων εργατών χρησιμοποιώντας τους μετανάστες νόμιμους ή παράνομους. Αυτά είναι τα τραγικά αποτελέσματα ανυπαρξίας μεταναστευτικής πολιτικής . Να μετατρέπουν τον ντόπιο εργάτη σε είλωτα ή άνεργο και τον εργοδότη σε όργανο διάλυσης της εθνικής οικονομίας.
Το συμπέρασμα είναι πως ο κ. Χριστόφιας έπραξε το προπαγανδιστικό του καθήκον στον κατά ξενοδόχων λόγο του και άκουσαν πάντες οι άνεργοι και εχορτάσθησαν .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ - ΕΔΗΚ

Τρομοκρατία συνειδήσεων

Είναι γνωστό ότι το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, προσπαθεί να εκφοβίσει και να τρομοκρατήσει τους Έλληνες. 

Μετέρχεται όλων των θεμιτών και αθέμιτων μέσων προκειμένου να πετύχει το σκοπό της. Μετά τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, αλλάζει απλώς την τακτική της.

Πρώτα ήταν η κάστα των δημοσιογράφων που ανέλαβε να μας πείσει πως όσο επώδυνα και αν είναι τα μέτρα που ζητούν οι πιστωτές μας, είναι αναγκαία κα πρέπει να περάσουν. Τα λόγια των περισσότερων δημοσιογράφων, κάποτε κομψά, συνήθως χονδροκομμένα, το ίδιο μήνυμα μεταδίδουν. Ή μνημόνιο νούμερο δύο, ή έχουμε λεφτά μέχρι τον Ιούλιο.

Μετά; Μετά έρχεται το τέλος του κόσμου. δεν θα πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν θα καταβληθούν οι συντάξεις. Οι τράπεζες θα έχουν προβλήματα ρευστότητας και ίσως δεν δίνουν τα χρήματα στους καταθέτες. Δεν θα κινείται τίποτα.

 

Σκοπός ο φόβος. Όταν ένας λαός φοβάται, ελέγχεται πιο εύκολα. Πολύ πιο εύκολα του επιβάλλουμε εκείνο που θέλουμε. Αν περάσουμε λοιπόν, ξοδεύοντας δις ευρώ, το φόβο στον Ελληνικό λαό, τότε πιο εύκολα τον υποδουλώνουμε και παίρνουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του.

Μέχρι πρότινος, όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιό τους. Ο λαός αγκομαχούσε, αλλά δεν μίλαγε. Τα ΜΜΕ, ήταν (και είναι) με το μέρος μιας κυβέρνησης, που συνεχίζει να εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Σε όσους αντιστάθηκαν το σύστημα τους φέρθηκε, ως συνήθως. Στην αρχή τους αγνόησε, μετά τους χλεύασε , μετά τους συκοφάντησε.

Μετά τις ολοένα διογκούμενες συγκεντρώσεις στις πλατείες όμως, η κατάσταση δείχνει να αντιστρέφεται. Η κυβέρνηση υπό το καθεστώς του φόβου, παίρνει πρωτόγνωρα μέτρα. Εκτός από το να μην αφήνει λεωφορεία με αγανακτισμένους να πάνε στην Αθήνα, δεν αφήνει και τον κόσμο να περάσει από τη Βασιλίσσης Σοφίας, μήπως και κλείσουν την είσοδο της Βουλής. 

 

Αλλά κάνει και άλλα. Ένα από αυτά είναι η απόφαση να παραδώσει τα όπλα η Εθνοφυλακή. Ο μόνος λόγος για να το κάνουν αυτό, τώρα, είναι γιατί φοβούνται. Ακούστηκε μάλιστα πως θα ζητήσουν και από τους κυνηγούς να παραδώσουν τις .. καραμπίνες τους. Αφού ο λαός θα βγει στους δρόμους, ας μην έχει όπλα σκέφτονται οι κυβερνώντες.

Βρισκόμαστε όμως στο κρισιμότερο σημείο του αγώνα. Νομικά, αμφισβητείται το μνημόνιο νούμερο ένα και δεν έχει ακόμα το μεσοπρόθεσμο. Κανείς δεν μπορεί πια να έχει ψευδαισθήσεις πως τα πράγματα θα σταματήσουν εδώ. 

 

Κάθε χρόνο θα υπάρχει και ένα νέο μνημόνιο. Κάθε χρόνο θα κόβουν και ένα κομμάτι από τη σάρκα μας. Ώσπου δεν θα μείνει τίποτα πια να κόψουν από εμάς, γιατί απλώς δεν θα υπάρχουμε. Είμαστε ήδη μελλοθάνατοι. Δεν έχει πια σημασία πότε θα έρθει ο θάνατος. Τι σήμερα, τι αύριο τι τώρα. Ή ‘αντι- Στεκομαστε, ή ας αποφασίσουμε ως λαός, να θυσιαστούμε στο βωμό της νέας τάξης πραγμάτων. Μέση λύση, δεν υπάρχει.

Ακόμα και αν δεν έχουμε χρήματα τον Ιούλιο; Ναι ακόμα και τότε. Έτσι και αλλιώς, κάποτε αυτό θα συμβεί. Δεν είναι καλύτερο να συμβεί νωρίτερα, και να έχουμε κρατήσει την δημόσια περιουσία μας, από το να γίνει αργότερα, οπότε θα είμαστε και χρεωκοπημένοι και χωρίς καθόλου περιουσία; Είναι ξεκάθαρο, ότι εκεί θέλει να το πάει η κυβέρνηση και οι από το εξωτερικό συνεργάτες της. 

 

 Aς ζήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Διώχνοντας και δημεύοντας την περιουσία των πολιτικών που μας έφτασαν ως εδώ. Έχοντας ως οδηγό, τα συμφέροντα των Ελλήνων και μόνο αυτών, θα ανα-στηθούμε πολύ πιο γρήγορα, από τους αιώνες που θα χρειαστούν αν εξακολουθούμε να ακολουθούμε την οδό της υποταγής.

Κάθε στιγμή, είναι σημαντική. Τώρα παίζεται το μέλλον του Ελληνισμού. Ο καθένας ας αναλάβει τις ιστορικές ευθύνες του. 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ 

Δηιδάμεια

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΕΟ

Τελεσίγραφο Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου για την ΚΕΟ

Ο Αρχιεπίσκοπος ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να αφήσει την εταιρεία να λειτουργεί στη ζημιά της.

Λευκωσία: Αναπόφευκτο θα είναι το κλείσιμο της εταιρείας ΚΕΟ, σε περίπτωση που δεν γίνει αποδεκτή η νέα πρόταση που κατέθεσε η διοίκηση της εταιρείας ενώπιον του προσωπικού της, δήλωσε στον «Φ» ο προκαθήμενος της Εκκλησίας, Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’.

Ο Μακαριότατος σημείωσε ότι μετά από δική του παρέμβαση, η διοίκηση της εταιρείας κατέθεσε τη νέα πρόταση, η οποία αποτελεί ύστατη προσπάθεια για να επιβιώσει η ΚΕΟ. «Υποχωρήστε μέχρι εκεί που να μπορεί η εταιρεία να επιβιώσει. Αν δεν θα επιβιώσει προτιμώ να κλείσει από τώρα. Δεν είναι ζήτημα να κλείσει ύστερα από δύο με τρία χρόνια. Αυτή ήταν η θέση η δική μου και τους είπα: μέσα σε αυτά τα πλαίσια επιθυμώ να κινηθείτε», δήλωσε στον «Φ».

«Εάν όμως υπερβούν την κόκκινη γραμμή, τους είπα ότι δεν επιθυμώ τέτοια λύση», διότι, όπως είπε, όταν κάτι καρκινοβατεί στο τέλος η ασθένεια θα το περιλάβει πέρα για πέρα και θα πεθάνει. «Τους είπα χαρακτηριστικά αντί να κλείσει ύστερα από τρία χρόνια προτιμώ να κλείσει από σήμερα και αντί να χάσουν 130 ή 120 τη δουλειά τους - δεν ξέρω πού θα καταλήξουν - ας τη χάσουν 550. Τι να τους κάνω;», συμπλήρωσε.

Ο Αρχιεπίσκοπος ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να αφήσει την εταιρεία να λειτουργεί στη ζημιά της μέχρι να κλείσει και σημείωσε ότι το μπαλάκι είναι στην πλευρά του προσωπικού, διότι με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι βιώσιμη. «Έχουν πάρει κατά καιρούς αρκετά υπερπρονόμια, υψηλούς μισθούς. Η εταιρεία δεν μπορεί να ανταποκριθεί και με μαθηματική ακρίβεια αν δεν γίνει αυτός ο πλεονασμός ασφαλώς θα κλείσει», συμπλήρωσε, εκφράζοντας την ευχή για το καλό όλων και του τόπου να υπάρξει συναίνεση. Ανέφερε επίσης ότι είχε προειδοποιήσει το προσωπικό από πέρσι ότι πρέπει να σφίξουν τα ζωνάρια, «να κάνουν τα μανίκια πάνω και να δουλέψουν όλοι έντιμα, για να μπορέσει η εταιρεία να επιβιώσει».

Για τις ευθύνες που του καταλογίζει το προσωπικό της εταιρείας, ο Μακαριότατος δήλωσε ότι δεν τον ενοχλούν διότι, όπως είπε, πάντοτε εργάζεται «με ανοικτά χαρτιά». «Θέλω να είμαι πρώτα με τον εαυτό μου εντάξει, ότι κάνω το καθήκον μου έναντι της Εκκλησίας, έναντι αυτού του λαού και τι θα πει ο καθένας, κατεβαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είναι δουλειά δική του. Δεν με πειράζει», δήλωσε.

ΓΙΑ ΕΥΘΥΝΕΣ
«Εκείνο που επιθυμώ -δηλώνει ο Αρχιεπίσκοπος- είναι πάντοτε ό,τι κάνω, να το μελετώ, να προσφέρω αγάπη. Αν μερικοί επιμένουν στα σφάλματά τους, θα τους κρίνει η ιστορία. Δηλαδή, αν κλείσει η ΚΕΟ δεν θα είμαι εγώ που θα φταίω, αλλά εκείνοι θα φταίνε με τα υπερπρονόμια που έπαιρναν κατά καιρούς».

Αποφασίζουν οι εργαζόμενοι σε συνελεύσεις

Οι εργαζόμενοι στην ΚΕΟ αποφασίζουν σήμερα κατά πόσο θα φτάσουν μέχρι τέλους στον αγώνα των διεκδικήσεών τους, συνεχίζοντας τα απεργιακά τους μέτρα ή αν θα αποδεχτούν τη μεσολαβητική πρόταση της εργοδοτικής πλευράς για επίλυση της διαφοράς που προέκυψε μετά την απόφαση της εταιρείας για απόλυση σημαντικού αριθμού υπαλλήλων της, με τον χαρακτηρισμό του «πλεονάζοντος προσωπικού».

Σχετικές αποφάσεις αναμένεται να ληφθούν σε έκτακτες γενικές συνελεύσεις των 530 εργαζομένων που θα πραγματοποιηθούν σε όλες τις πόλεις.Οι εργαζόμενοι, αφού ενημερωθούν από τους εκπροσώπους των συντεχνιών τους γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις και ειδικότερα για τη σχετική πρόταση που τους υπέβαλε η εταιρεία, θα κληθούν με μυστική ψηφοφορία να αποφασίσουν για τα επόμενα βήματα που θα πρέπει να γίνουν.

«Τον τελικό λόγο τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι», δήλωσε στον «Φ» ο γενικός γραμματέας της ΟΒΙΕΚ-ΣΕΚΝεόφυτος Κωνσταντίνου, ο οποίος εξέφρασε την πεποίθηση ότι θα διευθετηθεί το όλο το πρόβλημα.

Η εξέλιξη αυτή ήταν αποτέλεσμα των χθεσινών διαβουλεύσεων που έγιναν με τις συντεχνίες, οι οποίες εξασφάλισαν τη δέσμευση της εταιρείας ότι θα συμμορφωθεί πλήρως με τις πρόνοιες της συλλογικής σύμβασης που διέπουν τους όρους εργασίας των εργαζομένων, αλλά και θα καταβάλει ένα σημαντικό ποσό αποζημιώσεων στους απολυθέντες υπαλλήλους, λόγω πλεονασμού.

Συγκεκριμένα, η πρόταση της εταιρείας προνοεί την ανανέωση της συλλογικής σύμβασης που διέπει τις σχέσεις εργοδότησης μεταξύ της εταιρείας και των υπαλλήλων της για τα επόμενα τρία χρόνια. Για το 2012 διαλαμβάνει την παραχώρηση μηδενικών αυξήσεων ενώ για το 2013 και το 2014 την παραχώρηση μιας προσαύξησης και παρεμφερή ωφελήματα στους εργαζομένους. Ταυτόχρονα, η πρόταση της εταιρείας προνοεί απολύσεις 120 και όχι 150 εργαζομένων που ήταν η αρχική της απόφαση και την πληρωμή χρηματικού ποσού ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ ως φιλοδώρημα στους υπαλλήλους που θα αποχωρήσουν ως πλεονάζοντες. Το ποσό θα καταβληθεί σε τρεις δόσεις μέχρι τον Μάιο του 2012.

Να σημειωθεί ότι η πρόταση της εταιρείας τέθηκε χθες το απόγευμα ενώπιον εκπροσώπων των τοπικών επιτροπών των εργαζομένων, οι οποίοι με 36 ψήφους εναντίον, 14 υπέρ και μια αποχή δεν έκαναν αποδεκτή ουσιαστικά την πρόταση της εργοδοτική πλευράς για επίλυση της διαφοράς.

Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Αγαπητέ Γιώργο

Λίγο μετά τις εκλογές του 2009 δήλωνες ότι "είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία". Η πλειοψηφία των υπουργών σου σε στραβοκοιτούσαν και οι αντίπαλοί σου σε χλεύαζαν. Ήσουν μόνος εκείνη την στιγμή. Όμως, στον βαθμό που σε γνωρίζω, ήσουν αυθεντικός.

Από τότε κύλησε πολύ μολυσμένο νερό στο αυλάκι. Τις ουτοπικές δηλώσεις τις παρέσυρε η αγωνία για την διάσωση της χώρας. Σε ανάγκασε όχι μόνο να σφίξεις τα δόντια, πνίγοντας την ουτοπική σου πλευρά, αλλά και να αποκηρύξεις βασικές σου πεποιθήσεις για το τι πρέπει να γίνει και τι όχι. Πιστεύω, στον βαθμό που σε γνωρίζω, ότι τις αποφάσεις που έλαβες τις πήρες θεωρώντας ότι ήταν οι βέλτιστες μιας γκάμας απαίσιων εναλλακτικών. Και φαντάζομαι ότι ενέτειναν την μοναξιά σου.

Έτσι ήρθαμε στον Μάιο του 2010 όπου σε περίμενε η μεγαλύτερη απόφαση που αναγκάστηκε να πάρει έλληνας πρωθυπουργός σε καιρό ειρήνης. Ξέρεις ότι διαφωνούμε για την ορθότητά της. Δεν έχει σημασία. Σου είπαν ότι ήταν ένα σωσίβιο που μας εξαγόραζε χρόνο ώστε να βρούμε τον δρόμο μας προς στέρεο έδαφος μετά από ένα συγκλονιστικό ναυάγιο. Θεώρησα ότι ήταν ένα τεράστιο βαρίδι που μας σπρώχνει, τόσο εμάς όσο και την υπόλοιπη ευρωζώνη, στον πάτο. Επέλεξες τις συμβουλές των ισχυρών και εκείνων που σε έπεισαν πως, αν μη τι άλλο, το Μνημόνιο αγοράζει πολύτιμο χρόνο. Στον βαθμό που σε γνωρίζω, ξέρω πόσο σε στενοχώρησε η επιλογή σου.

Μήνες τώρα γνωρίζω ότι ξέρεις πως, τελικά, η πορεία του Μνημονίου απέτυχε επειδή η αποτυχία βρισκόταν στο DNA του εγχειρήματος (κι όχι επειδή δεν εφαρμόστηκε όπως μπορούσε να έχει εφαρμοστεί). Εμείς οι οικονομολόγοι, όπως γνωρίζεις εκ πείρας, διαφωνούμε σχεδόν για όλα. Όμως δύο πράγματα μας έχει διδάξει η ιστορία: (1) Τον πτωχευμένο δεν τον σώζεις δίνοντάς του ακριβά δάνεια, και (2) η βαριά λιτότητα δεν μπορεί ποτέ να μειώσει τα ελλείμματα μιας μακρο-οικονομίας που βρίσκεται σε ύφεση και η οποία δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της (ιδίως όταν το διεθνές περιβάλλον είναι υφεσιακό)...



Μπορεί να ήλπιζες σε κάποιο θαύμα οικονομικό (π.χ. μιας γρήγορη ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας) ή πολιτικό (την επιφοίτηση της κας Μέρκελ από το άγιο πνεύμα) που θα απέτρεπε την σημερινή κατάληξη. Δεν έγινε όμως. Και τώρα καλείσαι, για δεύτερη φορά σε ένα μόλις χρόνο, να πας ακόμα πιο αντίθετα στα πιστεύω σου, στις γνώσεις σου, στο ένστικτό σου. Σου λένε, όπως και πριν ένα χρόνο: "Σκεφτείτε κ. πρωθυπουργέ τι θα γίνει αν δεν πάρουμε τα νέα δάνεια. Πως θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις;" Στον βαθμό που σε ξέρω, γνωρίζω πως δαγκώνεσαι.

Μήνες αρκετοί έχουν περάσει που έχεις λάβει γνώση μιας εναλλακτικής πρότασης (εκείνη που καταθέσαμε με τον Stuart Holland σε διάφορα fora). Από όσο γνωρίζω θεωρείς πως, τόσο από τεχνικής όσο και πολιτικής πλευράς, η πρόταση είναι άρτια: Σε τρία απλά βήματα, τα οποία δεν απαιτούν καμία ουσιαστική παρέμβαση στην Συνθήκη της Λισαβόνας, (α) αντιμετωπίζεται η τραπεζική κρίση της ευρωζώνης, (β) αποδυναμώνεται η κρίση δημόσιου χρέους και (γ) ξεκινά ένα νέο Σχέδιο Marshall για ολόκληρη της ευρωζώνη έτσι ώστε να γίνει πράξη η ανάπτυξη που θα 'δολοφονήσει' την Κρίση. Αν απλώς διαφωνούσες με αυτή την πρόταση, δεν θα αναφερόμουν σε αυτήν. Το κάνω επειδή φοβάμαι ότι... συμφωνείς.

Θα μου πεις: "Πώς μπορώ ως πρωθυπουργός μιας μικρής και καταπτωχευμένης χώρας να πάω στις Βρυξέλλες και να τους προτείνω μια πρόταση για την ανάπλαση της ευρωζώνης ολάκερης; Ιδίως όταν οι δικοί μου σύμβουλοι μου λένε να το ξεχάσω;"

Θα σου απαντήσω: Πώς μπορείς ως πρωθυπουργός μιας μικρής και καταπτωχευμένης χώρας να πάς στις Βρυξέλλες για να αποδεχθείς ένα νέο, ογκώδες δάνειο το οποίο σε καμία των περιπτώσεων (ακόμα κι αν αποδεχθούμε ότι θα επιτευχθούν όλοι οι στόχοι του μεσοπρόθεσμου προγράμματος) δεν πρόκειται ούτε καν να επιβραδύνει την εκρηκτική πορεία του δημόσιου χρέους; Πως θα αντιμετωπίσετε σε ένα χρόνο από σήμερα, εσύ και οι υπόλοιποι ηγέτες της ΕΕ, την κρίση νομιμοποίησης σε Βορρά και Νότο που αναπόφευκτα θα προκύψει καθώς οι εγγυήσεις και τα δάνεια των γερμανών και ολλανδών φορολογούμενων καταλήγουν (μέσω του Υπουργείου Οικονομικών μας) στις ημι-πτωχευμένες τράπεζες, την ώρα που το ελληνικό χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, το ΑΕΠ μας να μειώνεται και οι έλληνες να εξαθλιώνονται χωρίς κανένα όφελος;

Θα με ρωτήσεις: "Και τι να κάνω τότε;"

Θα σου πω κάτι που θα ακουστεί ίσως ουτοπικό αλλά το οποίο πιστεύω είναι η μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική που σου απομένει. Αν κάποιος μπορεί να εκτιμήσει τον ρεαλισμό αυτού που θα σου προτείνω, αυτός είσαι εσύ: Πάρε απόψε το βράδυ το ποδήλατό σου, μόνος σου, και κατέβα στην Πλατεία Συντάγματος. Εκεί, μπορεί να σε γιουχάρουν στην αρχή, αλλά βλέποντάς σε μόνο και αποφασισμένο, θα παραμερίσουν να περάσεις. Ζήτα τον λόγο και μίλησε στον συγκεντρωμένο κόσμο.

Πες τους ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε όλοι μαζί πίσω την χαμένη μας αξιοπρέπεια. Εξάγγειλε ότι δεν θα δεχθούμε άλλα δάνεια όσο η ευρωζώνη αρνείται να συζητήσει καν την αναμόρφωσή της σε μια λογική και βιώσιμη βάση. Ότι, αν αναγκαστεί, η Ελλάδα θα πορευτεί, εντός μεν της ευρωζώνης, αλλά άνευ δανείων. Αν σε ρωτήσουν ποια είναι αυτή η λογική και βιώσιμη βάση, την απάντηση την ξέρεις. Την έχεις ήδη μελετήσει. Εξήγησέ την στον κόσμο. Και πες ότι μέχρι να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση στις Βρυξέλλες, μια συζήτηση που έχουν προτείνει έτσι κι αλλιώς σοβαροί άνθρωποι όπως ο Tremonti και ο Yuncker, εσύ δεν θα δεχθείς ούτε ένα ευρώ από τους εταίρους μας. Απαίτησε μια συζήτηση επί της αρχής της ιδέας για το ευρωομόλογο και για την πρόταση ενεργοποίησης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (κάνοντας χρήση των ευρωομολόγων) στο πλαίσιο ενός νέου Σχεδίου Marshall. Ξεκαθάρισε ότι μέχρι αυτή η συζήτηση να δημιουργήσει μια νέα προοπτική για την Ελλάδα και την ευρωζώνη, η Ελλάδα θα κάνει αυτό που έπρεπε να έχει κάνει εδώ και χρόνια: Να ζει μετρημένα και εντός των ορίων των δυνατοτήτων της. Αν σε ρωτήσουν για τους μισθούς και τις συντάξεις απάντησε ότι, αν αναγκαστούμε, θα τους καταβάλουμε αφού μειώσουμε όλους τους ανώτερους μισθούς (υπουργών, βουλευτών, καθηγητών πανεπιστημίων κλπ) στα €1000 και για όσο καιρό χρειάζεται. Θα αναστείλουμε όλες τις εξοπλιστικές δαπάνες. Θα κάνουμε ότι πρέπει ώστε να μην χρειαστεί να προσθέσουμε ένα ακόμα τοκογλυφικό δάνειο στο χρέος της χώρας.

Βροντοφώναξε πως δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να εγκαλείται επειδή ζούσε με δανεικά και, τώρα που πτώχευσε, να της επιβάλουν κι άλλα δανεικά τα οποία εκείνοι που της τα επιβάλουν γνωρίζουν ότι δεν μπορούμε να τα ξεπληρώσουμε. Κλείσε λέγοντας ότι αυτό θυμίζει τις χειρότερες πρακτικές της Wall Street στην περίοδο των subprime στεγαστικών δανείων, τότε που οι τράπεζες πάσχιζαν να πείσουν πτωχευμένα νοικοκυριά να δανείζονται ποσά που δεν υπήρχε πιθανότητα να επιστρέψουν. Μόνο που τώρα το παιχνίδι αυτό αφορά μια ολόκληρη χώρα. Κι όχι μόνο. Πες ότι ως Ευρωπαίος πολίτης, αλλά και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δεν δικαιούσαι να συνυπογράψεις άλλη μια δανειακή συμφωνία που απειλεί με κατάρρευση όχι απλώς μερικές τράπεζες ή μια μικρή μεσογειακή χώρα αλλά ακόμα και την ιδέα μιας ενωμένης, δημοκρατικής Ευρώπης.

Κάποια στιγμή, προς το τέλος της ομιλίας σου, κοίταξε κατευθείαν κάποια κάμερα της οποίας το βίντεο, να είσαι σίγουρος, θα αναρτηθεί αμέσως στο Διαδίκτυο και, απευθυνόμενος στον Γερμανό ψηφοφόρο, πες στα αγγλικά: "Είναι σκανδαλώδες εσείς οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί να πρέπει να δίνετε δάνεια στο κράτος μας, όχι για να τα επενδύουμε παραγωγικά, αλλά για να αποπληρώνουμε πτωχευμένες τράπεζες που, καθώς ξέρουν σε τι οικτρή κατάσταση είναι τα λογιστικά τους βιβλία, δεν δανείζουν και που, έτσι, λειτουργούν ως μαύρες τρύπες που καταπίνουν την οικονομική ενέργεια που παράγεις εσύ, ο γερμανός εργαζόμενος, την ώρα που ο έλληνας συνάδελφός σου υποφέρει χωρίς μέλλον."

Αμέσως μετά χαιρέτησε τον κόσμο και κινήσου προς το ποδήλατό σου. Και τότε, για πρώτη φορά μετά από καιρό, δεν θα νιώθεις μόνος σου. Ίσως για πρώτη φορά θα έχεις συμμετάσχει σε μια συγκλονιστική στιγμή της Συμμετοχικής Δημοκρατίας για την οποία έχουμε πασχίσει μαζί, ξοδεύοντας μελάνι και πολλές ώρες συνεδριάσεων. Στο Σύνταγμα αυτές τις μέρες μπορεί να μην έχουμε Άμεση Δημοκρατία (κάτι που απαιτεί όχι μόνο συμμετοχικούς θεσμούς αλλά και άσκηση εκτελεστικής εξουσίας) όμως έχουμε μια αναβίωση της Αρχαίας Αγοράς στην οποία ο αντιεξουσιαστής Γιώργος θα ένιωθε σαν στο σπίτι του.

Σε περιμένουμε.

ΥΓ. Τώρα που το σκέπτομαι ίσως είναι καλύτερα να μην έρθεις μόνος σου. Πάρε μαζί σου τον συμφοιτητή σου από την Αμερική, τον Αντώνη - εφόσον θέλει να έρθει. Και πηγαίνετε μαζί. Να πείτε λίγο-πολύ τα ίδια. Στην ίδια συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος. Συναίνεση θέλουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας σε αυτή την δύσκολη καμπή της Κρίσης; Συναίνεση να τους δώσουμε.

 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

Η λύση υπάρχει, ο άνθρωπος που θα την εφαρμόσει, αναζητείται..

Δεν ζητάμε ένα θαύμα, αλλά ψάχνουμε να βρούμε έναν Έλληνα πατριώτη
Στη σημερινή ζέουσα πολιτική, οικονομική και κοινωνική ατμόσφαιρα της πατρίδας μας, βιώνουμε τάσεις αποσιώπησης, καταφανέστατης κλοπής και μίας πρωτόγνωρης ζύμωσης. Όλα αυτά συνυπάρχουν και παίρνουν θέσεις μάχης για μία σύγκρουση –ιδιαίτερα βίαιη- τα αποτελέσματα της οποίας θα κρίνουν το μέλλον ή και την ....
ύπαρξη της χώρας και των κατοίκων της.

Τα αίτια της σύγκρουσης

Η πολιτική σκηνή, βιώνει τα πρώτα στάδια της απόλυτης απαξίωσής της, αφού επί δεκαετίες δεν τόλμησε να συγκρουσθεί με τις μεταπολιτευτικές ασθένειές της. Αποδέχθηκε σιωπηλά την αποσιώπηση της ανεπάρκειας των πολιτικών και προχώρησε προς τα εμπρός, χωρίς να αντιμετωπίζει αλλά μετακυλίοντας τα προβλήματα που δημιουργούσε η ανεπάρκειά της. Μάλιστα, κατόρθωσε να μεγεθύνει τα προβλήματα της χώρας, χωρίς να καταβάλει καμία προσπάθεια μείωσής τους. Η απόσταση μεταξύ πολιτικής και κοινωνίας μεταβλήθηκε σε χάος, ενώ το ίδιο το πολίτευμα μεταμορφώθηκε σε μία ιδιότυπη κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Αυτή η ολιγαρχία των βουλευτών (ή «βολευτών» όπως αποκαλούνται οι εκπρόσωποι του λαού από τον ίδιο τον λαό) είχε ημερομηνία λήξης η οποία πίεζε την ματαιοδοξία των «αρχόντων» και τους έκανε όμηρους των δυνάμεων της «αγοράς», εσωτερικής ή και παγκόσμιας, μεταβάλλοντάς τους σε πιόνια και εξαρτώμενα των σχεδιασμών μεγαλύτερων δυνάμεων…

Η οικονομική ζωή της Ελλάδας, καταρρέουσα σήμερα, κατά τα προηγούμενα χρόνια γνώρισε μεγάλες δόξες, που όμως έβαζαν υποθήκες άγνωστες στους πολλούς και γνωστές σε εκείνους που ποτέ δεν θα πλήρωναν για τις «αμέλειές» τους ή τα «bonus» που γέμιζαν τους λογαριασμούς τους. Επιχειρηματικότητα και τράπεζες μεταμορφώθηκαν σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματικούς οργανισμούς, επιβαρύνοντας την ίδια την ανάπτυξη της χώρας. Την ίδια στιγμή οικονομικές πολιτικές κυβερνήσεων καταδίκαζαν στον απόλυτο μαρασμό την βιομηχανία, ενώ στο όνομα του κέρδους μετέβαλλαν την χώρα σε χαβούζα εισαγωγής κάθε είδους προϊόντος. Δεν βρέθηκε κανένας στον τραπεζικό (ιδιαίτερα) χώρο, που να σκεφθεί την πατρίδα, επιβεβαιώνοντας πως «το χρήμα δεν έχει πατρίδα»…

Η Ελληνική κοινωνία στη διάρκεια της μεταπολίτευσης και κυρίως από την πρώτη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (επί αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου) γνώρισε μεγάλη ευμάρεια, δυστυχώς όμως επίπλαστη. Μία ευμάρεια που έκλεινε τους ορίζοντες και δεν άνοιγε καμία πόρτα στο μέλλον, αφού την ίδια στιγμή το χρέος της χώρας μεγάλωνε, ενώ «οι αγορές του αιώνα» διαδέχονταν η μία την άλλη. Σε αυτό το χρονικό διάστημα –έως σήμερα- ο Έλληνας έμαθε πως δουλεύει για να ζει, αλλά κλέβει για να έχει. Είδε την ατιμωρησία να γίνεται γεγονός και βίωσε στην καθημερινότητά του την κομματοκρατία και την ισχύ του κυβερνώντος κόμματος. Μάλιστα, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες μετατράπηκαν σε κομματο-κρατικοδίαιτους αφού διαπίστωσαν πως η «αγορά» είχε χρήμα μόνο εάν είχες «πόρτα» στο κόμμα… Ο εργαζόμενος Έλληνας μετατράπηκε σε καταναλωτικό ον και μέσα σε ένα όργιο παρότρυνσης από τις τράπεζες προς την σπατάλη (μην ξεχνάμε τα διακοποδάνεια, τα γαμοδάνεια κ.α.), βρέθηκε να είναι απόλυτα εξαρτημένος – χρεωμένος. Η συγκυρία της διεθνούς οικονομικής ύφεσης, με την ταυτόχρονη «Ελληνική κρίση», οδήγησαν στην απελπισία το σχεδόν 90% των Ελληνικών νοικοκυριών, που σήμερα καλούνται να αποδεχθούν μειώσεις στους μισθούς, αύξηση στην φορολογία και ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον που τον οδηγεί στο βιοτικό επίπεδο της Βουλγαρίας (στην καλύτερη περίπτωση), ενώ δέχεται ασφυκτικές πιέσεις και απειλές (έως και κατασχέσεων σπιτιών) από τις τράπεζες που ενώ γνώριζαν την έκθεση του κινδύνου, πίεζαν τον πολίτη να δανεισθεί…!

Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης

Σήμερα, μέσα σε μία θύελλα δημοσιονομικής κρίσης (δηλαδή μίας κρίσης που δημιουργήθηκε από κάκιστους χειρισμούς του δημοσίου εκ μέρους των κυβερνήσεων), η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί να διασώσει τις «νεκρές» τράπεζες και μεταθέτει τα δικά τους τεράστια προβλήματα στους πολίτες. Είναι σαφές πως προτεραιότητα για την τροϊκανή κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είναι η διάσωση των τραπεζών και όχι των πολιτών. Εξάλλου, πολίτες -κατά τα γενόμενα- μπορεί εισάγει ανά πάσα στιγμή…

Αυτή η κυβέρνηση, ενσυνείδητα έχει επιλέξει «πλευρά» και ενσυνείδητα παίρνει συνεχείς αποφάσεις που διαλύουν τον κοινωνικό και τον οικονομικό ιστό της χώρας. Ταυτόχρονα διαλύει την έννοια του έθνους (ένα από τα πρώτα της βήματα), ενώ εκθέτει σε τεράστιους κινδύνους την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδα μας.

Εγκληματικά φερόμενος ο ίδιος ο πρωθυπουργός οδήγησε (όπως έχει ήδη αποδειχθεί) την χώρα στα χέρια ενός μηχανισμού αφαίμαξης (οικονομικής και όχι μόνο), του ΔΝΤ, μεγιστοποιώντας το ήδη υπάρχον οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα. Συνεχίζοντας, όμως, την εγκληματική του συμπεριφορά, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου υπέγραψε σειρά υποχωρήσεων εκ μέρους της Ελλάδας. Να σημειωθεί πως υποχωρήσεις αυτού του μεγέθους δεν έγιναν απαιτητές ούτε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και όλα αυτά έγιναν κάτω από εκβιαστικά διλήμματα έναντι του Ελληνικού λαού, ενώ πολλά συμφωνήθηκαν χωρίς να ενημερωθεί όχι μόνο ο Ελληνικός λαός, αλλά και το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η αρχή του ενός ανδρός, η αρχή του φασισμού και του κάθε διδακτορικού πολιτεύματος, έγινε η αρχή λειτουργίας της εξόφθαλμης φασίζουσας κυβερνητικής τακτικής, τόσο στην οικονομική όσο και στην πολιτική παρουσία της.

Το παρακράτος και η προπαγάνδα πάνε πλατεία

Αυτές τις ημέρες, η πλατεία του Συντάγματος στην Αθήνα, αλλά και κάθε πλατεία της χώρας, γεμίζει από πολίτες που διαμαρτύρονται και ζητάνε να μπει ένα τέλος στο μαρτύριο που έρχεται. Ζητάνε να έχουν λόγο για όσα θα συμβούν στο μέλλον. Ζητάνε να τους επιστραφούν όλα όσα τους πήρε μία κυβέρνηση κλεπτοκρατών. Σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζητάνε… είναι όμως βέβαιο πως αύριο θα απαιτήσουν…

Ούτε αυτό, όμως, δείχνει να φοβίζει τους κρατούντες την εξουσία, το τσίρκο που στέλνει σε ένα άλμα θανάτου έναν ολόκληρο λαό. Οι κυβερνώντες γνωρίζουν να χειρίζονται το παρακράτος. Γνωρίζουν να στήνουν και να ενεργούν με μηχανισμούς, που φυσιολογικά θα επανέφεραν την θανατική ποινή (εάν η Δικαιοσύνη είχε σταθεί στο ύψος της από την πτώση της χούντας Ιωαννίδη και μετά).

Η προπαγάνδα, τα παπαγαλάκια και οι έμμισθοι τηλεοπτικοί ή άλλοι υπάλληλοι της τρόικας, δεν έχουν πάψει ούτε μία στιγμή να παίζουν παιχνίδια ή να εφαρμόζουν ψυχοτρονικές μεθόδους για τον έλεγχο του πλήθους. Πράγματι, μέγιστο το έργο τους στην υποδούλωση μιάς χώρας, μέγιστη η ευθύνη τους στην επικείμενη εξαθλίωση και πείνα, αλλά και μέγιστη η τιμωρία που περιμένει τους συνεργάτες των σύγχρονων κατοχικών δυνάμεων της πατρίδας μας.

Και κατάφεραν οι γνώστες της προπαγάνδας (πραγματικά, αν οι κυβερνώντες είχαν δείξει τον ίδιο ζήλο στην πολιτική τους πορεία όσο στην εφαρμογή της προπαγάνδας, η χώρα δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα) να ενσπείρουν την αμφιβολία στις πλατείες που ο λαός ζυμώνεται για το αύριο.

Κατάφεραν να θέσουν σε ενέργεια δυνάμεις αντίρροπες, διέσπειραν μισές αλήθειες, γιγάντωσαν ελάχιστης σημασίας περιστατικά και το «γλυκό έδεσε», αφού κατάφεραν να ζωντανέψουν την παλιά αρρώστια που τρώει τα σωθικά μας: τον διχασμό!

Τι κάνουμε εμείς;

Κι ενώ θα έπρεπε σήμερα να συζητάμε –επιτέλους- για να οργανώσουμε το αύριο, καταφέραμε να δεχτούμε να μπολιαστούμε με την αρρώστια της αμφιβολίας. Κι έτσι, ψάχνουμε για τον εχθρό ανάμεσά μας, ενώ γνωρίζουμε όχι μόνο ότι ο αντίπαλος είναι απέναντί μας, αλλά ξέρουμε πολύ καλά και το πρόσωπό του. Μοιραστήκαμε, αναίτια, γενόμενοι για μία ακόμη φορά ηλιθιότεροι των ηλιθίων… Και κυνηγάμε αόρατους εχθρούς, αντί να αντιπαρατάξουμε την ομόνοιά μας απέναντι σε εκείνους που μας βλέπουν σαν στατιστικούς αριθμούς και όχι σαν ανθρώπους…

Κι ενώ δείχνουμε αναίτια να μοιραζόμαστε, το καθεστώς υπογράφει ακόμη χειρότερες συμβάσεις για τα παιδιά των παιδιών μας… Εκμεταλλεύονται τον χρόνο που κερδίζουν και υποθηκεύουν όλα όσα δεν τους ανήκουν… Κι αυτό αποτελεί δική μας ευθύνη, δυστυχώς.

Ψάχνουμε για το θαύμα όταν η λύση είναι μπροστά μας

Σήμερα, ακούω από τους ειδικούς, πως ψάχνουμε για ένα θαύμα… Η χώρα θέλει ένα θαύμα για να σωθεί! Και το λένε, για να μας πείσουν πως είναι αδύνατο να σωθούμε. Το λένε για να μας πείσουν πως το τέλος μας είναι πλέον γεγονός. Το λένε για να μας πείσουν πως οποιαδήποτε αντίσταση δεν μπορεί να φέρει κανένα αποτέλεσμα…!

Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς μπροστά σε όλα αυτά; Πώς μπορούμε να αντιδράσουμε; Ποια είναι η λύση για να αποφύγουμε το ζοφερό μέλλον που μας ετοίμασαν οι «άρχοντες» της κυβέρνησης του σύγχρονου Τσολάκογλου; Πώς μπορούμε να κάνουμε τη χώρα να ορθοποδήσει ξανά; Πώς μπορούμε να γίνουμε πάλι έθνος, ανεξάρτητο κράτος ικανό να χειριστεί την ευθύνη διατήρησης της εθνικής ακεραιότητας;

Αυτά τα ερωτήματα σίγουρα βρίσκονται στο μυαλό όλων σκέφτονται και επιθυμούν μία Ελλάδα ελεύθερη. Και αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν στις πλατείες. Η λύση είναι στο επόμενο βήμα που οφείλουμε να κάνουμε. Για όσο καιρό θα είμαστε στην πλατεία, φωνάζοντας και βρίζοντας, θα καταφέρνουμε να εκτονώνουμε σταδιακά τον θυμό μας και στο τέλος θα αποχωρήσουμε αφού θα έχουμε πεισθεί από τους εγκάθετους παπαγάλους πως είναι ανώφελο να συνεχίζουμε απέναντι σε κάτι που είναι πέρα από τις δυνάμεις μας. Σκοπός αυτού του σαθρού συστήματος -και κάθε συστήματος εξουσίας κατά των πολιτών- είναι να ξεχάσουν οι πολίτες πως η δύναμη της εξουσίας είναι οι ίδιοι. Οι κυβερνώντες και τα όργανά τους επιθυμούν να ξεχάσουμε πως η εξουσία είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι πολίτες. Θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να καταφέρουν να μας πείσουν ότι δεν έχουμε καμία δύναμη και πως είμαστε ανίκανοι να χειριστούμε το «πρόβλημα». Δεν θέλουν οι εξουσιαστές μας να ενωθούμε απέναντί τους και να «τακτοποιήσουμε» τις υπάρχουσες «εκκρεμότητες» που οι ίδιοι οι πολιτικοί δημιούργησαν. Όταν οι λαοί ξεσηκώνονται, τότε οι εξουσίες τρέμουν. Αυτό είναι κανόνας. Και μάλιστα, οι εξουσίες τρέμουν επειδή ξέρουν πως μόνο ο λαϊκός ξεσηκωμός μπορεί να τις εξολοθρεύσει, ενίοτε και παραδειγματικά… Αυτοί οι ανίκανοι (ή δοτοί) άρχοντες δεν θέλουν να δούμε την πραγματικότητα. Δεν θέλουν να μάθουμε την αλήθεια. Γιατί τότε, θα δούμε και την λύση. Και η λύση απαιτεί την εξολόθρευσή τους. Στην λύση που ψάχνει η χώρα, οι πολιτικοί αποτελούν εμπόδιο και όχι μέρος της…

Η λύση βρίσκεται σε κάποιον που μπορεί να ξεπηδήσει ανάμεσά μας. Μόνο κάποιος πατριώτης, αποφασισμένος να «δώσει» μερικά χρόνια από τη ζωή του (ή ίσως και την ίδια του τη ζωή) μπορεί να κόψει τον «γόρδιο δεσμό» με τον οποίο έχουν δέσει την Ελλάδα οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι Νεοταξίτες Παγκοσμιοποιητές τρομοκράτες των λαών. Είτε θέλετε να το πιστέψετε, είτε όχι, ψάχνουμε για έναν ικανό να σταθεί όρθιος, να παραμελήσει οποιαδήποτε «προσφορά» ή απειλή. Αναζητούμε έναν που θα μπορέσει αδιασάλευτα να εφαρμόσει μία σειρά από απαιτητά, τα οποία θα εξασφαλίσουν όλα όσα ανήκουν σε ένα ανεξάρτητο κράτος με ελεύθερους πολίτες. Αυτός ο «ένας» θα γνωρίζει ποιοι είναι ικανοί και αποφασισμένοι να τον πλαισιώσουν. Η προσωπικότητά του θα αλλάξει άρδην τις εξελίξεις και θα προκαλέσει τον σεβασμό που σήμερα δεν υπάρχει προς τον Γιώργο Παπανδρέου από τους υπόλοιπους ηγέτες.

Η ακαριαία λύση

Αρχικά ως λύση, απαιτείται η κλωτσηδόν απομάκρυνση των αντιπροσώπων της τρόικας (ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ) από την πατρίδα μας. Ταυτόχρονα πρέπει να υπάρξει μία ανακοίνωση κόλαφος κατά της δράσης της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία λειτουργεί ως μηχανισμός αφαίμαξης (οικονομικής και όχι μόνο) και διάλυσης των κρατών – μελών της.

Κρατικοποίηση τραπεζών

Ανακοίνωση κρατικοποίησης ΟΛΩΝ των τραπεζών. Έτσι, ο έλεγχος της οικονομίας θα μεταφερθεί στο κράτος και ταυτόχρονα θα παυθεί οριστικά οποιαδήποτε περίπτωση οικονομικού – τραπεζικού παιχνιδιού εις βάρος της χώρας. Η κρατικοποίηση θα γίνει σε αντάλλαγμα των όσων επιδοτήσεων πήραν οι τράπεζες όλα αυτά τα χρόνια από το δημόσιο. Εξάλλου, είναι κοινό μυστικό πως σήμερα οι τράπεζες συνεχίζουν να υπάρχουν από την κυβερνητική στήριξη… Αυτόματα, τα ομόλογα που βρίσκονται στα χέρια των τραπεζών θα βρεθούν στα χέρια της Ελληνικής κυβέρνησης και θα καταστραφούν ΑΜΕΣΑ (σε κοινή θέα). Έτσι, υπολογίζεται πως το χρέος της χώρας θα πέσει περίπου στο μισό…!

Επιστροφή στην δραχμή

Ταυτόχρονα ανακοινώνεται η επιστροφή της χώρας στη δραχμή. Η κυβέρνηση θα καλέσει τους πολίτες να ανταλλάξουν τα ευρώ που έχουν στη διάθεσή τους, με δραχμές. Με αυτόν τον τρόπο θα εξοικονομηθούν περίπου 300 δισ. ευρώ, τα οποία θα ισχύουν σαν συναλλαγματικό απόθεμα προκειμένου τα επόμενα χρόνια η χώρα να μπορεί να εισάγει καύσιμα, αλλά και πρώτες ύλες για την βιομηχανία ή υλικά απαραίτητα για την υγεία.

Δραστική μείωση φορολογίας

Αυτόματη μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών στο 5%. Η αγορά θα ανθίσει, ενώ θα υπάρξουν χρηματοδοτήσεις (αυστηρά ελεγχόμενες) προς βιομήχανους, προκειμένους να εκσυγχρονίσουν τις βιομηχανίες τους και να γίνουν ανταγωνιστικοί στην ποιότητα και στην ποσότητα (άρα και στην τιμή), χωρίς να επηρεάζεται αρνητικά ο μισθός των εργαζομένων. Είναι απολύτως σαφές πως σε ένα υγιές και σταθερό οικονομικό περιβάλλον, η επιχειρηματικότητα θα ανθίσει, γεγονός που σήμερα δεν συμβαίνει λόγω της «ρευστότητας» που έχει εγκαθιδρύσει η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Στήριξη οικοδομής – άτοκα δάνεια για ανέγερση πρώτης κατοικίας

Η κυβέρνηση μπορεί να καλέσει τους Έλληνες -που δεν έχουν δική τους κατοικία- να πάρουν δάνειο. Το δάνειο θα είναι άτοκο, 25ετές και θα επιστραφεί το 80%, αφού το 20% θα είναι μία εμπράγματη βοήθεια της κυβέρνησης προς τους πολίτες για να αποκτήσουν δική τους στέγη. Αυτή η ενέργεια θα κινήσει τον τομέα της οικοδομής και μία σειρά από οικονομικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την οικοδομή.

Σύλληψη όλων των πολιτικών – Διερεύνηση περιουσιών τους

Ταυτόχρονα απαιτείται η άμεση σύλληψη ολόκληρου του πολιτικού κόσμου και η ταυτόχρονη δέσμευση περιουσιών των πολιτικών προσώπων που έζησαν ή ζουν στην χώρα. Η δέσμευση θα ισχύει έως ότου διερευνηθεί -μία προς μία περίπτωση- η απόκτηση περιουσίας κινητής, ακίνητης και τραπεζικών λογαριασμών. Για να επιζήσουν οι οικογένειες των πολιτικών, θα τους δίδεται ποσό ίσης αξίας των 500 ευρώ μηνιαίως… (αφού έτσι αποφάσισαν οι ίδιοι πως μπορεί να ζήσει μία Ελληνική οικογένεια).

Άμεση στήριξη της Ελληνικής γεωργίας

Μία μεγάλη άμεση απόφαση, αφορά την Ελληνική γεωργία. Απαιτείται η επόμενη κυβέρνηση -που θα βγάλουν οι πολίτες- να ανακοινώσει μηδενική φορολόγηση των αγροτών, στους οποίους θα ζητηθεί να καλλιεργήσουν το δυνατόν περισσότερη γη. Είναι δεδομένο πως το πρώτο που θα πρέπει ως χώρα να εξασφαλίσουμε για τους πολίτες, είναι η τροφή. Πρέπει να καλλιεργηθούν τεράστιες εκτάσεις, γιατί έτσι μόνο θα εξαλειφθεί η περίπτωση να υπάρξει περίοδος ανεπάρκειας τροφών, δηλαδή πείνα. Απορίας άξιο είναι πως η κυβέρνηση Παπανδρέου, αν και γνωρίζει την κρισιμότητα της οικονομίας της χώρας, δεν έχει πάρει κανένα μέτρο τόνωσης της αγροτικής καλλιέργειας. Αντίθετα, ανακοίνωσε μέτρα (όπως η αύξηση ασφαλίστρων των αγροτικών καλλιεργειών) που συντείνουν στην αύξηση του κόστους παραγωγής ή στην μείωση του όγκου παραγωγής αγροτικών προϊόντων. Ηθελημένα ή όχι, στην χειρότερη περίπτωση, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει εξασφαλίσει –μέχρι σήμερα- μία σκληρή περίοδο πείνας, εάν αποφασίσουν (για οποιοδήποτε λόγο) οι «αγορές» να σταματήσουν την δανειοδότησή μας.

Επανασυμφωνία αναγνώρισης αποπληρωμής μέρους του χρέους

Τα πρώτα μέτρα θα «κλείσουν» με την κλήση των δανειστών μας, στους οποίους θα προσφέρουμε την άτοκη και χρόνια αποπληρωμή του χρέους μας. Αφού συμφωνήσουν θα ζητηθεί να γίνει έρευνα στο χρέος προκειμένου να βρεθούν και να αφαιρεθούν οι κεφαλαιοποιήσεις των τόκων, καθώς και δανεισμοί που δεν έγιναν με νόμιμες μεθόδους. Τέλος, θα ζητηθεί από τους δανειστές να πληρωθούν το 40% του χρέους. Επειδή είναι δεδομένο πως θα αρνηθούν, θα τους προταθεί άμεσα μείωση του αναγνωρίσιμου χρέους στο 25%... Εάν συμφωνήσουν, θα θέσουμε τους όρους αποπληρωμής, οι οποίοι θα ορίζονται από την πορεία της οικονομίας της χώρας, ενώ θα γίνεται σαφές πως η αποπληρωμή δεν θα επηρεάζει ούτε το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, αλλά ούτε και την ανάπτυξη της χώρας… Είναι βέβαιο πως θα δεχθούν, φοβούμενοι νέας μείωσης του ύψους αναγνωρίσιμους χρέους από μέρους μας…

Μόνο η αρχή

Αυτά μπορούν να είναι μόνο η αρχή. Υπάρχει σωρεία αποφάσεων που θα πρέπει να ληφθούν άμεσα. Αποφάσεις που δεν θα είναι σκληρές για τους πολίτες, αλλά θα δυσαρεστήσουν πολλούς μεγαλοτραπεζίτες. Αυτά μπορεί να τα κάνει ένας αποφασισμένος πατριώτης. Ένας αρκεί για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί… Και όσο σκιαμαχούμε είτε με την κυβέρνηση και το παρακράτος της, δεν θα μπορέσει να κάνει το βήμα εμπρός αυτός που όχι μόνο διατίθεται, αλλά και που μπορεί να ξανακάνει την Ελλάδα χώρα και όχι χώρο όπως είναι τώρα.

Έχουμε μία ευκαιρία να σταματήσουμε το «κακό». Και αυτή η ευκαιρία σημαίνει πως πρέπει να σταματήσουμε όλοι μας να θέλουμε να γίνουμε «πρόεδροι», «πρωθυπουργοί» ή «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη»… Όταν σταματήσουμε να κυνηγάμε τις σκιές και τον κακό μας εαυτό, όταν ιεραρχήσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες και τολμήσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι και να κοιτάξουμε αποφασιστικά τον αντίπαλό μας, τότε –πιστέψτε με- ο αντίπαλος αυτός δεν θα ξέρει που να κρυφτεί. Και δεν θα υπάρξει μέρος –στον πλανήτη- για να κρυφτεί… Ας βάλουμε, επιτέλους, τα πράγματα στη θέση τους. Όπως τους πρέπει…

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Θα μπορούσε, βέβαια, μία τέτοια κυβέρνηση, να «χοντρύνει το παιχνίδι» και να ζητήσει την άμεση αποπληρωμή του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα (με επιτόκιο που θα ορίσει η Ελλάδα ως «δανείστρια» χώρα). Σε περίπτωση που η Γερμανική κυβέρνηση αρνηθεί να πληρώσει, μπορεί η κυβέρνηση να προχωρήσει στην ολική κατάσχεση οιασδήποτε κρατικής Γερμανικής περιουσίας εντός της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό (μέσω της δικαιοσύνης π.χ. στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία κ.α.)…

 

ΚΑΘΑΡΗ ΤΡΙΦΥΛΙΑ

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΜΑΣ

Έλληνες , ο κυριότερος εχθρός του έθνους είναι οι τράπεζες. Αυτών τα συμφέροντα προσπαθούν να διασφαλίσουν οι πολιτικοί του συστήματος , ρίχνοντας τον ελληνικό λαό σε μια κατάσταση διαρκούς φτώχειας και εξαθλίωσης.
Σκεφτείτε μόνο αν η διαχείριση του τραπεζικού συστήματος γινόταν από το κράτος χωρίς τοκογλυφικό χαρακτήρα. Τότε τα τεράστια ποσά που «κερδίζουν» οι τράπεζες από την καταλήστευση μας , θα έμεναν στην κοινωνία. Θα διαμοιράζονταν στον εργάτη μέσα από νέες παραγωγικές συνθήκες , θα ενδυνάμωναν την οικογενειακή και μικρομεσαία επιχείρηση, θα ενίσχυαν την εθνική βιομηχανία, θα δημιουργούσαν μια ανθηρή οικονομία της κοινωνίας.
Η εθνική διαχείριση του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι βέβαια αλληλένδετη και με την διαχείριση του εθνικού νομίσματος. Τότε η ρευστότητα του χρήματος δεν θα εξαρτάται από διεθνείς τραπεζίτες , ούτε από ιδιωτικές τράπεζες αλλά θα είναι μέρος της εθνικής οικονομίας. Στη πραγματικότητα το εθνικό νόμισμα θα επαναφέρει την οικονομία στη φυσική της βάση, σύμφωνα με την οποία πηγή του πλούτου είναι η εργασία του λαού και όχι τα χρηματιστηριακά τερτίπια των λωποδυτών.
Ας μην ακούμε λοιπόν τους πολιτικούς επιστάτες της τυραννίας που προσπαθούν να μας φοβίσουν ότι τάχα θα έρθει η συντέλεια του κόσμου αν δεν ακολουθήσουμε τις προτροπές και επιλογές τους .
Η Ελλάδα θα βρει το δρόμο της, αν αυτονομηθεί από την ντόπια και ξένη χρηματοπιστωτική εξάρτηση. Τούτο σημαίνει πως πρέπει να προχωρήσουμε χωρίς καθυστέρηση στην κρατικοποίηση του συσσωρευμένου πλούτου των τραπεζών και όσων πλούτισαν μέσα από την ληστρική διαδικασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι περιουσίες αυτές μας ανήκουν. Ανήκουν στον ελληνικό λαό και κάθε άρνηση συμμόρφωσης με τη θέληση του λαού αξίζει να εξουδετερωθεί οριστικά.
Αυτή είναι η γραμμή του εθνικοκοινωνισμού. Σύμμαχοι αυτής της γραμμής είναι όλοι οι έλληνες πατριώτες όπου και αν είναι πολιτικώς εγκλωβισμένοι, είτε στη δεξιά , είτε στην αριστερά. Η εθνικοκοινωνική πρόταση είναι αυτή που θα ενώσει τις πατριωτικές δυνάμεις που βρίσκονται στη δεξιά με τις πατριωτικές δυνάμεις της αριστεράς. Από αυτή τη γραμμή θα γεννηθεί ένα νέο πατριωτικό μέτωπο που θα απωθήσει με τη δράση του τις καταστροφικές φατριαστικές νοοτροπίες τις ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς.
Στο «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών» της ακροδεξιάς και στο «Ελλάς πασών των φυλών» της ακροαριστεράς ας αντιτάξουμε το σύνθημα ΕΛΛΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Έτσι το κίνημα των «αγανακτισμένων» θα πάρει την πολιτική ροπή που θα εκπηγάσει μέσα από ένα λαϊκό πατριωτικό μέτωπο και θα συνενώνει τον ελληνικό λαό, ρίχνοντας στα παγερά σκοτάδια της λήθης ότι τον χώριζε .
Κάτω οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί επιστάτες της σκλαβιάς μας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ