20 Απριλίου 2010
Προς: Κύριον Πρόεδρον της Κυπριακής Δημοκρατίας
Δημήτρην Χριστόφιαν
και τα Μέλη του Εθνικού Συμβουλίου.
Αξιότιμοι Κύριοι,
Με την ευκαιρία της τριήμερης Συνόδου του Εθνικού Συμβουλίου στις 26, 27 και 28 Απριλίου για να ανασκοπήσετε την πορείαν και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των Διαπραγματεύσεων Χριστόφια – Ταλάτ για το Εθνικό μας θέμα, και να συζητήσετε την ενδεικνυόμενην παραπέρα πορείαν μας, σας απευθύνω την επιστολήν μου αυτήν ως συνεισφοράν μου στην διαμόρφωση νέας Στρατηγικής η οποία θα τερματίσει άπαξ και διά παντός την καλπάζουσαν εθνική κατολίσθηση, θα σώσει από βέβαιην τουρκοποίηση προς την οποίαν οδηγείται από εμάς τους ίδιους το μαρτυρικό Νησί μας, και η οποία νέα Στρατηγική θα χαράξει τον δρόμον ο οποίος με σώφρονα Τακτικήν θα απαλλάξει την Κύπρο από την Τουρκικήν Κατοχήν και όλες τις συνέπειές της, και θα αποκαταστήσει την ελευθερίαν, την αξιοπρέπειαν, την ευημερίαν του Κυπριακού Λαού – Ελλήνων, Τούρκων και όλων των νομίμων κατοίκων του Νησιού.
Αξιότιμοι Κύριοι,
Ο Πρόεδρος κ. Χριστόφιας θεμελιώνει την πολιτικήν του για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στα ακόλουθα δύο επιχειρήματα:-
Πρώτον, στο ότι μας δεσμεύουν οι Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Και,
Δεύτερον, μας δεσμεύουν τα Ψηφίσματα του Ο.Η.Ε.
Των δύο αυτών επιχειρημάτων ακολουθεί αναίρεση πλήρης:-
Α) ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΚΟΡΥΦΗΣ
Εάν είναι ορθόν το λεγόμενον από τον κ. Πρόεδρον και πολλάκις επαναλαμβανόμενον και υπερτονιζόμενον ότι ουδεμία επί μέρους συμφωνία μας δεσμεύει εάν δεν καταλήξουμε σε ολική συμφωνίαν – και είναι τούτο λογικόν και δίκαιον και νομικώς έγκυρον –, τούτο ασφαλώς ισχύει και για τις λεγόμενες Συμφωνίες Κορυφής οι οποίες, μάλιστα:-
α. Δεν ήταν καν Συμφωνίες – αλλά απλά κατευθυντήριες γραμμές προς τους διαπραγματευτές.
.../...2
– 2 –
β. Και εάν, χάριν συζήτησης και καταχραστικά, τις θεωρήσουμε «επί μέρους συμφωνίες», τότε οφείλουμε να πούμε ότι αυτές έπαψαν, όχι μόνο να μας δεσμεύουν, αλλά και απλά να υπάρχουν, εφ’ όσον «κατέληξαν» σε μια συμφωνία των δύο πλευρών – το Σχέδιο Ανάν – το οποίο και απερρίφθη το 2004 από το Σύνολο του Κυπριακού Λαού (76% των Ελληνοκυπρίων και 80% των Τουρκοκυπρίων απέρριψε το Σχέδιο Ανάν στα δύο Δημοψηφίσματα).
γ. Ουδόλως μας δεσμεύουν αι λεγόμενες Συμφωνίες Κορυφής και για ένα πρόσθετον λόγον: Για το ότι το έτερον σκέλος των Συμφωνιών τις κατάγγειλε στην πράξη με το ότι προχώρησε μονομερώς και ανακήρυξε Κατοχικό Ψευδοκράτος με το ψευδώνυμο «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» (στις 15/11/1983).
δ. Κάθε νόμιμη συμφωνία έχει νομική ισχύν η οποία μηδενίζεται από την νομικήν ισχύν ενός Δημοψηφίσματος. Αυτό ισχύει, φυσικά, και για τις λεγόμενες Συμφωνίες Κορυφής σε σχέση με το Δημοψήφισμα του 2004.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:- Για τον Αγώνα μας σήμερα οι Συμφωνίες Κορυφής όχι μόνον δεν μας δεσμεύουν, αλλά και είναι ανύπαρκτες και, προς τούτοις, επίκλησή τους συνιστά περιφρόνηση και ύβριν προς τον Κυπριακόν Λαό και βάναυσον βιασμόν της Βούλησής του.
Β. ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ Ο.Η.Ε.
1. Τα Ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. οφείλουν να συνάδουν πλήρως προς τον Καταστατικόν Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ως αυτά καθορίζονται από τον Διεθνή Οργανισμό.
Συνεπώς,
Ψηφίσματα του Ο.Η.Ε., τα οποία συγκρούονται προς τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε. και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – επειδή είναι προϊόν σκοπιμοτήτων, ανόμων συναλλαγών, απειλών, εκβιασμών, κλπ – δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από εμάς εις αντικατάσταση ή παραμερισμόν των Ψηφισμάτων εκείνων τα οποία συνάδουν προς τον Καταστατικόν Χάρτην των Ηνωμένων Εθνών και τα διεθνώς ισχύοντα Ανθρώπινα και άλλα Δικαιώματά μας.
2. Με βάση την αρχήν της παραγράφου 1, είναι απορριπτέα όσα Ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. συνηγορούν υπέρ της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας η οποία παραβιάζει τα δικαιώματα περιουσίας και άλλα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποίαν και Διχοτομεί πολλαπλώς (εδαφικώς, διοικητικώς και άλλως).
3. Η λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας πέρασε από τρεις φάσεις:-
(α) Γεννήθηκε η ιδέα της στην Αγγλία από τα συμφέροντα της Χώρας.
.../...3
– 3 –
(β) Εγκολπώθηκε από την Άγκυρα ως εξυπηρετούσα τα στρατηγικά της συμφέροντα στην Κύπρο (και κατ’ επέκταση στο Αιγαίο και τη Θράκη), και κατέστη το Λάβαρο της Εισβολής του Αττίλα τον Ιούλιο του 1974. Και
(γ) Από την 1η Δεκεμβρίου 1974 έγινεν αποδεκτή σε κοινή σύσκεψη – την πρώτην από την εισβολήν του Αττίλα! – των Κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδος με το ψευδέστατον δικαιολογητικόν ότι μας εγκατέλειψαν όλοι, και ότι το Ψήφισμα 3212 της 1ης Νοεμβρίου 1974 έπρεπε να αγνοηθεί γιατί δεν είχε τη δύναμη να μας βοηθήσει να απαλλαγούμεν από τα αποτελέσματα της Εισβολής.
Και έκτοτε αναλάβαμε μεθοδική, σταθερή, επίμονη και γιγαντιαία επιχείρηση να πείσουμε ή να πειθαναγκάσουμε τον Λαόν να συμφιλιωθεί και τελικά να αποδεχθεί τα αποτελέσματα της Εισβολής. Σήμερα ζούμε σε προχωρημένο στάδιο της τρίτης φάσης.
Παράλληλα συνεργαστήκαμε με τους γεννήτορες της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας Βρεττανούς και δώσαμε από κοινού μάχη να προωθήσουμε τη Διζωνική διεθνώς – και στα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. Δυσκολευτήκαμε πολύ. Αλλά τελικά τα καταφέραμε. Έστω και πολύ-πολύ αργά. Η Λύση της ΔΙΖΩΝΙΚΗΣ παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε ΨΗΦΙΣΜΑ του Ο.Η.Ε. μόλις στις 12-3-1990 στο Ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας 649 (1990)!...
Βλέπετε οι Τούρκοι δεν βιάζονται!... Ούτε και τώρα, φυσικά, βιάζονται, ως μερικοί νομίζουν... Αφού αναλάβαμε εμείς εργολαβικά το έργο τους γιατί να βιάζονται; Εκείνοι έχουν τα Σχέδιά τους – πολλά και λεπτομερή! Κι’ ας μην έχουμε εμείς ένα, έστω, Β΄ Σχέδιο!...
4. Για επιβεβαίωση των όσων σημειώνω πιο πάνω και για περαιτέρω κατανόησή τους και εμβάθυνση, σημειώνω από το βιβλίο που εξέδωσε η Κυπριακή Δημοκρατία «Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό Πρόβλημα 1964 – 2001» τα ακόλουθα ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ, η μελέτη των οποίων κρίνεται απαραίτητη για να πάρετε στην τριήμερη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου ρεαλιστικές αποφάσεις για την ακολουθητέαν πορείαν του Εθνικού μας θέματος:-
(α) Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας:-
Ι. Από την «Ανταρσίαν» του 1964 μέχρι την Εισβολήν του 1974:-
186, 187, 192, 193, 194, 198, 201, 206, 207, 219, 220, 222, 231, 238, 244, 247, 254, 261, 266, 274, 281, 291, 293, 305, 315, 324, 334, 343, 349. ΣΥΝΟΛΟ:- 29 ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
.../...4
– 4 –
ΙΙ. Από την Εισβολήν μέχρι τη Συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς (12-2-77):-
353, 354, 355, 357, 358, 359, 360, 361, 364, 365, 367, 370, 383, 391, 401. ΣΥΝΟΛΟ:- 15 ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
ΙΙΙ. Από την Συμφωνίαν Μακαρίου – Ντενκτάς μέχρι την πρώτη αναφορά σε Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία στις 12-3-1990:-
410, 414, 422, 430, 440, 443, 451, 458, 482, 488, 495, 510, 526, 535, 541, 544, 550, 559, 565, 578, 585, 593, 597, 604, 614, 625, 634, 646, 649. ΣΥΝΟΛΟ:- 29 ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
IV. Από την πρώτην αναφοράν της Διζωνικής μέχρι τον Δεκέμβρη 2001:-
567, 680, 682, 697, 698, 716, 723, 750, 759, 774, 789, 831, 839, 889, 902, 927, 939, 969, 1000, 1032, 1062, 1092, 1117, 1146, 1178, 1179, 1217, 1218, 1250, 1251, 1283, 1303, 1331, 1354, 1384. ΣΥΝΟΛΟ:- 35 ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(β) Ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης:-
2077, 3212, 3395, 31/12, 32/15, 33/15, 34/30, 37/253. ΣΥΝΟΛΟ:- 8 ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
5. Από την «Ανταρσίαν» του 63 – 64 μέχρι τον Δεκέμβρη του 2001 ο Διεθνής Οργανισμός ασχολήθηκε επανειλημμένα με το Κυπριακό. Και η μεν Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε 8 Ψηφίσματα. Το δε Συμβούλιο Ασφαλείας 108 Ψηφίσματα. Το γεγονός αυτό είναι ενδεικτικό του διεθνούς ενδιαφέροντος, συνεπώς και των δυνατοτήτων που είχαμε διεθνώς να προωθήσουμε το εθνικό μας θέμα προς την ορθή του λύση – εάν, βέβαια, είχαμε τέτοια επιθυμία και βούληση. Φαίνεται, όμως, ότι είτε η ηττοπάθειά μας, είτε, Κύριος οίδε ποίες και οποίες δεσμεύσεις μας, προς τον Κακόν Δαίμονα της Κύπρου, μας κατέστησε υποχείριους της Αγγλικής Πολιτικής και δή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, και όργανα της Στρατηγικής της Άγκυρας να μας καταστήσει, με δικούς μας αγώνες και θυσίες και με την δική μας υπογραφή, μιά των επαρχιών της Τουρκίας.
6. Στο σημείο αυτό νομίζω χρήσιμον και υποβοηθητικόν να υπογραμμισθούν ορισμένα Γεγονότα – Ορόσημα στην τραγική διαδρομή του εθνικού μας προβλήματος από το 1959 και εντεύθεν, τα οποία είναι επάναγκες να μελετηθούν σοβαρά και να αξιολογηθούν ορθά ώστε να αποτελέσουν κατευθυντήριες γραμμές στη λήψη των ενδεδειγμένων αποφάσεών σας.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ – ΟΡΟΣΗΜΑ
(α) Πέραν των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου έγινεν, υπό την καθοδήγηση των Βρεττανών, Μυστική Συμφωνία μεταξύ Καραμανλή και Μεντερές. Η συμφωνία
.../...5
– 5 –
προέβλεπε οι δύο χώρες, με την βοήθεια της Αγγλίας, να μεριμνήσουν ώστε η Κύπρος να διχοτομηθεί, και το νότιον μέρος της να ενωθεί με την Ελλάδα, το δε βόρειον με την Τουρκίαν. Τα γεγονότα τα οποία θα οδηγούσαν στην διπλήν Ένωση θα εδημιουργούντο από την Αγγλίαν, Ελλάδα και Τουρκίαν και από τους εν Κύπρω ανθρώπους τους. Αυτό μου απεκάλυψεν ενωρίς το 1959 ο Διγενής. Την πληροφορίαν είχεν από Ανώτατο Στέλεχος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος.
(β) Υιοθετούντες την Αγγλικήν Πολιτικήν απερρίψαμεν – και μάλιστα ασυζητητί – γνωμάτευση κορυφαίου Νομικού – Διεθνολόγου να αποκαθάρωμεν το δοτόν Σύνταγμα, το οποίον από διαπρεπείς Νομικούς εχαρακτηρίζετο ζουρλομανδύας και μη δυνάμενο να λειτουργήσει. Και εκωφεύσαμε στις εκτιμήσεις – προειδοποιήσεις των ότι ήταν δομημένο για να καταρρεύσει όταν θα το έκρινε σκόπιμο η Μεγάλη Βρεττανία.
(β. Π – Ε 231)
(γ) Πριν συμπληρωθούν τέσσερα χρόνια λειτουργίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, μόνοι μας, και παρά την αντίθεση της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή, και τις απειλητικές προειδοποιήσεις της Άγκυρας για εισβολή, και παρά την Γνωμάτευση ότι εδικαιούμεθα, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, να εφαρμόσουμε όχι το δοτόν Σύνταγμα αλλά κεκαθαρμένον, το οποίο θα καθιστούσε πραγματικά Ανεξάρτητη την Κυπριακή Δημοκρατία, εμείς συνεργαστήκαμε με τον Κακόν Δαίμοναν της Κύπρου, συντάξαμεν τα 13 Σημεία Αναθεώρησης του Συντάγματος και εδιχοτομήσαμεν την Κύπρον! Εκεί που ετοιμαζόμασταν να θέσουμε σε λειτουργία διαδικασία συζήτησής των με την άλλην πλευράν, όλως «αιφνιδίως» ξέσπασε μια άρτια οργανωμένη Ανταρσία ή, καλύτερα, Πραξικόπημα, των Τ/Κ κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας το οποίο σε ελάχιστες μόνο μέρες οδήγησε – με τη μεσολάβηση των Άγγλων – στην υπογραφή στις 30/12/1963 της διχοτόμησης της Λευκωσίας και της Κύπρου διά της Πράσινης Γραμμής.
(β. Π – Ε 251-262)
(δ) Πριν συμπληρωθούν τέσσερα χρόνια από τότε που οι Άγγλοι στρατιώτες απεσύρθησαν στις κυρίαρχες βάσεις τους τις οποίες εμείς συμφωνήσαμε το 1959 να κρατήσουν, με δική μας παράκληση ανέλαβαν την «προστασία» μας από τουρκικές επιθέσεις ως Φρουροί της Πράσινης Γραμμής!...
(β. Π – Ε 251)
.../...6
– 6 –
(ε) Εμείς, φυσικά, ούτε διανοηθήκαμε να καταγγείλουμε την Μεγάλη Βρεττανίαν ότι μας «εξαπάτησεν» με την ενθάρρυνσή της να θέσουμε τα 13 Σημεία για αναθεώρηση με τη διαβεβαίωση ότι θα εξασφάλιζε την αποδοχή τους από την Άγκυραν.
(στ) Εμείς, εξάλλου, βεβαιώναμε τους μαχητές μας της Οργάνωσης Ακρίτα ότι η Αναθεώρηση ήταν διασφαλισμένη, και ότι αν οι Τούρκοι διέπρατταν το λάθος να αντιδράσουν ένοπλα, είμασταν πανέτοιμοι να καταστείλουμεν εν τη γενέσει της πάσαν κίνηση, και να εγκλείσουμε σε ήδη επιλεγέντα Κρατητήρια τους ηγέτες και τα στελέχη της Τ.Μ.Τ. και τους Τούρκους αστυνομικούς της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σχέδια υπήρχαν έτοιμα και για επιτυχή αντιμετώπιση ενδεχόμενης απόπειρας της Τουρκίας να εισβάλει στην Κύπρο!...
Τίποτε, όμως, από όλα αυτά δεν έγινεν. Για τρεις ημέρες κράτησαν οι συγκρούσεις μας με τους άνδρες της Τ.Μ.Τ. αλλά τίποτε δεν κάναμε από όσα βεβαιώναμε τους μαχητές μας.
Αντίθετα από την 4ην μέραν των συγκρούσεων οι Τούρκοι της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου ανενόχλητοι φύγανε με τον οπλισμόν που η Κυπριακή Δημοκρατία τους εμπιστεύθηκε για να την προστατεύουν προς την τουρκοκρατούμενη περιοχήν της Λευκωσίας. Και τους αστυνομικούς ακολούθησαν και όλοι οι Τούρκοι δημόσιοι υπάλληλοι της Κυπριακής Δημοκρατίας – για να στελεχώσουν την δικήν τους Δημόσιαν Υπηρεσίαν την οποίαν θα δημιουργούσαν βάσει των προνοιών του Μυστικού Τουρκικού Σχεδίου της 14ης Σεπτεμβρίου 1963.
(β. Π – Ε 251)
(ζ) Όταν ξέσπασαν οι συγκρούσεις στις 21 Δεκεμβρίου 1963, περιήλθε στα χέρια της Κυβέρνησης το εκπονηθέν στις 14/9/1963 από τον Τούρκον Αντιπρόεδρον Φαντίλ Κιουτσούκ και τον Πρόεδρον της Τουρκικής Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντενκτάς Μυστικό Τουρκικόν Σχέδιον. (Κάποιες πληροφορίες λένε ότι το είχαμε πριν υποβάλουμε τα 13 Σημεία για Αναθεώρηση). Σε αυτό περιεγράφοντο λεπτομερώς όλα τα μέτρα που θα ελαμβάνοντο από τους Τ/Κ μέχρι τη δημιουργία δικού τους Κράτους σε περίπτωση που οι Ε/Κ επιχειρούσαν να υλοποιήσουν την αποκαλυφθείσαν πρόθεση – απόφασή των για Αναθεώρηση κάποιων άρθρων του Συντάγματος.
Παρά ταύτα, εμείς, προχωρήσαμεν ατάραχοι – είχαμε, βλέπετε, ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΕΣ ΠΛΑΤΕΣ – στην Αναθεώρηση. Και πετύχαμε την Διχοτόμηση με την Πράσινη Γραμμή στις 30 Δεκεμβρίου του 63. Και στη συνέχεια την υλοποίηση του Μυστικού Τουρκικού Σχεδίου της 14/9/1963, το οποίο τελικό στόχο είχε την δημιουργία δικού τους κράτους σε χώρο ελεγχόμενο από αυτούς χώρον!... Αυτοί είμαστε: ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ!... Όχι θύματα άλλων... Αυτή είναι η τραγική ΑΛΗΘΕΙΑ. Κάθε αντίθετος ισχυρισμός αποτελεί βιασμό της Ιστορικής Αλήθειας.
(β. Π – Ε 241, 251)
.../...7
– 7 –
(η) Μετά την Πράσινη Γραμμή στις 30/12/1963:-
(i) δημιουργούνται σταδιακά οι θύλακες των στασιαστών.
(ii) Στις 29-12-1967 ανακηρύσσεται «Προσωρινή Χωριστή Τουρκοκυπριακή Διοίκηση»
(iii) Στις 13-2-1975 ανακηρύσσεται «Ομόσπονδο Τουρκικό Κράτος».
(iv) Στις 15-11-1983 διακηρύσσεται η δημιουργία «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου».
(θ) Στις 5 Ιουνίου 1964 ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού, πληροφορεί τον Πρόεδρον των ΗΠΑ Λ. Τζόνσον με επιστολήν του ότι θα εισβάλει στην Κύπρο ύστερα από την ψήφιση νόμου από την Κυπριακή Βουλή για την καθιέρωση του θεσμού της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και τις επίμονες πληροφορίες για την άφιξη στην Κύπρο ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων.
(β Π – Ε 293)
(ι) Ο Τζόνσον προειδοποιεί αμέσως τον Ινονού να μη επιχειρήσει απόβασιν. Και ο Ινονού στις 15-6-64 πληροφορεί τον Τζόνσον ότι ανέβαλε την απόφαση για απόβαση.
(β Π – Ε 293, 295)
(ια) Στις 12-6-1964 ο Διγενής, ύστερα από συνεννόηση με τον Έλληνα Πρωθυπουργόν Γεώργιον Παπανδρέου και τον Μακάριον, φτάνει μυστικά στην Κύπρο για να οργανώσει την Άμυνα της Κύπρου κατά της απειλής της Τουρκίας.
(β Π – Ε 290)
(ιβ) Στις 3/7/1964 εγκαθιδρύεται η Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Αμύνης Κύπρου (ΑΣΔΑΚ) η οποία, με Αρχηγό τον Στρατηγό Γρίβα Διγενή, έχει την απόλυτη αρμοδιότητα για όλα τα στρατιωτικά θέματα στην Κύπρο.
(β Π – Ε 292)
(ιγ) Τον Ιούλιο 1964 με παρέμβαση της Αμερικής τη λύση του Κυπριακού αναλαμβάνουν η Ελλάδα και η Τουρκία με τη διαμεσολάβηση του Ντιν Άτσεσσον και την υψηλήν εποπτείαν του μεσολαβητή του ΟΗΕ Τουομιόγια.
(β Π – Ε 295)
(ιδ) Το πρώτον και δεύτερον Σχέδιο Άτσεσσον απορρίπτονται από την Ελληνικήν κυβέρνηση. Το Γ΄ και τελικό Σχέδιο Άτσεσσον γίνεται δεκτόν από την Ελληνική Κυβέρνηση αλλά τορπιλλίζεται από τον Μακάριον. Και ο Παπανδρέου, ατολμήσας, αποσύρει την αποδοχήν του!...
Μας προσφέρθηκε στο πιάτο, μόλις 5 χρόνια μετά την Κατάραν των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου (από τις οποίες απέρρευσαν όλα τα δεινά που είχαμεν μέχρι σήμερα και όλα όσα θα ακολουθήσουν αν εμείς συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμεν ως εργαλείο για λύση του εθνικού μας προβλήματος, ή, καλύτερα, της εθνικής μας τραγωδίας, την Αγγλικήν Πολιτικήν) η ΕΝΩΣΗ, και μεις την αρνηθήκαμε!...
.../...8
– 8 –
Τι προνοούσε το τελικό Σχέδιο Άτσεσσον; Οριστική εθνική λύση του Κυπριακού διά της Ενώσεως με την Ελλάδα με αντάλλαγμα προς την Τουρκίαν να της εκμισθωθεί για 50 χρόνια βάσις στην Καρπασίαν της οποίας η έκταση δεν θα υπερβαίνει το 4,5% της συνολικής εδαφικής έκτασης της Κύπρου.
Για την Τουρκίαν το Σχέδιο προνοούσε:-
«Η Τουρκία αναλαμβάνει την υποχρέωση όπως δεχθεί γενικώς και ανεξαιρέτως προς εγκατάστασιν όλους τους απελαθέντας εκ Κωνσταντινουπόλεως και εξ άλλων Τουρκικών πόλεων και αναγνωρίσει δι’ αυτούς το μειονοτικόν καθεστώς, το οποίον ισχύει διά τους Τούρκους της Ελληνικής Θράκης και τους Τούρκους της Κύπρου» άμα τη ενώσει της με την Ελλάδα.
(β Π – Ε 298-302, 304-318)
(ιε) Το Σχέδιο Γαρουφαλιά για Μονομερή (από την Κυπριακή Βουλήν) Ανακήρυξη της ΕΝΩΣΗΣ και την άμεση αποδοχήν της από το Ελληνικό Κοινοβούλιο (χωρίς να δοθεί οποιοδήποτε αντάλλαγμα εφ’ όσον δεν εχρειάζετο κάτι τέτοιο) υιοθετήθηκε από την Ελλάδα στις 19/8/1964 και από τον Μακάριον την επομένην ημέραν, στις 20 Αυγούστου. Στις 21, όμως, Αυγούστου ο Μακάριος απέσυρεν την αποδοχήν του Σχεδίου Γαρουφαλιά εφ’ όσον διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να γίνει Αντιβασιλέας της Ελλάδος!...
(β Π – Ε 319-322)
(ιστ) Τον Ιανουάριον του 1965 η Σοβιετική Ένωση τάσσεται υπέρ λύσης Ομοσπονδίας. Το ΑΚΕΛ για πρώτη και μοναδική φορά διαφωνεί προς την Σοβιετικήν Ένωση. Και επαναλαμβάνει τη δική του θέση, που τότε ήταν υπέρ μιας λύσης Αδέσμευτης Ανεξαρτησίας, που θα περιλάμβανε και το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης του Κυπριακού Λαού, το οποίο αυτός ενασκώντας θα επέλεγε την Ένωσή του με την Ελλάδα.
(β Π – Ε 329-330)
(ιζ) Το 1965 μέχρι και το πρώτο τρίμηνο του 1966 είχαμε όργιο επιθέσεων του Μακαρίου και του Κληρίδη κατά της στρατιωτικής παρουσίας της Ελλάδος στην Κύπρο. Τον Απρίλιον 1966 δέκτηκε, επί τέλους, ο Μακάριος την θέση της Ελλάδος και αναγνώρισε τη διοικητική αρμοδιότητα του Στρατηγού Γρίβα Διγενή επί όλων των εν Κύπρω στρατιωτικών δυνάμεων.
(β Π – Ε 341 – 346)
(ιη) Στις 30/5/1965 ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Μπρόζιο εδήλωνε:-
«Η Ένωσις είναι λύση Ασφαλείας».
(β Π – Ε 347)
.../...9
– 9 –
(ιθ) Το 1966 ο Στρατηγός Γρίβας επίμονα προειδοποιούσε ότι η στρατιωτική υπεροχή της Ελλάδος στην Κύπρο έναντι της Τουρκίας ήταν προσωρινή, και γι’ αυτό τάχιστα θάπρεπε να αξιοποιηθεί αυτή η υπεροχή για τη λύση του Εθνικού μας Προβλήματος.
(β Π – Ε 345)
(κ) Στις 2-12-1966 αποκαλύπτεται ότι ο Μακάριος έφερνε μυστικά όπλα από τη Τσεχοσλοβακία μυστικά από την Αθήνα για να αποτρέψει τη λύση της Ενώσεως σε ενδεχόμενη ελληνοτουρκική συμφωνία.
(β Π – Ε 352-353)
(κα) Η Χούντα στο Κυπριακό υιοθετεί την απόφαση του Συμβουλίου του Στέμματος της 6/12/1967 για Ένωση. Αντιδρούν ο Κληρίδης και όλοι οι συνεργάτες του Μακαρίου.
(β Π – Ε 360-362)
(κβ) Ο Παπαδόπουλος επισκέπτεται την Κύπρο στις 9-8-1967 και έχει πολύωρες εμπιστευτικές συνομιλίες με το Μακάριο. Τερματίζεται η αντιμαχία Κύπρου – Ελλάδος.
(β Π – Ε 363-364)
(κγ) Οι Συνομιλίες της Χούντας με την Τουρκία για Ένωση στον Έβρο στις 10-9-1967 υπονομεύθηκαν από τον Μακάριο, με συνέντευξή του στους Sunday Times του Λονδίνου, λίγο πριν από την έναρξή τους.
(β Π – Ε 364-367)
(κδ) Απόπειρα δολοφονίας του Στρατηγού Γρίβα στις 12 Οκτωβρίου 1967, λίγο πριν από τη σκηνοθεσία της Κοφίνου (14-11-1967), καταρρίπτει αεροσκάφος των Κυπριακών Αερογραμμών και δολοφονεί τους 66 επιβάτες του.
(β Π – Ε 367-370)
(κε) Ο συλληφθείς Ραούφ Ντενκτάς στις 31/10/67 εδήλωσε:- «Η δική μου διάγνωση είναι ότι η Ένωση έγινε... Όποιος θέλει μπορεί να αποζημιωθεί και να φύγει από την Κύπρο. Και όποιος θέλει να μείνει εδώ».
Παράλληλα παραπονείται γιατί δεν αφήνουμε τους Τ/Κ πρόσφυγες να γυρίσουν στα σπίτια τους.
(β Π – Ε 370-372)
(κστ) Ο καταζητούμενος για ποινικά αδικήματα κατά της Πολιτείας Ντενκτάς ο οποίος συνελήφθη (οπλοφορών – ΝΟΜΙΜΑ!) στις 31/10/67, αφέθη ελεύθερος στις 12-11-67 για να επανέλθει μετά στην Κύπρο ως εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων Συνομιλητής μας!...
(β Π – Ε 370-371)
.../...10
– 10 –
(κζ) Τον Οκτώβριον του 1967 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εγνώριζεν ότι «Εντός ολίγου... θα έχουμε εθνική Περιπέτεια. Τότε να επέμβει ο Βασιλεύς και να διώξει την Χούντα». Αυτά είπεν στον γραμματέα του Βασιλιά Κωνσταντίνου ταγματάρχη Μιχ. Αρναούτη στο Παρίσι τον Οκτώβρη 1967.
(β Π – Ε 379-380)
(κη) Για να εμπλέξει την Εθνική Φρουρά σε εχθροπραξίες με τους Τ/Κ στασιαστές, παρά τις αυστηρές προειδοποιήσεις του Αρχηγού της ΑΣΔΑΚ Στρατηγού Γρίβα, ο Μακάριος, δια του Υπουργού Εσωτερικών Πολύκαρπου Γιωρκάτζιη, σκηνοθέτησε στις 14-11-1967 πυροβολισμόν δικού μας αστυνομικού περιβολικού από ύψωμα κατεχόμενο από τους Τ/Κ με επιτεθέντες και πυροβολήσαντες αστυνομικούς μας, εμπίστους του Υπουργού.
(β Π – Ε 372-377)
(κθ) Οι παρενέργειες των συγκρούσεων στην Κοφίνου στις 14/11/1967 ήσαν οι ακόλουθες:-
(i) Εξορίζεται ο Αρχηγός της ΑΣΔΑΚ Στρατηγός Γρίβας (17/11/1967)
(ii) Απομακρύνεται η Μεραρχία (3/12/1967). Και
(iii) Ανακηρύσσεται «Προσωρινή Χωριστή Τουρκοκυπριακή Διοίκηση» (29-12-1967).
(β Π – Ε 377-379)
(λ) Στις 17-12-1967 ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών εδήλωσε:-
«Η αποχώρηση του ελληνικού στρατού έχει εκμηδενίσει μια στρατιωτική παρουσία που θα μπορούσε να οδηγήσει βίαια στην ένωση... Το Κυπριακό θα λυθεί πια σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες».
(β Π – Ε 380-385)
(λα) Στις 12/1/1967 ο Πρόεδρος Μακάριος, ξαφνικά και αντισυνταγματικά, χωρίς να υποβάλει παραίτηση, προκηρύσσει τις Β΄ Προεδρικές Εκλογές της Δημοκρατίας για τις 25-2-1968. Ταυτόχρονα εγκαταλείπεται η πολιτική του Ευκταίου (της ΕΝΩΣΗΣ) και εγκαινιάζεται η πολιτική του εφικτού. Ο Μακάριος ουδέποτε απεσαφήνισεν την έννοιαν της πολιτικής του εφικτού.
(β Π – Ε 385-390)
(λβ) Το ΡΙΚ αρνείται να μεταδώσει το Πρόγραμμα του Υποψήφιου Προέδρου Τάκη Ευδόκα. Αυτό είναι η Δημοκρατία Μακαρίου!...
(β Π – Ε 390-396)
(λγ) Όταν τελειώνει η Β΄ Φάση των Ενδοκυπριακών Συνομιλιών, στις 6/1/1969, με επιστολή του ο Ντενκτάς προς τον Κληρίδη έθετε θέμα επανόδου των Τ/Κ προσφύγων του 63/64. Ο Μακάριος απέρριψε σιωπηρά το αίτημα το οποίον και έβαλε στο ράφι!
(β Π – Ε 406-411)
.../...11
– 11 –
(λδ) Στις 12-9-1969 η Ελληνική Κυβέρνηση παροτρύνει την Κυπριακή να προχωρήσει στη διαδικασία επανεγκατάστσης των Τ/Κ στα σπίτια τους.
(β Π – Ε 411-412)
(λε) Ο Κληρίδης λέγει ότι στις 18-7-71 «Οι καλές συμβουλές της Ελλάδος απορρίπτονται» από τον Μακάριο. Ο Ντενκτάς απεδέχθη κατά τις συνομιλίες όλα τα 13 σημεία των προτάσεων του Μακαρίου του 1963 για αναθεώρηση του Συντάγματος, με αντάλλαγμα να δεχθούμε την πρότασή του για τοπική αυτοδιοίκηση σε χωριστή κοινοτική βάση. Ο Μακάριος κακώς απέρριψε την πρόταση λέγει ο Κληρίδης. Και όχι μόνο απέρριψε, χωρίς καμμιά δικαιολογία την έμπειρη συμβουλή της «μητέρας», αλλά και την κατηγόρησε ότι συνωμότησε με την Τουρκία, πίσω από την πλάτη της «κόρης», για να την προδώσουν.
(β Π – Ε 412)
(λστ) Στις 19-2-72 ο Μακάριος ζητά συνάντηση με τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ Β΄. Η συνάντηση γίνεται στις 26 Μαρτίου 72. Ο Μακάριος αποδέχεται Σχέδιο του Διγενή για Αγώνα για Ένωση. Και αποδέχεται να παραιτηθεί της Προεδρίας και να υποδειχθεί – άλλος από τον Κληρίδη – κοινός Υποψήφιος. Σε επόμενη συνάντηση θα συζητούσαν λεπτομέρειες του Σχεδίου για Ένωση. Στις 4 Μαΐου 1972 ο Μακάριος απορρίπτει το Σχέδιο Διγενή «υπό το φως των προσφάτων εξελίξεων και νέων δεδομένων», τα οποία, όμως, δεν καθορίζει! Και, φυσικά, υπαναχωρεί και από τη συμφωνία του να παραιτηθεί του Προεδρικού αξιώματος και να υποστηριχθεί κοινός Υποψήφιος.
(β Π – Ε 414-421)
(λζ) Ο Μακάριος αποδέχεται στις 19 Μαρτίου 1972 την απόφαση της Ιεράς Συνόδου να παραιτηθεί του Προεδρικού αξιώματος. Έγραφε σχετικά: «Καίτοι δεν συμφωνώ προς την εισήγησιν υμών, εάν εν τούτοις ηθέλατε επιμείνει εις την εισήγησίν σας, θα εθεώρουν υποχρέωσίν μου την αποδοχήν της... Ουδέποτε θα επεθύμουν διάσπασιν της Εκκλησίας...».
(β Π – Ε 415)
(λη) Στις 10 Ιουνίου 1972 ο Μακάριος υπαναχωρεί και στο Εκκλησιαστικό και δεν παραιτείται. Λέγει:- «Των λύκων επερχομένων, ο ποιμήν ουκ αφίησει τα πρόβατα και φεύγει».
(β Π – Ε 422)
(λθ) Γράφει ο Κληρίδης: «Η αδιάλλακτη στάση του Μακαρίου στο ζήτημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στάθηκε εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού το Σεπτέμβριο του 1972».
(β Π – Ε 423)
.../...12
– 12 –
(μ) Γράφει ο Κληρίδης:- «Το πραξικόπημα θα είχε αποφευχθεί. Η Εισβολή δεν θα γινόταν... Αν ο Μακάριος τον Σεπτέμβριο 1972 δεν απέρριπτε την Συμφωνίαν στην Συνταγματικήν Πτυχήν του Κυπριακού, στην οποίαν φτάσαμε με τον Ντενκτάς στην Α΄ Φάση των Ενδοκυπριακών Συνομιλίων».
(β Π – Ε 424-427)
(μα) Στις 4 Αυγούστου 1973 ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ Β΄ Στρατηγός Γρίβας Διγενής δηλώνει έτοιμος να πολιτικοποιήσει τον Αγώνα εάν ο Μακάριος εγγυηθεί ελεύθερη πολιτική έκφραση και δράση. Ο Μακάριος απορρίπτει την πρόταση...
(β Π – Ε 472-428)
(μβ) Στις 24 Αυγούστου 1973 ο Παπαδόπουλος καλεί τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα να διαλύσει την ΕΟΚΑ Β΄. Ο Γρίβας απορρίπτει την έκκληση.
(β Π – Ε 428-429)
(μγ) Στις 27 Ιανουαρίου 1974 ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής απεβίωσε στο κρησφύγετό του στη Λεμεσό.
- Η Κυβέρνηση κηρύσσει τριήμερο Εθνικό Πένθος.
- Και η Βουλή τον ανακηρύσσει «ΑΞΙΟΝ ΤΕΚΝΟΝ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑΣ ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΥΠΡΟΥ» (29 Ιανουαρίου 1974).
(μδ) Ενώ ο Ετζεβίτ σκληρύνει την πολιτικήν του το Γεννάρη του 1974 και ζητά Ομοσπονδιακή λύση αντί του Ενιαίου Κράτους, ο Μακάριος μειώνει τη δύναμη της Εθνικής Φρουράς και στις 2 Ιουλίου 1974 αξιώνει από την Ελλάδα να αποσύρει τους αξιωματικούς της από την Κύπρο.
(β Π – Ε 434-437)
(με) Ο Μ. Δεκλερής με θλίψη λέγει:- «Τον Ιούλιον του 1974 οι εμπειρογνώμονες είχαμε καταλήξει σε συμφωνία για όλα τα κύρια συνταγματικά θέματα... Η κρημνοβασία του Μακαρίου μια από τις κυριότερες αιτίες για τις οποίες χάθηκε «Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ» Δίκαιης και Βιώσιμης Λύσης του Κυπριακού τον Ιούλιο 1974.
(β Π – Ε 437-440)
(μστ) Αιφνιδιαστική, ανεξήγητη (;) ύποπτη δήλωση Μακαρίου λίγο πριν από το Πραξικόπημα:- Η θητεία μου αυτή είναι η τελευταία υπό οιασδήποτε συνθήκας».
(β Π – Ε 437)
(μζ) Ο Μακάριος υπέγραψε, πιεσθείς από τον Καραμανλή, από το 1975 πρωτόκολλο ότι δεν θα αντιδράσει στη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
(β Π – Ε 443-444)
.../...13
– 13 –
(μη) Κοινή απόφαση Μακαρίου – Κληρίδη να επιτραπεί η μετακίνηση των Τουρκοκυπρίων από την ελεύθερη στην κατεχόμενη Κύπρο (Συμφωνία Βιέννης 2-8-1975).
(β Π – Ε 444-447)
(μθ) Στις 5-8-1975 ο Λυσσαρίδης σε συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου καταγγέλλει ότι η Συμφωνία της Γ΄ Βιέννης της 2-8-1975 οδηγεί στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
(β Π – Ε 447)
(ν) Ο Κληρίδης λέγει:- Στις 12-2-1977 στην Συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς, ο μεν Μακάριος αποδέχθηκε τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, ο Ντενκτάς, όμως, δεν αποδέχθηκε τις αρχές της ελευθερίας της διακίνησης, της ελευθερίας της εγκατάστασης και το δικαίωμα της περιουσίας.
(β Π – Ε 448-450)
(να) Στις 9 Μαρτίου 1977, τρεις περίπου εβδομάδες μετά την συμφωνίαν του με τον Ντενκτάς, ο Μακάριος προτείνει στο Εθνικό Συμβούλιο την αποδοχήν της Διζωνικής¸ Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
(β Π – Ε 448)
(νβ) Η Βουλή της Κυπριακής Δημοκρατίας εγκρίνει ομόφωνα το κονδύλι των τηλεφωνημάτων για το 1987 του Ντενκτάς, Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου!...
(β Π – Ε 450)
(νγ) Με απόρρητο διάβημα Καραμανλή – Αβέρωφ περί το τέλος του 1987 τα Έγγραφα του Φόρεϊν Όφις που αναφέρονται στο Κυπριακό μετά το 1956 σφραγίστηκαν και δεν αποδεσμεύονται κατά πρωτοφανή παράβαση της παλιάς αρχής να αποδεσμεύονται μετά την τριακονταετίαν. Την παράβαση της αρχής της τριακονταετίας επιβεβαιώνουν δημοσιογράφοι και ιστορικοί ερευνητές.
(β Π – Ε 445-455)
(νδ) Στις 17 Ιουλίου 1974, δύο ημέρες μετά το Πραξικόπημα εναντίον του για το οποίον πεισμόνως αρνήθηκε να λάβει οποιαδήποτε μέτρα προκαταβολικά για ματαίωσή του, ο Μακάριος πριν μπει στο Γραφείο του Βρεττανού Πρωθυπουργού, εγνώριζεν ότι η Τουρκία αποφάσισε να εισβάλει στην Κύπρο. Στην έξοδό του από το Γραφείο του Πρωθυπουργού είπεν στον απολύτου εμπιστοσύνης του Ανδρέαν Αζίναν:- «Ανδρέα, δυστυχώς η Τουρκία είναι αμετάπειστη. Θα εισβάλει στην Κύπρο». Αυτά αποκάλυψε ο ίδιος ο Αζίνας σε συνέντευξή του στον Σπύρον Κέττηρον στο ΡΙΚ.
.../...14
– 14 –
Παρόλον, όμως, ότι στις 17 Ιουλίου επληροφορείτο και από τον ίδιον τον Βρεττανόν Πρωθυπουργόν ότι η Τουρκία επιμένει και θα εισβάλει στην Κύπρο, εν τούτοις στις 19 Ιουλίου από το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν κατάγγειλε την Τουρκίαν ότι ετοιμάζεται να εισβάλει στην Κύπρο, και δεν ζήτησε από τις χώρες του Συμβουλίου Ασφαλείας να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να αποτρέψουν την Τουρκίαν από την υλοποίηση της απόφασής της να εισβάλει στην Κύπρο. Αντίθετα:-
Πρώτον: Ο Ετζμέλ Μπαρουτσού αποκαλύπτει:- «Ο Μακάριος παρακάλεσε τον Ολτσάι να διαβιβάσει στην Τουρκική Κυβέρνηση τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και υποχρέωσής του», προφανώς σε αντάλλαγμα της αναγνώρισης του ως νόμιμου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποίαν του ανακοίνωσε ο Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη, Οσμάν Ολτσάι!... Και
Δεύτερον: Ο Μακάριος κατάγγειλεν την Ελλάδα ότι με το πραξικόπημα εισέβαλε στην Κύπρον και κατέλυσε την συνταγματική τάξη. Και ότι από το πραξικόπημα υποφέρουν και θα υποφέρουν όχι μόνον οι Ελληνοκύπριοι αλλά και οι Τουρκοκύπριοι. Και λέγοντας αυτά ο Μακάριος εγνώριζεν πάρα πολύ καλά ότι η καταγγελία του αυτή ΕΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΠΡΟΚΑΤΑΒΑΟΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ!...
(β Π – Ε 538-541, 473-478)
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Αξιότιμα Μέλη του Εθνικού Συμβουλίου,
Νομίζω ότι όσα έγραψα είναι αρκετά για τον σκοπόν της επιστολής μου – υπομνήματός μου. Παρά ταύτα κρίνω ότι είναι χρήσιμον το Υπόμνημά μου αυτό να συνοδεύουν και μερικά άλλα έγγραφα τα οποία εδημοσιεύθησαν και τα οποία είναι:-
1. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ: 3212 (1974), 365 (1974) και 649 (1990).
2. Το Απόρρητο Πρακτικό της Σύσκεψης στην Αθήνα στις 30/11 και 1/12/1974 των Κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδος.
3. Δύο Ανοικτές Επιστολές μου προς το Εθνικό Συμβούλιο.
4. Ανοικτή επιστολή μου προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
5. Και 4 άρθρα μου με γενικόν επίτιτλον: ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ.
Κύριοι,
Εύχομαι να βρείτε τη δύναμη και τη σοφία να ενταφιάσετε τον Αγγλόπνευστον στόχον της Τουρκικής Εισβολής. Τότε η μικρή Πατρίδα μας θα σας ευγνωμονεί για την σωτηρία που της χαρίσατε. Άλλως...
.../...15
– 15 –
Κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας
Και
Μέλη του Εθνικού Συμβουλίου,
Τελειώνω την επικοινωνίαν μου αυτήν μαζί σας σημειώνοντας την γνώμην μου για την απόφαση που αναμένει η μαρτυρική πατρίδα μας να πάρετε στην τριήμερη κρίσιμη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου στις 26, 27 και 28 Απριλίου 2010.
Η ΑΠΟΨΗ – ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ
1. Ουδέποτε μέχρι σήμερα χαράξαμε εθνική πολιτική για κάθαρση των αρνητικών προνοιών των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, γενεσιουργού αιτίας όλων των δεινών της Κύπρου. Αν είχαμε την προς τούτο διάθεση και το αποφασίζαμε αμέσως μετά το 59, η Κύπρος θα ήταν Ενωμένη με την Ελλάδα πολύ-πολύ ενωρίς – αφού, και παρά την ανθενωτική πολιτικήν μας, η Ελλάδα το 1964, αν είχεν ο Παπανδρέου λίγη τόλμη, η Κύπρος θα ενωνόταν (με το Σχέδιο Άτσεσσον).
2. Η πολιτική που ακολουθήσαμε από το 1959 και ακολουθούμε μέχρι σήμερα είναι η πολιτική του Κακού Δαίμονος της Κύπρου.
3. Το κλειδί της κάθαρσης των Συμφωνιών του 59 το είχαμε εμείς. Αλλά εμείς δεν το χρησιμοποιήσαμε. Και ο Κακός Δαίμονας της Κύπρου, συνεργούνταν και ημών, ως ευπειθών Θεραπόντων της Αγγλικής Πολιτικής, μεθόδευσεν όλα τα γεγονότα τα οποία και μας οδήγησαν στην σημερινήν κατάσταση η οποία, εάν δεν ανακοπεί και αναστραφεί, θα καταστήσει το Νησί μας αρχικά Αγγλοτουρκικό Προτεκτοράτο και τελικά επαρχίαν της Τουρκίας.
4. Η σωτηρία μας από την τουρκοποίηση και η απελευθέρωσή μας από την Τουρκικήν Κατοχήν είναι δυνατή υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι θα απεγκλωβιστούμε από την Αγγλικήν Πολιτικήν και θα χαράξουμε Εθνική Στρατηγικήν για Απελευθέρωση.
5. Η αλλαγή Στρατηγικής δικαιολογείται από τις ενέργειες που κάμνει και τις θέσεις που παίρνει και στις οποίες εμμένει η Τουρκία για μια ολόκληρη τριακοπενταετία – παρά τις δικές μας υποχωρήσεις πέραν των ορίων Αρχών, Ανθρωπίνων, Πολιτικών και άλλων Δικαιωμάτων, Εθνικής και Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας, καθώς και πέραν παντός ορίου Ασφαλείας.
Οι θέσεις της Τουρκίας για Λύση του Κυπριακού ύστερα από τις δικές μας οδυνηρότατες υποχωρήσεις καταδεικνύουν την επεκτατικήν Στρατηγικήν της εις βάρος της Κύπρου.
.../...16
– 16 –
6. Στα πλαίσια της νέας μας Στρατηγικής για Λύση εισηγούμαι να προβούμε στις ακόλουθες ενέργειες:-
(α) Να καταγγείλουμε την Τουρκίαν για την Επεκτατικήν Πολιτικήν της εις βάρος μας.
(β) Να διακηρύξουμε ότι επιδιώκουμε τη λύση την οποίαν ομόφωνα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε από το 1974 με το Ψήφισμα 3212 (1974) της 1ης Νοεμβρίου, και το οποίο υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας με το Ψήφισμά του 365 (1974) της 13ης Δεκεμβρίου 1974.
(γ) Να επισημάνουμε ότι το Ψήφισμα 3212 (1974) ήταν ομόφωνο, χωρίς αποχές και χωρίς απουσίες. Και ότι, επομένως, ενεκρίθη και από την ίδιαν την Τουρκίαν.
(δ) Να δηλώσουμε ότι, είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε, υπό την αιγίδα της Ε.Ε., με την τουρκοκυπριακήν κοινότητα διαπραγματεύσεις αφού πρώτα τερματιστεί η κατοχή, αποσυρθεί ο Στρατός Κατοχής και οι Έποικοι, και καταργηθεί το ψευδοκράτος της Κατοχής.
Θέματα των διαπραγματεύσεων:-
Πρώτον: Συνταγματικό. Και
Δεύτερον: Αποκατάσταση όλων των προσφύγων του 1963 – 64 και του 1974, Τ/Κ και Ε/Κ, στα σπίτια τους και τις περιουσίες τους.
Η αποκατάσταση, οίκοθεν νοείται, περιλαμβάνει και τις όποιες αποζημιώσεις / παροχές θα πρέπει να δοθούν στους πρόσφυγες. Και
(ε) Να αναστείλουμε κάθε υποστήριξή μας στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε. μέχρις ότου η Άγκυρα δεσμευθεί έναντι της Ε.Ε. ότι:-
Πρώτον: Θα αποσύρει, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, τα στρατεύματα κατοχής και τους εποίκους (ΟΛΟΥΣ χωρίς οιανδήποτε εξαίρεση). Και
Δεύτερον: Θα καταργήσει το Ψευδοκράτος.
Ο Θεός να σας φωτίσει και να σας ενισχύσει να χαράξετε αυτή την Εθνική Στρατηγική για Απελευθέρωση της μικρής, πικρής πατρίδας μας.
Φώτης Παπαφώτης
ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ
ΑΡΘΡΑ ΕΔΗΚ
ΕΘΝΙΚΑ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΣΧΟΛΙΑ
ΔΙΑΦΟΡΑ
ΕΝΕΡΓΕΙΑ
