Τι ζήτησε ο Νετανιάχου από τον Παπανδρέου;

Mια αποκάλυψη μεγατόνων κάνει το περιοδικό “Επίκαιρα” σχετικά με το τι ζήτησε ο Νετανιάχου από τον Παπανδρέου. Μετρ στην παραπλάνηση οι Ισραηλινοί έχουν στήσει μερικές από τις πιο αριστοτεχνικές παγίδες της Ιστορίας, ιδίως όταν έχουν να κάνουν με χώρες και ελίτ σε κατάσταση γενικευμένης αποσύνθεσης…
Συμφωνα λοιπόν με το περιοδικό που επικαλείται έγκυρες πηγές ”αυτό που ζητάει το Ισραήλ από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία είναι να επιτρέψουν στην Πολεμική του Αεροπορία να στήσει αερογέφυρα στον ελληνικό και το βουλγάρικο εναέριο χώρο, προκειμένου να επιτεθεί στο Βόρειο Ιράν και την Τεχεράνη μέσω Μαύρης Θάλασσας και Γεωργίας. Επιθυμεί επίσης να έχει και χερσαίες διευκολύνσεις, τεχνικές και ανεφοδιασμού, για το άνοιγμα του βόρειου αεροπορικού μετώπου που σχεδιάζει.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, φυσικά, αν θα πραγματοποιηθεί τελικά η επίθεση κατά του Ιράν. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι προετοιμάζεται επίμονα και μεθοδικά εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά και ότι τυχόν ικανοποίηση των ισραηλινών αιτημάτων από την κυβέρνηση Παπανδρέου θα ισοδυναμεί νομικά και ουσιαστικά, εφόσον πραγματοποιηθεί η επίθεση, με κήρυξη πολέμου της Ελλάδας κατά του Ιράν, όπως υπογραμμίζουν έγκριτοι νομικοί.
Η Αθήνα, σε μια τέτοια περίπτωση, θα καθίστατο συνένοχη ενός από τα μεγαλύτερα διεθνή πολιτικά εγκλήματα της ιστορίας παραβιάζοντας κατάφωρα τη διεθνή έννομη τάξη, τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και το Ελληνικό Σύνταγμα και μεταβαλλόμενη σε ενδεχόμενο στόχο αντιποίνων“.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΝΕΚΡΩΣΕ ΤΗΝ ΧΙΜΑΡΑ ΓΙΓΑΝΤΩΣΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ .

Πας μη Έλλην Βάρβαρος. Τι μεγάλη και πόσο διαχρονική αλήθεια από την αρχαία ελληνική σοφία που επαληθεύεται διαρκώς. Από το βάθος των αιώνων της ανθρώπινης ιστορίας και μέχρι τις ζοφερές μέρες μας. Κι όμως ο υπέρλαμπρος λαός μας εξακολουθεί να δείχνει ανοχή σε ανθρώπους που θα έπρεπε να είχε βγάλει βιαίως και άμεσα από την ζωή του μαζί με τις νοοτροπίες τους. Τους Εφιάλτες, τους Πηλιογούσηδες και τους Νενέκους μαζί με τους Κωλέτηδες, τους Μαυροκορδάτους και τα σύγχρονα πολιτικά τζάκια πάσης καθεστωτικής απόχρωσης να τους στείλει σε κάποια στρατοδικεία για εσχάτη προδοσία για να πιάσει δουλειά και το Γουδί. Και τους αλλόφυλους που επιζητούν ψυχές και εδάφη να σταλούν στον Καιάδα. Και οι άλλοι αλλόφυλοι επιβήτορες που πηδάνε συρματοπλέγματα και σύνορα για να εισβάλλουν λαθραία και να κλέψουν το ψωμί και την ασφάλεια των Ελλήνων να πεταχτούν με μιας έξω από την Ιερή μας Πατρίδα. 

Αλλά πάλι όταν δεν γίνονται τα αυτονόητα, πως περιμένουμε όχι απλά να διαφυλαχτούν οι ζωές των Ελλήνων, αλλά και να αποκρουστούν οι προσβολές στην μνήμη τους και την ασφάλεια των πονεμένων οικογενειών τους. Αυτό συνέβη όπως πληροφορηθήκαμε όταν δύο αυτοκίνητα με Αλβανούς υπάνθρωπους κινούμενα με μεγάλη ταχύτητα από την Αυλώνα προς τους Αγίους Σαράντα, τόλμησαν αποθρασυσμένοι να πυροβολήσουν τρεις φορές έξω από την οικία του αείμνηστου Αριστοτέλη Γκούμα. Η κίνηση αυτή έγινε σαφώς προκειμένου να επιτευχθεί ο εκφοβισμός της οικογένειας του τραγικού βορειοηπειρώτη αδελφού μας και της χειμαριώτικης κοινότητας. Γεγονός που αποδεικνύει την πολιτική σκοπιμότητα του αλβανικού παρακράτους που στηρίζει τις επίσημες αλβανικές διεκδικήσεις τόσο σε βάρος των Βορειοηπειρωτών και της σκλαβωμένης γης τους που γυρεύουν να αρπάξουν όσο και σε βάρος της Ελεύθερης Ηπείρου που θέλουν ενσωματωμένη στην Μεγάλη Αλβανία τους που ονειρεύονται και δεν θα την δουν ποτέ.

Δεν πρόκειται λοιπόν για απλό θράσος κοινών εγκληματιών ούτε για μεμονωμένο περιστατικό μίσους ορισμένων Αλβανών σε βάρος των Ελλήνων. Οι πραγματικοί Αλβανοί ακολουθούν έναντι των Ελλήνων την συμπεριφορά που ακολουθούν οι κατώτεροι και συμπλεγματικοί έναντι των ανώτερων και δημιουργικών λαών, αυτή του μίσους. Στην δε περίπτωση του αείμνηστου Αριστοτέλη Γκούμα έχουμε ένα ακόμα κρίκο στην αλυσίδα του αλβανικού ξυπόλυτου και ανιστόρητου μεγαλοϊδεατισμού που εκτρέφει ο δολοφόνος των Ελεύθερων Εθνών Διεθνιστικός Νεοταξισμός. Διότι ανάμεσα στο επίσημο κράτος τάχα της Αλβανίας και της Ελεύθερης Ηπείρου Μας που γυρεύει αυτό να καταπιεί υπάρχει η συμπαγής βορειοηπειρωτική κοινότητα που θέλουν να εξαφανίσουν οι ανθέλληνες για να φτάσουν στον στόχο τους. Και το «ελληνικό» κράτος; Ποιο κράτος; Αυτό που έχει γεμίσει τις πόλεις και τα χωριά μας με ισλαμιστές και Αλβανούς λαθρομετανάστες; Αυτό που ανέχεται μια μικρή πόλη σαν την Θήβα να έχει γεμίσει με Πακιστανούς;

Αυτό το ελληνικό δήθεν κράτος απειλεί την ζωή του Έθνους και του λαού μας και πρέπει να απαλλαγούμε από αυτό. Η δε οργή που γεμίζει τις υπάρξεις μας από την δολοφονία του αδελφού μας θα γίνει ποτάμι που δεν θα ησυχάσει ποτέ παρά μονάχα με την δικαίωση κάθε τίμιου ελληνικού αίματος από την Μεγάλη Εθνικοκοινωνική Ελλάδα. Το πένθος νέκρωσε αρχικά την ηρωική Χειμάρρα, αλλά γιγάντωσε οριστικά τον Τίμιο Αγώνα. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ, ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

 

SKEFTOMASTEELLHNIKA

Οι Βρετανικές Βάσεις στην Κύπρο

Μια απάντηση στο άρθρο του ΄Αγγλου ακαδημαικού Ρίτσιαρτ Κλόκ

Άρθρο του καθηγητή Ρίτσιαρτ Κλόκ που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2010 με τίτλο «Οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο» και δημοσιεύθηκε σε εφημερίδες και αναρτήθηκε σε πολλές ιστοσελίδες (μεταφρασμένο στα ελληνικά) όπως στην Αγορά (www.agora-dialogue.com, www.greeknews-tanea.com) καταρχήν γέμισε με ενθουσιασμό πολλούς. Ειδικά εκείνους που εσαεί δεν τολμούν να γράψουν λέξη.

Αλλά, οι Άγγλοι έχουν κάποιο έξυπνο τρόπο να γράφουν, με τον οποίον εξασφαλίζουν την εύνοια των ανίκανων δικών μας. Ιδίως, κάθε φορά που μας «γωνιάζουν» για λύση (θυμηθείτε το 2004 με την προσφορά του Χάνει για επιστροφή «κάποιων μιλίων βάσεων» ΕΑΝ ΚΑΙ ΕΦ’ ΟΣΟΝ...) κάποιος βγαίνει και λέει «εύηχα και ωραία πράγματα» που εμείς τα αγοράζουμε τοις μετρητοίς.

Γράφει στην Παράγραφο 1:

«Οι δημοκρατικοί της θεσμοί είναι ανθεκτικοί, η οικονομία της τόσο ισχυρή, ώστε, παρά τη διαίρεση, το νησί εντάχθηκε στην ΕΕ το 2004. Αντιθέτως, το βόρειο τμήμα του νησιού χειμάζεται».

Μα το «βόρειο τμήμα του νησιού» χειμάζεται λόγω της τουρκικής και συνεχιζόμενης εισβολής και κατοχής. Δεν υπήρξε ποτέ διαιρεμένο (για τα 50 χρόνια της ύπαρξης της Δημοκρατίας) για να αναμενόταν η ...επανένωση του μεταξύ του «αμιγώς ελληνικού και τουρκικού τομέα, μετά την τουρκική εισβολή του 1974». Γιατί η λέξη «Αντιθέτως» τόσο επιτήδεια; Τι αναμενόταν δηλαδή με μια συνεχιζόμενη βάρβαρη εισβολή και κατοχή; Ή μήπως, o αρθρογράφος θα προτιμούσε «να χειμαζόταν» για 36 χρόνια ΚΑΙ το ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Γράφει στην Παράγραφος 2:

Η Βρετανία «συναίνεσε στην ανεξαρτησία της νήσου».

Λάθος. Την επεδίωξε για να εξασφαλίσει την αμερικανική υποστήριξη που δεν είχε με τις διχοτομικές και ομοσπονδιακές λύσεις που είχε προτείνει, αλλά και γιατί βρισκόταν σε συνεχή και άμεση επαφή με τους Τούρκους και τον Νιχάτ Ερίμ, τις συμβουλές και υποδείξεις του οποίου ακολουθούσε για να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα τα τουρκικά σχέδια που είχε υποσχεθεί στην τουρκική κυβέρνηση σε συνάντηση στην  Κωνσταντινούπολη τον  Δεκέμβριο του 1956.

Το Σύνταγμα που μας κληροδότησε περιέχει ουκ ολίγες υποδείξεις του Νιχάτ Ερίμ, εξ ου και η διαβόητη συνθήκη Εγγυήσεως που μόνο στόχο είχε την ευχέρεια της Τουρκίας να επιτεθεί, για να επιβάλει βίαια όσα δεν μπόρεσαν Βρετανία και Τουρκία να εξασφαλίσουν μεταξύ 1955-59, κυρίως λόγω της Αμερικανικής άρνησης για διχοτόμηση.

Παράγραφος 3:

Ναι, δεν ήταν τυχαία που ακολούθησε το τουρκικό πραξικόπημα ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία τον Δεκέμβριο του 1963 και το πρώτο εξάμηνο του 1964, όταν και τα Ηνωμένα ΄Εθνη απέρριψαν  την τουρκική απαίτηση για διάλυση της Κ.Δ και αντικατάστασης της με δύο ομόσπονδα κράτη, εξ ου και το πρώτο ψήφισμα 186.  Σχέδιο, που είχε ετοιμάσει παράλληλα και το Βρετανικό Τμήμα Σχεδιασμού του Φόρειν ΄Οφις τον Μάρτιο του 1964 (βλέπε βιβλίο της γράφουσας «Τόπ Σέκρετ»).  Όλα αυτά τα αγνοεί ο καλοπροαίρετος μας Άγγλος κορυφαίος πανεπιστημιακός, του γνωστού για τα σεμινάρια υπέρ του Σχεδίου Ανάν «Σαίντ Άντονυ’ς Κόλλετζ» της Οξφόρδης.

Παράγραφος 4:

Είναι γνωστό σε όλους και δεν είναι μυστικό, ότι η Βρετανία έχει υψηλής τεχνολογίας εγκαταστάσεις κατασκοπεύσεως στην Κύπρο, όπως στο Τρόοδος, στο Ακρωτήρι και κυρίως στον Άγιο Νικόλαο περιοχής Αμμοχώστου, με τις οποίες κατασκοπεύει μέχρι βαθιά στην Μέση Ανατολή, με βεληνεκές σε όλο το κόσμο. Ήταν μέσω αυτών των κατασκοπευτικών εγκαταστάσεων, που επί πρωθυπουργίας Μάργκαρετ Θάτσερ κατασκόπευαν τους αξιωματούχους της Ε.Ε. και γνώριζαν πολλά και διάφορα που τους βοήθησαν να έχουν εκ των προτέρων γνώση πραγμάτων στις διαπραγματεύσεις της Θάτσερ με την Ε.Ε...

Τις πληροφορίες αυτές τις στέλλουν οι Βρετανοί στο αρχηγείο των Μυστικών Υπηρεσιών της Βρετανίας (στο GCHQ, στο Cheltenham της Αγγλίας) και σε άλλα τμήματα, όπου «φιλτράρονται» και, ορισμένες από αυτές, αποστέλλονται και στους Αμερικανούς, βάσει της συμφωνίας για ανταλλαγή κατασκοπευτικών πληροφοριών... (βλέπε βιβλίο της γράφουσας «Από την Ένωση στην Κατοχή»).

Παράγραφος 5:

Ο αρθρογράφος αναφέρει διάφορα παραδείγματα, όπου η Βρετανία αναγκάστηκε και επέστρεψε εδάφη που είχε ως βάσεις σε άλλες χώρες. Στην Κύπρο όμως τις πήρε επ΄αόριστον, γράφει.

Ορθώς. ΄Ομως δεν αναφέρει ότι το 1959 η Βρετανία υπέγραψε συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, που είναι ενσωματωμένη στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ότι όταν δεν θα τις χρειάζεται πλέον είναι αναγκασμένη να τις επιστρέψει στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Παράγραφος 6:

Ναι, εδώ και πολλά χρόνια είναι αναγκαίο η Βρετανία να παραιτηθεί των λεγόμενων «κυριαρχικών της δικαιωμάτων» επί των 99 τετρ. μιλίων βάσεων της επί κυπριακού εδάφους.

Ναι, η βρετανική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει τις βάσεις (στο πλαίσιο περικοπών δαπανών) πολύ πιο νωρίς από το 1970 και το 1974  -ακριβώς κατά την τουρκική εισβολή-  είχαν κορυφωθεί οι προθέσεις της εκείνες, αλλά ο Δρ Χ.  Κίσσιγκερ τους πίεσε να παραμείνουν. (Οι Αμερικανοί είχαν μόλις αρχίσει να χρησιμοποιούν τη βάση Ακρωτηρίου για τα υπερσύγχρονα τότε κατασκοπευτικά τους αεροπλάνα U2 σε σχέση με την έρημο του Σινά και το Μεσανατολικό).

Όμως εδώ κανένας δεν ξεκαθαρίζει «ΠΩΣ θα εγκατέλειπαν» ή θα ... εγκαταλείψουν τις Βάσεις!

Τον Αύγουστο του 1974 η Βρετανία επειγόταν να ΕΠΙΒΑΛΕΙ την ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ του νησιού και, μετά από την επιβολή αυτής της λύσης, η Βρετανία προσέβλεπε στην ακύρωση των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου και σε μια νέα συνταγματική διευθέτηση. Τότε,  θα απαλλασσόταν και η ίδια από την «ιδιοκτησία» των βάσεων που συνεπάγονται οι συνταγματικές διευθετήσεις του 1959-60. Και τότε, θα ξεσπούσε το σκάνδαλο για τις προθέσεις της Βρετανίας, η οποία θα προσέφερε τη βάση Δεκέλειας στους Τούρκους...

Διότι, η Βρετανία έχει χρόνια που δεν χρειάζεται τα 99 τετρ.μίλια βάσεων που υστερόβουλα πήρε τότε (ζητούσε πέραν των 179) και που ΣΚΟΠΙΜΑ δεν τα επιστρέφει στην Κυπριακή Δημοκρατία όπως είναι αναγκασμένη, φοβούμενη τις τουρκικές αντιδράσεις. Απλώς αναμένει την κατεδάφιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να δώσει τη μισή έκταση των βάσεων στους Τούρκους.

Παράγραφος 7:

Η κυβέρνηση Μπλέαρ έκανε πολλά για τα οποία οφείλει να λογοδοτήσει στον Βρετανό φορολογούμενο και στο Βρετανικό Κοινοβούλιο.

Παράγραφος 8:

Ο καθηγητής Κλόκ επιβεβαιώνει την υποκρισία της κυβέρνησης Μπλέαρ, η οποία εξαπάτησε πρώτ’ απ’ όλα τον Βρετανικό λαό. Για τον κυπριακό λαό θα την ένοιαζε;

Η δε σύζυγος του Σιέρυ Μπλέαρ χρηματίστηκε από τους Τούρκους πλουσιοπάροχα για να υπερασπιστεί τους ΄Οραμς στην παράνομη κατακράτηση της κλεμμένης περιουσίας του Κερυνειώτη Αποστολίδη. Και χωρίς ντροπή καταπάτησαν και θεσμούς, με το Φόρειν ΄Οφις να ζητά από το Αγγλικό Εφετείο να αποφασίσει υπέρ των απαράδεκτων πολιτικών του θέσεων. Γεγονός που εξόργισε τον Αρχιδικαστή, ο οποίος αποφάνθηκε υπέρ του Αποστολίδη, επικρίνοντας εντονότατα στην πολυσέλιδη απόφασή του την πρωτοφανή παρέμβαση του Φ.Ο.!

Παράγραφος 9:

Συμφωνούμε, ότι ίσως να είναι μια μερική εξιλέωση της Βρετανίας για τις τόσες χαμένες ευκαιρίες για δίκαιη λύση του Κυπριακού, γεγονός για το οποίο ευθύνεται άμεσα η Βρετανία.

Όπως η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα το 1955-59, για την οποίαν υπήρξε μελέτη από το Φόρειν ΄Οφις (καθώς και επικρίσεις εντίμων αξιωματούχων του για τις ανορθόδοξες μεθόδους που δεν λήφθηκαν υπόψη), με το να παραιτηθεί του δικαιώματος της επ΄αόριστον κράτησης του κυπριακού εδάφους.

Ο πολύ καλός γνώστης της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής, ακαδημαϊκός της Οξφόρδης Ρίτσιαρτ Κλόκ, οφείλει και να συμβουλεύσει τη Βρετανική κυβέρνηση να επιστρέψει τα εδάφη των βάσεων προς την κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία, βάσει της συμφωνίας του 1959.  Το δε Φόρεϊν ΄Οφις να μην επιδιώκει παράνομη λύση του Κυπριακού και ξήλωμα της ευρωπαϊκού κυπριακού Κράτους για να επαναδιαπραγματευτεί το καθεστώς των βάσεων, με σκοπό να παραχωρήσει τις μισές στους Τούρκους όπως τους υποσχέθηκαν οι Βρετανοί προ πολλού...

Φανούλα Αργυρού

Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

Λονδίνο

18.8.2010

Η επική μάχη της ΕΛΔΥΚ

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΡΚΑΛΕΤΣΗ* 

Τις παραµονές του «ΑΤΤΙΛΑ 2», το µεγαλύτερο µέρος της ΕΛΔΥΚ βρέθηκε σε χώρους διασποράς, νότια του στρατοπέδου και πολύ κοντά σε αυτό.

Στις 13 Αυγούστου συµπτύχθηκε προς το χωριό Λακατάμια.
Στο στρατόπεδο παρέμειναν τρεις (κατ’ άλλους δύο) λόχοι, υπό τον αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο. Η πρώτη τουρκική επίθεση εκδηλώθηκε στις 14 Αυγούστου, αργά το πρωί, αφού προηγήθηκε προσβολή του στρατοπέδου από την αεροπορία και το πυροβολικό.
Προπορεύονταν τα άρματα και σε πυκνούς σχηματισμούς ακολουθούσε η ΤΟΥΡΔΥΚ, ενισχυμένη με 700 επιπλέον άνδρες. Μέχρι το απόγευμα, οι Τούρκοι είχαν διενεργήσει τρεις επιθέσεις, αλλά προσέκρουσαν στη σθεναρή αντίσταση της ΕΛΔΥΚ, οι μαχητές της οποίας αγνοούσαν ότι στο άλλο άκρο της Λευκωσίας, στη Μια Μηλιά, η άμυνα είχε καταρρεύσει.
Την επομένη, 15 Αυγούστου, επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό. Παρότι ο αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος ζήτησε ενισχύσεις, έλαβε μόνο τρία τεθωρακισμένα οχήματα Marmon-Herrington, τα οποία θα ήταν εύκολη λεία για τα Μ-48 των Τούρκων. Παρ’ όλα αυτά, οι νέες τουρκικές επιθέσεις αντιμετωπίσθηκαν με επιτυχία. Μπροστά από τις θέσεις άμυνας των ανδρών της ΕΛΔΥΚ, έπεσαν δεκάδες Τούρκοι στρατιώτες, μερικοί δε έφθασαν στα ακραία συρματοπλέγματα του στρατοπέδου, επάνω στα οποία φονεύθηκαν. Μία από τις πιο γλαφυρές καταθέσεις ήταν αυτή του Διονύση Πλέσσα:
«Στις 15 Αυγούστου, πήγε σχεδόν μεσημέρι και οι Τούρκοι δεν μας ενόχλησαν. Κατά τις 11.00 άρχισε η επίθεσή τους, πιο οργανωμένη από τις άλλες. Ανάμεσα στα άρματα εκινείτο το πεζικό και προπορευόταν ένας αξιωματικός, ο οποίος έδινε τα παραγγέλματα με μία σφυρίχτρα. Σφύριζε, ξεκινούσανε. Ξανασφύριζε, σταματούσανε. Μας έκανε εντύπωση ότι επετίθεντο αφύλαχτοι, γι’ αυτό και είχαν φοβερές απώλειες. Έφθασαν πολύ κοντά μας και εμείς είχαμε διαταγή από τον λοχαγό Σταυριανάκο να τους αφήσουμε να πλησιάσουν και μετά να κτυπήσουμε. Είχαμε και κάποια κάλυψη από το Πυροβολικό, υπήρχε ένας Κύπριος ανθυπολοχαγός, ο Κίτρου, που έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να μας υποστηρίξει. Έπεσε λοιπόν ένα βλήμα του Πυροβολικού ακριβώς μέσα στην μπούκα του προπορευόμενου άρματος, που σταμάτησε. Όσοι ήταν μέσα σκοτώθηκαν.
Τα υπόλοιπα τρία ανέστρεψαν και οπισθοχώρησαν. Οι Τούρκοι δεν ήταν προετοιμασμένοι για οπισθοχώρηση και τα έχασαν. Τότε ακούσαμε τον λοχαγό Σταυριανό μέσα από το όρυγμά του, που φώναξε:
- Ρε! Είσαστε άντρες;
- Ναι! απαντήσαμε όλοι μαζί.
Και διέταξε έφοδο.
Εμείς ήμασταν 33 άτομα. Βάλαμε ξιφολόγχη, βγήκαμε έξω και τους κυνηγήσαμε σε μία ευθεία.
Κάποιοι από τους Τούρκους πέρασαν το δρόμο και διέφυγαν. Οι περισσότεροι όμως, περίπου 100, κρύφτηκαν πίσω από ένα υδραγωγείο.
Έβγαζαν το κεφάλι τους σιγά σιγά και προσπαθούσαν να διασχίσουν το δρόμο. Όποιοι πέρασαν, γλίτωσαν. Κάποια στιγμή επεχείρησαν να βγουν όλοι μαζί. Στήσαμε τα πολυβόλα και τους θερίσαμε. Ανέβηκε το ηθικό μας. Μας συγκίνησε ότι αυτό έτυχε την ημέρα της Παναγίας».
Ο ηρωικός θάνατος του λοχαγού Σωτήρη Σταυριανάκου
Στις 16 Αυγούστου η εχθρική πίεση κατέστη πλέον αφόρητη. Τους ηρωικούς άνδρες της ΕΛΔΥΚ προσέβαλαν αεροσκάφη, πυροβόλα, όλμοι. Μέσα στο στρατόπεδο τα πάντα μεταβλήθηκαν σε σωρούς ερειπίων.
Στις 11.00, οι Τούρκοι προσήγγισαν επικίνδυνα τις θέσεις των αμυνομένων, παρά τις μεγάλες τους απώλειες. Τότε, και ενώ τα άρματα των Τούρκων απείχαν λίγα μόλις μέτρα, έπεσε ηρωικά ο Μανιάτης λοχαγός Σωτήρης Σταυριανάκος. Σύμφωνα με μαρτυρίες ανδρών του, ο λοχαγός Σταυριανάκος, μόνος, εξήλθε από το όρυγμά του για να αντιμετωπίσει το προπορευόμενο άρμα μάχης. Προφανώς υπολόγισε ότι αναχαιτίζοντας το εχθρικό άρμα, θα ανέκοπτε την τουρκική επίθεση. Υπήρχε και το προηγούμενο, μία ημέρα πριν, όταν καταστράφηκε προπορευόμενο τουρκικό άρμα από βολή πυροβόλου και οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν. Πριν όμως προλάβει να υλοποιήσει το σχέδιό του, ο ηρωικός λοχαγός φονεύθηκε από τα πυρά του άρματος.
Στις 11.30 διερράγη το αριστερό τμήμα της αμυντικής διάταξης. Οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ προσβάλλονταν τώρα από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις, κινδυνεύοντας με περικύκλωση και εγκλωβισμό. Η κατάσταση ήταν απελπιστική και οι Τούρκοι εισέρχονταν πλέον εντός του στρατοπέδου, όταν ο αντισυνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος διέταξε υποχώρηση. Να πώς περιέγραψε τις δραματικές σκηνές ο λοχίας Πλέσσας:
«Για να γίνει η οπισθοχώρηση σωστά, έπρεπε να φύγουν οι πρώτοι από τη μέση, να κρατάμε οι υπόλοιποι από τα πλάγια και σιγά σιγά, ένας ένας, να φεύγουμε, μέχρι να φύγουν και οι τελευταίοι. Διέταξα οπισθοχώρηση, αλλά δεν έφευγε κανείς. Είχαμε δεθεί μεταξύ μας. Και ήξεραν οι μεσαίοι που έπρεπε να φύγουν πρώτοι, ότι οι τελευταίοι θα σκοτωθούν. Φώναξα, έβρισα. Δεν έφευγαν. Κάποια στιγμή κάποιος ξεκίνησε. Οι περισσότεροι από εμάς φονεύθηκαν κατά την υποχώρηση… Φεύγοντας είδα τον λοχαγό Σταυριανάκο σκοτωμένο. Όρθιο μέσα στο όρυγμα είδα τον Δημήτρη Λούρμπα (σ.σ.: ο δεκανέας Δημήτρης Λούρμπας είναι αγνοούμενος).
- Δημήτρη, δεν υπάρχει άλλος, είμαι ο τελευταίος, φεύγουμε.
- Δεν φεύγω, μου απάντησε.
Είχε μαζέψει 3-4 όπλα που παρατήθηκαν από νεκρούς ή τραυματίες και τα τοποθέτησε γύρω από το όρυγμα. Στεκόταν όρθιος και πυροβολούσε, πότε με το ένα και πότε με το άλλο… Δύο άλλα ορύγματα ήταν γεμάτα τραυματίες. Προχώρησα με πυρ και κίνηση, ενώ οι Τούρκοι γάζωναν τα πάντα. Είχαν εισέλθει εντός του στρατοπέδου και οι μάχες γίνονταν πια σώμα με σώμα».
Αποκεφάλισαν σορούς και φωτογραφίζονταν μαζί τους
Δεκάδες άνδρες της ΕΛΔΥΚ φονεύθηκαν, καθώς υποχωρούσαν προς το ύψωμα «Γρηγορίου» νοτιοανατολικά του στρατοπέδου. Άλλοι παρέμειναν στα ορύγματά τους αρνούμενοι να τα εγκαταλείψουν. Την απαγκίστρωση των τελευταίων ανδρών κάλυψε ο ανθυπασπιστής Κώστας Κέντρας και λίγοι στρατιώτες, οι οποίοι έταξαν τα διαθέσιμα πολυβόλα και έβαλλαν κατά των Τούρκων. Αγνοούνται ώς σήμερα. Κατά την υποχώρηση, φονεύθηκε και ο λοχαγός Βασίλης Σταμπουλής.
Από τις 13.30 και για τουλάχιστον δύο ώρες διήρκεσαν οι μάχες μέσα στο στρατόπεδο, ακόμα και σώμα με σώμα. Αρκετοί παρέμειναν εκεί και έδωσαν την τελευταία μάχη, είτε γιατί τραυματίστηκαν είτε γιατί δεν θέλησαν να υποχωρήσουν.
Εντός του στρατοπέδου, οι εισβολείς επιδόθηκαν σε απερίγραπτες ωμότητες. Όπως αποδείχθηκε από φωτογραφία που περιήλθε στα χέρια ξένου πολεμικού ανταποκριτή, οι Τούρκοι αποκεφάλισαν δέκα σορούς νεκρών της ΕΛΔΥΚ και τοποθέτησαν τα κεφάλια στο οδόστρωμα, στην είσοδο του στρατοπέδου, όπου έσπευδαν, ο ένας μετά τον άλλο, να φωτογραφηθούν. Στο ίδιο σημείο, άφησαν εκτεθειμένα επί ημέρες άλλα πτώματα, αφού πρώτα τα έγδυσαν. Οι τουρκικές απώλειες κατά την επιχείρηση κατάληψης του στρατοπέδου υπήρξαν τόσο μεγάλες, ώστε ο διοικητής της ΤΟΥΡΔΥΚ, συνταγματάρχης Κορτίκογλου, αντικαταστάθηκε. Βαρύτατος όμως υπήρξε και ο φόρος αίματος της ΕΛΔΥΚ, με απώλειες που υπερέβησαν κατά πολύ αυτές όλων των προηγούμενων ημερών. Οι νεκροί και αγνοούμενοι ανήλθαν στους 83, από τους οποίους 3 αξιωματικοί και 80 οπλίτες.
Ενώ στην Κύπρο χάνονταν Ελλαδίτες στρατιώτες, εκπληρώνοντας στον υπέρτατο βαθμό τις συνταγματικές τους υποχρεώσεις, εγκαταλειμμένοι πλην μαχόμενοι πλάι στους Κύπριους αδελφούς τους, στην Αθήνα κυριάρχησε η ίδια απάθεια και αναποφασιστικότητα, όπως και επί «ΑΤΤΙΛΑ 1».
Η επόμενη μέρα
Το πέρας των επιχειρήσεων βρήκε μία Κύπρο καθημαγμένη. Το 1/3 των Ελληνοκυπρίων, 191.259 άτομα προσφυγοποιήθηκαν μέσα στο ίδιο το νησί τους, ανατρέποντας πλήρως την κοινωνική ισορροπία και συνοχή. Περίπου 11.000 από αυτούς κατέφυγαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, τη Χαλκίδα, τη Ρόδο και σε μικρότερη κλίμακα σε άλλα σημεία. Ανάλογος αριθμός προσφύγων εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο. Η τεράστια πλειοψηφία, όμως, παρέμειναν στην ελεύθερη Κύπρο. Παρά το βαρύ πλήγμα, ο κυπριακός Ελληνισμός επέδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή και προσκόλληση στη γη των πατέρων του.
Μετά τη λήξη των επιχειρήσεων, το 36,3% του κυπριακού εδάφους περιήλθε στην τουρκική στρατιωτική κατοχή. Ποσοστό 3,7% ανακηρύχθηκε ουδέτερη ζώνη, εντός της οποίας υπάρχουν λίγα χωριά, οι κάτοικοι των οποίων παραμένουν σε αυτά και έχουν το δικαίωμα να καλλιεργούν τη γη τους. Έτσι, υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας απέμεινε το 60% του νησιού (στο ποσοστό αυτό συνυπολογίζονται και οι δύο βρετανικές βάσεις).
Οι ελληνικές απώλειες
Ως προς το στρατιωτικό προσωπικό, ο θλιβερός κατάλογος ήταν:
Νεκροί Ελλαδίτες αξιωματικοί: 18 (οι 3 της ΕΛΔΥΚ)
Νεκροί Ελλαδίτες οπλίτες: 70 (οι 41 της ΕΛΔΥΚ)
Νεκροί Κύπριοι οπλίτες: 269
Αγνοούμενοι Ελλαδίτες, αξιωματικοί και οπλίτες: 83
Οι αγνοούμενοι Κύπριοι στρατιωτικοί ανήλθαν σε αρκετές εκατοντάδες. Το σύνολο των τραυματιών έφθασε τους 1.300 αξιωματικούς και οπλίτες. Το 1975, με Προεδρικά Διατάγματα, προήχθησαν στον αμέσως ανώτερο βαθμό αξιωματικοί, των οποίων πιστοποιήθηκε ο θάνατος. Στην Τουρκία δεν ανακοινώθηκε ποτέ επίσημα ο αριθμός των πεσόντων κατά την εισβολή, για προπαγανδιστικούς λόγους. Με δεδομένη όμως την παραδοχή για 2.000 νεκρούς Τουρκοκύπριους ενόπλους, καθώς και τη δίχως φειδώ χρήση του πεζικού, το οποίο υπέστη τεράστιες απώλειες, υπολογίστηκε ότι οι νεκροί, αξιωματικοί και οπλίτες ξεπέρασαν τους 5.000 άνδρες. Ανάμεσά τους υπήρξαν πολλοί ανώτεροι αξιωματικοί, ενώ οι απώλειες που υπέστησαν συγκεκριμένες μονάδες, όπως αυτές των αλεξιπτωτιστών, υπήρξαν συντριπτικές. Ο Δημ. Χάντζος, που υπηρέτησε στην Κύπρο ως υποδιοικητής του 221 και στη συνέχεια ως Διοικητής του 361 Τάγματος Πεζικού, έκανε λόγο για 16.000 άνδρες, συνυπολογίζοντας προφανώς και τους τραυματίες των Τούρκων.

antistasi.org

ΜΗΝΙΝ ΑΟΙΔΕ ΘΕΑ

Ένα από τα κεντρικά προβλήματα των τυράννων της Κύπρου , είναι πως θα γίνονται αποδεχτά με όσο το δυνατό λιγότερες τριβές τα σχέδια τους στο λαό .Για αυτό το λόγο πάντα τους απασχολούσε και θα τους απασχολεί η πρόσβαση της εθνικής – ενωτικής παράταξης στα λαϊκά στρώματα . Για ένα μεγάλο διάστημα έμειναν ήσυχοι όταν η ενωτική παράταξη κλείστηκε στους ψυκτικούς θαλάμους του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ αυτού του κόμματος που υπηρετεί πιστά τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου και των αγγλοσιωνιστών .
Για τους τυράννους της πατρίδος μας η περίοδος παγώματος της ενωτικής παράταξης επέτρεψε την ανεμπόδιστη ετοιμασία του σχεδίου Ανάν που αν και απορρίφθηκε από το λαό εντούτοις άφησε βαθιές χαρακιές στο πρόσωπο της πατρίδος με την εγκαθίδρυση δύο εκλογικών σωμάτων και την πολιτικοποίηση των εποίκων δια της συμμετοχής τους στο δημοψήφισμα. Το κατεστημένο σε αυτό το ζήτημα τηρεί σιγή προκειμένου να αποκρυβεί το έγκλημα που διέπραξαν κατά της πατρίδος . Η εσχάτη προδοσία του ανοίγματος των οδοφραγμάτων και της άρσης της εμπολέμου καταστάσεως επίσης δεν βρήκε καμία αντίσταση .
Η αφύπνιση της ενωτικής παράταξης υπό τα λάβαρα του ελληνικού εθνικισμού αρχίζει να προβληματίζει τους τυράννους της πατρίδος μας . Δεν περίμεναν πως ύστερα από τόσα χρόνια κατάψυξης , προπαγάνδας , διωγμών , λασπολογίας . ενοχοποίησης και καταδίκης χωρίς δίκη της ενωτικής παράταξης θα σήκωνε και πάλι το κεφάλι με φρόνημα υψηλό .
Αν εμείς κινηθούμε σωστά , αποφεύγοντας ακρότητες και ακτιβισμούς και κινούμενοι από την ψυχρή ,σκληρή και ανελέητη λογική του εκδικητή και τιμωρού της τυραννίας , θα κατορθώσουμε να διεισδύσουμε στο λαό με την κομματική μας οργάνωση και να δημιουργήσουμε μια ασπίδα προστασίας της πολιτικής του συνείδησης από τον συνεχή προπαγανδιστικό πόλεμο των εχθρών μας .
Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται εμπιστοσύνη στους στρατηγούντες την άμυνα και την επίθεση , χρειάζεται αξιοκρατία και ιεραρχία . Έτσι θα βαδίσουμε με βεβαιότητα το δρόμο μας έχοντας πλήρη έλεγχο των δυνάμεων μας προς αποφυγή κάθε προβοκατόρικης ενέργειας . Εάν έτσι πορευθούμε μη επιζητούντες μικρές και πρόσκαιρες νίκες τότε θα αξιωθούμε μια μέρα να γιορτάσουμε την απελευθερωτική νίκη και την εκδίκηση .
ΜΗΝΙΝ ΑΟΙΔΕ ΘΕΑ .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΕΔΗΚ