ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ Κ.ΙΤΑΛΙΑΣ "Καληνύφτα"

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ

 Ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδος κ. Δρούτσας , σε πλήρη ευθυγράμμιση με το πολιτικό κατεστημένο της Κύπρου, εκλιπαρεί , κατά την περιοδεία του μέσω Λονδίνου προς Ουάσιγκτον , αντικειμενική κρίση για το κυπριακό και επιστροφή στη λεγόμενη συμφωνημένη βάση των συνομιλιών που ορίσθηκε από τον Χριστόφια και τον Ταλλάτ . Η βάση αυτή στηρίζεται στην κοινή δήλωση της 23ης Μαΐου 2008 , όπου γίνεται λόγος για ένα συνεταιρισμό μεταξύ δύο αυτοδυνάμων συνιστόντων κρατών, ενός τουρκοκυπριακού και ενός ελληνοκυπριακού, στα πλαίσια ενός τρίτου μορφώματος που το ονομάζουν ομοσπονδία. Στις βάσεις αυτές προσετέθησαν ως γνωστό οι ολέθριες προσφορές Χριστόφια , περί εκ περιτροπής προεδρίας , παραμονής 50.000 εποίκων , σταθμισμένης ψήφου , αποστρατικοποίησης με παραμονή των αγγλικών βάσεων, μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων ( τις οποίες θεωρούν αναπόφευκτες μέσα στο χάος που θα δημιουργήσει η συνεταιριστική ομοσπονδία). Όλα αυτά για να εφαρμοστούν είναι ανάγκη να παρακαμφθούν βασικές ελευθερίες , ανθρώπινα και εθνικά δικαιώματα, όπως είχε προβλέψει η προδοτική συμφωνία «κορυφής» Μακαρίου-Ντανκτάς το 1977 , καθώς και θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Δυστυχώς η Ελλάδα αντί να ανακόψει αυτή τη πορεία ολέθρου, την επιτείνει. Η παρούσα κυβέρνηση στην Ελλάδα σπρώχνει τον ελληνισμό της Κύπρου στο γκρεμό μαζί με τους εδώ προσκυνημένους. Νέα συνομωσία εξυφαίνεται και πάλι εις βάρος του κυπριακού ελληνισμού με τη συμμετοχή εκείνων των δυνάμεων που έθεσαν σε εφαρμογή , από 1960 , το σχέδιο της διχοτόμησης και του αφελληνισμού της Κύπρου.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΟΝΟΜΑΣΑΝ "ΛΕΒΙΑΘΑΝ" ΤΟ ΚΟΙΤΑΣΜΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ

Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου υπό τον πυθμένα της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου είναι τεράστια! Η άπληστη για κατανάλωση ενέργειας κοινωνία δυτικού τύπου έχοντας σαφή την αίσθηση των συνεπειών από την ολοένα και αυξανόμενη τιμή των υγρών καυσίμων, λόγω της επικείμενης εξάντλησης των πετρελαιοπηγών, αναζητά εναγωνίως νέες πηγές. Θα ήταν αφελές να δεχθούμε ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ήσαν ώς πρόσφατα άγνωστα στους διεθνείς επιστημονικούς και κατ’ επέκταση πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους. 

του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Το γιατί εκδηλώνεται τόσο έντονη κινητικότητα από το τέλος του παρελθόντος έτους, εμείς, οι “κοινοί θνητοί”, θα το πληροφορηθούμε αργότερα, όταν τα σχέδια τεθούν σε εφαρμογή με συνέπειες πέρα από τις οικονομικές τόσο πολιτικές όσο και στρατιωτικές.

Προ εβδομάδων αμερικανοϊσραηλινή κοινοπραξία επιβεβαίωσε τις αρχικές εκτιμήσεις για το μέγεθος του κοιτάσματος φυσικού αερίου Λεβιάθαν, ανακοινώνοντας τη μεγαλύτερη ανακάλυψη κοιτάσματος αερίου την τελευταία δεκαετία. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Noble Energy και της ισραηλινής Delek το Λεβιάθαν περιέχει 450 δισ. κυβικά μέτρα. Γιατί όμως οι Ισραηλινοί απεκάλεσαν το κοίτασμα Λεβιάθαν;

Λεβιάθαν είναι σύνθετη εβραϊκή λέξη που ερμηνεύεται ως “σύνολο δρακόντων” και μεταφορικά ως τεράστιο και τερατώδες. Λεβιάθαν είναι και ο τίτλος έργου του Άγγλου συγγραφέα-φιλοσόφου Τόμας Χόμπς (1651).


Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι: “Λεβιάθαν ή το αντικείμενο, η μορφή και η ισχύς μιας Κοινοπολιτείας εκκλησιαστικής και πολιτικής”. Κατά τον συγγραφέα ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής.

Το γεγονός ότι τα ανθρώπινα κίνητρα οδηγούνται, σύμφωνα με τη φύση τους, από προσωπικό συμφέρον, θα μπορούσε να είχε καταστροφικές συνέπειες.

Ανεξέλεγκτοι, οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική τους, το πιθανότερο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν. Τις ελπίδες για διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης ο Χομπς εναποθέτει στο Κράτος (Λεβιάθαν), είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας, είτε με τη μορφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτό το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας. Γράφει σε κάποιο σημείο: «Ιδού, λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού θεού, στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από τον αθάνατο θεό, την ειρήνη και την διαφέντεψή μας».

Με λόγια παχιά μας έχει θρέψει η Δύση και με το παραπάνω. Σήμερα βέβαια δεν ζούμε τον γιγαντισμό του κράτους, όπως στις κομμουνιστικές κοινωνίες, αλλά τον αντίποδα, δηλαδή την αυτοκατάργησή του μέσα από την εκχώρηση πλείστων όσων δικαιοδοσιών αυτού, αλλά και της περιουσίας του σε υπερκρατικά και άκρως σκοτεινά κέντρα εξουσίας και στο αδηφάγο κεφάλαιο! Μήπως Λεβιάθαν είναι στις ημέρες μας ο πανίσχυρος μηχανισμός μιας παγκόσμιας κυβέρνησης υπό τον ασφυκτικό έλεγχο των σιωνιστών, που θα κινήσει τα νήματα για τις όποιες οικονομικές, πολιτικές και γεωστρατηγικές μεταβολές στην έκταση του πλανήτη;

Τις εξελίξεις των τελευταίων ετών στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου σημάδεψε η προϊούσα ψυχρότητα των σχέσεων Τουρκίας Ισραήλ, η οποία έφθασε σε παροξυσμό όταν ο Ερντογάν μίλησε κατά του Ισραήλ με την ανθρώπινη και όχι τη διπλωματική γλώσσα. Αυτό έδωσε πρώτης τάξεως άλλοθι στην ελληνική διπλωματία να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς στη θέρμανση των σχέσεων της χώρας μας με το Ισραήλ, από το οποίο πολλοί ελπίζουν να δώσει ένα “καλό μάθημα” στον επίβουλο γείτονα! Δύο παρατηρήσεις:

Η πρώτη είναι η αίσθηση στην ελληνική κοινή γνώμη ότι το Ισραήλ έχει τη δύναμη να δαμάσει την Τουρκία. Συνεπώς δεν είναι το περιορισμένης έκτασης κρατίδιο της Μέσης Ανατολής με τον φοβερό πονοκέφαλο στο εσωτερικό του, τους Παλαιστίνιους. Να που ο μέσος Έλλην γνωρίζει ποιός έχει τη δύναμη. Γνωρίζει ακόμη και γιατί την έχει. Το θλιβερό είναι ότι προσδοκά να διαθέσει μέρος αυτής στην Ελλάδα προς διευθέτηση των προβλημάτων με τον γείτονα στα πλαίσια της οικονομικής συνεργασίας! Έτσι οι ειδήσεις περί κοινών συνεδριάσεων των υπουργικών συμβουλίων των δύο χωρών και περί της επίσκεψης των ισχυρών του σιωνισμού στη χώρα μας περνούν απαρατήρητες, για να μη γράψουμε ότι γίνονται δεκτές με ανακούφιση και ελπίδες!

Η δεύτερη είναι η έξαρση της προβολής της κακής Τουρκίας, την οποία εμείς ενθαρρύναμε με την ενδοτική εξωτερική πολιτική. Μήπως ακολουθούμε την τακτική των κεμαλιστών που επέρριπταν την αιτία όλων των κακών της χώρας τους στους κακούς γείτονες, δηλαδή σε μας; Τώρα έγινε κακή η Τουρκία, τώρα που η αναθεωρητική ιστοριογραφία με την πλήρη υποστήριξη της Πολιτείας προσπαθεί να μας πείσει ότι οι πρόγονοί μας δεν πέρασαν και πολύ άσχημα υπό τον τουρκικό ζυγό;

Το Ισραήλ ενέχεται για πλήθος εγκληματικών ενεργειών κατά των Παλαιστινίων. Ο σιωνισμός για πλήθος εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Και εμείς αδιαφορώντας για την πολιτική καλών σχέσεων με τις αραβικές και γενικότερα μουσουλμανικές χώρες, στρεφόμαστε προς το Ισραήλ! Από την άλλη θάρρος για να εφαρμόσουμε στη θάλασσα όσα το διεθνές δίκαιο υπαγορεύει δεν διαθέτουμε!

Στον ισλαμικό κόσμο της περιοχής που εξετάζουμε παρατηρείται έντονη κινητικότητα. Οι εκλεκτοί της Δύσης, συνεπώς και του Ισραήλ, και μέλη της σοσιαλιστικής διεθνούς Μπεν Αλί και Μουμπάρακ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την εξουσία.

Ο δεύτερος επιχείρησε να προβάλει αντίσταση, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος είχε σπεύσει να εκφράσει την επιθυμία του να παραιτηθεί ο Αιγύπτιος “σοσιαλιστής” δικτάτωρ! Αν λάβουμε υπ’ όψη και την περίεργη απομάκρυνση από την εξουσία του δουλικά πιστού στη Δύση Μουσάραφ, δικτάτορα του Πακιστάν, πρέπει να αναρρωτηθούμε τί άραγε να ετοιμάζουν οι δυτικοί υπό την καθοδήγηση του σιωνισμού; Θα ακολουθήσουν άλλες ανατροπές στις ισλαμικές χώρες; Και ποιά καθεστώτα θα διαδεχθούν τους ώς σήμερα αφοσιωμένους στη Δύση δικτάτορες, που κυβερνούν καταστέλλοντας βίαια την αντίδραση που απορρέει από τη θρησκευτική πίστη των λαών τους και την ταπεινωτική έναντι τους στάση της Δύσης; Είναι δυνατόν ο Αμερικανός πρόεδρος να προτρέχει των εξελίξεων ενεργώντας υπέρ των δικαίων του αιγυπτιακού λαού; Μήπως επιχειρούν τον σχηματισμό ενός ισχυρού σουνιτικού μετώπου με ανίσχυρους νέους ηγέτες, τους οποίους θα πιέσουν να στραφούν κατά του σιιτικού Ιράν; Αλλά τί θα γίνει, αν εμπλακούν στις εξελίξεις η Ρωσία και η Κίνα;

Από την άλλη η Μέρκελ, που δεν άνοιξε ποτέ το στόμα της να υπερασπιστεί τα δίκαια της κυπριακής δημοκρατίας, έσπευσε στην Κύπρο για διαβουλεύσεις, καθώς είδε με ανησυχία τις προηγηθείσες μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου. Φθάσαμε να δούμε και Τουρκοκύπριους στα κατεχόμενα να διαδηλώνουν (αυθόρμητα;) κατά της μητέρας πατρίδας! Είναι πράγματι στις προθέσεις των ισχυρών η πλήρης απομόνωση και μάλιστα η αποδυνάμωση της Τουρκίας; Συμπίπτουν τα συμφέροντα του διεθνούς σιωνισμού με τα γερμανικά ή θα δούμε στο προσεχές μέλλον αντιπαραθέσεις στα πλαίσια του εμφανώς αναδυομένου γερμανικού εθνικισμού; Είχαμε το θάρρος να προσφύγουμε για τις γερμανικές αποζημιώσεις στο διεθνές δικαστήριο ή μας έσπρωξαν την ύστατη στιγμή;

Η διαφήμιση εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, στην οποία εμφανιζόταν η σημαία της αυτόνομης Κρήτης ήταν ατυχές συμβάν; Το ότι δανειστές μας μας καλούν να ξεπουλήσουμε ακόμη και μνημεία ήταν φραστικό και μόνο ολίσθημα; Αν τελικά βρεθούμε να μην ελέγχουμε τα κοιτάσματά μας, αλλά να έχουμε εκχωρήσει αυτά σε άλλους, όπως εκχωρήσαμε και εθνικά μας δίκαια, θα ανακουφισθούμε, επειδή αποφύγαμε κάποια σύρραξη; Και αν η σύρραξη είναι στο σχέδιο για την αρπαγή του πλούτου της χώρας μας; Εμείς θα συνεχίζουμε να μετρούμε μόνο τις προσωπικές οικονομικές απώλειες στα πλαίσια της διευθέτησης του χρέους μας; Πατρίδα δεν έχουμε να την πονέσουμε λίγο;

“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”

Το 1651 έγραψε τον Λεβιάθαν, (Leviathan or the Matter, Form and Power of a Comonwealth Ecclesiastical and Civil)2, που αποτελεί και το σπουδαιότερο έργο του. Ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση, υποστηρίζει ο φιλόσοφος, αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Το γεγονός ότι τα ανθρώπινα κίνητρα οδηγούνται, σύμφωνα με τη φύση τους, από προσωπικό συμφέρον, θα μπορούσε να είχε καταστροφικές συνέπειες. Ανεξέλεγκτοι, οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική τους, το πιθανότερο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν. Για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη, ο Χομπς δημιουργεί ένα τέχνασμα, τον Λεβιάθαν, το Κράτος3, είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας, είτε με τη μορφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτό το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας4. Ως ανταπόδοση προς τον άνθρωπο, το Κράτος ασκεί αυτή την απόλυτη εξουσία με μοναδικό σκοπό τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης:

«Ιδού, λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού θεού, στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από τον αθάνατο θεό, την ειρήνη και την διαφέντεψή μας»5.

Ο Λεβιάθαν, λοιπόν, αναλαμβάνει την προστασία των πολιτών από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες, μέσω του στρατού και της αστυνομίας. Άλλο σημαντικό καθήκον είναι επίσης η προστασία των πολιτών από τον ίδιο τον Λεβιάθαν. Από αυτήν την ιδέα πηγάζει το Σύνταγμα, ως αυτοπεριορισμός της εξουσίας.

Ο Χομπς με την θεωρία αυτή λοιπόν αρνείται το δικαίωμα επανάστασης εναντίον του κοινωνικού συμβολαίου (μια έννοια που θα ονομαστεί έτσι αργότερα από τον Λοκ). Όταν όμως ο Λεβιάθαν δεν φροντίζει πια για την ειρήνη και άμυνα των πολιτών, τότε το συμβόλαιο ακυρώνεται και το κράτος μπορεί να διαλυθεί. Οι άνθρωποι γυρίζουν στον φυσικό νόμο, έως ότου γίνει ένα νέο συμβόλαιο.

Σύνθετη εβραϊκή λέξ εκ του λεβιάθ και θαννέμ = «σύνολο δρακόντων», σημαίνουσα θαλάσσιο τέρας. Μεταφορικώς: «το κολοσσιαίον και τερατώδες», εις την Αγία γραφή αναφέρεται ο Λεβιάθαν ως μέγιστο τέρας φοβερό στην εμφάνιση που τρέπει τους θεωμένους εις φυγή.

Ο Ιώβ το παρουσιάζει ως κροκόδειλο και ο Ησαϊας ως όφι «σκοτεινό δράκοντα», κατά την Καββάλα την από στόματος παραδοθείσαν μυστηριώδη Ιουδαϊκή διδασκαλία, ο Λεβιάθαν είναι ένα από τα πνεύματα των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα και κυβερνά την Θάλασσα εις το κράτος του Βεελζεβούλ.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

ΟΙ «ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ» ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Ο αμερικανοσιωνισμός χρησιμοποιεί ένα νέο όπλο στη περιοχή της Μέσης Ανατολής, που εσχάτως οριοθετήθηκε από την Αλγερία μέχρι το Αφγανιστάν. Είναι το όπλο των μαζικών εξεγέρσεων. Στόχος δεν είναι η εγκαθίδρυση «δημοκρατιών» αλλά η ανακύκλωση και ανανέωση εγκαθέτων εξουσιών. Η μαζική εξέγερση σε αυτή τη περιοχή για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης δεν έχει καμία σχέση με τον τύπο εξέγερσης της Γαλλικής επανάστασης που αποτελεί κορύφωση πολλαπλών ιστορικών αλλαγών επί των οποίων δομείται ένας τύπος πολιτεύματος με συγκεκριμένες αρχές και σκοπούς που σφυρηλατούνται από την εμπροσθοφυλακή της διανόησης. Αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν στις εξεγέρσεις των αραβικών πληθυσμών. Υπάρχουν όμως τα αποτελέσματα της διεθνούς οικονομικής κρίσης που μεθοδεύεται από το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος. Η κρίση αυτή έχει ως κεντρικό στόχο της, την επιβολή νέων όρων στις σχέσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος με τα κράτη που θέλει να ασκεί επι αυτών και δι’ αυτών απόλυτο έλεγχο των εθνικών οικονομιών τους . Έτσι χρησιμοποιεί αριστουργηματικά τη κρίση, για να επιφέρει τις επιθυμητές αλλαγές μέσω ασπόνδυλων εξεγέρσεων αφηνιασμένων μαζών, που δεν γνωρίζουν με τι θα αντικαταστήσουν αυτό που θέλουν να γκρεμίσουν. Στοιχεία σύγχυσης και χαοτικότητας κυριαρχούν σε αυτές τις μορφές εξέγερσης. Σε τέτοιες συνθήκες , ο έλεγχος της εξέγερσης είναι ένα παιχνίδι. Αυτό που έγινε στην Αίγυπτο, με το πέρασμα του ελέγχου στο στρατό που θα οδηγήσει στις «δημοκρατικές» αλλαγές αποκαλύπτει το μοντέλο της στρατοκρατούμενης ολιγαρχίας που θέλουν να επιβάλουν. Το άλλο που πετυχαίνουν μέσα από την φαινομενικά «αυθόρμητη» και συμφυρματική εξέγερση , είναι να συμπαρασύρουν σε αυτήν και να καπελώσουν εντός της , το ισλαμικό κίνημα και να ελαχιστοποιήσουν τη λαϊκή του βάση σε θέματα οικονομίας και κοινωνίας. Αργά ή γρήγορα όμως θα κατακαθίσει ο κονιορτός της μαζικής εξέγερσης και θα επανέλθουν και πάλι στην επιφάνεια οι πάγιες αντιθέσεις ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα και την κυρίαρχη ολιγαρχία του πλούτου. Όσο θα υπάρχουν αυτές οι αντιθέσεις, θα διαιωνίζονται οι κοινωνικές στη μεγάλη αυτή περιοχή , που θα εξαναγκάζουν στη μαζική μετανάστευση στο χώρο της Ευρώπης. Η επιβολή της πλουτοκρατικής δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή θα είναι για ένα μεγάλο διάστημα η αιτία δημιουργίας ατελείωτων προβλημάτων στην Ευρώπη. Θα καταληστεύουν τον εθνικό τους πλούτο οι χρηματοπιστωτές και η Ευρώπη θα είναι «υποχρεωμένη» να θρέφει τα θύματα αυτής της τυραννίας και να αντιμετωπίζει ολοένα και πιο έντονα τα καταστροφικά αποτελέσματα της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης που δεν αποκλείεται να ΜΕΘΟΔΕΥΘΕΊ σε αιματηρή σύγκρουση αν υπολογίσουμε τον αντί-ισλαμισμό που καλλιεργεί η δυτική πλουτοκρατία και ο σιωνισμός. Σε αυτή την εξέλιξη , η Ευρώπη είναι ανήμπορη να αντιδράσει. Διότι η ειρήνευση στη περιοχή της Μέσης Ανατολής και η παραμονή των λαών αυτών στις πατρίδες τους είναι αλληλένδετη με την επικράτηση λαϊκών καθεστώτων, εθνικο-λαικών δημοκρατιών στις χώρες αυτές που θα επιβάλουν μια δίκαιη αναδιανομή στο λαό, της εθνικής υπεραξίας της εργασίας του. Αυτή τη μορφή εθνικο-λαικής δημοκρατίας η Ευρώπη δεν μπορεί να την προωθήσει διότι η ίδια την στερείται με τραγικές συνέπειες για τον εαυτό της. Με λίγα λόγια κινούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο. Το ζήτημα είναι να μη παρασυρθούμε από το σιωνισμό και να μετατρέψουμε την Ευρώπη σε πεδίο σύγκρουσης , αλλά να χρησιμοποιήσουμε τα αποτελέσματα της μεθοδευμένης κρίσης, ενάντια στο παρών σύστημα της πλουτοκρατικής δημοκρατίας. Κάτω από αυτή την αντίληψη το Ισλαμικό κίνημα δεν είναι κίνημα εχθρικό προς της Ευρώπη , αλλά τουναντίον μπορεί να μετατραπεί σε στρατηγικό σύμμαχο της. Όχι όμως της Ευρώπης των χρηματοπιστωτών και της ολιγαρχίας του πλούτου. Αλλά της Ευρώπης των εθνών και των εθνικολαικών δημοκρατιών. Αυτή είναι η ορθή πορεία του εθνικοκοινωνισμού και της εθνικοδημοκρατίας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ