ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΕΑΧ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΗ ΔΙΑΡΘΡΩΜΕΝΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΚΥΠΡΟΥ

του Ανδρέα Πενταρά*


Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας κ. Βενιζέλος, στη καθιερωμένη δήλωσή του προς τους δημοσιογράφους μετά τη παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου, μίλησε για τη ΄΄μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου΄΄. Αυτή η σημαντικότατη για την ασφάλεια και άμυνα της Κύπρου δήλωση του κ. Βενιζέλου, πέρασε εντελώς απαρατήρητη, τόσο σε επίπεδο ΜΜΕ, όσο κυρίως σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας και πολιτικών κομμάτων, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που ο κ. Βενιζέλος αναφερόταν στο ζήτημα αυτό. Η πρώτη φορά που ο Έλληνας υπουργός αναφέρθηκε στη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου, ήταν κατά την ομιλία του ενώπιον της άτυπης συνόδου των υπουργών άμυνας των κρατών μελών – και υποψηφίων κρατών – της ΕΕ, στις 16 Σεπτεμβρίου 2010, χωρίς να υπάρξει καμιά αντίδραση ή σχολιασμός ακόμα και από τη Τουρκία η οποία ήταν παρούσα στη σύνοοδο.


Η μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της συνθήκης της Λισαβόνας και με λίγα λόγια προβλέπει, ότι, εφόσον κάποιες χώρες-μέλη επιθυμούν να συνεργασθούν στο τομέα της ασφάλειας και άμυνας, σε βαθμό μεγαλύτερο των όσων προβλέπει η συνθήκη, μπορούν να το πράξουν κάτω από κάποιες προϋποθέσεις. Το όφελος θα είναι αμοιβαίο. Και οι χώρες που θα συνεργασθούν θα αυξήσουν μέσα από τη συνεργασία τις αμυντικές τους δυνατότητες και η ΕΕ θα έχει μια μεγαλύτερη και πιο ισχυρή δεξαμενή άντλησης δυνάμεων και μέσων για τις ειρηνευτικές της επιχειρήσεις.

Για όσους ακόμα δεν αντιλήφθηκαν τι εννούσε ο κ. Βενιζέλος με τη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου, τους λέμε απερίφραστα, ότι μιλούσε για το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, προσαρμοσμένο στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Ο υπογράφων, από το 2005, όταν οι τότε κυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδας, δεν έβλεπαν με καλό μάτι τη συνέχεια του Δόγματος του ΕΑΧ - η κάθε μια για τους δικούς της λόγους - μέσα από αρθρογραφία στον ημερήσιο Τύπο, τόνισε την ανάγκη αναπροσαρμογής του Δόγματος έτσι ώστε αφενός να ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα που εν τω μεταξύ δημιουργήθηκαν (είσοδος της Κύπρου στην ΕΕ, η Τουρκία υποψήφια, εμφάνιση ασύμμετρων απειλών, άνοιγμα οδοφραγμάτων, κλπ) και αφετέρου να διατηρηθεί το ψηλό επίπεδο μαχητικής ικανότητας της ΕΦ που αποκτήθηκε μέσα από τη πορεία υλοποίησης του Δόγματος. Δυστυχώς, η φωνή της γραφίδας έφτανε σε ώτα μη ακουόντων. Έπρεπε να περάσουν 5 πέτρινα χρόνια για την άμυνα της Κύπρου, για να γίνουν τα αυτονόητα. Να αποκτήσει δηλαδή Ευρωπαϊκή διάσταση αυτό το είδος της αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου, που τότε ονομάσθηκε Δόγμα του ΕΑΧ και το οποίο είχε ολοκληρώσει το κύκλο του με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Υποθέτουμε ότι ο κ. Βενιζέλος, προτού αναφερθεί στο νέο Δόγμα της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας Ελλάδας – Κύπρου στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου, είχε τη συγκατάθεση της Κυπριακής κυβένησης. Δυστυχώς, δεν συνέβη αυτό που έγινε το 1993 με το πρόεδρο Κληρίδη και τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, όταν από κοινού διακήρυξαν το Δόγμα του ΕΑΧ. Ας ευχηθούμε η σιωπή της Κυπριακής Κυβέρνησης μετά από τις δύο αναφορές του κ. Βενιζέλου στο ζήτημα αυτό ενώπιον σημαντικών ακροατηρίων, να μην ωφείλεται σε ενδεχόμενες διαφωνίες. Γι αυτό, ωφείλει ο Κύπριος υπουργός Άμυνας να ενημερώσει τον Κυπριακό λαό το συντομότερο δυνατό. Και ασφαλώς –αν δεν έχει γίνει – να ξεκινήσει, σε συνεργασία με την Ελλάδα η διαδικασία προσαρμογής του Δόγματος στα νέα Ευρωπαϊκά δεδομένα, μια όχι και τόσο δύσκολη εργασία, αφού υπάρχει στην ΕΦ συσσωρευμένη εμπειρία στα ζητήματα της Ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας λόγω της 10-ετούς συμμετοχής αρκετών στελεχών στις σχετικές δραστηριότητες.

Ευελπιστούμε ότι, αν υπάρξει η αναγκαία πολιτική βούληση και από πλευράς Κύπρου, ώστε η μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου να λάβει σάρκα και οστά, πολύ σύντομα μπορεί να δούμε ξανά τα Ελληνικά μαχητικά στους Κυπριακούς ουρανούς και το Πολεμικό Ναυτικό στις Κυπριακές θάλασσες. Μαζί με την Ελλάδα βέβαια θα μπορούσαμε να δούμε στη Κύπρο και στρατεύματα άλλων Ευρωπαϊκών χωρών ή και τρίτων (π.χ. Ισραήλ) να συνασκούνται μαζί με την ΕΦ, κάτι που προβλέπεται από τις διατάξεις της συνθήκης της Λισαβόνας. Η Κύπρος θα βγεί πολλαπλά ωφελημένη από αυτές τις δραστηριότητες, τόσο στον πολιτικό όσο και στον στρατιωτικό τομέα. Ειδικά στον στρατιωτικό, η συμετοχή ξένων στρατών σε ασκήσεις της ΕΦ, θα προσδώσει εμπειρίες στα στελέχη και στους στρατιώτες, κάτι που θα ανεβάσει το μαχητικό επίπεδο της ΕΦ ακόμα πιο ψηλά. Και το σημαντικώτερο, όλες αυτές οι ασκήσεις θα γίνονται σε πλαίσια διεθνούς νομιμότητας, χωρίς το κίνδυνο δημιουργίας εντάσεων με τη Τουρκία και χωρίς τις μεμψιμοιρίες κάποιων Ευρωπαϊκών και Δυτικών χωρών.


*Υποστράτηγος ε.α.

geopolitics-GR

Η ΕΘΝΟΚΤΟΝΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στη μετωπική αντιπαράθεση γύρω από το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού η εθελόδουλη ελίτ της χώρας και η διανόησή της υπέστησαν μία ταπεινωτική ήττα παρά τη συστηματική κατασυκοφάντηση, όσων εναντιώθηκαν στο τερατούργημα εκείνο, ως εθνικιστών και ακροδεξιών.
Οι ανιστόρητοι νεοφιλελεύθεροι σχεδιαστές της εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ελλάδα έκαναν το θαύμα τους:

Στο σχέδιο προγράμματος για τη Β΄ και Γ΄ Λυκείου που είδε το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες μέρες έχει καταργηθεί το μάθημα της Βυζαντινής και Νεότερης Ιστορίας! Στα αντικείμενα που προβλέπεται να διδαχθούν (ως επιλεγόμενα και όχι υποχρεωτικά) περιλαμβάνονται η Αρχαία Ιστορία, η Ιστορία των… Ιδεών και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ιστορία. Η επιλογή αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία.Είναι πλήρως εναρμονισμένη με τη γενικότερη πολιτική επιβολής των ορέξεων της διεθνούς συμμορίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη χώρα μας που στην κυβέρνηση του ΓΑΠ βρίσκει έναν αξιόπιστο και πρόθυμο συνεργάτη. Το διεθνές κεφάλαιο έχει έναν και μόνο αντίπαλο:

τα εθνικά κράτη και την αντίσταση των λαών. Αλλά για να μπορέσουν να αντισταθούν τα κράτη και οι λαοί και να υπερασπίσουν την ανεξαρτησία τους, πρέπει να διατηρήσουν την ιστορική τους μνήμη και συνείδηση.Γι’ αυτό, ειδικά η Ιστορία αποτελεί τα τελευταία χρόνια το κατεξοχήν πεδίο όπου δοκιμάζει το σύστημα τα αντανακλαστικά του λαϊκού κινήματος στο επίπεδο της συνείδησης και της συλλογικής του ταυτότητας.

Στη μετωπική αντιπαράθεση γύρω από το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού η εθελόδουλη ελίτ της χώρας και η διανόησή της υπέστησαν μία ταπεινωτική ήττα παρά τη συστηματική κατασυκοφάντηση, όσων εναντιώθηκαν στο τερατούργημα εκείνο, ως εθνικιστών και ακροδεξιών Σήμερα επιχειρείται η εξαφάνιση του προβλήματος μέσω της εξαφάνισης του ίδιου του αντικειμένου της Ιστορίας από το Λύκειο.

Έτσι, οι δεκαεξάρηδες και δεκαεφτάρηδες μαθητές θα στερηθούν το δικαίωμα να αποκτήσουν ιστορική συνείδηση μέσα από την κριτική προσέγγιση ενός παρελθόντος που στη χώρα μας εξακολουθεί να επηρεάζει τις σύγχρονες εξελίξεις και τις πολιτικές επιλογές. Τώρα δηλαδή που διαθέτουν την απαιτούμενη ωριμότητα προκειμένου να δουν κριτικά την Ιστορία και δεν θα περιορίζονται στην αποστήθιση γεγονότων - όπως είναι φυσικό με βάση την εξελικτική ψυχολογία να γίνεται στο Γυμνάσιο και το Λύκειο - δεν θα διδάσκονται Ιστορία!Το ζήτημα της Ιστορίας δεν είναι το μοναδικό μειονέκτημα του σχεδίου προγράμματος για το «Νέο Λύκειο», είναι ωστόσο το πιο κραυγαλέο για τις προθέσεις των εμπνευστών του να μετατρέψουν το Λύκειο σ’ έναν παιδότοπο εμπορικό κέντρο με «καλάθια» όπου ψωνίζεις αποσπασματικές και ασύνδετες μεταξύ τους γνώσεις .

Το σχέδιο αυτό επομένως πρέπει να ανατραπεί συνολικά κι εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ξεπεράσουμε τις συντεχνιακές αντιλήψεις, που οδηγούν κάθε κλάδο να μετρά πόσες ώρες μάθημα θα έχει στο «Νέο Λύκειο» και ν’ αντιδρά αναλόγως θετικά ή αρνητικά, και να αντισταθούμε ενωμένοι.Ειδικά, όμως η αντίδραση στην κατάργηση της ιστορικής μνήμης πρέπει να είναι καθολική και μαζική γιατί είναι ένα ακόμη βήμα για τον πλήρη εξανδραποδισμό μας ως έθνους.

Τάσος Χατζηαναστασίου Φιλόλογος στο ΕΠΑΛ Ναυπλίου

ΠΗΓΗ

ΝΙΚΗΤΡΙΑ Η ΚΙΝΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ. 

«Χαράχτηκε η γραμμή για τον πόλεμο των νομισμάτων» είναι ο τίτλος των βρετανικών «Financial Times», με την εφημερίδα να επισημαίνει ότι «προβλέπονται νέες μάχες στον πόλεμο των νομισμάτων μετά τις συναντήσεις υπουργών οικονομικών και κεντρικών τραπεζιτών μέσα στο Σαββατοκύριακο, οι οποίες έληξαν χωρίς καμία απόφαση». «Οι θέσεις των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου παρέμειναν εκ διαμέτρου αντίθετες όσο ποτέ» όσον αφορά στο ζήτημα των συναλλαγματικών ισοτιμιών, σχολιάζει η εφημερίδα. «Η Κίνα κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι αποσταθεροποιεί με την χαλαρή πολιτική της αθρόας εισροής κεφαλαίων τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, με τις ΗΠΑ να επιμένουν ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρέπει να εμμείνει στο θέμα των συναλλαγματικών ισοτιμιών και τα αποθεματικά της Κίνας».

Η βρετανική εφημερίδα προβλέπει ότι «η απουσία κάποιας συμφωνίας ουσίας στις προτεινόμενες αλλαγές του ΔΝΤ ενδέχεται να επιδεινώσει την νομισματική αστάθεια τους προσεχείς μήνες μέχρι τη σύνοδο του G20 στη Σεούλ».

«Το ανακοινωθέν μετά τη σύνοδο του ΔΝΤ κάνει λόγο για χώρες οι οποίες «συνεργάζονται», αλλά δεν περιέχει κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι οι πιο ισχυρές οικονομίες μπορούν να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία για οποιοδήποτε από τα θέματα που τις χωρίζουν».


«Ο Ντομινίκ Στρος-Καν, επικεφαλής του ΔΝΤ, κάλεσε τις χώρες να μην μείνουν απλώς στα λόγια, αλλά να πάρουν συγκεκριμένα μέτρα». «Οι ενδείξεις ωστόσο ότι η Κίνα θα επιτρέψει στο νόμισμά της να ανατιμηθεί πιο γρήγορα, είναι ελάχιστες, προς μεγάλη απογοήτευση των ΗΠΑ», επισημαίνει η εφημερίδα, η οποία σχολιάζει ότι «αυτή η πίεση προς την Κίνα συναντά πλέον μεγαλύτερη αντίδραση, με τον κεντρικό τραπεζίτης της χώρας Σου Σιαοτσουάν να δηλώνει στη σύνοδο του ΔΝΤ ότι «η έμφαση που έχει δοθεί στο ζήτημα των συναλλαγματικών ισοτιμιών είναι μονόπλευρο». Επικαλούμενη δηλώσεις κ. Εσουαρ Πρασάντ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ, σχολιάζει ότι «η επιθετική στάσητης Κίνας κατά της κριτικής για τη νομισματική της πολιτική, με το να επικεντρώνεται στις χαλαρές νομισματικές πολιτικές και τα αυξανόμενα δημόσια χρέη των αναπτυγμένων οικονομιών αντανακλά την ισχυρή και αυξανόμενηαντίσταση της στις διεθνείς πιέσεις». «Το ΔΝΤ, για να ανακτήσει την πρωτοβουλία, πρότεινε έναν νέο μηχανισμό ο οποίος θα ενισχύσει τον έλεγχο που ασκεί ο οργανισμός σε στις πολιτικές διαφορετικών χωρών», γράφει η εφημερίδα.

Για να καταλήξει: «Οι ειδικοί ωστόσο δεν θεωρούν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιλύσει τις βαθιές διαφορές πολιτικής», των χωρών. Σε διαφορετικό μήκος κύματος κινείται, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού η Wall Street Journal. «ΟΙ ΗΠΑ αυξάνουν την πίεση προς την Κίνα», είναι ο τίτλος του πρωτοσέλιδου άρθρου της εφημερίδας, η οποία υποστηρίζει ότι «Η Αμερική θα προσπαθήσει να αυξήσει και άλλο την πίεση προς την Κίνα όσον αφορά στη νομισματική πολιτική της μετά την αποτυχία της συνόδου του ΔΝΤ να καταλήξει σε συμφωνία για τις κινήσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών». «Αξιωματούχος της κυβέρνησης Ομπάμα εξέφρασε την ικανοποίησή του που το ζήτηματης νομισματικής πολιτικής της Κίνας μπήκε στο επίκεντρο της ετήσιας συνόδου του ΔΝΤ και είχε την αίσθηση ότι το Πεκίνο ανταποκρίνεται στις προσπάθειες των ΗΠΑ για μεγαλύτερη ανατίμηση του γουάν. Ο αξιωματούχος τόνισε ωστόσο ότι πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη πίεση για να μην υποχωρήσει η Κίνα», γράφει η εφημερίδα. «ΗΠΑ, ευρωπαϊκά κράτη και κάποιες αναδυόμενες οικονομίες εκφράζουν παράπονα ότι η Κίνα κρατά σκοπίμως υποτιμημένο το νόμισμά της για να ενισχύσει τις εξαγωγές της. Προκειμένου να μπορέσουν να την ανταγωνιστούν, η Ιαπωνία, ην Νότια Κορέα, η Βραζιλία και άλλες χώρες έχουν λάβει μέτρα για να μειώσουν την αξία και των δικών τους νομισμάτων, οδηγώντας στο φόβο ότι οι συγκεκριμένες προσπάθειες ενδέχεται να προαναγγέλλουν έναν πόλεμο του εμπορίου».

«Οι ΗΠΑ αναμένεται να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στο θέμα των νομισματικών ισοτιμιών στη σύνοδο του G20 το Νοέμβριο στη Σεούλ», γράφει η αμερικανική εφημερίδα, η οποία επισημαίνει- απειλητικά- ότι «η Αμερική διαθέτει και άλλα μέσα πίεσης τα οποία ωστόσο δεν επιθυμεί να τα ασκήσει. Ένα από αυτά είναι «μία εξαμηνιαία έκθεση την οποία το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να δημοσιοποιήσει έως την Παρασκευή και η οποία εξετάζει κατά πόσο οι συναλλαγματικές ισοτιμίες- και αυτή του κινεζικού νομίσματος- είναι «κατευθυνόμενες». «Ο κ. Γκάιτνερ», γράφει η εφημερίδα, «έχει καταθέσει στο Κογκρέσο ότι η καταστρατήγηση του γουάν της Κίνας ενδέχεται να είναι αντιπαραγωγική. Ένα τέτοιο εύρημα, βάσει του νόμου για το εμπόριο του 1988, απαιτεί από ΄τις ΗΠΑ να μπουν σε διάλογο με το Πεκίνο (κάτι που ήδη γίνεται) και ανοίγει το δρόμο για τις αμερικανικές εταιρίες να ασκήσουν αντίποινα στο Πεκίνο». Η αμερικανική εφημερίδα επισημαίνουν επίσης ότι ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ και ο Λευκός Οίκος προσπάθησαν να ασκήσουν πίεση στην Κίνα επισημαίνοντας ότι υπάρχει ένα νομοσχέδιο το οποίο πέρασε στη Βουλή των Αντιπροσώπων τον περασμένο μήνα και διευκολύνει ουσιαστικά τις αμερικανικές εταιρίες να κερδίσουν δικαστικές αποφάσεις έναντι της Κίνας, βάσει του επιχειρήματος ότι η εκούσια υποτίμηση του γουάν ισοδυναμεί με επιδότηση των κινεζικών εξαγωγών.

«Το υπουργείο Οικονομικών φοβάται ωστόσό ότι ένα τέτοιο νομοσχέδιο μπορεί να αποβεί μπούμερανγκ και να πυροδοτήσει έναν εμπορικό πόλεμο», τονίζει η αμερικανική εφημερίδα. Στην αποτυχία των «επικεφαλής της παγκόσμιας οικονομίας να καταλήξουν σε συμφωνία για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες», επικεντρώνεται και το διεθνές οικονομικό πρακτορείο Bloomberg.

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΠΗΓΗ

55 ΔΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ...ΣΤΗΝ "ΠΕΙΝΑ" ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Η επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού Γουέν Τζιαμπάο στην Αθήνα ανέδειξε τον ρόλο της ελληνικής ναυτιλίας που αποτελεί όχι μόνο τον καλύτερο πρέσβη της γαλανόλευκης σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και τον πυλώνα ανάπτυξης της Ελλάδας και στήριξης της οικονομίας της.

Αν κατι έχει να εκμεταλλευτεί η χώρα μας αυτό είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός.

Ομως αν και το δεύτερο στην σημερινή οικονομική κατάσταση με την φορομπηχτική κυβερνητική πολιτική αλλά και τα χρόνια λάθη των επαγγελματιών του χώρου που απο την μια αγνοούσαν τους Έλληνες τουρίστες και απο την άλλη εκμεταλλευόντουσαν τους ξένους ως "πονηροί" Ελληνες δείχνει να βυθίζεται.

Οσο αφορά όμως το πρώτο οι παραγγελίες για ναυπηγήσεις και επισκευές πλοίων ελληνικών συμφερόντων προς την Κίνα αγγίζουν τα 15 δισ. δολάρια .

Συνολικά οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν κάνει επενδύσεις ύψους 55 δισεκατομμυρίων δολαρίων κυρίως σε ναυπηγεία της Άπω Ανατολής παρά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Αυτό που δεν κατάλαβαν πολλοί ήταν ότι ναι μεν οι Κινέζοι θα συμβάλουν με επενδύσεις στην ελληνική οικονομία όμως παράλληλα ήρθαν να ζητήσουν και από τους Έλληνες να κάνουν επενδύσεις στην Κίνα και άπλωσαν επενδυτικό χέρι φιλίας προς τους Έλληνες εφοπλιστές.

Ο ίδιος ο Κινέζος πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη σύσταση ταμείου με 5 δισ.δολ. προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι ναυπηγήσεις και επισκευές πλοίων ελληνικών συμφερόντων στην Κίνα.

Σήμερα στην Κίνα κατασκευάζονται 3.159 πλοία εκ των οποίων τα 325 είναι ελληνόκτητα με τις παραγγελίες να έχουν δοθεί από 70 εταιρείες. Τα είδη των πλοίων που χτίζονται στην Κίνα είναι στην πλειοψηφία τους φορτηγά αφού η τεχνογνωσία των Κινέζων επικεντρώνεται στα πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 325 πλοία Ελλήνων εφοπλιστών που κατασκευάζονται στην Κίνα τα 235 είναι φορτηγά συνολικής χωρητικότητας 21,1 εκ. τόνων και 28 δεξαμενόπλοια.

Στη λίστα των ελληνικών εταιρειών που χτίζουν τα περισσότερα πλοία με βάση τη συνολική τους χωρητικότητα, βρίσκουμε: στην πρώτη θέση τη Dynacom του Γιώργου Προκοπίου με 22 πλοία και 4,05 εκ. τόνους ενώ ακολουθούν- η Enterprise Shipping του Βίκτωρα Ρέστη με 10 πλοία και 1,6 εκ. τόνους ,η Transmed του Χαράλαμπου Μυλωνά με 11 πλοία και 1,5 εκ. τόνους, ο Γιώργος Οικονόμου με 8 συνολικά πλοία και 1,5 εκ. τόνους , ο Όμιλος του Γιάννη Αγγελικούση με 10 πλοία χωρητικότητας 1,1 εκ. τόνων.

Στη λίστα υπάρχουν και άλλα μεγάλα ονόματα Ελληνων εφοπλιστών όπως είναι ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, οι Θανάσης και Πάνος Λασκαρίδης, ο δρ Ιωάννης Κούστας, ο Δημήτρης Προκοπίου, ο Θεόδωρος Βενιάμης ο Ντίνος Μαρτίνος, ο Συμεών Παληός, ο Πόλυς Βάσου Χατζηιωάννου, ο Πάρης Δράγνης, ο Γρηγόρης Καλλιμανόπουλος και ο Νίκος Νοτιάς.

Οπως κανείς μπορεί εύκολα να διαπιστώσει παρά την οικονομική στενότητα ο κλάδος είναι "ανθηρός" και συγχαρητήρια και μπράβο...

Αλλά αυτός ο...."ανθηρός" κλάδος δεν μπορούσε να θρέψει μερικές χιλιάδες Ελλήνων σε Ελληνικά πλοία παρά να αποτελείτε απο σχεδόν 70% ξένους;

Και με το ΝΑΤ που κάποτε εμφάνιζε πλεόνασμα σήμερα να μην μπορεί να πληρώσει συντάξεις;

Αυτός ο "ανθηρός" κλάδος δεν θα μπορούσε να κατασκευάσει όχι πολλά το 10% των πλοίων που κατασκευάζει σε άλλες χώρες στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ώστε και στο Ελληνικό δημόσιο να είχαν παραμείνει και να μην εξαναγκάζεται η όποια κυβέρνηση να υποχωρεί σε εκβιασμούς Γερμανών και Αράβων.

Καταλαβαίνουμε ότι θα μας που "φθηνά εργατικά" χέρια...Αλλά στην τελική η ναυτιλία για αυτήν την χώρα δεν είναι μονο κέρδος που φυσικά είναι επιθυμητό αλλά είναι πυλώνας της οικονομίας μας.

Άλλωστε προτιμότερο είναι να "χάσουν" μερικά ευρώ και να διατηρηθεί η ελληνική ναυτιλία ΕΛΛΗΝΙΚΗ παρά να δίνουν....όσα δίνουν σε διαφημιστικές φιλανθρωπίες,μεταγραφές αθλητών και χορηγίες στα γνωστά πολιτικά λαμόγια.
ΠΗΓΗ:ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Κρύβουν την αλήθεια μπερδεύοντας την πτώχευση με την φτώχεια

• Του Γιώργου Κράλογλου

Η οικονομία καταρρέει, η ανταγωνιστικότητα της χώρας βρίσκεται πέρα από την Αφρική... οι επιχειρήσεις και τα μαγαζιά που θα κλείσουν μέχρι το τέλος του χρόνου θα φθάσουν τις 10.000, οι απολύσεις εντός του 2011 θα ξεπεράσουν τις 50.000, οι φόροι γονατίζουν την κοινωνία. Αλλά αυτοί παραμένουν εκεί. Αμετανόητοι στην μικροκομματική τους σκοπιμότητα. Ο νους τους στον εκλογικό χάρτη. Πόσο πράσινος ή πόσο γαλάζιος και πόσο κόκκινος ή ροζ θα γίνει στις εκλογές του Νοεμβρίου. Και για να μην μπερδευτούν τα χρώματα του χάρτη, μπερδεύουν εμάς με τις λέξεις και τα νούμερα για την οικονομία. Μας μπερδεύουν με την έννοια πτώχευση και μας κρύβουν την φτώχεια που ήρθε ήδη και θα μείνει για δεκαετίες. Μας μπερδεύουν με τα νούμερα του χρέους και του ελλείμματος και μας βεβαιώνουν ότι θα μας σώσουν από την πτώχευση. Προσέξτε, μόνο από την πτώχευση. Για την φτώχεια όμως δεν γίνεται κουβέντα.
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση παίζουν ένα αισχρό θέατρο. Η κυβέρνηση λέει ότι το μνημόνιο εγγυάται τη σωτηρία μας από την πτώχευση, αλλά δεν μας λέει τίποτε για την φτώχεια. Η δε αξιωματική αντιπολίτευση (που διεκδικεί και την εξουσία) ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την πτώχευση και χωρίς μνημόνιο. Αλλά δεν μας εξηγεί πως θα μας βγάλει από την φτώχεια που ήδη μπήκαμε έστω και από το αντίπαλό της κόμμα.
Όλα αυτά δε τη στιγμή που κορυφαίοι ξένοι ηγέτες αποκαλύπτουν ότι είμαστε ο «ευρωπαϊκός» λαός της σφαλιάρας όχι μόνο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους αλλά και από τους δικούς μας πολιτικούς... Τους πολιτικούς της τελευταίας 25ετίας που ενώ έπρεπε να εφαρμόσουν την πολιτική μνημονίου από το 1980 τουλάχιστον αυτοί συνεχίζουν να μας κρύβουν όλα όσα έχουν υποχρέωση να μας πουν από τώρα για να είμαστε προετοιμασμένοι.
Ας δούμε τι μας κρύβουν. Μας κρύβουν αρχικά την αγωνία τους για το τι θα συμβεί όταν χάσουν αυτό που επιδιώκουν (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) στις προσεχείς εκλογές. Πρόκειται για εντονότατη αγωνία γιατί έχουν ήδη αντιληφθεί ότι στις εκλογές αυτές όλοι θα χάσουν. Περιμένετε και θα το δείτε.
Και αυτοί που θα ισχυρισθούν ότι κέρδισαν απλώς δεν θα ομολογούν ότι θα πρόκειται για κέρδη ψίχουλα... Η απάντηση των ψηφοφόρων θα είναι πολύμορφη και ιδίως ηχηρή.
Η κυβέρνηση τώρα (που έχει και την βασική ευθύνη) μας κρύβει ότι με μια εικόνα ήττας στις εκλογές θα τεθεί ευθέως θέμα πολιτικού κόστους που σαφέστατα θα είναι σε βάρος των παρεμβάσεων και των μεταρρυθμίσεων στην οικονομία.
Σημειώστε αυτά τα νούμερα για να δείτε ποια είναι η αλήθεια και τι μας κρύβουν. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι θα έχει υστέρηση προϋπολογισθέντων εσόδων πάνω από 2,5 δισ. ευρώ. Περιμένει δε να συμπληρώσει το κενό αυτό από εισπράξεις 3 δισ. ευρώ από τις αποκρατικοποιήσεις. Αλλά αποκρατικοποίηση στο σημείο που έχουμε φθάσει σημαίνει, με καθαρά λόγια, πώληση του ΟΣΕ και του μάνατζμεντ του Οργανισμού, πώληση των ΕΛΤΑ και του μάνατζμεντ του Οργανισμού, πώληση της ΔΕΠΑ και του μάνατζμεντ της Εταιρίας, πώληση μονάδων της ΔΕΗ, πώληση της ΑΤΕ και του Τ.Τ. πώληση λιμανιών, πώληση μέρους από τα μαζικά μέσα μεταφοράς και πώληση μέρους της κρατικής ακίνητης περιουσίας. Τέλος διάλυση 10-15 κρατικών Οργανισμών με αντίστοιχες απολύσεις. Οι πωλήσεις όμως αυτές με παράδοση του μάνατζμεντ στους ενδιαφερόμενους ιδιωτικούς ομίλους, που υπάρχουν και είναι Γερμανοί, Γάλλοι, Ρώσοι, Ισραηλίτες, Άραβες, Κινέζοι και Ιάπωνες, σημαίνουν αυτόματα συρρίκνωση των θέσεων απασχόλησης από 30-50%.
Πέστε μου λοιπόν εσείς αν η σημερινή κυβέρνηση με μια εκλογική ήττα στην πλάτη της θα είναι σε θέση να κάνει πραγματική αποκρατικοποίηση. Πέστε μου ακόμη αν και η αντιπολίτευση, έχοντας και αυτή τη δική της ήττα, θα παραμερίσει το πολιτικό κόστος και θα βοηθήσει την κυβέρνηση στην αποκρατικοποίηση.
Μας κρύβει συνεπώς η κυβέρνηση ότι η τρύπα από την υστέρηση εσόδων δεν μπορεί να κλείσει. Γιατί τα μόνα έσοδα που μπορεί να εξασφαλίσει ο κρατικός κορβανάς θα είναι κάπου 500 εκατ. ευρώ από φόρους στα κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία των «αιχμαλώτων ιθαγενών» που δεν μπορούν να αντιδράσουν.
Είναι επόμενο λοιπόν να οδηγηθούμε σε νέα περισσότερο σκληρά μέτρα για να καλύψουμε την υστέρηση και το πραγματικό έλλειμμα που (μας κρύβουν) ότι θα φθάσει κοντά στο 15%. Τα δε νέα μέτρα, που τώρα τα κρύβουν γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να πάρουν λεφτά ούτε από μεταβιβάσεις ακινήτων, ούτε από δηλώσεις αυθαιρέτων, αλλά ούτε και όσα περιμένουν από την περαίωση, δεν θα είναι άλλα από φορολογικό μαστίγιο σε μισθούς (με περικοπές) σε συντάξεις με νέο ΛΑΦΚΑ και με φορολογήσεις μέσω καυσίμων, ρεύματος, και γενικά των κρατικών τιμολογίων.
Μας κρύβουν οπότε και τη συνέχιση της στάσης πληρωμών του δημοσίου σε συνταξιούχους με κατακράτηση του εφάπαξ, στους επιχειρηματίες με επιστροφές φόρων και σε εργαζόμενους με εκκρεμότητα σε συνταξιοδοτήσεις και μετατάξεις.

Πηγή

Προσοχή μην ενοχληθούν οι Τούρκοι...

Πριν από μερικά χρόνια η άσκηση «Παρμενίων», εκτός του ότι είχε μεγαλύτερη διάρκεια, πραγματοποιούνταν σχεδόν εξ ολοκλήρου ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού. Τα πλοία του Στόλου εκπαιδεύονταν στα συμπλέγματα των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου με πολεμικές συνθήκες, όπως ακριβώς θα έπρατταν στην πραγματικότητα. Ακόμα και η επίδειξη στην πολιτική ηγεσία γινόταν ανατολικά.
Σήμερα η άσκηση «Παρμενίων» δεν θυμίζει και πολλά από το ένδοξο παρελθόν. Περιορίστηκε τόσο σε χρόνο όσο και σε έκταση, με μεγάλο μέρος της άσκησης, ακόμη και η επίδειξη στην ηγεσία, να διεξάγεται πολύ δυτικότερα του 25ου Μεσημβρινού. Οι Τούρκοι αλωνίζουν παντού στο Αιγαίο (αβλαβή διέλευση το λέμε), οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από τα τουρκικά F16 πέφτουν σύννεφο και εμείς αντί να κάνουμε εντυπωσιακή και δυναμική την παρουσία μας και μάλιστα άκρως ανατολικά (στο πλαίσιο της άσκησης) προσέχουμε να μην τους κακοκαρδίσουμε… και λέμε ότι το κάνουμε για οικονομία στα καύσιμα! Έλεος!

Έπεσε στα βράχια τουρκική φρεγάτα ψάχνοντας για τη... Μάλτα!
-Όπως έγινε γνωστό, τη Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010 η τουρκική φρεγάτα «Γκοκσεάντα» F 454, που επιχειρεί στη Σομαλία, αποπλέοντας από τον λιμένα Μομπάσα της Κένυας προσάραξε σε αβαθή με αποτέλεσμα να χρειαστεί ολόκληρη επιχείρηση με ρυμουλκά για να αποκολληθεί. Το πλοίο υπέστη σίγουρα ζημιές γιατί κατέπλευσε και παραμένει σε λιμένα της Τασμανίας. Το τουρκικό ναυτικό προσπαθεί να συγκαλύψει το συμβάν, αλλά μάλλον θα χρειαστεί αντικατάσταση του πλοίου. Να θυμίσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που τουρκικά πλοία πέφτουν στα βράχια. Όλοι θυμούνται στο τέλος της δεκαετίας του '90 την περίφημη φρεγάτα «Γιαβούζ» που προσάραξε έξω από την Κω. Οι Τούρκοι κατάλαβαν τη σημασία της θαλάσσιας ισχύος, αλλά για να αποκτήσουν ναυτική παράδοση -όπως οι Έλληνες- χρειάζονται πολλοί αιώνες ακόμη.

Νέα ελληνοϊσραηλινή άσκηση
-Αύριο ξεκινά στην Ανδραβίδα και θα διαρκέσει 3 ημέρες μία ακόμη κοινή ελληνοϊσραηλινή άσκηση μεταξύ των πολεμικών αεροποριών των δύο χωρών. Αντικείμενο έχει την έρευνα-διάσωση σε συνθήκες μάχης. Η άσκηση αποτελεί άλλο ένα σκαλοπάτι στην επιχειρούμενη στρατηγική σύγκλιση Ελλάδος - Ισραήλ.

Υποβρύχια χωρίς τορπίλες…
-Όπως είχαμε σχολιάσει σε παλαιότερο φύλλο μας, τα νέα γερμανικά υποβρύχια Τ.214 που παραλαμβάνουμε δεν θα έχουν σύγχρονες τορπίλες, οπότε δεν θα μπορούν να εκμεταλλευτούν τα προηγμένα οπλικά συστήματά τους. Αυτό ακριβώς είναι το θέμα σημαντικής ερώτησης που κατέθεσε στη Βουλή ο τομεάρχης Άμυνας της ΝΔ, βουλευτής Θεόφιλος Λεονταρίδης, ο οποίος αναφέρει: «Επειδή από επιχειρησιακής απόψεως ένα σύστημα δεν θεωρείται ολοκληρωμένο αν δεν διαθέτει τα κατάλληλα όπλα, και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα υπερσύγχρονα αυτά υποβρύχια δεν θα μπορούν να εκμεταλλευτούν τις επιχειρησιακές δυνατότητές τους χωρίς την αυτονόητη διαθεσιμότητα σύγχρονων τορπιλών, και επειδή στις μόλις υπογραφείσες Συμβάσεις δεν υπάρχει πρόνοια για την ταυτόχρονη απόκτηση σύγχρονων τορπιλών υποβρυχίων» και ερωτά τον ΥΕΘΑ Ευάγγ. Βενιζέλο «εάν το πρόγραμμα απόκτησης σύγχρονων τορπιλών υποβρυχίων, το οποίο συζητείται ήδη από το 2001 και το οποίο αποτελεί ουσιαστική επιχειρησιακή ανάγκη και πολλαπλασιαστή ισχύος, είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Αν ναι, πότε θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες». Αναμένεται με ενδιαφέρον η απάντηση.

Πηγή

ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗΝ "ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ" ΤΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΑΚΙ ΣΟΥ JEFFREY

«Όρκο πίστης» στο Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος θεσπίζει η κυβέρνηση Νετανιάχου.

Nομοσχέδιο που υποχρεώνει τους μετανάστες που επιθυμούν να λάβουν ιθαγένεια να δίνουν όρκο πίστης στο Ισραήλ ως «εβραϊκό και δημοκρατικό κράτος» ενέκρινε την Κυριακή το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο. Η διατύπωση προκάλεσε τις έντονες επικρίσεις Αράβων βουλευτών, οι οποίοι κάνουν λόγο για ρατσισμό τονίζοντας ότι υπονομεύονται τα δικαιώματα της αραβικής μειονότητας της χώρας.

Προκάλεσε επίσης εντάσεις στις σχέσεις με τους Παλαιστινίους σε μία εποχή κατά την οποία οι ειρηνευτικές συνομιλίες βρίσκονται σε αδιέξοδο, εξαιτίας της άρνησης του Ισραήλ να επεκτείνει το μορατόριουμ στον εποικισμό της Δυτικής Όχθης. Παρουσιάζοντας το μέτρο στο υπουργικό του συμβούλιο, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου το υπερασπίστηκε λέγοντας ότι αντανακλά τη βάση της ύπαρξης του Ισραήλ.


«Δεν υπάρχει καμία άλλη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή και κανένα άλλο εβραϊκό κράτος στον κόσμο. Αυτή είναι η βάση της ύπαρξής μας και όποιος θέλει να έρθει μαζί μας πρέπει να το αναγνωρίσει αυτό» δήλωσε. Το νομοσχέδιο υπερψήφισαν 22 υπουργοί και οκτώ το καταψήφισαν, μετέδωσε το ισραηλινό ραδιόφωνο.

Ο «όρκος πίστης» θα είναι μία τροποποίηση του νόμου περί ιθαγένειας.
Δεν θα πρέπει να τον δίνουν οι Άραβες Ισραηλινοί πολίτες, ούτε οι μετανάστες, σύμφωνα με τον αποκαλούμενο «νόμο της επιστροφής», που προβλέπει ότι κάθε εβραίος έχει το δικαίωμα να γίνει Ισραηλινός πολίτης με τη μετανάστευση. Επηρεάζει, όμως, τους Παλαιστινίους της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας -που εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 25.000- οι οποίοι είναι παντρεμένοι με αραβικής καταγωγής Ισραηλινούς και ζητούν να λάβουν την ιθαγένεια στο πλαίσιο της επανένωσης της οικογένειάς τους.

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΠΗΓΗ

Η αθεράπευτη αναξιοπιστία του νεοελληνικού καθεστώτος

• Λιγότερο από μισό χρόνο μετά, η ειδική σχέση διατυμπανίζεται ως επιτυχία. Ακόμη και η διαλαλούμενη αγορά ομολόγων (δηλαδή καμένων χαρτιών του αποτυχημένου ελληνικού κράτους) από την Κίνα επευφημείται, για την οποία ακριβώς οι διαψεύσεις της άνοιξης ήταν ισχυρότερες.

Αυτός είναι τρόπος εμπέδωσης αξιοπιστίας;
Και δεν μιλάω καν για το αποικιοκρατικό και ανεδαφικό περιεχόμενο των ειδικών σχέσεων. Το θέμα μου σε αυτό το άρθρο είναι η αξιοπιστία. Είναι δυνατόν η κουτοπονηριά του νεοελληνικού καθεστώτος Leviathan και της εξαρτηματικής του πολιτικής εξουσίας στον άμοιρο τόπο μας να φθάνει μέχρι αυτού του σημείου; Τότε θέλαμε την οικονομική ενίσχυση της «Ευρώπης» και γι'Α αυτό διαψεύσαμε την κινεζική επικουρία. Τώρα στην ΕυρωπαϊκόΔιεθνοΝομισματικοΤαμειακή σωτηρία προσθέτουμε την κινεζική!
Oλα βεβαίως κρατικά και διακρατικά. Το ίδιο αντιδραστικό μοντέλο. Για το οποίο έχω γράψει και θα ξαναμιλήσω σε επόμενα άρθρα μου. Εδώ θέλω να εγγράψω το νέο δείγμα κεφαλαιώδους αναξιοπιστίας, στο πλαίσιο της πάγιας πρακτικής του καθεστώτος που καταδυναστεύει τον τόπο: υποκρισία, κουτοπονηριά, κοροϊδία. Για να φανεί πόσο αμετανόητο είναι – δεν θέλει και δεν μπορεί να αλλάξει.

Πρόβλημα αξιοπιστίας τεράστιο!
Στις κρίσεις οι πολιτείες (τα κράτη ως συστήματα οργάνωσης της πολιτικής εξουσίας σε κοινωνίες ατόμων) δείχνουν τον αληθινό χαρακτήρα τους φανερότερα, και στις ακμές οι πολιτισμοί.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το νεοελληνικό Leviathan κατάλαβε ότι έφθασε το τέλος του, έτσι όπως κινείται η ιστορία. Δεν κινδύνεψε τόσο από τον Εμφύλιο και τους εχθρούς (αφού είχε συμφωνηθεί η διαίρεση των ζωνών επιρροών), όσο από τους φίλους και συμμάχους, από τον Ελεύθερο Κόσμο και την Ηγεμονική του Δύναμη, τις ΗΠΑ Το 1954 έκανε μια βασική επιλογή. Σαν ξένο σώμα, σαν καθεστώς, κοίταξε το συμφέρον του και όχι το συμφέρον της χώρας, της κοινωνίας και των ατόμων δημιουργών. Επέλεξε να γίνει αντιδραστικός παράγοντας στην κίνηση της ιστορίας. Να δρα ενάντια στο Aνυσμα της Ιστορίας. Και με αυτόν τον τρόπο να καταδικάζει τη χώρα και την κοινωνία στα καθυστερημένα της ιστορίας.
Το νεοελληνικό καθεστώς έγινε αντί, τοποθετήθηκε εναντίον της παγκοσμιοποίησης, εναντίον της απελευθέρωσης, εναντίον των αγορών, εναντίον της Αμερικής, εναντίον της περιφερειακής συνεργασίας. Σε όλα τα ζητήματα στα οποία ανακατεύεται δρα αποσταθεροποιητικά. Συνδυάζεται πάντοτε με την αντίδραση, και τα αντιδραστικά κράτη, στην κίνηση της ιστορίας. Και όπως κάθε τυραννία αναποδογυρίζει την πραγματικότητα και λέει ον το μη ον: βαπτίζει αποσταθεροποίηση τη φωτεινή κίνηση της ιστορίας και σταθεροποίηση τη μαύρη αντίδραση.
Φυσικά δεν μπορεί να το διατυμπανίζει, να το επικαλείται, να το λέει και να το κάνει φανερά, αυτό που έχει αποφασίσει σαν τελευταία σανίδα σωτηρίας του. Αλλά εδώ βρήκε σύμμαχο το πνεύμα της κουτοπονηριάς που έτσι κι αλλιώς καλλιεργεί σαν πολιτιστικό προσόν στο εσωτερικό του. Aλλα εννοεί, άλλα λέει και άλλα κάνει, καλλιεργώντας την οικεία στην α-σχήμια του σύγχυση.
Δυστυχώς γι' αυτό κι ευτυχώς για την κοινωνία, το καθεστώς δεν μπορεί να επιβάλει ένα απόλυτα κλειστό και ελεγχόμενο σύστημα στη χώρα. Η παγκοσμιοποίηση δεν του το επιτρέπει. Και την παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να την ελέγξει με διακρατικές συμφωνίες προς ενδιαφερόμενα (για διάφορους λόγους) κράτη τύπου Ρωσίας, Ιράν, Κίνας, Λιβύης, Κατάρ κ.λπ. Τα πράγματα ωθούνται λοιπόν σε κρίσεις από καιρού εις καιρόν, αφού η αντίδραση στο Aνυσμα της Ιστορίας αναγκαστικά οδηγεί σε αστάθεια. Το καθεστώς Leviathan ακολουθεί δρόμο αδιέξοδο τελικά, αλλά και με παγίδες για το ίδιο.
Ο τρόπος που αντιμετώπιζε μέχρι τώρα αυτόν τον κίνδυνο ήταν να κοροϊδεύει. Στην περίοδο μιας κρίσης υποσχόταν να λύσει το πρόβλημα που είχε φθάσει σε αιχμή τη δεδομένη στιγμή, εδεσμεύετο για μια πολιτική έξοδο από την αντίδραση στις ιστορικές εξελίξεις. Και όταν η κρίση περνούσε, αθετούσε τις υποσχέσεις και δεσμεύσεις του με τον έναν ή άλλο τρόπο. Η αντίδραση συνεχιζόταν και η χώρα βούλιαζε περισσότερο στα απόβλητα της ιστορίας.

Η ιστορία των αθετημένων υποσχέσεων
Θα δώσω μερικά κραυγαλέα παραδείγματα, που αποκαλύπτουν επίσης και τη θαυμαστή ειρωνεία της ιστορίας!
Η καταστροφική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας μετά το 1954 οδήγησε στην κρίση του 1963-4, με άμεση την απειλή έκρηξης πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το καθεστώς βέβαια δεν τολμά πια να σκεφθεί πολεμική επιχείρηση: το πιθανότερο είναι να το ρίξει τότε η κοινωνία παρά να του συμπαρασταθεί. Eτσι ζητεί την ανάμιξη των ΗΠΑ για την αποτροπή των δεινών, υποσχόμενο θετική στάση στην επίλυση του γόρδιου δεσμού. Με άμεση αμερικανική παρέμβαση σε επίπεδο προέδρου, αναχαιτίζεται η τουρκική δυναμική. Oταν όμως οι ΗΠΑ προβάλλουν το σπάθισμα του κυπριακού δεσμού με το σχέδιο Acheson (μαξιμαλιστική ικανοποίηση των ελληνικών συμφερόντων), το καθεστώς αρνείται πρωθυπουργεύοντος του Γεωργίου Παπανδρέου του πρεσβύτερου. (Λέω «πρωθυπουργεύοντος» γιατί οι πρωθυπουργοί στην Ελλάδα είναι όργανα του καθεστώτος Leviathan). Σημειωτέον ότι το φθινόπωρο του 1963 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε αποχωρήσει από την πρωθυπουργία προκηρύσσοντας εκλογές που τις έχασε. Τι σοφή είναι η ιστορία!
Ο επόμενος μείζων σταθμός είναι το 1974. Η οικονομία προχωρεί δυναμικά συνεπεία σημαντικών απελευθερώσεων του αγκυλωτικού νεοελληνικού κλειστού συστήματος. Αλλά συμβαίνει νέα κρίση στην εξωτερική και αμυντική πολιτική με επίκεντρο πάλι το Κυπριακό, και νέα απειλή πολέμου. Η χούντα του Ιωαννίδη καταρρέει και αναλαμβάνει την πολιτική διακυβέρνηση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος εκ Παρισίων. Υποσχέσεις τώρα πια δεν φθάνουν, χρειάζονται συγκεκριμένες πράξεις. Καλείται η κυβέρνηση να κυβερνήσει και να διαπραγματευτεί με τα ενδιαφερόμενα μέρη που έχουν θεμιτό συμφέρον και που περιμένουν στην Ελβετία. Αρνείται να το πράξει. Και έρχεται η δεύτερη φάση του Αττίλα.
Το 1981 η Ελλάδα εντάσσεται στην Ευρωπαϊκή Eνωση. Το καθεστώς Leviathan πιστεύει ότι τα θέματα εθνικής ασφάλειας τα εκχωρεί στην «Ευρωπαϊκή Διακυβέρνηση». Ακούγονται φαφλατισμοί του τύπου: «Τα σύνορα της Ελλάδας είναι τώρα σύνορα της Ευρώπης».
Και ιδού το 1996 με εναρχόμενη λογιστική εκσυγχρονιστική κυβέρνηση Σημίτη. Η Ελλάδα του Leviathan ακόμη δεν έχει εκπληρώσει την υπόσχεσή της να ασκήσει υπεύθυνη, σταθεροποιητική και δημιουργική εξωτερική και αμυντική πολιτική στο βαλκανο-μικρασιατικό γεωπολιτικό πεδίο. Αντιθέτως έχει συντείνει στην αποσταθεροποίησή του όσο εξαρτάται από τη στάση της, με την πολιτική της έναντι της Γιουγκοσλαβίας, των περιπλοκών περί τη διάλυσή της, και των νέων δεδομένων του χάρτη της Βαλκανικής που προέκυψαν από τη διάσπασή της, στη βιαιότητα της οποίας διάσπασης το καθεστώς συνετέλεσε. Τώρα το υποβόσκων ηφαίστειο εκρήγνυται στο Αιγαίο. Και πάλι άμεση απειλή πολέμου. Και πάλι η «Ευρώπη» δεν μπορεί να συνδράμει και να αμυνθεί για τα «σύνορά της»! Και πάλι η αναγκαία προσφυγή στις ΗΠΑ. Και πάλι συγκεκριμένες υποσχέσεις επίλυσης των διαφορών και στρατηγικής συνεργασίας με την Τουρκία. Και πάλι αμερικανική καθοριστική και σωστική παρέμβαση.
Και, φευ, ακόμη μια φορά αθέτηση των υπεσχημένων. Το 2004, η συμπεφωνημένη λύση του Κυπριακού, η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και η στρατηγική συνεργασία Ελλάδας-Τουρκίας και κυρίως η βαθιά συνεννόηση Ελλάδας-ΗΠΑ, ακυρώνονται. Το πρόσχημα είναι η αλλαγή κυβέρνησης. Πρωθυπουργεύει της χώρας του Leviathan ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο νεότερος.
Η εξωτερική και αμυντική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή είναι ολέθρια. Η στάση της Ελλάδας στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι αντιπροσωπεύει το ναδίρ της στρατηγικής ισχύος της χώρας. Eκτοτε οι ιστορικές εξελίξεις γίνονται ερήμην της Ελλάδας. Το καθεστώς έβγαλε τη χώρα από την ιστορία.
Ταυτόχρονα το καθεστώς χρεοκόπησε τη χώρα. Με κίβδηλα στοιχεία μπήκε η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Το οικονομικό σύστημα είναι ανελεύθερο και κλειστό – φεουδαρχική ολιγαρχία με έναν πολιτικό κομματισμό στην υπηρεσία της. Δεν επρόκειτο να λειτουργήσει αποδοτικά ούτε και στο περιορισμένης ελευθερίας ευρωπαϊκό σύστημα. Επιπροσθέτως, η γιγαντιαία οικονομική βοήθεια που πήρε η χώρα με την ένταξή της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς (μοναδική στην ιστορία της μετά το σχέδιο Marshall) δεν έπιασε τόπο διοχετευόμενη ευεργετικά για να αλλάξει το οικονομικό μοντέλο του καθεστώτος, αλλά διασπαθίστηκε σε ολιγαρχικά κέρδη, σε διαφθορά και σε φεουδαρχικές πελατείες. Το καθεστώς Leviathan κατέστρεψε οικονομικά τη χώρα μέσα σε 10 χρόνια αφότου την έβαλε στην ευρωζώνη. Εξαπάτησε και την Ευρώπη. Και την εξαπατά και τώρα. Και την εκβιάζει. Η κινεζική σχέση είναι ένα παράδειγμα. Το ότι το καθεστώς δεν αλλάζει σε τίποτε ουσιαστικό, είναι ένα άλλο.

Πρόβλημα αξιοπιστίας τεράστιο
Το πρόβλημα αξιοπιστίας του ελληνικού καθεστώτος δεν περιορίζεται σε λογιστικά αριθμομαγειρέματα παλαιομπακαλικής τέχνης. Αυτό ήταν η κορυφή του παγόβουνου.
Είμαι περίεργος να δω πώς θα αντιδράσει η «Ευρώπη» στη δεύτερη αυτή (οικονομική τώρα) εξαπάτηση μέσα σε 6 χρόνια. Τώρα μάλιστα που η «Ευρώπη» γερμανοποιείται.
Oπως και να αντιδράσει, λίγη σημασία έχει για την τύχη του Leviathan. Δεν είναι η Ευρώπη, ως Ευρώπη του παρελθόντος, το μέλλον. Το Aνυσμα της Ιστορίας δείχνει ελευθερία και έχει άξονα τις ΗΠΑ. Το Leviathan θα καταστραφεί. Είναι θέμα χρόνου, ολίγου πια χρόνου.
Η κοινωνία των δημιουργών δεν έχει καμία σχέση με το καθεστώς της χώρας. Πρέπει να το δείξουμε εμπράκτως αυτό urbi et orbi σαρώνοντάς το.

Πηγή

Η ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΥΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΕΜΠΟΡΙΟ κ.ΚΑΡΟΓΙΑΝ

Το θέμα για το απευθείας εμπόριο τέθηκε για πρώτη φορά στην Ε.Ε , κατά τον κ. Καρογιάν αμέσως μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν , ως τιμωρία για τους ελληνοκύπριους που το απέρριψαν. Αυτά να τα λέει ο κ. Καρογιάν στους παρωπιδοφόρους του κόμματος του που δεν θα δουν ποτέ τα εγκλήματα και τις προδοσίες που διέπραξε το ΔΗΚΟ. Η αλήθεια είναι πως το θέμα αυτό τέθηκε ως η «λογική» συνέχεια της αποδοχής του σχεδίου Ανάν, να τεθεί σε δημοψήφισμα. Το  σχέδιο αυτό, εάν θυμάται ο κ. Καρογιάν,  δεν έπεσε εξ ουρανού,  αλλά σχεδιάστηκε με τη δική μας συμβολή και κατά συνέπεια με την εκ μέρους της ηγεσίας μας παραδοχή και συν-κατάθεση σε ορισμένους όρους του εν λόγω σχεδίου, όπως των δύο συνιστώντων πολιτειών με ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση και οικονομική αυτάρκεια. Η  ηγεσία του τόπου που τότε την κατείχε το ΔΗΚΟ , αποδέχθηκε αυτούς τους όρους και ως εκ τούτου αποδέχθηκε να τεθεί το σχέδιο στο λαό προς δημοψήφισμα .Το τέχνασμα του τότε προέδρου να εναντιωθεί στο σχέδιο δεν αναιρούσε τίποτα από την ουσία των συμφωνηθέντων τα οποία και σήμερα η τωρινή ηγεσία αποδέχεται. Εκτός αυτών ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν μπήκε στο κόπο να απαιτήσει σαφή προσδιορισμό του εκλογικού σώματος ώστε τούτο να αποτελείται από τους νόμιμους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας , αλλά άφησε κατ΄ εντολή των Άγγλων πατρόνων του κατεστημένου,  τους έποικους να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα , αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες. Ούτε σκέφθηκε ο τότε πρόεδρος ότι το εκλογικό σώμα έπρεπε να ήταν ενιαίο και επέτρεψε την διεξαγωγή διπλού δημοψηφίσματος. Όλα αυτά κ. Καρογιάν δίνουν υπόσταση στην κατοχή και έπρεπε να τα είχατε σκεφτεί από τότε και όχι να μας εμπαίζεται σήμερα ότι η Ε.Ε. θέλει να μας εκδικηθεί με τον κανονισμό του απευθείας εμπορίου. Δεν πρέπει να ξεχνά ο κ. Καρογιάν και την συμπάθεια του κόμματος του  προς τους τούρκους κατακτητές  , συμπάθεια η οποία εκδηλώθηκε με την άρση της εμπολέμου καταστάσεως και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων που πολλαπλώς ωφέλησε τους τούρκους που κατέχουν τα ιερά χώματα μας.

Συνεπώς δεν είναι η λογική της εκδίκησης εκ μέρους της Ε.Ε που έθεσε το ζήτημα του απευθείας εμπορίου αλλά η λογική της υποχώρησης και του ραγιαδισμού.Αυτή τη λογική που ο κ. Καρογιάν και το κόμμα του συνεχίζουν να ακολουθούν χωρίς ενδοιασμό ,χωρίς  ηθικό και εθνικό φραγμό.

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ