O Καστοριάδης για τη δημοκρατία

Το λεπτό κοκκινόμαυρο βιβλιαράκι είχε αγοραστεί απ’ την αδελφή μου. Συνηθίζαμε μάλιστα τότε να βάζουμε και ημερομηνία αγοράς στα βιβλία. 19.01.1995. Η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της για μας σήμερα. Κορνήλιος Καστοριάδης. Εκδόσεις Ύψιλον. Πρόκειται για μια διάλεξη του στοχαστή που έγινε στο Λεωνίδιο το 1984. Με τις εκκλήσεις που ακούγονται και τις συνελεύσεις στο Σύνταγμα για την άμεση δημοκρατία, το ανέσυρα απ’ τη βιβλιοθήκη και το ξαναδιάβασα. Θυμήθηκα και την εκπομπή του Παρασκηνίου, του Τάκη Χατζόπουλου και της Τέτας Παπαδοπούλου (και κυρίως εκείνο το κομμάτι που εξηγεί την αυτονομία στο 16.40′, αλλά και στα σχόλιά του για τον εμφύλιο, τη Σοβιετική Ένωση, τα κινήματα, την Ελλάδα).
Ο Καστοριάδης πιστεύει στην αυτονομία, την άμεση δημοκρατία, κι είναι πολύ σαφής ως προς αυτό που βιώνουμε σήμερα. Ζούμε σε φιλελεύθερες ολιγαρχίες, λέει. Ωστόσο, η δημοκρατία είναι ένας στόχος, καθόλου απλός. Θέλει δουλειά και στοχασμό. Μυαλό, χρόνο και διάλογο για να διαμορφωθεί. Υπάρχει εξουσία στη δημοκρατία και νόμοι που μπορεί να αδικούν κάποια μειοψηφία. Οι αρχαίοι είχαν καταφέρει μέσω πολιτικών επιλογών να εξασφαλίσουν μια πιο αυτόνομη κοινότητα, που βέβαια δεν ήταν τέλεια. Θυμίζω ότι έκαναν πολέμους εναντίον άλλων πόλεων. Ο συγγραφέας λέει ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι εξεγέρσεις, τότε (αλλά και τώρα) γίνονταν ως ατομική αντίδραση των καταπιεζόμενων κι όχι για την αλλαγή της κοινωνικής θέσμισης.
Ο Καστοριάδης καταρρίπτει το μύθο που θέλει όλες οι εξεγέρσεις ταξικές. Δε δικαιολογεί τη δουλεία, αλλά δε μπορεί και να την παραβλέψει. Δεν ήταν η δουλεία που έκανε λειτουργική την ελληνική δημοκρατία, αλλά αυτό δε μπορεί να μας κάνει και υπερήφανους. Λέει ότι ακόμα και στην άμεση δημοκρατία, κάποιοι θα πρέπει ν’ αποκλειστούν απ’ το δικαίωμα του εκλέγειν (υπάρχει μια αυθαιρεσία εδώ που δε μπορεί να αποφευχθεί). Τέλος, υποστηρίζει ότι τις περισσότερες φορές η ελληνική δημοκρατία έπραξε σωστά, ωστόσο έλαβε και λάθος αποφάσεις. Η ελληνική δημοκρατία για τον Καστοριάδη δεν πρέπει να είναι πρότυπο, ούτε μοντέλο προς μίμηση, αλλά κέντρισμα, έμπνευση και πηγή ιδεών. Διαβάζοντας τη διάλεξή του, μένω με την αίσθηση ότι η δημοκρατία είναι ένα στοίχημα που βάζει καθένας στον εαυτό του καθημερινά. Αφορά στη σχέση του κάθε πολίτη με τον άλλο, αλλά και με το Δήμο. Αφορά στο διαρκή στοχασμό, στην αμφισβήτηση των δογμάτων. Αφορά στην ιδιότητα του ενεργού πολίτη. Ξαναβλέποντας ωστόσο την εκπομπή με τη συνέντευξή του λέω ότι αξίζει κάποιος να μείνει εδώ και να προσπαθήσει, να μην τον “φάει” κι αυτόν η Ελλάδα (όπως λέει ο Καστοριάδης στο τέλος).

*Γνωστ. Δεν έχω καμία εμπορική ή άλλη σχέση με τον εκδοτικό που αναφέρω πιο πάνω, αλλά γνωρίζω του παραγωγούς του Παρασκηνίου κι έχω μάλιστα κάνει με δική τους παραγωγή ένα ντοκιμαντέρ.
πηγή

Κορνήλιος Καστοριάδης - Παρασκήνιο ET1 from Julien Chaulieu on Vimeo.

ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ ΙΔΡΥΣΑΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ!!! ΝΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ!

Αρκετοί σχολιαστές και αρθρογράφοι έχουν προβληματιστεί από το πραγματικά περίεργο γεγονός. ότι οι επαναστάτες της Λιβύης βρήκαν το χρόνο να συστήσουν τη δική τους κεντρική τράπεζα, πριν καν φτιάξουν κυβέρνηση.

Το Economic Policy Journal γράφει: «Ποτέ άλλοτε δεν ακούστηκε, εν μέσω εξέγερσης, να δημιουργείται μια κεντρική τράπεζα. Άρα δεν μιλάμε για κάποιους άξεστους αντάρτες, και μάλλον υπάρχουν κάποιες πολύ ισχυρές επιρροές.».

Το CNBC αναρωτιέται: «Πρώτη φορά βλέπουμε επαναστατική ομάδα να προχωρά σε δημιουργία κεντρικής τράπεζας εν μέσω εξέγερσης. Πόσο ισχυροί έχουν γίνει αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες;».

Μια άλλη ανωμαλία, σε σχέση με την επίσημη δικαιολογία της επέμβασης της Λιβύη είναι η εξής: Υποτίθεται πως η επέμβαση έγινε για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα στοιχεία όμως άλλα λένε. Σύμφωνα με το Fox News, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επαινεί τη Λιβύη που «έχει κάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα προτεραιότητα, και που προστατεύει νομικά τους πολίτες της».

Μια ρωσική αποστολή ιατρών, αναφέρει σε επίσημη αναφορά της προς τον πρόεδρο Medvedev ότι ελάχιστοι λαοί έχουν τόσες ανέσεις όσες ο λαός της Λιβύης. Διαθέτουν πολύ καλά νοσοκομεία και δωρεάν περίθαλψη. Τα νέα ζευγάρια επιδοτούνται, τα αυτοκίνητα κοστίζουν πολύ φτηνά, τα καύσιμα είναι επίσης φτηνά, οι αγρότες δεν φορολογούνται, κλπ.

Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι προπαγάνδα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Καντάφι έφερε νερό στην έρημο, κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο στην ιστορία, αξίας $33 δισ.

Η εξήγηση ότι όλα έγιναν για το πετρέλαιο είναι επίσης προβληματική. Η χώρα παράγει μόλις το 2% του παγκόσμιου πετρελαίου. Το κενό μπορεί κάλλιστα να αναπληρωθεί από τα αποθεματικά της Σ. Αραβίας. Άρα γιατί αυτή η σπουδή για δημιουργία κεντρικής τράπεζας;

Υπάρχει μια συνέντευξη του Αμερικανού στρατηγού ε.α Wesley Clark, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Όπως λέει ο στρατηγός, το 2001 τον ενημέρωσαν πως η Αμερική σκοπεύει να πολεμήσει με το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, τη Σομαλία, το Σουδάν, το Ιράν, και τη Λιβύη.

Τι κοινό έχουν αυτές οι χώρες; Σε τραπεζικό επίπεδο, καμία τους δεν αποτελεί μέλος της Bank for International Settlements (BIS). Αυτό το στοιχείο τις εξαιρεί από το μακρύ χέρι των ελέγχων της «κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών» της Ελβετίας.

Οι πιο ανυπότακτες όλων είναι η Λιβύη και το Ιράκ. Και οι δυο έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Στο Examiner.com αναφέρεται πως 6 μήνες πριν οι ΗΠΑ μπουν στο Ιράκ, η χώρα είχε προχωρήσει στην αποδοχή ευρώ αντί δολαρίων για το πετρέλαιό της. Αυτή η κίνηση απειλούσε τη παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου ως «πετροδολάριο».

Σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, ο Καντάφι είχε ξεκινήσει προσπάθεια άρνησης του δολαρίου και του ευρώ, και κάλεσε τις αφρικανικές και αραβικές χώρες να πουλάνε πετρέλαιο σε ένα νέο νόμισμα, το χρυσό δηνάριο. Μάλιστα προωθούσε την ιδέα μιας ενωμένης Αφρικής με 200 εκατομμύρια κατοίκους, που θα χρησιμοποιούσε αυτό το νέο νόμισμα.

Οι μόνοι αντίθετοι στη πρόταση του ήταν η Νότιος Αφρική και ο επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου. Αυτή η πρωτοβουλία θεωρήθηκε ως απειλή για την οικονομική σταθερότητα του πλανήτη, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την ΕΕ. Ο Καντάφι όμως δεν φάνηκε να πτοείται.

Και έτσι ξαναγυρνάμε στο αίνιγμα της νέας λιβυκής κεντρικής τράπεζας. Όπως αναφέρει το Market Oracle, η κεντρική τράπεζα της Λιβύης είναι 100% κρατική. Η κυβέρνηση τυπώνει το δικό της χρήμα (δηνάριο) μέσω της δικής της τράπεζας. Η χώρα είναι αυτάρκης, διαθέτει πόρους, είναι κυρίαρχη, και συνεπώς μπορεί να ορίζει την οικονομική της μοίρα.

Το μεγάλο πρόβλημα των τραπεζικών καρτέλ της παγκοσμιοποίησης είναι ότι για να κάνουν δουλειές με τη Λιβύη, πρέπει να περάσουν από τη κεντρική της τράπεζα, και το εθνικό της νόμισμα, στα οποία όμως δεν έχουν καμιά επιρροή.

Για αυτό και η διάλυση αυτής της τράπεζας μπορεί να μην αναφέρεται στις ομιλίες του Ομπάμα και του Σαρκοζί, αλλά σίγουρα αποτελεί βασικό λόγο για την επίθεσή τους στον Καντάφι.

Η Λιβύη δεν διαθέτει μόνο πετρέλαιο. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η κεντρική της τράπεζα έχει περίπου 144 τόνους χρυσού στα θησαυροφυλάκια της. Με αυτόν τον θησαυρό, ποιος χρειάζεται την BIS, ή το ΔΝΤ και τους κανόνες του;

Για αυτό ας εξετάσουμε τους κανόνες της BIS και την επίδρασή τους στις τοπικές οικονομίες. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της BIS, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να έχουν ως κύριο σκοπό τους την σταθερότητα των τιμών. Και θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες από τις κυβερνήσεις, ώστε να μην επηρεάζονται από πολιτικές βουλήσεις.

Θα πρέπει να υπάρχει σταθερή χρηματική προσφορά, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την επιβάρυνση του λαού με ξένο χρέος. Οι κεντρικές τράπεζες αποθαρρύνονται από το να τυπώνουν χρήμα, και να το χρησιμοποιούν για το καλό του κράτους, είτε άμεσα, είτε ως δάνειο.

Σύμφωνα με άρθρο της Asia Times του 2002, «οι κανόνες της BIS εξυπηρετούν απλά το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, ακόμη και εις βάρος των εθνικών οικονομιών. Η BIS κάνει στα εθνικά τραπεζικά συστήματα αυτό που το ΔΝΤ κάνει στα εθνικά νομισματικά καθεστώτα. Οι εθνικές οικονομίες που πέφτουν θύμα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, δεν εξυπηρετούν πλέον τα εθνικά συμφέροντα».

Η άποψη είναι ότι αν μια κυβέρνηση δανειστεί από δική της κεντρική τράπεζα, αυτό οδηγεί σε πληθωρισμό. Αν δανειστεί όμως από ξένες τράπεζες ή από το ΔΝΤ, αυτό δεν ισχύει. Στη πραγματικότητα όμως όλες οι τράπεζες τυπώνουν τα χρήματα που δανείζουν, είτε είναι ιδιωτικές, είτε κρατικές. Το περισσότερο καινούργιο χρήμα σήμερα προέρχεται από τραπεζικό δανεισμό.

Αν το δανειστείς από κρατική κεντρική τράπεζα, είναι σχεδόν πάντα χωρίς επιτόκιο, και αυτό αποδείχθηκε ότι μειώνει το κόστος των δημοσίων προγραμμάτων κατά 50% (μέσο όρο).

Έτσι ακριβώς λειτουργεί το σύστημα της Λιβύης. Και έτσι εξηγείται το πώς η Λιβύη βρίσκει χρήματα για δωρεάν εκπαίδευση και δωρεάν ιατρική περίθαλψη.

Έτσι μπορεί και δίνει στα νέα ζευγάρια άτοκα δάνεια ύψους $50.000. Και έτσι βρέθηκαν τα $33 δισ. που έφτιαξαν το πελώριο αρδευτικό έργο στη έρημο. Μάλιστα, οι σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ απειλούν τώρα το συγκεκριμένο έργο.

Άρα, ο πόλεμος είναι για το πετρέλαιο ή για τις τράπεζες; Μπορεί και για τα δυο. Μπορεί και για το νερό. Αν διαθέτει ενέργεια, νερό, και άφθονη πίστωση για να δημιουργήσει υποδομές, τότε ένα κράτος δεν χρειάζεται ξένους δανειστές. Και αυτή είναι η απειλή που προκαλεί η Λιβύη. Το να δείξει στον κόσμο τι είναι δυνατόν να γίνει.

Τα περισσότερα κράτη μπορεί να μην διαθέτουν πετρέλαιο, διαθέτουν όμως νέες τεχνολογίες, που μπορούν να καταστήσουν τις οικονομίες τους μη εξαρτώμενες από το πετρέλαιο, ειδικά αν μπορούν να δανειστούν από κρατικές κεντρικές τράπεζες, μειώνοντας στο μισό τα έξοδά τους.

Η ανεξαρτησία από την εξάρτηση της ενέργειας ελευθερώνει τις χώρες από τα δίχτυα των διεθνών τραπεζιτών, και από την ανάγκη να μετατοπίσουν την παραγωγή της οικονομίας του από την εσωτερική αγορά στη διεθνή αγορά, έτσι ώστε να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.

Αν πέσει η κυβέρνηση του Καντάφι, θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν η νέα κεντρική τράπεζα σπεύσει να ενταχθεί στην BIS, και αν η εθνικοποιημένη πετρελαϊκή βιομηχανία πουληθεί σε επενδυτές, και τέλος αν η ιατρική περίθαλψη αλλά και η παιδεία, συνεχίσουν να είναι δωρεάν.
daneiakartes
S.A. από Prison Planet

hellenicrevenge

ΚΑΤΑ ΤΟΥ "ΑΠΟΜΟΝΩΤΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ" Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓH του Μιχαλολιάκου: NAI ΣΤΟ ΕΥΡΩ, ΟΧΙ στην επιστροφή στη Δραχμή! Αν γίνει κυβέρνηση, ο κάθε πολίτης όλης της χώρας μας, θα υποχρεωθεί να παραχωρήσει το μισό ποσό των τραπεζικών του καταθέσεων στον άεργο φαταούλα τύραννο!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ!

Από επιστολή απάντηση της "Χρυσής Αυγής" του Μιχαλολιάκου στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ

Αυτά που θα διαβάσετε δεν τα γράφει κάποιος από το ΒΗΜΑ ούτε κάποιος αντιφα, αλλά τα γράφει η ΙΔΙΑ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΩΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ!

"Η Χρυσή Αυγή είναι κίνημα ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Επομένως παρά τις όποιες εθνικιστικές κορώνες δεν υιοθετεί την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή. "

"Να λοιπόν τι θα έπραττε η Χρυσή Αυγή.

Θα κατέσχε εν μια νυκτί το 50% των ιδιωτικών καταθέσεων όλων των Ελλήνων πολιτών (φυσικών και νομικών προσώπων) αλλά το 100% των καταθέσεων του πολιτικού προσωπικού."

"Η Χρυσή Αυγή δηλαδή, θα οικειοποιείτο δημόσια το συσσωρευμένο λίπος της οικονομίας "

ΠΗΓΗ

ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΙ ΟΤΑΝ ΨΗΦΙΖΕΙ "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ"

ΨΗΦΙΖΕΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ, ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΕΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟ ΝΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ Ο ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΗΝ "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ", ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟΝ ΦΑΤΑΟΥΛΑ ΑΕΡΓΟ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟ!

XA WATCH

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Οι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα, ύστερα από αρκετές ημέρες «χαλαρής» διαμαρτυρίας, χθες βράδυ πολιόρκησαν τη Βουλή και «φιλοδώρησαν» με αυγά αρκετά πολυτελή οχήματα εξερχόμενων βουλευτών, που φυγαδεύτηκαν υπό την προστασία αστυνομικής δύναμης. Αν γνώριζαν τους όρους της συμφωνίας για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ και την έγκριση νέου δανείου για την αποφυγή χρεοκοπίας το 2012-’13, ίσως να μην εκτόξευαν μόνο αυγά... 

 

Το ακριβές περιεχόμενο της νέας συμφωνίας δεν έχει δημοσιοποιηθεί, όλες οι πληροφορίες όμως συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα: πρόκειται για μια «πύρρειο νίκη» της κυβέρνησης, με την οποία κερδίζει μεν χρόνο για μια τελευταία προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης και οικονομικής ανάταξης, αλλά με τέτοιες εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας, που η έννοια του «ελληνικού κράτους» αρχίζει να χάνει το νόημά της.

Ουδείς μπορεί να δηλώνει ενθουσιασμένος από τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, αλλά το «νέο κράτος» που αναδύεται μέσα από τη νέα συμφωνία με την τρόικα είναι φανερό ότι θα πάψει να λειτουργεί, έστω και υποτυπωδώς, ως «ελληνικό»: σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί να λειτουργήσει ως αρχή ανεξάρτητη (και ανεξέλεγκτη...) το νέο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, που θα αναλάβει μια αποστολή πρωτοφανή τουλάχιστον στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης: να μεταβιβάσει σε ιδιώτες ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας ερήμην της βούλησης των πολιτών του κράτους και των εκπροσώπων τους.

Στο νέο Ταμείο, στο οποίο το Ελληνικό Δημόσιο θα εισφέρει το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας του με εμπορική αξία, οι επίσημοι πιστωτές της χώρας, εκπροσωπούμενοι από το μηχανισμό της τρόικας, θα έχουν κάτι περισσότερο από ένα απλό ρόλο τεχνικού συμβούλου, ή έστω επιτηρητή των διαδικασιών ιδιωτικοποίησης. Θα «οπλισθούν», σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, με δικαιώματα βέτο σε κάθε απόφαση για τις μελλοντικές ιδιωτικοποιήσεις, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά το ρόλο του εκκαθαριστή χρεοκοπημένης επιχείρησης, που εκπροσωπεί τους πιστωτές και έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε κάθε απόφαση για την περιουσία της.

Κάθε κράτος που δεν μπορεί να ασκήσει φορολογική πολιτική και να διαχειρισθεί την περιουσία του σύμφωνα με τη βούληση των υπηκόων του παύει, ως γνωστόν, να θεωρείται κυρίαρχο κράτος. Με το δεύτερο μνημόνιο, οι επίσημοι πιστωτές της χώρας κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα προς την αφαίρεση και των τελευταίων στοιχείων εθνικής κυριαρχίας: ουσιαστικά, μόνο η εθνική ασφάλεια και άμυνα παραμένουν στη σφαίρα των λειτουργιών του «νέου» νεοελληνικού κράτους που αναδύεται μέσα από τις συμφωνίες με τους πιστωτές -και μάλιστα, ακόμη και αυτές οι λειτουργίες, τελούν υπό δημοσιονομικούς περιορισμούς που θέτει η τρόικα.

Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα αν και με ποιο τρόπο θα ενισχυθεί η εξουσία των πιστωτών και στο άλλο κρίσιμο πεδίο άσκησης της κρατικής εξουσίας, στη φοροεισπρακτική πολιτική. Το δημοσίευμα των “Financial Times”, που προκάλεσε προχθές αίσθηση διεθνώς, αναφερόταν σε πιέσεις των πιστωτών για άσκηση μεγαλύτερου και αμεσότερου ελέγχου στον (κραυγαλέα αναποτελεσματικό) ελληνικό φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Μένει να δούμε αν το τελικό κείμενο της συμφωνίας με την τρόικα θα περιλαμβάνει την εγκατάσταση μόνιμου εκπροσώπου της τρόικας στο υπουργείο Οικονομικών, με κάποιου είδους δικαίωμα βέτο στις καθημερινές αποφάσεις, ώστε η φορολογική πολιτική να ασκείται πλέον στο σύνολό της από την τρόικα, που ως τώρα απλώς διαπραγματευόταν με την κυβέρνηση μέτρα, τα οποία αναλάμβανε να εφαρμόσει η κυβέρνηση με τους μηχανισμούς της -με τη γνωστή σε όλους απογοητευτική κατάληξη...

Το πολιτικό ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί τις επόμενες ημέρες είναι πώς θα νομιμοποιηθεί το νέο καθεστώς μειωμένης κυριαρχίας της Ελλάδας. Θυμίζουμε ότι το μνημόνιο του 2010 εγκρίθηκε και εφαρμόζεται με τις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, αλλά η δανειακή σύμβαση που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη μαζί του δεν έχει συζητηθεί καν στη Βουλή, ενώ έγκριτοι συνταγματολόγοι λένε ότι θα έπρεπε να έχει εγκριθεί με τουλάχιστον 180 ψήφους, όπως κάθε διεθνής σύμβαση με την οποία εκχωρείται εθνική κυριαρχία.

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι ούτε απλή, ούτε αυτονόητη. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η πίεση που έχει ασκηθεί στην αξιωματική αντιπολίτευση από τους πιστωτές της χώρας για την έγκριση του νέου μνημονίου με ευρεία πολιτική συναίνεση και αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι πολιτικές διαδικασίες που θα ακολουθήσουν μετά την κατάθεση του νέου μνημονίου στη Βουλή θα κρίνουν αν αυτή την φορά οι εταίροι και πιστωτές μας θα καταφέρουν να «δέσουν χειροπόδαρα» το ελληνικό κράτος με αυτή τη νέα, εθνικά ταπεινωτική σύμβαση...

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

 

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΤΩΡΑ

Το γεγονός ότι οι έλληνες ξεκόλλησαν από τον καναπέ και κατέβηκαν στις πλατείες για να διαμαρτυρηθούν για τα όσα διαδραματίζονται εις βάρος της Ελλάδος , εμπνέει από μόνο του αισιοδοξία.
Το ζητούμενο τώρα είναι αν θα υπάρξει η οργάνωση εκείνη που θα κατευθύνει την λαϊκή αγανάκτηση σε συγκεκριμένους σκοπούς.
Διότι η αγανάκτηση από μόνη της δεν συνιστά επαναστατική πράξη ούτε περιέχει επαναστατική πρόταση. Όμως η λαϊκή αγανάκτηση είναι η πρώτη ύλη στα χέρια των επαναστατών που θα προσδώσουν το ΕΙΔΟΣ , την ΙΔΕΑ , τη ΜΟΡΦΗ.
Που είναι λοιπόν εκείνη η δύναμη που θα ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΕΙ το χάος ; Που είναι το επιτελείο των εθνικιστών , διότι από αλλού δεν βλέπω φως , που θα καταστρώσει σχέδια δράσης, που θα περάσει στο λαό την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ , εκείνη τη πρόταση που θα γίνει αποδεκτή από τις λαϊκές δυνάμεις και το στρατό;
Ήρθε νομίζω η ώρα να αποδείξουμε τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια με την ιδεολογική δουλειά και τη δράση μας. Τι πετύχαμε; Να δημιουργήσουμε έχθρητες μεταξύ μας ώστε να μη μπορούμε να συγκεντρωθούμε γύρω από ένα τραπέζι για να πάρουμε κάποιες αποφάσεις; Κατορθώσαμε να σφυρηλατήσουμε μια πολιτική πρόταση λαϊκής αποδοχής ή κάναμε ιδεολογήματα για μικροπαρέες του περιθωρίου; Όλα αυτά θα φανούν και η αξία τους θα δοκιμαστεί , όπως το χρυσάφι στη φωτιά, στις ιστορικές συνθήκες που ζούμε τώρα. Αν πετύχαμε κάτι τα τελευταία σαράντα χρόνια δράσης θα φανερωθούν εδώ και τώρα , στη προσπάθεια να δοθεί από μας η ροπή στην ελληνική ιστορία .
Αν αποτύχουμε τότε να είστε βέβαιοι ότι θα έρθουν κάποιοι άλλοι να καλύψουν το κενό. Θάρθουν κάποιοι άλλοι να κατευθύνουν τα πράγματα ή να σβήσουν τη φλόγα και να ρίξουν την Ελλάδα στο πάγο.
Πρόταση μας είναι η δημιουργία ενός εθνικιστικού επιτελείου για να τεθούν όλα επί τάπητος Να αφήσουμε τις μεταφυσικές διαφορές και να επικεντρωθούμε στα πραγματικά προβλήματα που έχουμε ενώπιον μας. Να προσδιορίσουμε τους εχθρούς μας και τους φίλους μας. Να χαράξουμε ένα σχέδιο δράσης που θα συνενώνει όλες τις εθνικιστικές δυνάμεις κάτω από την ελληνική σημαία.
Ας κάνουμε τη προσπάθεια, και αν αποτύχουμε θα έχουμε το υπόλοιπο της αποτυχίας , θα έχουμε τη γνώση των αιτιών της αποτυχίας. Αυτή έστω η γνώση θα υποδείξει τη πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε. Είμαι βέβαιος πως θα αναδυθεί ακόμα και μέσα από την αποτυχία μια επαναστατική φλόγα που θα ενδυναμώσει τον αγώνα μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Δεν υπάρχει ιερότερη στιγμή για ένα επαναστάτη από εκείνη τη στιγμή της κατάρρευσης των ψευδών και των αυταπατών. Τότε η αλήθεια που απομένει όσο πικρή και αν είναι εκλύει μιαν απεριόριστη αναγεννητική ενέργεια.
Λουκάς Σταύρου
Πρόεδρος ΕΔΗΚ