ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΡΑ

Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 αναδεικνύει δύο σημαντικά ζητήματα στα οποία οφείλει η Ε.Ε. να πάρει ξεκάθαρες θέσεις .
Το πρώτο αφορά στην κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας . Ένα τμήμα του εδάφους της δημοκρατίας βρίσκεται υπό κατοχή από το 1974 ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής που έγινε με τη συνεργασία της τουρκοκυπριακής μειονότητας και στη συνέχεια από κοινού προέβησαν σε μια παράνομη ανακήρυξη κράτους .
Σε αυτό το κατεχόμενο τμήμα συντελείται επίσης το έγκλημα του μαζικού εποικισμού . Το παράνομο ψευδοκράτος συγκαλύπτει επίσης σπείρες εμπόρων ναρκωτικών και όπλων που με τη δράση τους και την εξάπλωση τους στο ελεύθερο τμήμα της κυπριακής δημοκρατίας δυναμιτίζουν την ευνομία και την ειρήνη στη περιοχή . Εκτός αυτών , ο κατεχόμενος χώρος έγινε πύλη διέλευσης χιλιάδων λαθρομεταναστών που διοχετεύονται στην ελεύθερη Κύπρο , κυρίως μέσα από τα σημεία γειτνίασης της κατοχικής γραμμής με τις αγγλικές βάσεις Δεκέλειας .
Το δεύτερο ζήτημα αφορά στην πολιτική ισότητα και ισονομία της κυπριακής δημοκρατίας με τις άλλες χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Για να υπάρξει μια πλήρης ισότητα και ισονομία της Κύπρου με τις άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε. απαραίτητη προϋπόθεση είναι να απολαμβάνει η χώρα μας το δικαίωμα της αυτονόμησης και αυτοθέσμισης , μια πραγματικότητα που ενώ ισχύει σε όλες τις χώρες της Ένωσης δεν ισχύει για τη Κύπρο . Υπάρχει στη Κύπρο μια κατ΄ όνομα δημοκρατία και κατ΄ όνομα ανεξαρτησία , εφόσον ο λαός αυτής δεν έχει δικαίωμα να θεσμίζει το σύνταγμα του και να έχει αυτόνομες επιλογές που να αφορούν στην ασφάλεια και άμυνα του . Το νόσημα τούτο εντοπίζεται στις συνθήκες Ζυρίχης και στο κατακτητικό σύνταγμα που επεβλήθη στο κυπριακό λαό .
Συνεπώς έχει υποχρέωση η Ε.Ε. να μελετήσει αυτά τα δύο προβλήματα και από κοινού με τη κυπριακή δημοκρατία να απαιτήσει και επιβάλει την επίλυση τους .
Υποχρέωση δική μας είναι να ακολουθήσουμε πορεία προς μια ευρωπαϊκή δημοκρατία αλλά και συμπόρευση με τη νέα ευρωπαϊκή γεωπολιτική δυναμική . Δυστυχώς όμως το πολιτικό κατεστημένο του τόπου υπηρετεί ακόμα πιστά την παλαιά αγγλοσιωνιστική επιρροή και αρνείται πεισματικά να αλλάξει πορεία , να καταγγείλει τις συνθήκες εγγυήσεων και συμμαχίας , να διεκδικήσει το δικαίωμα της αυτονόμησης και αυτοθέσμισης του συντάγματος της , που αποτελεί το περιεχόμενο της αυτοδιάθεσης . Αρνείται να ενταχθεί στο συνεταιρισμό για την ειρήνη και γενικά να συμπορευθεί με τις αμυντικές επιλογές της Ε.Ε.
Μέσα από αυτές τις αναγκαίες κινήσεις θα τεθεί και το ζήτημα της αντιμετώπισης της κατοχής ως επιβολής της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας στο κατεχόμενο τμήμα της με κάθε μέσον , μη αποκλειομένης της ένοπλης ρήξης με τη κατοχή .
Αυτά και άλλα πολλά μπορούν και επιβάλλονται να γίνουν προς την ορθή πορεία . Το ζητούμενο είναι να ξεκολλήσει ο λαός από τα κόμματα της υποχώρησης , του ρουσφετιού και των υπόγειων συναλλαγών και να στηρίξει την εθνική πολιτική φωνή .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ