Η προδοσία του αγώνα της ΕΟΚΑ, με τις συμφωνίες Ζυρίχης, εγκαινίασε το πέρασμα από την αποικιοκρατία στην ετεροθέσμιση και ετερονομία. Αυτή η νέα κατάσταση παρέτεινε στην ουσία την αποικιοκρατία των άγγλων, προσθέτοντας άλλο ένα αφέντη πάνω στο κεφάλι του κυπριακού ελληνισμού, τον τούρκο .
Από τη πλευρά μας , αποδέκτης αυτής της ετερονομικής κατάστασης υπήρξε πρώτα από όλους η εθναρχεύουσα εκκλησία και στη συνέχεια το πολιτικό κατεστημένο που εκκολάφθηκε και ανατράφηκε υπό την προστασία της εκκλησίας, της οποίας ηγέτης ετέθη τότε ο Μιχάλης Μούσκος ο επονομαζόμενος Μακάριος ο Γ.
Έκτοτε, δηλαδή από το 1960 και εντεύθεν, καμία προσπάθεια δεν έγινε να περάσουμε από την ετερονομία στην αυτονομία και αυτοθέσμιση. Τουναντίον το πολιτικό κατεστημένο έδειξε πλήρη υποταγή στα κελεύσματα των άγγλων. Συμπεριφορά την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα .
Θεμελιώδη πράξη αυτοθέσμισης και αυτονομίας εννοούμε τη δυνατότητα ενός λαού να παράγει το σύνταγμα του και τους νόμους του μέσα από την δική του θέληση, επιλογή και έγκριση. Θα έπρεπε λοιπόν στο όνομα της αυτοθέσμισης μας να καταγγελθούν οι συνθήκες Ζυρίχης και το σύνταγμα που μας επεβλήθηκε εξ αυτών, ως πράξη βίας και στραγγαλισμού της ελευθερίας μας, που καθόλου δεν διέφερε από τον απαγχονισμό των αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
Μια τέτοια καταγγελία στα διεθνή όργανα, θα επέτρεπε την θεσμοθέτηση ενός συντάγματος λαϊκής αποδοχής, τουλάχιστον από την πλειοψηφία των κατοίκων της Κύπρου, δηλαδή από τους έλληνες. Οι ευκαιρίες για μια τέτοια πράξη, καθ’ όλα νόμιμης, από ένα λαό που θέλει να είναι ελεύθερος, δόθηκαν σε στιγμές μάλιστα που η Κύπρος διέθετε ισχύ για να επιβάλει την ανατροπή του κατακτητικού συντάγματος. Τότε που στη Κύπρο βρισκόταν η ελληνική μεραρχία, αλλά και όταν η Κύπρος άλλαζε σωρεία νόμων για να ετοιμασθεί για την ένταξη της στην ευρωπαϊκή ένωση. Τότε έπρεπε να διεκδικηθεί η εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου υπό το πρίσμα της αναδιαπραγμάτευσης της παρουσίας των αγγλικών βάσεων. Πέρασε όμως και αυτή η ευκαιρία χωρίς να γίνει τίποτα, διότι το πολιτικό κατεστημένο συνέχιζε να κάνει βαθιές υποκλίσεις στη Μεγάλη Βρετανία. Διότι το πολιτικό κατεστημένο έμεινε εγκλωβισμένο στη καταστροφική γραμμή Μακαρίου/Μιχάλη Μούσκου και στις λεγόμενες συμφωνίες κορυφής που προσυπέγραψε με τον τούρκο κατακτητή και φονιά του ελληνισμού μας.
Τίποτα όμως δεν χάνεται εάν εξακολουθεί να διεκδικείται. Σήμερα το μεγάλο αίτημα της αυτοθέσμισης μας περνά μέσα από την καταγγελία των κατακτητικών όρων του Ζυριχικού συντάγματος που απάδουν μάλιστα του ευρωπαϊκού κεκτημένου, την καταγγελία της συνθήκης εγγυήσεως, την καταγγελία της παραμονής των αγγλικών βάσεων, και της δημιουργίας ενός συντάγματος δημοκρατικού και ευρωπαϊκού που θα τεθεί από τον κυπριακό λαό και θα εγκριθεί μέσα από ένα ενιαίο εκλογικό σώμα. Ένα σύνταγμα που θα προκύψει μέσα από την αυτονόητη ελευθερία των πολιτών ενός κράτους, που είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν σε αυτή τη διαδικασία οι τουρκοκύπριοι αρνηθούν να συμμετάσχουν θα φέρουν το βάρος της αποχής τους και θα επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά την άρρηκτη σχέση τους με τον τούρκο εισβολέα και κατακτητή .
Εις απάντηση των προτάσεων που κατέθεσε η Τουρκία τον περασμένο Ιανουάριο στο τραπέζι των συνομιλιών εκφράζοντας απροκάλυπτα μια επιθετική πολιτική βούληση, οφείλουμε και εμείς να αντιτάξουμε την πρόταση του αυτοθεσμισμένου συντάγματος προς τον κυπριακό λαό, προς την Ευρώπη και τα Ηνωμένα Έθνη .
Με αυτό τον τρόπο θα εγκαινιάσουμε μια επιθετική διπλωματία που θα είναι ο προπομπός των μελλοντικών εξελίξεων, διεκδικήσεων και αγώνων προς την απελευθέρωση.
Η συνέχιση των συνομιλιών με τους εκπροσώπους των κατακτητών, δεν οδηγεί σε λύση αλλά σε παράταση της ετερονομίας και ετεροθέσμισης μας που θα εξελιχθεί σε πλήρη υποταγή στους άγγλους και τούρκους κατακτητές και εν τέλει στην εξαφάνιση του ελληνισμού από τη Κύπρο.
Το δικαίωμα της αυτοθέσμισης και αυτονόμησης μας , μπορούμε να το ασκήσουμε άμεσα. Τότε μόνο θα είμαστε κυρίαρχος λαός με κυρίαρχη νομοθετική εξουσία Να παύσουμε να είμαστε το μοναδικό ετεροθεσμισμένο κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτή η επιθετική διπλωματία δεν περιμένουμε να τεθεί από το πολιτικό κατεστημένο της υποχώρησης. Θα τεθεί από τις επαναστατικές εθνικιστικές δυνάμεις όταν ο λαός ξυπνήσει από το λήθαργο του .
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ