ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο ιδεολογικός πόλεμος κατά της οικονομικής , πολιτικής και «πνευματικής» τυραννίας που συρρικνώνει δραματικά τη λαϊκή και εθνική κυριαρχία και υποβιβάζει πολιτισμικά το έθνος , συνεχίζεται αμείωτα από το προσωπικό ιστολόγιο του Λουκά Σταύρου. Για ένα ελληνικό εθνικοκοινωνισμό. http://l-stavrou.blogspot.com

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Με "όπλο" τη ρευστότητα η Ελληνική ναυτιλία οδεύει στην ανάκαμψη

ΛΟΝΔΙΝΟ (Dow Jones) – Τη στιγμή που η Ελλάδα μάχεται με το διογκωμένο χρέος της, ο κλάδος της ναυτιλίας παραμένει εύρωστος και πιο έτοιμος σε σύγκριση με αντίστοιχος κλάδους στο εξωτερικό, να εκμεταλλευτεί την ανάκαμψη του παγκόσμιου εμπορίου. Διαθέτοντας μία παραδοσιακή, συντηρητική προσέγγιση, και βαθειά ιστορική γνώση της αγοράς, οι Έλληνες εφοπλιστές αναδύονται από τον πρόσφατο κύκλο άνθησης και κατάρρευσης με χαμηλά επίπεδα υποχρεώσεων και υψηλά επίπεδα ρευστότητας. Με τα πλοία στην αγορά να διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα τιμών και το παγκόσμιο εμπόριο να αναμένεται να συνεχίσει την πορεία του προς την ανάκαμψη αυτό το χρόνο, οι Έλληνες πλοιοκτήτες βρίσκουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ενισχύσουν την θέση τους στην αγορά. Παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν υιοθετήσει ποικίλες επενδυτικές στρατηγικές, αυτές έχουν οδηγήσει σε επιτυχία, τόνισε ο Λάμπρος Βαρναβίδης, επικεφαλής του τομέα ναυτιλιακών της Royal Bank of Scotland στο Λονδίνο. Όταν άλλοι αγόραζαν στο αποκορύφωμα της αγοράς, οι Έλληνες «δεν ξόδεψαν καθόλου κατά την άνθηση», σημείωσε ο Βαρναβίδης.

«Οι Έλληνες, στη ναυτιλία, πάντα πίστευαν στη διατήρηση της ρευστότητας». Το κόστος των πλοίων είναι στην παρούσα φάση σχετικά χαμηλό σε σύγκριση με πριν από λίγα χρόνια. Ένα πλοίο capsize (φορτηγό πλοίο μεγάλου μεγέθους) το οποίο κόστιζε περίπου 100 εκατ. δολάρια πριν δύο χρόνια, πλέον μπορεί να αποκτηθεί με 50 εκατ. δολάρια.


Ένα τάνκερ VLCC κόστιζε σχεδόν 160 εκατ. δολάρια ενώ τώρα η τιμή του κυμαίνεται στα 90 εκατ. δολάρια, πρόσθεσε ο Βαρναβίδης. «Οι Έλληνες πλοιοκτήτες θα συνεχίσουν να κατέχουν ηγετική θέση στον κλάδο», σχολίασε ο Νίκος Μαγγίνας, οικονομολόγος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. «Αναλαμβάνουν νέα project, αγοράζουν καινούρια πλοία σε ικανοποιητικές τιμές, δεν έχουν επιλέξει στρατηγική μείωσης του στόλου και συνεχίζουν να είναι φιλόδοξοι». Η ευρωστία της ελληνικής ναυτιλίας θα έπρεπε να είναι σε γενικές γραμμές καλό νέο για τον κλάδο, αφού υποδηλώνει ότι πρόσφατα προβλήματα όπως η υποχώρηση του κλάδου λόγω της πτώσης των ναύλων και το βάρος της υπερπροσφοράς που περιβάλλει την αγορά, προκύπτουν λόγω της κακής διαχείρισης και των λανθασμένων επενδυτικών επιλογών και όχι από συστημικά προβλήματα της αγοράς, όπως μία μακροχρόνια πτώση της ζήτησης. Αυτό σημαίνει ότι ενώ ορισμένες εταιρείες αντιμετωπίζουν προβλήματα, τα θεμελιώδη του κλάδου της ναυτιλίας είναι ανέπαφα. Πλέον, με τα πλοία να είναι φθηνά και τα ναύλα να ανακάμπτουν από τα χαμηλά του 2008, όσοι έχουν οικονομική δυνατότητα για αγορές θα έχουν μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. «Το να αναμένουν ευκαιρίες για περαιτέρω αγορές είναι κάτι που βρίσκεται σταθερά στην ατζέντα των Ελλήνων, γεγονός που τους δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνουν κάθε πιθανότητα ανοδικών τάσεων στο πλαίσιο της ανάπτυξης του παγκόσμιου εμπορίου», τόνισε ο Βασίλης Καρακουλάκης της Clarksons London, υπεύθυνος για τις δραστηριότητες Ελλήνων πελατών σε ναυτιλιακά παράγωγα. Αυτό δεν συμβαίνει και με εφοπλιστές άλλων κρατών, οι οποίοι, καθώς τα ναύλα ανέβηκαν κατά την άνθηση πριν την κρίση, παράγγειλαν νέα πλοία λόγω της ευκολίας των πιστώσεων, γεγονός που τους έχει οδηγήσει σε σημαντικά χρέη. Η επιτυχημένη πορεία κατά τη διάρκεια κύκλων της αγοράς έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι αποτελεί σημαντικό προσόν των Ελλήνων πλοιοκτητών», σημείωσε ο Καρακουλάκης. Οι Έλληνες ωστόσο, δεν επέδειξαν στο σύνολό τους αγοραστική μανία κατά τα χρόνια της άνθησης, καθώς πολλοί προτίμησαν να κάνουν χρήση των πλοίων που διέθεταν με σκοπό να αποκομίσουν εξαιρετικά υψηλά λειτουργικά κέρδη, ενώ όσοι δαπάνησαν χρήματα, προχώρησαν και στις απαραίτητες κινήσεις αντιστάθμισης κινδύνου, συμπλήρωσε ο Καρακουλάκης. Οι Έλληνες πλοιοκτήτες «μυρίζονται την αγορά και είναι πολύ καλοί παίκτες περιουσιακών στοιχείων», σχολίασε ο Βασίλης Καρατζάς, γενικός διευθυντής έργων και οικονομικών της Compass Maritime Services.

«Ο λόγος που είναι σε καλύτερη κατάσταση, έως ένα βαθμό, έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα ναυτιλιακά είναι μία κυκλική δραστηριότητα και πολλοί βρίσκονται στον κλάδο εδώ και πολλές γενιές», τόνισε ο Καρατζάς. «Δεν είμαι σίγουρος αν καταλάβαιναν ακριβώς τι έκαναν ή αν ήταν ένστικτο και τσαγανό, ωστόσο πίστευαν ότι ‘αυτή δεν είναι η πραγματική αγορά, είναι φούσκα’. Πολλοί παραδοσιακοί πλοιοκτήτες προχώρησαν σε ρευστοποιήσεις και πλέον απολαμβάνουν τη ρευστότητα». «Μία από τις επιλογές μας είναι η Diana Shipping Inc. Τη στιγμή που πολλές ναυτιλιακές εταιρείες είναι οικονομικά πιεσμένες, η Diana συνεχίζει να μην έχει χρέη ενώ διαθέτει έναν καθαρό ισολογισμό», σημέιωσε ο Omar Nokta, επικεφαλής ανάλυσης της εταιρείας ναυτιλιακών μεταφορών Dahlman Rose στη Νέα Υόρκη. «Διαθέτει την ικανότητα να αποκτήσει πλοία σε ικανοποιητικές τιμές και να τα ενσωματώσει στη δομή της», πρόσθεσε.

Μία άλλη εταιρεία που προτιμά ο Nokta είναι η Genco Shipping. Ο πρόεδρος της Genco είναι Έλληνας ωστόσο η εταιρεία εδρεύει στη Νέα Υόρκη.

«Αυτό που μας αρέσει είναι ότι έχουν πλοία με πιο βραχυπρόθεσμα συμβόλαια. Αυτό συνεπάγεται ότι διαθέτουν αρκετή ευελιξία να εκμεταλλεύονται τις τάσεις της αγοράς. Καθώς μεταβάλλεται η κινεζική ζήτηση, μπορούν να αντιδρούν άμεσα», υπογράμμισε. Τόνισε επίσης ότι έχουν εμφανίσει καλύτερα των εκτιμήσεων εταιρικά μεγέθη.

Ακόμη μία εταιρεία που έχει χρήματα να ξοδέψει είναι η Navios Holding. «Διαθέτουν ρευστότητα και έχουν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία τον τελευταίο χρόνο, τα οποία αποδίδουν πολύ καλές αποδόσεις», σημείωσε ο Nokta.

Οι Έλληνες εφοπλιστές επωφελήθηκαν επίσης από το ότι εστίασαν στη μεταφορά πρώτων υλών όπως πετρέλαιο, σιδηρομετάλλευμα, άνθρακα και σιτηρά, γεγονός που συνεπάγεται ότι δεν υπέφεραν από την ύφεση τόσο όσο οι ιδιοκτήτες πλοίων μεταφοράς ξηρού φορτίου, τα οποία κυρίως μεταφέρουν τελικά καταναλωτικά προϊόντα.

Οι Γερμανοί πλοιοκτήτες, οι οποίοι βασικά επικεντρώνονται σε κοντέινερ, αντιμετωπίζουν προβλήματα, τόνισε ο Καρατζάς.

Οι ιδιοκτήτες πλοίων μεταφοράς κοντέινερ έχουν δεχτεί το ισχυρότερο πλήγμα τα τελευταία δύο χρόνια. Πριν την κρίση, τα κοντέινερ μετέφεραν όγκους-ρεκόρ διαφόρων βιομηχανοποιημένων ή τελικών προϊόντων, ενώ στη συνέχεια σημειώθηκε τεράστια πτώση της ζήτησης όταν ξέσπασε η πιστωτική κρίση.

Ωστόσο η ελληνική δύναμη στον κλάδο της ναυτιλίας δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της οξυδέρκειας των πλοιοκτητών. Κατά τη δεκαετία του 1970, η ελληνική κυβέρνηση προσέφερε ευνοϊκές φορολογικές ρυθμίσεις σε εταιρείες διαχείρισης πλοίων με σκοπό να δελεάσει την ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και της Γενεύης να επιστρέψει στην Ελλάδα, με απώτερο στόχο τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας. «Το ελληνικό σύνταγμα συνεχίζει να στηρίζει τα αφορολόγητα κέρδη της ναυτιλίας, κάτι που προσέλκυε και ακόμη προσελκύει εταιρείες στην Ελλάδα», σημείωσε ο Βαρνιβίδης.

Και ενώ ο ελληνικός κλάδος της ναυτιλίας έχει γεννηθεί από μία άρρηκτα συνδεδεμένη με το έθνος κοινωνική ομάδα που χαρακτηρίζεται από πολιτιστική γνώση και παράδοση, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ναυτιλία είναι διεθνής, ακόμη και στην Ελλάδα.

«Τα πλοία ανήκουν σε υπεράκτιες εταιρείες συνεπώς τα έσοδα και τα κέρδη της ναυτιλίας στην πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό δεν συνδέονται με όσα συμβαίνουν στην ελληνική οικονομία», τόνισε ο Καρακουλάκης.

Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, τα ακαθάριστα έσοδα από τη ναυτιλία αποτέλεσαν πάνω από το 7% του ελληνικού ΑΕΠ κατά την περίοδο 2004-2008 (τα καθαρά έσοδα από τη ναυτιλία ξεπέρασαν το 4%) ενώ ο κλάδος έχει συνεισφέρει κατά μέσο όρο (συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων σε άλλους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας) σχεδόν 0,3 ποσοστιαίες μονάδες στην ετήσια ανάπτυξη του ΑΕΠ κατά την ίδια περίοδο.

Ο κλάδος αναμένεται να ανακάμψει με τα ακαθάριστα έσοδα να αυξάνονται σε ποσοστό άνω του 7% σε ετήσια βάση το 2010, μετά τη συρρίκνωση κατά 30% το 2009. Ο κλάδος της ναυτιλίας αναμένεται συνεισφέρει το ένα πέμπτο της αύξησης του ΑΕΠ της Ελλάδας, η οποία τοποθετείται στο 1% αυτό το χρόνο.


ΤΟ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΕΜΠΟΡΙΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ


Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ με την ευκαιρία της επίσκεψης του στο εκκλησιαστικό συνέδριο που διεξάγεται στις Βρυξέλλες, δήλωσε στο ΚΥΠΕ τα εξής αναφορικά με το ζήτημα του απευθείας εμπορίου μεταξύ των κατεχομένων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Θα τους εξηγήσουμε ότι αυτή η επιθυμία των Τουρκοκυπρίων δεν είναι αυτό καθαυτό το εμπόριο, αλλά ο στόχος τους είναι η αναγνώριση κρατικής υπόστασης των Τουρκοκυπρίων. Μπορούμε να εξυπηρετήσουμε τους Τουρκοκύπριους για να κάνουν το απευθείας εμπόριο αλλά σίγουρα δεν θέλουμε επ’ ουδενί λόγο να αφήσουμε να νοηθεί καν ότι έχουν κρατική οντότητα, πράγμα το οποίο διακαώς επιθυμούν οι Τούρκοι. Θα εξηγήσουμε στους Ευρωπαίους εταίρους ότι η αλήθεια αυτή είναι, και ο στόχος των Τουρκoκυπρίων είναι αυτός της αναγνώρισης ως κρατιδίου τουρκικού»
Πρώτα απ ‘όλα διαφωνούμε για την άσκηση παράπλευρης διπλωματίας από μη συντεταγμένα όργανα της πολιτείας. Δουλειά του Αρχιεπισκόπου είναι να κοιτάζει τα της θρησκείας και όχι τα της πολιτικής. Αυτή άλλωστε είναι και η θέσης του Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος, ο πλήρης διαχωρισμός θρησκείας-εκκλησίας και πολιτικής εξουσίας. Δηλαδή ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας.
Την ευθύνη βέβαια για την άσκηση αυτής της παράπλευρης διπλωματίας δεν την φέρει αποκλειστικά ο Αρχιεπίσκοπος αλλά και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κύριος Χριστόφιας.
Δεν έχει σημασία για μας εάν το απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα δεν συνοδεύεται με αναγνώριση τουρκοκυπριακού κρατιδίου. Η ουσία του πράγματος έγκειται στο γεγονός ότι με το απευθείας εμπόριο εξυπηρετείται πολλαπλώς η κατοχή. Αναβαθμίζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία των κατεχομένων, γεγονός που θα απαιτήσει ακόμα περισσότερα εργατικά χέρια άρα περισσότερους έποικους. Αποτελεί επίσης πύλη εισόδου τουρκικών προϊόντων τα οποία θα κινούνται ελεύθερα και στην Ευρωπαϊκή και στην Κυπριακή αγορά.
Η πρόταση του αρχιεπισκόπου περί εξυπηρέτησης των τουρκοκυπρίων μας θυμίζει την προδοτική Συμφωνία Κορυφής Μακαρίου–Ντενκτάς όπου ο εδαφικός διαχωρισμός συνδέεται με την οικονομική βιωσιμότητα της εν λόγω περιοχής.
Θα έρθει η στιγμή που θα ζητήσουμε ευθύνη και από την πολιτική και από την εκκλησιαστική εξουσία για κάθε υποχώρηση και κάθε παραχώρηση προς τους κατακτητές της γης μας.
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Aιγαίο - Κύπρος

Του Αντιστράτηγου ε.α. Φοίβου Κλόκκαρη, πρώην υπουργού Άμυνας

Η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο είναι αμείωτη στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο και εκτιμάται ότι η πίεση θα συνεχισθεί, όπως τονίζει και ο διανοητής Παναγιώτης Κονδύλης στο έργο του "
Η Θεωρία του Πολέμου", επειδή ανετράπει η ισορροπία γεωπολιτικού δυναμικού μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας σε βάρος της τελευταίας.

Στην Κύπρο η ατονία του δόγματος το ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας-Κύπρου οφείλεται κατά βάση στην πιο πάνω αιτία, σε συνδυασμό και με τη μείωση των συντελεστών ισχύος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κυρίως στους τομείς της άμυνας και της διπλωματίας.
Η Ελλάδα και η Κύπρος αντιμετωπίζουν την πορεία της Τουρκίας προς την ΕΕ υπό το κράτος φοβικού συνδρόμου, που είναι απότοκο της ανατροπής της ισορροπίας γεωπολιτικού δυναμικού μεταξύ Ελλάδος/Κύπρου-Τουρκίας. Αυτή η πολιτική αδρανοποιεί το όπλο που διαθέτουμε ως κράτη μέλη της ΕΕ, για ανακοπή της τουρκικής επιθετικότητας κατά του Ελληνισμού.
Ελλάδα και Κύπρος προβάλλουν ως προϋποθέσεις για το άνοιγμα κεφαλαίων συνέχισης της πορείας της Τουρκίας προς την ΕΕ, τα επουσιώδη (Θεολογική Σχολή Χάλκης, άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων) και όχι τα ουσιώδη (παραβιάσεις στο Αιγαίο, casus belli, απομάκρυνση τουρκικών δυνάμεων κατοχής και εποίκων). Η φοβερή οικονομική αιμορραγία της Ελλάδας λόγω της επιθετικότητας της Τουρκίας στο Αιγαίο και η κατοχή εδάφους της ΕΕ στην Κύπρο από τη Τουρκία, θα έπρεπε να αποτελούν τις κόκκινες γραμμές για να μην ανοίξει κανένα κεφάλαιο ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Ποια προοπτική υπάρχει ανακοπής της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό, όταν η ηγεσία του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο κραδαίνουν τη σημαία των επουσιωδών για τη πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, ενώ γνωρίζουν ότι μόνο τα ουσιώδη μπορούν να αποτελέσουν πραγματικό μοχλό πίεσης, για ουσιαστικά αποτελέσματα; Τα ουσιώδη βέβαια, προϋποθέτουν καθορισμό στόχων στρατηγικής εθνικής ασφάλειας, αγωνιστικότητα, διεκδικητικότητα και κυρίως ενίσχυση των συντελεστών ισχύος μας. Είναι ο δύσκολος δρόμος που αποφεύγουμε.
Η σοφία του πρόγονού μας Θουκυδίδη παραμένει διαχρονική "
Το δίκαιον και καλόν μετά κινδύνου δράσθαι" (Βιβλίο Ε’ Κεφάλαιο 107). Χωρίς αναθεώρηση της εθνικής στρατηγικής μας, το μέλλον του Ελληνισμού θα είναι δυσοίωνο.