Πιέσεις «εντός» και «εκτός» Ελλάδος για να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο

Posted by Κωνσταντίνος Ελλάδα Πολιτική, Ροή Κυριακή, Ιούνιος 26, 2011

• Του Μανώλη Κυπραίου

Το ρόλο παιδαγωγού εντός του κυβερνώντος κόμματος ανέλαβαν ξένες πρεσβείες αλλά και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, σύμφωνα με στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.
Πληροφορίες αναφέρουν, πως για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αλλά και τις ΗΠΑ θεωρείται «μη αποδεκτό» το ενδεχόμενο να υπάρξει καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου σχεδίου στη Βουλή, γι΄αυτό έχουν «ανάψει» στη κυριολεξία τα τηλέφωνα των βουλευτών που θεωρούνται επίφοβοι.
Χρησιμοποιώντας άκρως διπλωματική γλώσσα, πρέσβεις αλλά και γενικοί γραμματείς, αναλύουν στους βουλευτές πως είναι-κατ’ αυτούς-η πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και πως μια κατάρρευση της Ελλάδος θα προκαλούσε χάος στη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας.
Ενας από τους Βουλευτές με τον οποίο ήρθαν σε επαφή οι ξένοι διπλωμάτες, μιλώντας μας, εξέφρασε την πλήρη δυσαρέσκειά του για την «ωμή παρέμβαση» όπως χαρακτήρισε, τη νουθεσία των ξένων στο να στηρίξει το μεσοπρόθεσμο, λέγοντας πως: «θα αποφασίσω την τελευταία στιγμή. Προσπάθησαν να μας πιέσουν αλλά θα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα αν συνεχίσουν».
«Παράπονα» όμως από τους βουλευτές δεν υπάρχουν μόνο για «ξένες παρεμβάσεις», αλλά και για «εσωτερικές». Πολλοί επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται σε τομείς της οικονομίας, ασκούν πιέσεις σε βουλευτές της λεγόμενης «κόκκινης ομάδας» του ΠΑΣΟΚ ώστε να διασφαλίσουν πως θα ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και δεν θα υπάρξει κίνδυνος για την ελληνική οικονομία.
Μάλιστα οι πιέσεις αυτές αναμένονται να είναι πιο αποτελεσματικές μιας και είναι κοινό μυστικό πως οι περισσότεροι βουλευτές ουσιαστικά υποστηρίζονται από επιχειρηματίες κατά τη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας με ότι αυτό συνεπάγεται με τις γνωστές σχέσεις εξάρτησης.
Πέρα όμως από το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με πηγές εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κρούσεις έχουν γίνει και σε βουλευτές της Ν.Δ. οι οποίοι όμως, ενημέρωσαν άμεσα τον πρόεδρο του κόμματος Αντώνη Σαμαρά, που ζήτησε να υπάρξει αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία.
Μάλιστα ο πρόεδρος της Ν.Δ. ζήτησε από τους στενούς συνεργάτες να εξετάσουν την κατάσταση και να ερευνήσουν τυχόν διαρροές ή άγνωστες επαφές εκ μέρους βουλευτών της Ν.Δ. που «καλοβλέπουν» το Μνημόνιο.
Όμως πέρα από οποιοδήποτε σενάριο ή πληροφορίες, είναι ηλίου φαεινότερο πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα θα ψηφιστεί στη Βουλή, ακόμα κι αν υπάρξουν «παρών» στην πλευρά του κυβερνώντος κόμματος.
Γι΄αυτό το λόγο και όλα τα κόμματα της Βουλής, εστιάζονται στην οργάνωση της επόμενης ημέρας η οποία προβλέπεται πως θα είναι ιδιαίτερα σκληρή όχι για τους έλληνες πολίτες και σκληρότερη για το κυβερνών κόμμα και τις πολιτικές ισορροπίες.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ,ΣΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

«Και τώρα πώς θα ζήσουμε χωρίς βαρβάρους» και για την πιστή αντιγραφή, πώς θα ζήσουμε χωρίς δημοσιογράφους και δημοσκόπους. Δημοσιογράφους να μας βρίζουν αλλά επί της ουσίας να μας διαφημίζουν και δημοσκόπους να μας δίνονται τα ποσοστά που θέλουμε.
Αναφερόμαστε στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες εβδομάδες στο πολύ ευρύτερο πατριωτικό κίνημα. Ποιά είναι αυτή; Ουσιαστικά ή ανυπαρξία πολιτικής ή όποιας άλλης παρέμβασης την ώρα μάλιστα που οι κοινωνικές εξελίξεις τρέχουν, με το πολιτικό σύστημα να εμφανίζεται γυμνό επιχειρημάτων και το κίνημα των «Αγανακτισμένων» να κλέβει όλα φώτα της δημοσιότητας.
Απότοκα αυτής της προαναφερθείσης αδυναμίας είναι και τα αποτελέσματα δημοσκόπησης τα οποία είδαν το φώς της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα και από την μία στο ΛΑΟΣ δίνουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά των τελευταίων μηνών και από την άλλη συμπεριλαμβάνουν την Χρυσή Αυγή στα λοιπά κόμματα. Βέβαια εδώ υπάρχει και η εύκολη απάντηση ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι έγκυρες, ότι υπηρετούν συγκεκριμένα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ότι οι δημοσκόποι είναι πρώην αριστεροί κλπ. Δηλαδή όταν οι δημοσκοπήσεις μας εξυπηρετούν τα προηγούμενα δεν ισχύουν και τα θυμόμαστε όταν τα νούμερα δεν μας κάνουν;
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Και ο ΛΑΟΣ το υψηλότερο ποσοστό του το συγκέντρωσε στις ευρωεκλογές του 2009 όταν με αφορμή ένα κοράνι, η Αθήνα είχε καεί από τις διαδηλώσεις μουσουλμάνων μεταναστών. Και η Χρυσή Αυγή πέτυχε το ποσοστό της στην Αθήνα πέρυσι αλλά και την σημαντική δημοσκοπική της παρουσία έπειτα, όταν τα κανάλια έβριθαν από δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για τα γκέτο της Αθήνας. Ένα μόλις μήνα πριν, με αφορμή την τραγική δολοφονία στην πλ. Βικτωρίας η πλειοψηφία των Ελλήνων ταυτίστηκε με τις θέσεις των πατριωτών στο μεταναστευτικό. Έπειτα όμως σιωπή. Έφτασε το μεσοπρόθεσμο και οι «Αγανακτισμένοι» και όλοι ασχολούνται μαζί τους. Αυτό το γεγονός δεν σημαίνει πως λύθηκε το μεταναστευτικό αλλά αντίθετα καταδεικνύει το πώς η διαμορφούμενη επικαιρότητα μπορεί να σου πάρει, όποτε θέλει, το χαλί κάτω από τα πόδια.
Το ζήτημα είναι, στην συγκεκριμένη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, το τι έκαναν ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή τα οποία ζητούν την ψήφο των συμπατριωτών μας. Από την μία ο ΛΑΟΣ επιδόθηκε σε μία οικουμενολογία (δώσε και σε μένα υπουργείο μπάρμπα) την ώρα που η πλειοψηφία απαξίωνε ακριβώς το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ενώ παράλληλα βρέθηκε σε μία αντιπαράθεση με την ΝΔ, αντάξια επιχειρημάτων που ανταλλάσσουν οι χειρότερες «κυράτσες» μίας πολυκατοικίας. Στην άλλη πλευρά, η Χρυσή Αυγή επαναπαύθηκε στις δάφνες των γεγονότων στην πλ. Βικτωρίας και στο κέντρο, απαξιώνοντας με τάση ζηλοφθονίας το κίνημα των «Αγανακτισμένων». Δυστυχώς οι λαθρομετανάστες δεν συναινούν προφανώς στο να κάνουν κάθε ημέρα ειδεχθή εγκλήματα για να ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη.
Αυτό που τραγικά καταδεικνύεται είναι η έλλειψη μίας πραγματικής πολιτικής από το πατριωτικό κίνημα. Αγκυλωμένο στο εφήμερο, ζαλισμένο από την όποια πρόσκαιρη επιτυχία, αρκείται στα συνθήματα και τις «ωραίες» εμφανίσει και χάνει την ουσία. Μία ουσία που βρίσκεται στο χτίσιμο μίας ολοκληρωμένης πολιτικής, εθνικής και κοινωνικής πρότασης. Με θέσεις και όχι κραυγές, με ριζοσπαστισμό αλλά και ρεαλισμό, με βάσεις και όχι εφήμερη τηλεοπτική προχειρότητα. Με όραμα που βρίσκεται πέραν των όποιων επικείμενων εκλογών.
Το πολιτικό σύστημα πάντα ή θα μας πολεμάει ή θα θέλει να μας απορροφήσει, ειδικά τώρα που κλονίζεται η όποια νομιμότητά του. Το ζήτημα είναι να μπορούμε να το γκρεμίσουμε προτείνοντας λύσεις και όχι μόνο τηλεοπτικό λέγειν ή μπράτσα σε πλατείες. 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΤΟ «ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΔΙΚΑΙΟ» ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ

Ο πρόεδρος της κυπριακής βουλής κ. Ομήρου σε δηλώσεις του μετά το μνημόσυνο Ανδρέα Παπανδρέου, ανέφερε πως μετά την 7η Ιουλίου οι προτάσεις του κ. Χριστόφια για εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφο και παραμονή εποίκων , θα θεωρούνται από τη τουρκική πλευρά και τον διεθνή παράγοντα «παράγωγο δίκαιο» και θα αποτελούν οριστικό κεκτημένο της διαπραγματευτικής διαδικασίας.
Με λίγα λόγια ο κ. Χριστόφιας δεν θα μπορεί να τις αποσύρει μετά την 7η Ιουλίου, με αποτέλεσμα να συμπεριληφθούν στο νέο σχέδιο που ετοιμάζεται . Το πρόβλημα για το κατεστημένο είναι που οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις φανερώνουν πως ο λαός δεν θα αποδεχθεί ένα νέο σχέδιο που θα περιλαμβάνει τις υπερπροσφορές Χριστόφια τις οποίες , συνεχίζει ο κ. Ομήρου , δεν αποδέχεται ούτε ο Έρογλου. Διότι όντως ο Έρογλου ζητά πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που του προσφέρει ο κ. Χριστόφιας.
Το συμπέρασμα είναι, ότι μέσα από τις συνομιλίες αυτές η κυπριακή δημοκρατία και ο κυπριακός ελληνισμός παγιδεύονται επικίνδυνα. Ενώ ο πρόεδρος λέει πως αν δεν συμφωνηθούν όλα , τίποτα δεν θεωρείται συμφωνημένο , τώρα ακούμε από τον πρόεδρο της βουλής, περί «παραγώγου δικαίου» και κεκτημένων της διαπραγματευτικής διαδικασίας.
Αυτές οι παράμετροι των διαπραγματεύσεων πότε ετέθησαν στη γνώση και κρίση του λαού; Αν υπάρχει «παράγωγο δίκαιο» θα έπρεπε ο λαός να έχει καθορίσει εκ των προτέρων και να επικυρώσει με δημοψήφισμα ποια λύση επιθυμεί καθώς επίσης να είναι πλήρως ενήμερος για όσα διαβουλεύονται .
Όμως ο λαός δεν έδωσε ξεκάθαρη εντολή για την λύση που επιθυμεί .Μάλιστα μετά το δημοψήφισμα του 2004 , αυθαίρετα το αγγλόδουλο κατεστημένο επανέφερε τον στόχο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και τον επέβαλε χωρίς να επιτρέψει στο λαό να εκφράσει την θέληση του.
Τούτο δείχνει πως το πολιτικό κατεστημένο δρα αυτονομημένο από την λαϊκή θέληση άρα στερείται κάθε νομιμότητας στη διαχείριση του εθνικού θέματος.
Μα αν για το μέγιστο ζήτημα που αφορά τη τύχη του κυπριακού ελληνισμού στο παρόν και το μέλλον του, δεν κρίνεται αναγκαίο να ερωτηθεί ο λαός , σημαίνει πως επιχειρείται η ΕΠΙΒΟΛΗ ΛΥΣΗΣ ή ΑΛΛΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ μέσα από διαδικασίες που εγκλωβίζουν το λαό για την αποδοχή της. Δεν αποκλείεται να σχεδιάζεται ένα δεύτερο ΟΧΙ από τον κυπριακό ελληνισμό για να τύχει αξιοποίησης από τους κατακτητές και τους προσκυνημένους.
Μια τέτοια εξέλιξη αποδοχής ή απόρριψης υπό συνθήκες παγίδευσης του λαού θα συνιστά πράξη εσχάτης προδοσίας και θα εκθέτει τους υπευθύνους στο εθνικό δίκαιο και το μίσος των ελλήνων.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ