ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΤΟ «ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΔΙΚΑΙΟ» ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ

Ο πρόεδρος της κυπριακής βουλής κ. Ομήρου σε δηλώσεις του μετά το μνημόσυνο Ανδρέα Παπανδρέου, ανέφερε πως μετά την 7η Ιουλίου οι προτάσεις του κ. Χριστόφια για εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφο και παραμονή εποίκων , θα θεωρούνται από τη τουρκική πλευρά και τον διεθνή παράγοντα «παράγωγο δίκαιο» και θα αποτελούν οριστικό κεκτημένο της διαπραγματευτικής διαδικασίας.
Με λίγα λόγια ο κ. Χριστόφιας δεν θα μπορεί να τις αποσύρει μετά την 7η Ιουλίου, με αποτέλεσμα να συμπεριληφθούν στο νέο σχέδιο που ετοιμάζεται . Το πρόβλημα για το κατεστημένο είναι που οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις φανερώνουν πως ο λαός δεν θα αποδεχθεί ένα νέο σχέδιο που θα περιλαμβάνει τις υπερπροσφορές Χριστόφια τις οποίες , συνεχίζει ο κ. Ομήρου , δεν αποδέχεται ούτε ο Έρογλου. Διότι όντως ο Έρογλου ζητά πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που του προσφέρει ο κ. Χριστόφιας.
Το συμπέρασμα είναι, ότι μέσα από τις συνομιλίες αυτές η κυπριακή δημοκρατία και ο κυπριακός ελληνισμός παγιδεύονται επικίνδυνα. Ενώ ο πρόεδρος λέει πως αν δεν συμφωνηθούν όλα , τίποτα δεν θεωρείται συμφωνημένο , τώρα ακούμε από τον πρόεδρο της βουλής, περί «παραγώγου δικαίου» και κεκτημένων της διαπραγματευτικής διαδικασίας.
Αυτές οι παράμετροι των διαπραγματεύσεων πότε ετέθησαν στη γνώση και κρίση του λαού; Αν υπάρχει «παράγωγο δίκαιο» θα έπρεπε ο λαός να έχει καθορίσει εκ των προτέρων και να επικυρώσει με δημοψήφισμα ποια λύση επιθυμεί καθώς επίσης να είναι πλήρως ενήμερος για όσα διαβουλεύονται .
Όμως ο λαός δεν έδωσε ξεκάθαρη εντολή για την λύση που επιθυμεί .Μάλιστα μετά το δημοψήφισμα του 2004 , αυθαίρετα το αγγλόδουλο κατεστημένο επανέφερε τον στόχο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και τον επέβαλε χωρίς να επιτρέψει στο λαό να εκφράσει την θέληση του.
Τούτο δείχνει πως το πολιτικό κατεστημένο δρα αυτονομημένο από την λαϊκή θέληση άρα στερείται κάθε νομιμότητας στη διαχείριση του εθνικού θέματος.
Μα αν για το μέγιστο ζήτημα που αφορά τη τύχη του κυπριακού ελληνισμού στο παρόν και το μέλλον του, δεν κρίνεται αναγκαίο να ερωτηθεί ο λαός , σημαίνει πως επιχειρείται η ΕΠΙΒΟΛΗ ΛΥΣΗΣ ή ΑΛΛΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ μέσα από διαδικασίες που εγκλωβίζουν το λαό για την αποδοχή της. Δεν αποκλείεται να σχεδιάζεται ένα δεύτερο ΟΧΙ από τον κυπριακό ελληνισμό για να τύχει αξιοποίησης από τους κατακτητές και τους προσκυνημένους.
Μια τέτοια εξέλιξη αποδοχής ή απόρριψης υπό συνθήκες παγίδευσης του λαού θα συνιστά πράξη εσχάτης προδοσίας και θα εκθέτει τους υπευθύνους στο εθνικό δίκαιο και το μίσος των ελλήνων.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ