Το Εφήμερο

Σε κάποιο παλιό βιβλίο του Ανδρέα Δενδρινού εν ονόματι «Μεταίχμιο» υπάρχει ένα κεφάλαιο με τον τίτλο « Εφήμερο» όπου η έννοια και η ουσία του αποτελεί ένα από τα πολλά σημάδια–στίγματα του αρρωστημένου πολιτισμού της μεταβάσεως από τον παραδοσιακό στον σύγχρονο κόσμο. Ως νεότεροι,αντικρύζοντας την μαύρη γραμματοσειρά στο κιτρινωπό χαρτί,μιας και τέτοια βιβλία ουδείς θεώρησε αναγκαίο να ανατυπωθούν, ένας στιγμιαίος τρόμος κατακλύζει την σκέψη.Δίχως να ανατρέξουμε στην ανάλυση του συγγραφέα, με τη σύλληψη μονάχα της ιδέας του,η σκέψη αρχίζει και υπερχειλίζει από εικόνες και γεγονότα της καθημερινότητάς μας,τα οποία επαληθεύουν περίτρανα πως μεγαλώνουμε στην εποχή που ο εχθρός «εφήμερο» αναβλύζει συνεχώς από την κληρονομιά της αστικής κουλτούρας.Ουδεμία πιθανότητα δύναται να δοθεί στην υπέρβαση της πληθώρας τάσεων και ροπών αντιθέτου φοράς και διευθύνσεως εξ αυτής που ο Αγών μας καλεί να επιλέξουμε,αν δεν λάβει χώρα μία κατά το δυνατόν πλήρη παρατήρηση των χαρακτηριστικών εκείνων τα οποία πάντοτε θα καταστρέφουν σε στιγμιαίο χρόνο,όσα χρόνια μπορεί να χτίζονταν με κόπο και θυσίες.Οι αδυναμίες,τα πάθη,οι «ιδιαιτερότητες» και παρομοίας φύσεως ατομιστικές και εγωιστικές κατά βάση δικαιολογίες αποτελούν το πρωτογενές υλικό της άμμου,όπου όσοι πύργοι και να χτιστούν με αυτήν,όσο περίτεχνα σχέδια και να χαραχθούν πάνω της,όσα στολίδια και χρώματα και αν απλωθούν στα οικοδομήματά της,ένας κυματισμός αρκεί για να τα συντρίψει όλα.Η εφήμερη αντίληψη περί της καθημερινότητας,μία κατ’ εξοχήν συνθήκη υπάρξεως της απαραίτητης συγχύσεως διά την σκέδαση των προσωπικοτήτων και την εκρίζωσή τους από κάθε κέντρο,σταθερά ανελισσομένου και εξελισσομένου,ουδεμία σχέση έχει με την εμπειρική ζωή, την βιωματική δηλαδή κατάσταση της στιγμής.Αυτό, οφείλουμε να το διευκρινίσουμε,μιας και οι «new age» εσωτεριστές,διαλογιζόμενοι και ασκητές μιας γελοίας ατομικής ευδαιμονίας πολλές φορές σκοπίμως διαστρεβλώνουν.Ανάμεσα, λοιπόν,στις αστικές χαράδρες των τσιμεντένιων κολάσεων,στο εσωτερικό των εκάστοτε κελιών,ο σύγχρονος άνθρωπος αγωνιά για πληθώρα ζητημάτων όπως το γέμισμα του στομαχιού του,την εκτόνωση των ηδονών του,την αύξηση του λογαριασμού του,την εξασφάλιση χρημάτων, την απόκτηση κάποιων αγαθών.Η ζωή των περισσοτέρων αστών είναι απαλλαγμένη από οποιοδήποτε όραμα,ιδανικό ή αξία.Και ακόμη όταν επικαλύπτουν την ύπαρξή τους με κάποιο ιδεολογικό μανδύα,αυτός εξυπηρετεί μονάχα βιώματα,συμπλέγματα ή κατά πλειοψηφία ψυχολογικές ή οικονομικές ανάγκες. Η ζωή δρομολογείται από την ανάγκη καλύψεως των κάθε είδους και ήθους εφήμερων απολαύσεών τους.Κατ΄ αυτόν τον τρόπο,διόλου παράξενο μπορεί να μας φανεί,πως επιλέγουν πράξεις οι οποίες καταστρέφουν ουσιαστικώς, ό,τι φαινομενικώς χτιζόταν επί μακράν.Στον αντίποδα, όμως, μιας εφήμερης καθημερινότητας,βρίσκεται κάθε άνθρωπος που επιλέγει την αφοσίωση και την πίστη,όχι μόνο σε μία ιδέα ή μία κατάσταση,αλλά στην έμπρακτη ατέρμονη προσπάθεια για αυτήν. Η αντίληψη περί του εφήμερου της φυσικής μας παρουσίας διαφέρει άρδην από την αντίληψη περί του εφήμερου των πεπραγμένων κατά την διάρκεια της.Στην μεν πρώτη κατάσταση συνεπάγεται η αναζήτηση της υπερβάσεως του χρόνου και του εφήμερου μέσω της συνειδητής ένταξής μας στην φυσική κοινότητα της φυλής μας,όπου μόνον εκεί είναι εφικτή και η εκάστοτε αυτοπραγμάτωση, ενώ στην δε δεύτερη κατάσταση,κατ’ ουσίαν κατακρημνίζονται όλα στο βάραθρο της ανυπαρξίας,μιας και όλη η ζωή κινείται γύρω από εφήμερες απολαύσεις ( ακόμη και αν παρουσιάζονται με την μορφή στερήσεων ή πόνου δεν παύουν να αποτελούν εγωιστικές τάσεις) δίχως καμία συνένωση με κάποια υπερβατική αλήθεια.Απλό παράδειγμα,η πατρίδα και η φυλή,η γη δηλαδή και το αίμα, τα οποία αποτελούν ομοούσια στοιχεία με το κέντρο της υπάρξεως κάθε ανθρώπου.Είμαστε άρρηκτα δεμένοι μαζί τους,είτε επιθυμούμε να το δεχτούμε είτε όχι και όποια πραγμάτωση δεν δύναται να λάβει χώρα μακράν αυτών.Επιστρέφοντας στην εναντίωσή μας στην εφήμερη αντίληψη περί του βίου, η οποία αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του βίου των μαζών,αξίζει να εστιαστεί η προσοχή στους κύριους άξονες οι οποίοι ορίζουν τις συντεταγμένες πάνω στις οποίες διαγράφεται η καθημερινότητα.Βάσει αυτών των αξόνων αναφοράς παρατηρείται, εξηγείται και αναλύεται οποιαδήποτε κίνηση ενός εθνικοσοσιαλιστή.Αν θελήσει κάποιος να κοιτάξει απλώς την αυτοβελτίωση δεν θα καταλάβει τίποτα.Αν πάλι θελήσει να κοιτάξει την εργασία,την οικογένεια, την εκγύμναση ή την όποια άλλη πτυχή της ζωής του μεμονωμένα, πάλι δεν θα καταλάβει τίποτα.Η μόνη δυνατότητα αντιλήψεως του βίου που δρομολογεί ή πρέπει να δρομολογεί είναι εφικτή μέσω μίας ολιστικής θεωρήσεως του Αγώνα.Και επειδή οι επιταγές του Αγώνος αποτελούν σκληρές και επίπονες δοκιμασίες σε σωματικό,ψυχικό, συναισθηματικό και πνευματικό πεδίο,απαιτούν δράση σε τέτοιο βάθος χρόνου,που ο εφήμερος άνθρωπος ουδέποτε θα μπορέσει να αντιληφθεί.Το χτίσιμο ενός οικοδομήματος – φρουρίου της Ελληνικότητος και του Λευκού Ανθρώπου από υλικά που θα αντέξουν τόσο στον χρόνο όσο και στους δύσκολους καιρούς δεν μπορεί να συγκριθεί με κάστρα και εφήμερα χαραγμένα μεγάλα λόγια στις αμμουδιές,πλάι στα κύματα της αστικής εφήμερης πραγματικότητος.Πολλοί μπορεί να θεωρήσουν πως είμαστε πολύ πίσω ή πως τα βήματά μας είναι πολύ αργά.Άλλοι μπορεί να απορήσουν για την αφοσίωσή μας στην ιεραρχία,σε περίσσειες αρχές ιδεολογικού ήθους και ηθικής ή ακόμη και σε άλλα ζητήματα εκ του εκάστοτε ατομικού βίου.Η μόνη απόκριση σε τέτοιας φύσεως προβληματισμούς είναι απλώς να σκύψουμε το κεφάλι και να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε έστω και για μία σπιθαμή «ζωτικού χώρου»,η οποία όμως θα είναι πραγματικά ελεύθερη από εμάς τους ιδίους και ικανή να παραμείνει ελεύθερη τα χρόνια που θα έρθουν.Στον δρόμο αυτό,δεν χωρούν μήτε το εφήμερο,μήτε οι άνθρωποι του εφήμερου.Υπάρχει χώρος μόνο για εκείνους που κάθε τους στιγμή εντάσσεται σε έναν αγώνα για κάτι Αιώνιο και όλη τους η σκέψη και η δράση, πλάθεται από την βουλητική ανάγκη χτισίματος θεμελίων για να πατήσουν αυτοί που θα έρθουν.Διότι,ο παραδοσιακός άνθρωπος,ο εθνικοσοσιαλιστής,δεν αγωνιά για το αν σήμερα,χθες ή αύριο θα ευημερήσει,θα πάει διακοπές ή θα ταξιδέψει,θα διασκεδάσει ή θα εκτονωθεί.Δεν αγωνιά, για τον αν θα υπάρχουν γύρω του άλλοι που θα τον επευφημούν ή θα τον εχθρεύονται,θα τον κατονομάζουν εθνικοσοσιαλιστή ή ό,τι άλλο.Αγωνιά μονάχα για εκείνες τις στιγμές κατόπιν του φυσικού του τέλους αν αυτοί οι τελευταίοι πιστοί σύντροφοι που μένουν πίσω, αυτοί που συνεχίζουν να κρατούν την δάδα, ψιθυρίσουν πως έφυγε εν τέλει κάποιος,ο οποίος όσο ζούσε αγωνίστηκε για τον εθνικοσοσιαλισμό και την Λευκή Φυλή και άφησε πίσω του γη για να συνεχιστεί η σπορά… 

OMERTA

Ομαδικοί τάφοι στη Μια Μηλιά - Πληροφορίες κάνουν λόγο για 500 εκτελεσθέντες

Συγκλονισμό στην κοινή γνώμη αναμένεται να φέρει τυχόν επιβεβαίωση των πληροφοριών περί ύπαρξης ομαδικού τάφου σχεδόν 400 ανθρώπων στη Μια Μηλιά και δεύτερου τάφου στον οποίο θάφτηκαν δεκάδες συλληφθέντες και εκτελεσθέντες από τους Τούρκους.

Πέραν του τουρκικού Στρατού, σημαντικό ρόλο στη σύλληψη και δολοφονία στρατιωτών και αμάχων διαδραμάτισαν και άνδρες της τρομοκρατικής οργάνωσης ΤΜΤ, οι οποίοι συνελάμβαναν στρατιώτες και πολίτες, δήθεν για να τους μεταφέρουν σε διαφόρους χώρους κράτησης. Στην ευρύτερη περιοχή της Μιας Μηλιάς βρέθηκαν μέχρι σήμερα 27 λείψανα, ενώ υπολογίζεται ότι σε συγκεκριμένες περιοχές (για τις οποίες δόθηκαν πληροφορίες) θάφτηκαν εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι.

Σύμφωνα με πληροφορίες που δόθηκαν, στους τάφους αυτούς θάφτηκαν και κάτοικοι των κοινοτήτων Άσσιας, Κυθρέας, Νέου Χωρίου που μεταφέρθηκαν εκεί και εκτελέστηκαν. Πολλά θύματα προκλήθηκαν και όταν έσπασε η γραμμή της Μιας Μηλιάς τον Αύγουστο του 1974. Η γραμμή έσπασε στην περιοχή της αντιπροσωπείας της εταιρείας Μερσεντές στο Καϊμακλί, σε ένα σημείο όπου δεν είχαν τοποθετηθεί νάρκες από την Εθνική Φρουρά, ύστερα από αίτημα των Ηνωμένων Εθνών, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν, όπως διαβεβαίωσαν, το σημείο για να έρχονται σε επαφή και με τις τουρκικές δυνάμεις.

Από το σημείο αυτό, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση περίπου 1-1,5 χιλιόμετρο από τις θέσεις του Τάσου Μάρκου, οι Τούρκοι προώθησαν στρατό και άρματα μάχης με στόχο να περικυκλώσουν μονάδες της Εθνικής Φρουράς στις περιοχές Αρνάολος, Μερράς και Φουρτζιστός στη Μια Μηλιά.
Ο Τάσος Μάρκου ανέμενε επίθεση από το δρόμο του Δικώμου και κατά μέτωπο επίθεση από τις Χαμίτ Μάντρες. Η μάχη που διεξήχθη ήταν άνιση και διήρκεσε μερικές ώρες, αφού πέραν του ολιγάριθμου των δυνάμεων του Τάσου Μάρκου, οι ενισχύσεις που ζήτησε από το ΓΕΕΦ δεν έφτασαν ποτέ.

Ανάμεσα στους πεσόντες που θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους πιστεύεται ότι βρίσκονται και περίπου 94 άνδρες του τότε ταγματάρχη, ο οποίος επίσης αγνοείται από τις 14 Αυγούστου 1974. Ήδη από την ομάδα του Τάσου Μάρκου αναγνωρίστηκαν πρόσφατα τα οστά του Ευέλθοντα Ιωαννίδη.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Οι Έλληνες ραγιάδες είμαστε ένας τιποτένιος λαός

M

ετά από σιωπή πολλών μηνών, νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ στους τιποτένιους Έλληνες ραγιάδες προκειμένου να τους συγχαρώ για τη νέα μεγάλη τους επίκυψη.

Το μεσοπρόθεσμο πέρασε με 155 ηχηρά ΝΑΙ απέναντι σε μερικά χλιαρά όχι και κάποια παλικάρια που για ώρες ανέπνεαν τα δακρυγόνα στο Σύνταγμα, αποτελώντας μια μικρή εξαίρεση στον θλιβερό κανόνα αυτού του άχρηστου λαού.

Ο Έλληνας ραγιάς για άλλη μια φορά έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από τον κάθε λαό πάνω σ’ αυτή τη γη. Έσκυψε όσο πιο πολύ μπορούσε για να απολαύσει τον παρά φύσιν βιασμό του από τα εκλεγμένα ανδρείκελα του «κοινοβουλίου».

Αντί να μαζευτεί 1.000.000 λαός στο Σύνταγμα και 200.000 χιλιάδες στο Λευκό Πύργο, συγκεντρώθηκαν κάποιοι λίγοι άξιοι αλλά τελικά γραφικοί για να ξελασπώσουν το σίχαμα που θέλει να λέγεται Νεοέλληνας.

Πριν αρχίσετε να με βρίζετε θα σας πω προσοχή να μη σκίσετε κανένα καλσόν. Εκ του ασφαλούς θα πείτε όλοι ότι ήσασταν εκεί ή θα βρείτε αστείες δικαιολογίες. ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ. Δεν ήσασταν εκεί ραγιάδες και τιποτένιοι γιατί τότε τα 100 - 200 αμειβόμενα κοπρόσκυλα του παρακράτους δε θα τολμούσαν ούτε καν να εμφανιστούν. Δεν ήσασταν εκεί κοπρίτες Νεοέλληνες γιατί τότε οι 155 ως θρασύδειλοι όπως και όλοι εσείς δε θα τολμούσαν να φωνάξουν ΝΑΙ στο ξεπούλημα της χώρας και την εξαθλίωσή της.

Όσοι φωνάζετε και γράφετε τόσες μέρες στα blog, θα σας πρότεινα να αγοράσετε κανένα καινούριο στρινγκ για να είστε πιο επιθυμητοί από τον επίσημο και εκλεγμένο επιβήτορά σας. Αυτό δεν κάνετε εξάλλου τόσες μέρες; Αποδείξατε ότι τα blog για το μόνο που είναι ικανά, είναι να δίνουν χώρο σε κάθε πικραμένο να γράφει ότι σαχλαμάρα του κατεβαίνει στο κεφάλι. Κατά τα άλλα, η δυνατότητα των blog να κινητοποιήσουν τον κόσμο και η συνεισφορά τους στη διαμόρφωση θέσεων, απόψεων και κατ’ επέκταση δράσεων είναι ανύπαρκτη. Τους χιλιάδες καθημερινούς αναγνώστες τους θεωρώ αόρατους από τη στιγμή που ενώ θα έπρεπε να υπερασπιστούν την τιμή και την αξιοπρέπεια τους δεν ήταν εκεί. Γιατί δεν ήταν εκεί.

Ραγιά των 30,40,50 ετών, κυριούλα των αντίστοιχων ηλικιών, χαζογκόμενες των 20 και τσουρόμαγκες των 25 δείξατε για άλλη μια φορά ποιοι είμαστε ως λαός. Όλοι εσείς αναγνωρίζετε τον εαυτό σας σε κάποια κατηγορά; Δε μπορεί, είμαι σίγουρος.

Βέβαια, μπορεί και όχι γιατί υπάρχει και μία άλλη κατηγορία. Οι βολεμένοι ή αλλιώς γυμνοσάλιαγκες. Το ίδιο είναι. Και αυτή η κατηγορία είναι το ίδιο απαίσια και απεχθής όπως και η προηγούμενες.

Σίγουρα όμως ανήκετε σε κάποια από αυτές. Γιατί διαφορετικά θα ήσασταν εκεί. Αλλά δεν ήσασταν και γι’ αυτό δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία. Σήμερα με τη δική σας σιωπηλή συμφωνία τελείωσε η Ελλάδα που κάποιοι πολύ διαφορετικοί από εσάς αγωνίστηκαν να την κάνουν κράτος και να την απελευθερώσουν, για να έρθετε εσείς και οι εκλεγμένοι όμοιοί σας να τη διαλύσετε.

Σας εύχομαι να μάθετε καινούρια κόλπα στο κρεβάτι για να ικανοποιήσετε ακόμα περισσότερο τον επιβήτορά σας στο επόμενο μνημόνιο.

Καλό καφέ, καλή τηλεθέαση, καλό «αγώνα» στα πληκτρολόγια και τον καναπέ. Εξάλλου τι σε νοιάζει εμένα; Κάποιος κορόιδο θα βρεθεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Εσένα σε νοιάζουν οι διακοπές, το γκομενάκι, ο φραπές και η τηλεόραση. Οι έννοιες της αξιοπρέπειας, της τιμιότητας και της ηθικής δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό σου.

Γεια σου Νεοέλληνα ραγιά. Εύχομαι να μη ξαναμιλήσω ποτέ μαζί σου.

Διαβάστε περισσότερα: http://politikiprotasi.blogspot.com/#ixzz1Qrud5eCw

ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η οικονομική κρίση στη κυπριακή οικονομία αρχίζει να ανησυχεί το πολιτικό κατεστημένο .Δεν ανησυχούν βέβαια για την αυξανόμενη ανεργία , για την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων ένεκα της παράνομης και ανασφάλιστης εργασίας , για την αύξηση των καυσίμων και των προϊόντων άμεσης κατανάλωσης που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα. Εκείνο που ενδιαφέρει πρωτίστως το πολιτικό κατεστημένο της απάτης του σοσιαλκαπιταλισμού , είναι πώς να καθησυχάσουν τις αρνητικές κρίσεις των οίκων αξιολόγησης που έγνοια τους είναι πρώτα από όλα να στηρίξουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα που αποτελεί και τον δίαυλο των διεθνών τραπεζικών συμφερόντων που οι οίκοι αυτοί εξυπηρετούν.
Τα μέτρα που θα πάρει το πολιτικό κατεστημένο δεν θα θεραπεύουν τα προβλήματα του λαού και της κοινωνίας αλλά θα είναι μέτρα υπερ των τραπεζών , μέτρα περεταίρω συρρίκνωσης της παραγωγής και σκληρότερης φορολογικής επίθεσης στο λαό.
Κανένας λόγος δεν γίνεται για την αντιμετώπιση των αιτιών της οικονομικής κρίσης , όπως της παράνομης εργασίας , της καταλήστευσης της παραγωγικής βάσης από τους τραπεζίτες, της εγκατάλειψης της αγροτιάς, της διόγκωσης του δημοσίου , της ανισότητας ανάμεσα στους εργάτες ιδιωτικού τομέα και των προνομιούχων του δημοσίου, της διαφθοράς και αδιαφάνειας που επικρατεί στους ημικρατικούς οργανισμούς , της κατασπατάλησης του δημοσίου πλούτου σε αντιπαραγωγικές «επενδύσεις» , της ανυπαρξίας επαγγελματικού προσανατολισμού που παράγει ανεργία , της κομματοκρατούμενης δημόσιας διοίκησης που ενισχύει την αναξιοκρατία , της θεσμικής αδιαφάνειας σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου , από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι τα αλόγιστα έξοδα των υπουργείων.
Το πρόβλημα όμως μεγεθύνεται από το γεγονός ότι η φαυλοκρατία της κομματοκρατίας στηρίζεται από το λαό , παράγεται από τη λαϊκή βούληση που είναι βυθισμένη στην ιδιοτέλεια και την αμάθεια. Η ηγεσία μας αντανακλά την πνευματική κατάσταση του λαού.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ - ΕΔΗΚ