Η Ελλάς υπό κηδεμονία

του Γιώργου Παπανικολάου 

Το επίσημο αίτημα ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης, πριν καν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για τους όρους του, ουσιαστικά έχει «σφραγίσει» την κηδεμονία της ελληνικής οικονομικής πολιτικής με ότι αυτό συνεπάγεται ευρύτερα, από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο τρόπος δε με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα, αφήνει την κυβέρνηση διπλά εκτεθειμένη. Αφενός καθυστέρησε να υποβάλλει το αίτημα σε σχέση με τις παραινέσεις εκείνων που πίστευαν ότι πρέπει να γίνει άμεσα, κι αφετέρου κατάφερε να ανατρέψει τους δικούς της σχεδιασμούς που ήθελαν πρώτα να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για τους όρους και μετά να κατατεθεί το αίτημα. 

Στην κίνηση αυτή σαφώς έπαιξαν ρόλο οι ασφυκτικές πιέσεις σε spreads και CDS και το κύμα «πανικού» που εκδηλώθηκε στα ελληνικά ομόλογα τις τελευταίες μέρες, επηρεάζοντας τόσο την ισοτιμία του ευρώ, όσο και τα ασφάλιστρα κινδύνου άλλων ευρωπαϊκών χωρών του Νότου, με βασικότερο παράδειγμα την Πορτογαλία. Η πρόωρη υποβολή του αιτήματος, προλαμβάνει μεν τον «κίνδυνο ατυχήματος», που εξέθεσε προ ημερών σε ρεπορτάζ του το Euro2day.gr, αποτυπώνοντας την αγωνία παραγόντων της αγοράς, ενδέχεται όμως να δημιουργήσει άλλου είδους προβλήματα.Δεδομένης της αντίθεσης της γερμανικής κοινής γνώμης, το αίτημα ενεργοποίησης της στήριξης θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την κυβέρνηση της κας Μέρκελ, ενόψει των εκλογών της 9ης Μαΐου στη Ρηνανία Βεστφαλία- εκλογές εξαιρετικά κρίσιμες για τον γερμανικό κυβερνητικό σχηματισμό- κι αυτό ενδεχομένως να δημιουργήσει προσκόμματα στην ομαλή εξέλιξη των πραγμάτων. Τα παραπάνω δεν είναι βέβαια άγνωστα στους κερδοσκόπους που ανεβάζοντας τα spreads δημιούργησαν σχεδόν ανυπέρβλητα εμπόδια στον δανεισμό που είχε ανάγκη η χώρα μας από τις αγορές, εντός του Μαΐου. Όπως σημειώνουν όμως αρκετά στελέχη της αγοράς, θα ήταν άδικο να χρεώσουμε την νέα υποτροπή της κατάστασης αποκλειστικά σε κερδοσκοπικά συμφέροντα. 
Το γεγονός ότι στελέχη οίκων αξιολόγησης παρότρυναν εδώ και μέρες τη χώρα μας να κάνει χρήση του πακέτου, έδειξε την γενικευμένη απροθυμία των αγορών να συνεχίσουν οιαδήποτε χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους. 
Στο ίδιο διάστημα, αρκετοί οικονομολόγοι στο εξωτερικό πήγαιναν ένα βήμα παραπέρα σπεύδοντας να θεμελιώσουν την άποψη ότι ένα πακέτο ύψους μερικών δεκάδων δισ. ευρώ μπορεί να αποδειχτεί πρόσκαιρη «ασπιρίνη» ρευστότητας, σε ένα πολύ σοβαρότερο πρόβλημα φερεγγυότητας. 
Κι έτσι έδωσαν το στίγμα των αμφιβολιών για το αν μεσοπρόθεσμα η χώρα μας μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, υποστηρίζοντας ότι μόνη λύση είναι η χρονική έστω αναδιάρθρωση (σ.σ. παράταση στις αποπληρωμές) του χρέους 
Τα παραπάνω δείχνουν καθαρά πως θα ήταν εσφαλμένο να θεωρήσουμε ότι ο μηχανισμός στήριξης αποτελεί από μόνος του «πανάκεια» για τα προβλήματα της χώρας. Όπως αναφέρουν έμπειρα στελέχη της ελληνικής αγοράς, στο εξωτερικό υπάρχουν δύο σημαντικά ερωτήματα που μέλλει να απαντηθούν, ακόμη κι αν όλες οι άλλες διαδικασίες έγκρισης της βοήθειας πάνε κατ ευχή: 
- Αν ο μηχανισμός στήριξης θα έχει την απαιτούμενη έκταση και διάρκεια για να δοθεί πραγματικά «ανάσα» στην ελληνική οικονομία, υποκαθιστώντας για σημαντικό διάστημα (σαφώς πέραν του τρέχοντος έτους) το κύριο βάρος του δανεισμού από τις αγορές. 
- Αν η Ελλάδα θα μπορέσει έστω και τώρα να πάρει τα πολύ σκληρά μέτρα που απαιτούνται για να επιτύχει μεσοπρόθεσμα, δραστικό περιορισμό των ελλειμμάτων και πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε να αρθούν οι αμφιβολίες για το ενδεχόμενο αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους. 
Σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, η πρωτοβουλία της ελληνικής πλευράς να ανοίξει τη συζήτηση για τους όρους οικονομικής πολιτικής της χώρας μας σηματοδότησε ότι έγινε κατανοητή η επιθυμία των εταίρων μας (και του ΔΝΤ), να διασφαλιστεί (μέσω «στενού» ελέγχου) ότι θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την καταπολέμηση όχι μόνον του χρηματοδοτικού μας προβλήματος, αλλά και του τεράστιου καρκινώματος του ελληνικού χρέους. 
Για την ελληνική κυβέρνηση όμως, η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης –και μάλιστα με τη διαδικασία του επείγοντος- αναμφίβολα σημαίνει ότι οι ως τώρα σχεδιασμοί της στον χειρισμό της κρίσης, απέτυχαν να πείσουν τις αγορές ότι αξίζουμε να μας δοθεί χρόνος. 
Κι αυτό συνέβη κατά βάση για τρεις λόγους. 
-Πρώτον η κυβέρνηση άργησε να αποδεχτεί τη σοβαρότητα της κατάστασης κι έτσι παρέμεινε για σημαντικό διάστημα εγκλωβισμένη στις κούφιες προεκλογικές υποσχέσεις της. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να λαμβάνει τα όποια μέτρα μετά από σημαντικές χρονοτριβές. 
-Δεύτερον, το πρόγραμμα σύγκλησης που παρουσίασε απέτυχε παταγωδώς να πείσει τις αγορές καθώς βασικές του προβλέψεις και παραδοχές ( με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις προβλέψεις για τη μείωση ΑΕΠ και κατανάλωσης) δεν είναι ρεαλιστικές. 
-Τρίτον, οι συνεχείς παλινωδίες, οι διαρροές και οι διαφωνίες, η ανικανότητα επιβολής χρηστής διοίκησης σε θέματα όπως η παραγωγικότητα των εφοριών, αλλά και η καθυστέρηση υλοποίησης μέτρων που εξαγγέλθηκαν (για παράδειγμα η αύξηση των τιμών στα τσιγάρα που ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί), δημιούργησαν αμφιβολίες για την αξιοπιστία της σημερινής κυβέρνησης αλλά και για την ικανότητα της ή έστω τον μηχανισμό που διαθέτει για να «ανατάξει» την ελληνική οικονομία. 
Αναμφίβολα, αρκετοί αναλυτές θα ερμηνεύσουν την παρελκυστική τακτική που ακολούθησε η κυβέρνηση σε αρκετά θέματα ως, πολιτικό ελιγμό προκειμένου να βρεθεί ένας «αποδιοπομπαίος τράγος» -το ΔΝΤ και οι εταίροι μας- ώστε να φορτωθεί εκεί το πολιτικό κόστος των σκληρών μέτρων που έρχονται. Μπορεί να είναι κι έτσι. 
Όπως θα βρεθούν αρκετοί να υποστηρίξουν ( πολλοί το λένε εδώ και καιρό σε ιδιωτικές συζητήσεις) ότι μπορεί να είναι και καλύτερα για τη χώρα, να έρθουν ξένοι «τοποτηρητές» που θα βάλουν σε τάξη το μπάχαλο στο οποίο έχει ξεπέσει η χώρα μας. Ενδεχομένως κι αυτοί να μην έχουν καθόλου άδικο. 
Για όσους όμως εξακολουθούν να έχουν στοιχειώδη έστω εθνική υπερηφάνεια και μνήμη, οι εξελίξεις αυτές αποτελούν ηχηρό ράπισμα για όλους μας. 
Για το σημερινό κατάντημα της χώρας, είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ως πολίτες μιας κοινωνίας που σταδιακά, σχεδόν αποσυντέθηκε, αποδεχόμενη ως «κατεστημένο» τη διαπλοκή, τη ρεμούλα, το βόλεμα, την κομπίνα- και την εύκολη σπατάλη του χρήματος των… δανειστών μας. 
Δεδομένου ότι «κάθε κοινωνία έχει τους πολιτικούς που της αξίζουν», έχουμε όλοι μεγάλο μερίδιο της ευθύνης. Χωρίς όμως αυτό να απαλλάσσει όλους όσοι λόγω θέσεως και πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ισχύος πρωτοστάτησαν. Οι ευθύνες τους παραμένουν ακέραιες. Από εδώ και μπρος οι διαδικασίες θα είναι μακρές και επίπονες στο δρόμο προς την ανάκαμψη, ενώ τα περιθώρια για διολίσθηση σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα (όπως η ρύθμιση χρεών) καθόλου δεν έχουν κλείσει. 
Το μεγάλο στοίχημα πλέον για την ελληνική κοινωνία, είναι να καταφέρει να ανασυγκροτηθεί, να εγκαταλείψει τις ως τώρα πρακτικές, αλλά και όλους αυτούς που εκπροσωπούν την θλιβερή πορεία που κατέγραψε η χώρα τα τελευταία χρόνια. Ειδάλλως μας περιμένουν χειρότερα. 

ΠΗΓΗ:ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ-ΕΛΛΑΔΑ

Η ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ

Στη πολιτική δράση ισχύει πάντα η αρχή, πως για να παρέμβεις στα πράγματα προέχει να τα περιγράψεις. Αν η παρέμβαση στα πράγματα επιτελέσει το σκοπό της ή όχι αυτό εξαρτάται από πολλές παραμέτρους. Το ζητούμενο όμως κάθε παρέμβασης είναι να δοθεί εις αυτά η δική σου κατεύθυνση από τον ελάχιστο έως τον μέγιστο βαθμό. Έτσι αξιολογείται η αποτελεσματικότητα της δράσης στις δεδομένες συνθήκες. Όμως κάθε δράση,  ακόμα και αν οδηγηθεί στην αποτυχία πραγμάτωσης των σκοπών της, έχει μιαν αξία αυτοτελή. Διότι αποτελεί εκδήλωση ζωής και πνευματικής ανυψώσεως. Αντίθετα μέσα στη κατάσταση της αδράνειας, αφήνεις τους άλλους να κατευθύνουν τα πράγματα χωρίς τη δική σου βούληση. Αφήνεις  τη ζωή να εκπέσει, να σαπίσει, στείρα και άψυχη. Αναφερόμαστε στην αδράνεια όχι για λόγους ηθικολογικής σπουδής αλλά γιατί την βλέπουμε να κυριαρχεί με το μαγικό ραβδί της τη ψυχή του λαού μας, ως άλλη Κίρκη. Η αδράνεια είναι η πιο δυσμενής πραγματικότητα που κρατά τον κυπριακό ελληνισμό  σε παρατεταμένη παραλυσία.

Επικρατεί αυτή η νοσηρή κατάσταση στο λαό την οποία καλείται η δρώσα συνείδηση να θεραπεύσει. Για αυτή τη κατάσταση δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι πολιτικοί αλλά οι πάντες. Ευθύνονται οι πνευματικοί ταγοί, οι καλλιτέχνες, οι δάσκαλοι, οι δημοσιογράφοι αλλά και ο κάθε πολίτης χωριστά. Απότοκος αυτής της καταστάσεως είναι η επικρατήσασα άτυπη λύση στο Κυπριακό της παράτασης των πραγμάτων ως έχουν, μια λύση που λαϊκώς περιγράφεται «εμείς από εδώ και αυτοί από εκεί». Τούτο σημαίνει να ξεχάσουμε τη κατοχή, να ξεχάσουμε τη σκλαβωμένη πατρίδα και να την αφήσουμε για πάντα στα χέρια των τούρκων αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα είναι τραγικές για ολόκληρη τη Κύπρο.

Το μοναδικό ενδιαφέρον αυτού του υπνόττοντος λαού αναμένεται να εκφραστεί, όταν κλιθεί σε κάποιο δημοψήφισμα σαν αυτό του 2004. Θα προσέλθει και πάλι στις κάλπες αφού εκτονωθεί προηγουμένως σε κάποιες συγκεντρώσεις που θα γίνουν για την περίσταση,  για να πει ένα καινούριο ΟΧΙ και να επιστρέψει την επαύριον στον αδιάφορο βίο του. Δεν αποκλείεται βέβαια σε ένα νέο δημοψήφισμα να πει ΝΑΙ στα νέα σχέδια που θα του παρουσιάσουν οι πολιτικοί του ηγέτες και έτσι η Κύπρος να δηλώσει την πλήρη υποτέλεια της στους κατακτητές. Έτσι  θα σβήσει για πάντα , ο ελληνισμός της Κύπρου και από την μακράν ελληνική παρουσία θα απομείνουν κάποιοι ελληνόφωνοι ραγιάδες να διαβιούν σκυφτοί και ταπεινοί κάτω από το αρπακτικό βλέμμα των κτηνοτούρκων διαφεντευτών της γης τους.

Η άλλη παράμετρος της πραγματικότητας μας,  είναι το πολιτικό κατεστημένο το οποίο τρέφεται από την βούληση του λαού και είναι η εικόνα και ομοίωση του. Ένα κατεστημένο που από την εγκαθίδρυση του ασκεί πολιτική υποχώρησης και ενδοτισμού και συμπεριφέρεται δουλικά στους άγγλους επιτηρητές του. Αυτό το κατεστημένο, χωρισμένο στα γνωστά πολιτικά κόμματα που η δράση τους υπαγορεύεται από ξενόφερτες ψυχροπολεμικές ιδεολογίες  του περασμένου αιώνα, δίδει καθημερινά μια παράσταση βλακείας και οπισθοδρόμησης. Ύστερα από τριάντα χρόνια φανερής και μυστικής διπλωματίας, εκείνο που κατάφερε είναι να δώσει στο λαό το κατάπτυστο σχέδιο Ανάν που ευτυχώς απορρίφθηκε. Έξι χρόνια μετά, αυτό το άθλιο κατεστημένο,  προσπαθεί να πισωγυρίσει στο σχέδιο Ανάν ολισθαίνοντας σε νέες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, αρνούμενο  να περιγράψει με σαφήνεια τους πραγματικούς σκοπούς του και να ερμηνεύσει τίμια και ξεκάθαρα τι εννοεί με την ορολογία της λύσης που ονομάζει διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Επικρατεί πλήρης ασάφεια που καταλήγει στην υιοθέτηση μιας μειοδοτικής  ορολογίας. Εκείνο που αφήνουν να καταλάβουμε,  είναι πως διίστανται οι απόψεις των ενδοτικών κομμάτων και κονταροκτυπιούνται ανάμεσα σε μια «ισχυρή ομοσπονδία», σε μια «χαλαρή ομοσπονδία» και σε μια «ομοσπονδία με περιεχόμενο» .Πρόκειται για μια πολιτική Βαβέλ που σκοπό έχει να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις και να αποκλείσει την γένεση κάθε εθνικής πρότασης και εθνικού σκοπού. Αυτή η δεύτερη παράμετρος της πραγματικότητας μας δεν κάνει τίποτα άλλο από του να παρατείνει την κατοχή και να την εδραιώνει. Από την μια όψη είναι η ραθυμία του λαού και από την άλλη η ενδοτικότητα των πολιτικών.

Αυτά βλέπουν οι σεναριογράφοι του κυπριακού δράματος και προχωρούν στην σταδιακή εφαρμογή ενός σχεδίου λύσης που θα επιβληθεί μέσα από πολλαπλές και σταδιακές διαφοροποιήσεις της στατικής κατάστασης. Πρόκειται για μια  εναλλακτική λύση που βασίζεται στο σχέδιο Ανάν και στη σταδιακή εφαρμογή του. Όποιος νομίζει ότι οι πολιτικοί του ενδοτισμού δεν έχουν συναινέσει σε αυτό το σχέδιο και στην εφαρμογή του, βρίσκεται σε μεγάλη πλάνη .

Σε αυτή την δραματική κατάσταση το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα επιχειρεί να δώσει  την πολιτική κατεύθυνση που υπαγορεύει η ιδεολογία του ελληνικού λαϊκού εθνικισμού ενάντια στην αδράνεια της μάζας και την υποτακτικότητα των κρατούντων .

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός στήριξης

Ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός στήριξης - Τι ζητά το ΔΝΤ από την Ελλάδα

• Την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης από ΔΝΤ και ΕΕ ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός από το Καστελόριζο, λέγοντας χαρακτηριστικά: "Αρχίζει μία Οδύσσεια, αλλά υπάρχει μία Ιθάκη"!!! Μάλλον ο πρωθυπουργός δεν ξέρει πόσο κράτησε η Οδύσσεια...
• Νωρίτερα, το υπουργείο Οικονομικών έδωσε στη δημοσιότητα κείμενο με τις προτάσεις του ΔΝΤ για τη βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης και της φορολογικής διοίκησης.
• Η Ελλάδα είναι έτοιμη να ζητήσει απ’ τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης ένα έκτακτο ομολογιακό δάνειο ως το ποσό των 11,3 δισ δολ., αναφέρει το Bloomberg επικαλούμενο Έλληνα αξιωματούχο.
• Τις βασικές κατευθύνσεις και προτάσεις από την Τεχνική Βοήθεια του ΔΝΤ για τη βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης και της φορολογικής διοίκησης στην Ελλάδα έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών
• Υπενθυμίζουμε πως ο πρόεδρος της Αργενινής διέφυγε από το παράθυρο των τουαλετών του Προεδρικού μεγάρου και μέσω του συστηματος υπονόμου φυγαδεύτηκε εκτός χώρας, άρα κι εδώ πρέπει να έχουμε και το νού μας και στις τουαλέτες, μην τυχόν μας ξεφύγουν από εκεί

Σε αυτές τις κατευθύνσεις, πουθενά δεν αναγράφεται η κοινωνική συμβολή, τίποτε δεν αναφέρεται για την υγεία, την παιδεία ή για μέριμνες υπέρ των πολιτών... Αυτό είναι το ΔΝΤ και κάποιοι θα πρέπει να καταλάβουν πως μεγαλύτερη αξία θα έχει για την κυβέρνηση και τα αφεντικά της (ΔΝΤ) ένα τιμολόγιο που θα αφορά μεταφορά κρεάτων, παρά η ζωή του οποιουδήποτε από εμάς.
Πολύ κοντά στη διατύπωση του επίσημου αιτήματος για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης από ΔΝΤ και ΕΕ βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση. Το υπουργείο Οικονομικών έδωσε, μάλιστα, στη δημοσιότητα κείμενο με τις προτάσεις του ΔΝΤ για τη βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης και της φορολογικής διοίκησης. Σκέψεις για έκτακτο ομολογιακό δάνειο ως το ποσό των 11,3 δισ δολ.
Προκλήσεις
Οι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η Κυβέρνηση στο πλαίσιο μιας βιώσιμης δημοσιονομικής προσαρμογής είναι οι εξής:
· Αδύναμοι θεσμοί στη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών
· Αδυναμία του φορολογικού συστήματος να εξασφαλίσει ένα αποδεκτό επίπεδο συμμόρφωσης
Συνεπώς υπάρχει, άμεση ανάγκη για διαρθρωτικές αλλαγές και μέτρα – άμεσα και μεσοπρόθεσμα – που θα βοηθήσουν στην ανάκτηση της αξιοπιστίας και την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.
Δημοσιονομική Διαχείριση – Προϋπολογισμός
Η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στον κρατικό προϋπολογισμό, όμως οι μεγάλες υπερβάσεις δαπανών αφορούν κυρίως τη γενική κυβέρνηση (υγεία και ασφαλιστικό σύστημα).
Οι άμεσες ενέργειες για την ανάκτηση του ελέγχου των δημοσίων οικονομικών πρέπει να περιλαμβάνουν:
· Δημοσιονομικό έλεγχο και κοινοποίηση των στοιχείων σε μηνιαία και τριμηνιαία βάση περιλαμβάνοντας και τα στοιχεία της γενικής κυβέρνησης (άμεσα).
· Έλεγχο των δαπανών με παρακολούθηση των δεσμεύσεων και των υποχρεώσεων που αναλαμβάνονται από τους φορείς του δημοσίου (άμεσα).
· Βελτίωση της διαδικασίας κατάρτισης και παρακολούθησης, με την παρουσίαση στο Κοινοβούλιο μιας δημοσιονομικής στρατηγικής με συγκεκριμένους δημοσιονομικούς στόχους για το Κράτος, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τους ΟΤΑ (τον Ιούνιο) και με εναρμόνιση της διαδικασίας κατάρτισης του προϋπολογισμού στο Κράτος, στους ΟΚΑ και στους ΟΤΑ.
·Μετάφραση του προϋπολογισμού και των δημοσιονομικών στόχων σε ανώτατα όρια πιστώσεων ανά Υπουργείο για το 2011 (Ιούνιος).
· Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου με αναθεώρηση του Νόμου του 1995 ώστε να μπορούν να εφαρμοστούν οι παραπάνω αλλαγές (Ιούνιος).
Η μεσοπρόθεσμη στρατηγική για τη βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης πρέπει να περιλαμβάνει:
· Υιοθέτηση ενός μεσοπρόθεσμου προγράμματος αλλαγών ώστε να είναι σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις ο τελικός στόχος και η κατεύθυνση:
- Το Υπουργείο Οικονομικών πρέπει να είναι υπεύθυνο και υπόλογο για το σχεδιασμό και την εφαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής της γενικής κυβέρνησης.
- Το ΓΛΚ πρέπει να λειτουργεί και προληπτικά (δημοσιονομικός έλεγχος) και προγραμματικά (δημοσιονομική πολιτική, κατάρτιση προϋπολογισμού και παρακολούθηση).
- Τα Υπουργεία πρέπει να έχουν περισσότερο έλεγχο επί του προϋπολογισμού τους, ασκώντας την καθημερινή δημοσιονομική διαχείριση (αύξηση της αποδοτικότητας).
- Το Κοινοβούλιο πρέπει να έχει ενισχυμένη εποπτεία και έλεγχο επί του προϋπολογισμού της Γενικής Κυβέρνησης.
- Το νέο θεσμικό πλαίσιο για τον προϋπολογισμό πρέπει να θωρακίζει θεσμικά τις νέες αρμοδιότητες και διαδικασίες.
Φορολογική Διοίκηση
Οι κύριες προκλήσεις για το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα είναι:
· Η υψηλή φοροδιαφυγή και διαφθορά.
· Οι διαρθρωτικές αδυναμίες στη διαχείριση της φορολογικής συμμόρφωσης που επιτείνει τα χρόνια προβλήματα και καθιστά άμεση την ανάγκη ανάκτησης του ελέγχου του συστήματος από τη διοίκηση.
· Οι προσπάθειες της κυβέρνησης για τη βελτίωση της συλλογής πρέπει να υποστηριχθούν από την αναμόρφωση της φορολογικής διοίκησης και την αποκατάσταση της συμμόρφωσης.
·Χρειάζεται να γίνει δημόσια γνωστή η στρατηγική για την καταπολέμηση της μόνιμης φοροδιαφυγής και την ενίσχυση της συμμόρφωσης.
· Χρειάζεται να υπάρξουν νέες δομές διαχείρισης του έργου της μετάβασης σε ένα αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα όπως:
- Η δημιουργία ομάδας δράσης για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής στο Υπουργείο Οικονομικών, διοικούμενη και υποστηριζόμενη σε υψηλό επίπεδο.
- Η δημιουργία μιας επιτελικής ομάδας με τη συμμετοχή των συναρμόδιων Γενικών Γραμματέων.
Οι άμεσες προτεραιότητες για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής να διαλυθεί η άκρατη φοροδιαφυγή πρέπει να περιλαμβάνουν:
· Πρόγραμμα ελέγχων, που να περιλαμβάνει αυστηρές ποινές και διώξεις για τις βαριές μορφές παραβάσεων: π.χ., το 75% των ελεύθερων επαγγελματιών (π.χ. γιατροί, συμβολαιογράφοι, μηχανικοί, δικηγόροι) δηλώνουν ετήσιο εισόδημα κάτω από το αφορολόγητο όριο.
· Πρόγραμμα για την διασφάλιση των εισπράξεων εσόδων από τους φορολογούμενους με τα μεγαλύτερα εισοδήματα.
· Πρόγραμμα ενίσχυσης των μηχανισμών είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών από τους μεγαλύτερους οφειλέτες.
· Πρόγραμμα για την ενίσχυση της συμμόρφωσης μέσα από τη δήλωση και την πληρωμή φόρων: π.χ. το 30% των οφειλετών ΦΠΑ δεν έχουν καταθέσει δήλωση.
· Αυστηρό πρόγραμμα για την εφαρμογή των νέων κυβερνητικών πρωτοβουλιών στη φορολογία: λεπτομερή σχέδια εφαρμογής, αποτελεσματική παρακολούθηση της προόδου, και επανεξέταση των αποτελεσμάτων για τη διασφάλιση των πολιτικών στόχων.
Οι διαρθρωτικές αλλαγές για να επιτευχθεί ο στόχος της βιώσιμης συμμόρφωσης πρέπει να περιλαμβάνουν:
· Eνίσχυση της ικανότητας στρατηγικής διοίκησης και σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας Φορολογίας και Τελωνείων.
· Ανάπτυξη και διατήρηση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου διαχείρισης κινδύνου φορολογικής συμμόρφωσης: (i) δημιουργία Διεύθυνσης Διαχείρισης Κινδύνων, (ii) δημιουργία Συμβουλίου Συμμόρφωσης υπό το Υπουργείο Οικονομικών, (iii) ανάπτυξη μιας στρατηγικής βάσει του κινδύνου συμμόρφωσης και (iv) ανάπτυξη επιχειρησιακών σχεδίων για την υλοποίηση της στρατηγικής συμμόρφωσης.
· Ουσιαστική βελτίωση της διαχείρισης των ελέγχων για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την αποτροπή φορολογικών παραβάσεων μέσα από ελέγχους με βάση κριτήρια κινδύνου.
· Ανάπτυξη και διατήρηση αποτελεσματικών υπηρεσιών προς τους φορολογούμενους με τη δημιουργία ειδικής Διεύθυνσης και με την ανάπτυξη στρατηγικής για τις φορολογικές υπηρεσίες.
· Ουσιαστική ενίσχυση της ικανότητας της Γενικής Γραμματείας Φορολογίας και Τελωνείων στη διαχείριση των κεντρικών φορολογικών λειτουργιών και ενίσχυση του ρόλου της κεντρικής υπηρεσίας σε επίπεδο σχεδιασμού, ελέγχου και εποπτεία

ΠΗΓΗ:Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Eξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό

Eξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό - Πιθανές ακόμα και νέες εθνικές εκλογές
Εξελίξεις και ανατροπές στο πολιτικό τοπίο είναι σφόδρα πιθανές το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα χωρίς - στην κυριολεξία - να αποκλείεται τίποτα, ακόμα και το ενδεχόμενο προκήρυξης νέων εθνικών εκλογών! Τα κυβερνητικά στελέχη δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους σε κατ’ιδίαν συζητήσεις για την εξέλιξη της κατάστασης σε περίπτωση λήψης νέων μέτρων που θα υπαγορευθούν προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης.
Η λύση της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» μπορεί να φαίνεται ελκυστική, αλλά μόνο εύκολο εγχείρημα δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κάποιος.
"Η νομιμοποίηση των μέτρων", λένε πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, "μπορεί να περάσει μόνο μέσω νέων εθνικών εκλογών". Βέβαια όσοι ξέρουν τον χαρακτήρα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, διαβεβαιώνουν ότι "Αποκλείεται να πάει σε εκλογές. Θα μείνει έστω και αν χρειαστεί να κάνει ... εισαγωγή υπουργών από το εξωτερικό"!
Σε ότι αφορά τυχόν κυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας" το ερώτημα είναι ποιος θα δεχθεί να μπει σε μία τέτοια κυβέρνηση, ειδικά από τους «επαγγελματίες» πολιτικούς χωρίς να κινδυνεύσει να «καεί»; Ήδη δύο κορυφαία στελέχη της Ν.Δ. σύμφωνα με άριστα ενημερωμένες πηγές του defencenet.gr, έχουν αρνηθεί συμμετοχή σε μία τέτοια κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά πως μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση τεχνοκρατών τουλάχιστον στα σημαντικά υπουργεία χωρίς «πολιτική νομιμοποίηση»; Η Ελλάδα είναι «ειδική» περίπτωση. Δεν είναι ούτε Ουγγαρία, ούτε Ρουμανία, ούτε Λετονία. Ούτε βέβαια και Τουρκία, όπου το ΔΝΤ έχει μόνιμη παρουσία
Στις δημοσκοπήσεις των ημερών για πρώτη φορά από τον Οκτώβριο η κυβέρνηση δείχνει να χάνει έδαφος με το ποσοστό της να πέφτει κάτω από το 28% και της Ν.Δ. να ανεβαίνει ελαφρά στο 22%, αποτέλεσμα κυρίως της στάσης της σε ότι αφορά την πολιτική απόρριψη του ΔΝΤ.
Eκτός ελέγχου η κατάσταση και σε ότι αφορά τον εξωτερικό δανεισμό της χώρας με το spread να φτάνει τις 600 μονάδες βάσης  για το 10ετές ομόλογο και απλά περιμένουμε την αίτηση για ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, σε μία πορεία εκ των προτέρων προδιαγεγραμμένη. Να σημειώσουμε ότι η Ουγγαρία λίγο πριν στείλει την αίτηση για ένταξη στον μηχανισμό του ΔΝΤ είχαν ξεπεράσει τα ομόλογά της τις 900 μονάδες βάσης.
Κατά μία βαθμίδα, από Α2 σε Α3 με αρνητική προοπτική, υποβάθμισε την αξιολόγησή του για την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας ο οίκος Moody's, υποστηρίζοντας ότι μπορεί να αναγκαστεί να πληρώσει το χρέος της πολύ πιο ακριβά απ’ό,τι υπολογιζόταν.
Δεν απέκλεισε, εμμέσως πλην σαφώς, ο εκπρόσωπος του αρμόδιου Ευρωπαίου Επιτρόπου Όλι Ρεν το ενδεχόμενο η ΕΕ να δώσει παράταση ενός έτους στην Ελλάδα για τη δημοσιονομική της προσαρμογή.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΠΗΓΗ:defencenet.gr

Το χειρότερο, στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ

Το χειρότερο σενάριο δεν είναι το ΔΝΤ, αλλά παύση πληρωμών και έξοδος από το Ευρω…

 

Πριν από μερικούς μήνες το σενάριο προσφυγής στο ΔΝΤ φαινόταν απίθανο. Τώρα μοιάζει μονόδρομος. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τι μας περιμένει στο τέλος της διαδρομής μετά από μια τριετία περίπου.
 

Αν κάνουμε ότι πρέπει και αν η διεθνής συγκυρία σταθεί ευνοϊκή, σε μια δορυφορική οικονομία σαν τη δική μας μπορεί να τα καταφέρουμε να αποφύγουμε την κατάρρευση.
 

Το πολιτικό σκηνικό δεν βοηθάει στην προκειμένη περίπτωση. Καθώς οι πολιτικές ηγεσίες δείχνουν να είναι προσκολλημένες στα στενά πελατειακά κομματικά τους μικροσυμφέροντα.
 

Α) Το κυβερνών κόμμα σέρνεται από τις εξελίξεις στη λύση του ΔΝΤ συν ΕΝΤ χωρίς σχέδιο και κατασταλαγμένη επίγνωση. Από το λεφτά υπάρχουν, περάσαμε στο κόψιμο του 14 μισθού, πάμε για ψαλιδίσματα στον ιδιωτικό τομέα...
 

Το πρόβλημα στο κυβερνών κόμμα έγκειται στην ισχυρή εσωτερική αμφισβήτηση του μονόδρομου που έχει καταστεί το ΔΝΤ.  Το βέβαιο είναι ότι με τη νίκη του στις τελευταίες εκλογές, ο κ. Παπανδρέου πέρασε την ατυχία που τον βρήκε σαν τύχη.
 

Το πώς και το γιατί θα το καταλάβει αργότερα, απ’ ό,τι δείχνουν τα δεδομένα...
 

Β) Την ατυχία του για τύχη πέρασε και ο κ. Σαμαράς αναλαμβάνοντας την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προς το παρόν αρκείται σε αντιπολιτευτική φλυαρία εναντίον της προσφυγής στο ΔΝΤ, λες και υπάρχει άλλη διέξοδος έτσι που τα κατάφερε η κυβέρνηση στην οποία μετείχε...
 

Είτε το θέλει είτε όχι. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα. Η αύξηση των δημοσίων δαπανών μεταξύ 2005-2008 φτάνει το 35% όταν ο μέσος όρος στην ευρωζώνη ήταν 12%.
 

Αυτό δύσκολα μπορεί να αποκρυφτεί ακόμη και σε  τυφλωμένους από κομματικό φανατισμό. Ιδίως προσεχώς, όταν οι εξελίξεις φέρουν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε απόγνωση...
 

Οι συνέπειες του οργίου σπατάλης της προηγούμενης κυβέρνησης συνέπεσαν με τις συνέπειες και τα αδιέξοδα του μοντέλου της μεταπολίτευσης που εγκαινίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου και αυτά με την διεθνή κρίση. Τρεις τυφώνες στη συσκευασία του ενός. Η προηγούμενη κυβέρνηση μπορούσε να είχε μειώσει τους τυφώνες οπωσδήποτε σε 2 και πιθανό σε 1,5... Αλλά αρκέστηκε στο καθαγιασμό των εξωχώριων...
 

Αν ήταν η ΝΔ στην εξουσία δεν είχε περιθώρια να κάνει κάτι διαφορετικό και το πιθανότερο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ θα κατήγγειλε την προσφυγή στο ΔΝΤ...

 

3) Η ελληνική αριστερά δεν χρήζει τόσο πολιτικής ανάλυσης αλλά κοινωνιολογικής και ψυχολογικής. Ποια παιδικά βιώματα ευθύνονται για να επιμένουν κάποιοι,  με θρησκευτική προσήλωση και άγνοια, σε μια στρεβλή αναπαραγωγή των κηρυγμάτων της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης.  Η κυρίαρχη τάση της πέρα του ΠΑΣΟΚ αριστεράς υποστηρίζει την παύση πληρωμών, την έξοδο από το ευρώ και επί της ουσίας την ανάσταση του σοβιετικού μοντέλου στην Ελλάδα.
 

Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να πει στον κόσμο ότι μια στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ, σημαίνει ότι σε ένα μήνα θα διάγουμε βουκολικό βίο. Τα αυτοκίνητα θα είναι ακίνητα, π.χ. ποιος θα μας πουλάει πετρέλαιο έναντι ενός νομίσματος που αντιπροσωπεύει μια οικονομία που δεν παράγει παρά δημοσίους υπαλλήλους, συνδικαλιστές και κεκτημένα. Στη Βενεζουέλα που κάνουν παρόμοια πειράματα και την οποία θαυμάζει ο Αλέξης, έχουν ρεύμα δυο ώρες τη μέρα, σοβαρές ελλείψεις και είναι πρώτη στις υποψηφιότητες για χρεοκοπία. Και είναι από τους μεγαλύτερους εξαγωγούς πετρελαίου.
 

Μπροστά σε αυτό το μοντέλο το ΔΝΤ θα μοιάζει με παράδεισο...
 

4) Το ΛΑΟΣ εμφανίζει ευκαιριακούς προσανατολισμούς, και δείχνει να νοιάζεται κυρίως για την πολιτική του επιβίωση.

 

Η πολιτική ανέκαθεν έμοιαζε με θέατρο, απλά σε περιόδους παρακμής σαν αυτή που περνάμε οι ηθοποιοί μοιάζουν να επαναλαμβάνουν τις ατάκες τους αδιαφορώντας αν τα λόγια αφορούν το έργο που παίζεται στη σκηνή ή αυτό που έπαιζαν πέρυσι...
 

Το χειρότερο σενάριο αυτή τη στιγμή φαίνεται αποτυχία ΔΝΤ και μετά την τριετία στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ. Αλλά αυτό λογικά δεν φαίνεται εφικτό για την επόμενη τριετία, δεδομένων των πακέτων...  και της αισιοδοξίας ότι θα γίνουν μεταρρυθμίσεις και στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη...

ΠΗΓΗ:capital.gr