Η ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ

Στη πολιτική δράση ισχύει πάντα η αρχή, πως για να παρέμβεις στα πράγματα προέχει να τα περιγράψεις. Αν η παρέμβαση στα πράγματα επιτελέσει το σκοπό της ή όχι αυτό εξαρτάται από πολλές παραμέτρους. Το ζητούμενο όμως κάθε παρέμβασης είναι να δοθεί εις αυτά η δική σου κατεύθυνση από τον ελάχιστο έως τον μέγιστο βαθμό. Έτσι αξιολογείται η αποτελεσματικότητα της δράσης στις δεδομένες συνθήκες. Όμως κάθε δράση,  ακόμα και αν οδηγηθεί στην αποτυχία πραγμάτωσης των σκοπών της, έχει μιαν αξία αυτοτελή. Διότι αποτελεί εκδήλωση ζωής και πνευματικής ανυψώσεως. Αντίθετα μέσα στη κατάσταση της αδράνειας, αφήνεις τους άλλους να κατευθύνουν τα πράγματα χωρίς τη δική σου βούληση. Αφήνεις  τη ζωή να εκπέσει, να σαπίσει, στείρα και άψυχη. Αναφερόμαστε στην αδράνεια όχι για λόγους ηθικολογικής σπουδής αλλά γιατί την βλέπουμε να κυριαρχεί με το μαγικό ραβδί της τη ψυχή του λαού μας, ως άλλη Κίρκη. Η αδράνεια είναι η πιο δυσμενής πραγματικότητα που κρατά τον κυπριακό ελληνισμό  σε παρατεταμένη παραλυσία.

Επικρατεί αυτή η νοσηρή κατάσταση στο λαό την οποία καλείται η δρώσα συνείδηση να θεραπεύσει. Για αυτή τη κατάσταση δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι πολιτικοί αλλά οι πάντες. Ευθύνονται οι πνευματικοί ταγοί, οι καλλιτέχνες, οι δάσκαλοι, οι δημοσιογράφοι αλλά και ο κάθε πολίτης χωριστά. Απότοκος αυτής της καταστάσεως είναι η επικρατήσασα άτυπη λύση στο Κυπριακό της παράτασης των πραγμάτων ως έχουν, μια λύση που λαϊκώς περιγράφεται «εμείς από εδώ και αυτοί από εκεί». Τούτο σημαίνει να ξεχάσουμε τη κατοχή, να ξεχάσουμε τη σκλαβωμένη πατρίδα και να την αφήσουμε για πάντα στα χέρια των τούρκων αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα είναι τραγικές για ολόκληρη τη Κύπρο.

Το μοναδικό ενδιαφέρον αυτού του υπνόττοντος λαού αναμένεται να εκφραστεί, όταν κλιθεί σε κάποιο δημοψήφισμα σαν αυτό του 2004. Θα προσέλθει και πάλι στις κάλπες αφού εκτονωθεί προηγουμένως σε κάποιες συγκεντρώσεις που θα γίνουν για την περίσταση,  για να πει ένα καινούριο ΟΧΙ και να επιστρέψει την επαύριον στον αδιάφορο βίο του. Δεν αποκλείεται βέβαια σε ένα νέο δημοψήφισμα να πει ΝΑΙ στα νέα σχέδια που θα του παρουσιάσουν οι πολιτικοί του ηγέτες και έτσι η Κύπρος να δηλώσει την πλήρη υποτέλεια της στους κατακτητές. Έτσι  θα σβήσει για πάντα , ο ελληνισμός της Κύπρου και από την μακράν ελληνική παρουσία θα απομείνουν κάποιοι ελληνόφωνοι ραγιάδες να διαβιούν σκυφτοί και ταπεινοί κάτω από το αρπακτικό βλέμμα των κτηνοτούρκων διαφεντευτών της γης τους.

Η άλλη παράμετρος της πραγματικότητας μας,  είναι το πολιτικό κατεστημένο το οποίο τρέφεται από την βούληση του λαού και είναι η εικόνα και ομοίωση του. Ένα κατεστημένο που από την εγκαθίδρυση του ασκεί πολιτική υποχώρησης και ενδοτισμού και συμπεριφέρεται δουλικά στους άγγλους επιτηρητές του. Αυτό το κατεστημένο, χωρισμένο στα γνωστά πολιτικά κόμματα που η δράση τους υπαγορεύεται από ξενόφερτες ψυχροπολεμικές ιδεολογίες  του περασμένου αιώνα, δίδει καθημερινά μια παράσταση βλακείας και οπισθοδρόμησης. Ύστερα από τριάντα χρόνια φανερής και μυστικής διπλωματίας, εκείνο που κατάφερε είναι να δώσει στο λαό το κατάπτυστο σχέδιο Ανάν που ευτυχώς απορρίφθηκε. Έξι χρόνια μετά, αυτό το άθλιο κατεστημένο,  προσπαθεί να πισωγυρίσει στο σχέδιο Ανάν ολισθαίνοντας σε νέες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, αρνούμενο  να περιγράψει με σαφήνεια τους πραγματικούς σκοπούς του και να ερμηνεύσει τίμια και ξεκάθαρα τι εννοεί με την ορολογία της λύσης που ονομάζει διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Επικρατεί πλήρης ασάφεια που καταλήγει στην υιοθέτηση μιας μειοδοτικής  ορολογίας. Εκείνο που αφήνουν να καταλάβουμε,  είναι πως διίστανται οι απόψεις των ενδοτικών κομμάτων και κονταροκτυπιούνται ανάμεσα σε μια «ισχυρή ομοσπονδία», σε μια «χαλαρή ομοσπονδία» και σε μια «ομοσπονδία με περιεχόμενο» .Πρόκειται για μια πολιτική Βαβέλ που σκοπό έχει να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις και να αποκλείσει την γένεση κάθε εθνικής πρότασης και εθνικού σκοπού. Αυτή η δεύτερη παράμετρος της πραγματικότητας μας δεν κάνει τίποτα άλλο από του να παρατείνει την κατοχή και να την εδραιώνει. Από την μια όψη είναι η ραθυμία του λαού και από την άλλη η ενδοτικότητα των πολιτικών.

Αυτά βλέπουν οι σεναριογράφοι του κυπριακού δράματος και προχωρούν στην σταδιακή εφαρμογή ενός σχεδίου λύσης που θα επιβληθεί μέσα από πολλαπλές και σταδιακές διαφοροποιήσεις της στατικής κατάστασης. Πρόκειται για μια  εναλλακτική λύση που βασίζεται στο σχέδιο Ανάν και στη σταδιακή εφαρμογή του. Όποιος νομίζει ότι οι πολιτικοί του ενδοτισμού δεν έχουν συναινέσει σε αυτό το σχέδιο και στην εφαρμογή του, βρίσκεται σε μεγάλη πλάνη .

Σε αυτή την δραματική κατάσταση το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα επιχειρεί να δώσει  την πολιτική κατεύθυνση που υπαγορεύει η ιδεολογία του ελληνικού λαϊκού εθνικισμού ενάντια στην αδράνεια της μάζας και την υποτακτικότητα των κρατούντων .

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ