ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο ιδεολογικός πόλεμος κατά της οικονομικής , πολιτικής και «πνευματικής» τυραννίας που συρρικνώνει δραματικά τη λαϊκή και εθνική κυριαρχία και υποβιβάζει πολιτισμικά το έθνος , συνεχίζεται αμείωτα από το προσωπικό ιστολόγιο του Λουκά Σταύρου. Για ένα ελληνικό εθνικοκοινωνισμό. http://l-stavrou.blogspot.com

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ή ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΡΑΞΙΑ;

Είναι λυπηρές όσο και απογοητευτικές οι εικόνες που παρακολουθήσαμε στις προχθεσινές απεργιακές κινητοποιήσεις.
Ακόμα μια "πανελλαδική" απεργία που απέδειξε πως η μεγάλη μάζα του λαού μας είτε κοιμάται ύπνο βαθύ είτε έχει διαβρωθεί τόσο ιδεολογικά απο τα κόμματα...
Και έχει απολέσει αυτα που πάντα χαρακτήριζαν τον Ελληνα.
Εχει χάσει την αγωνιστικότητα του και το φιλότιμο.
Σε μια πόλη 5 εκατ. κατοίκων αυτοί που βγήκαν στον δρόμο ήταν περίπου 30.000.
Δεν μιλάμε για άλλες περιοχές της χώρας γιατί εκει η εικόνα είναι κατι παραπανω απο απογοητευτική.
Αραγε τι συμβαίνει;
Εχουμε φτάσει οι νεοέλληνες σε τέτοιο σημείο απάθειας που ακόμα και όταν κάποιοι παραδίδουν την πατρίδα μας αμαχητί....Ξεπουλούν τα πραγματικά δικαιώματα του Ελληνα πολίτη και όχι αυτά του ψευτοανθρωπισμού η συντριπτική πλειοψηφία περιμένει απο την "δημοκρατία" να τον σώσει;
ή μήπως δεν έχουμε άλλες αντοχές μετά απο δεκαετίες προπαγάνδας και λαϊκισμού;
Οτι και να συμβαίνει το συμπέρασμα είναι πως δυστυχώς αυτό που ακούγεται και "σερβίρεται" με τρόπο στον Ελληνα είναι πως δεν υπάρχουν εναλλακτικές.
Ισως και αυτό να είναι μια δικαιολογία για την γενική...απραξία.
Αλλωστε η απογοήτευση είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος όλων των πολιτικών απατεώνων και των παρατρεχάμενων τους που διαιωνίζουν αυτή την κατάσταση.
Με έναν λαό απογοητευμένο ο χρόνος γίνεται σύμμαχος τους ώστε σιγά σιγά να εμφανίζεται το φαινόμενο της απάθειας αφού το "ότι και να κάνουμε πάλι αυτοι θα βγουν" είναι η διαπίστωση.
Κι όμως θα μπορούσε και αυτή μειοψηφία εργαζομένων και μη.....
Οι Ελληνες πολίτες και οι έλληνες γλύφτες θα μπορούσαν να έκαναν κατι εαν και σε αυτούς δεν φρόντιζαν τα κόμματα να δέσουν τα χέρια απο την στιγμή που υπέγραψαν την είσοδο τους στα κομματικά μαντριά με αντάλλαγμα τον διορισμό τους ή μια ευνοϊκή μεταχείριση με την ψήφιση συγκεκριμένων νόμων στην συντεχνία τους.
Αποτέλεσμα κάποιοι να "αγωνίζονται" για τα "κεκτημένα" όπως λεει και η αριστερά.
Κεκτημένα όμως που ή διασπούν ακόμα περισσότερο τον λαό αφού στην πλειονότητα τους πρόκειται για στενά συντεχνιακά συμφέροντα ή για "κεκτημένα" απόρροια της κομματικής συναλλαγής.
Ετσι έχουμε το φαινόμενο μιας χώρας που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού στέκεται αμέτοχη στο ξεπούλημα της χώρας.
Στέκεται αμέτοχη σε έναν ψεύτη πρωθυπουργό που εξαπάτησε το λαό του και υφάρπαξε την ψήφο του.Και κυρίως στέκεται αμέτοχη όχι στα όσα γίνονται σήμερα αλλά στους μελλοντικούς σχεδιασμούς που θέλουν την πατρίδα μας υποχείριο και έρμαιο των ορέξεων των "συμμάχων" μας.
Η στάση αυτή της πλειοψηφίας επιτρέπει να βλέπουμε τις εικόνες που είδαμε και που βλέπουμε καθε χρόνο.
Εικόνες που δείχνουν πως ο λαός έχει παραδώσει το πνεύμα του σε εθνομηδενιστές.
Την ενημέρωση του σε κατευθυνόμενους κοντυλοφόρους τριπλοθεσίτες.
Εικόνες που δείχνουν πως ο λαός έχει παραδώσει τον αγώνα του σε εργατοπατέρες και κομματόσκυλα που αδιαφορούν για το ξεπούλημα της χώρας και κραυγάζουν για την τσεπούλα τους που γέμιζε χρόνια ολόκληρα απο τα κορόιδα τους φορολογούμενους.
Και τι μένει;Ο αγώνας των λεγόμενων "αντιεξουσιαστών".
Ανήλικοι και έφηβοι οι περισσότεροι με λαθρομετανάστες να πυκνώνουν τις τάξεις τους.Υποπροιόν και αυτοί της "δημοκρατίας" των κλεφτών και προδοτών του Εθνους.
Ατομα που αν και λοξοδρόμησαν κατά την την κατήχηση του συστήματος...
Βρισκόμενοι κάπου ανάμεσα στο καρκίνωμα του μαρξισμού που θεοποιήθηκε στους πανεπιστημιακούς χώρους και στην "μαγκιά" και απογοητεύτηκε και αυτό έντονα απο τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" εξυπηρετούν και αυτοί την εξουσία καταστρέφοντας,λεηλατώντας,καίγοντας ενίοτε ακόμα και δολοφονώντας πλην όμως μην ενοχλώντας ποτέ πραγματικά την εξουσία που τους ανέχεται και τους περιθάλπει.
Είναι στην ουσία το αντίβαρο της "δημοκρατίας" απέναντι σε όσους την αντιμάχονται.
Είναι τα τάγματα εφόδου των "δημοκρατικών" κομμάτων απέναντι στους Ελληνες πατριώτες,τους Ελληνες οικογενειάρχες και τους Ελληνες εργαζόμενους.
Με αυτό λοιπον τον τρόπο φτάνουμε στο σημείο της γενικής ....απεργίας των 30 χιλιάδων εκ των οποίων το 80% δημόσιοι υπάλληλοι που πριν λίγο καιρό έγλυφαν τα αφεντικά τους και ξεζούμιζαν τον ελληνικό λαό και της γενικής...απεργίας των κουκουλοφόρων που για ακόμα μια φορά που χρειάστηκε εκτόνωσαν την κατάσταση με το να επιτίθενται σε καταστήματα πολιτών και σε αστυνομικούς των 800 ευρώ.
Οταν την ίδια ώρα κάποιοι μεσα στο κοινοβούλιο έκαναν...επερωτήσεις δήλαδη τα έξυναν και γελούσαν εις βάρος των κορόιδων περιμένοντας το τέλος του μήνα να πάρουν το μισθουλακο τους.....Και καμιά "χορηγία" ευπρόσδεκτη είναι.....
Αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι με την δεδομένη κατάσταση και το σύστημα που έχουν ομολογουμένως κουραστεί να εφαρμόσουν θα είναι οι ίδιοι για πολλά ακόμα χρόνια αν δεν ξυπνήσει η συντριπτική πλειοψηφία και δεν απαιτήσει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Κανένας δεν θα δώσει τον δικό μας αγώνα αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι…


  • Μήπως χρειαζόμαστε όραμα;
Η κατάσταση στην Ελλάδα κοντεύει να γίνει δραματική. Πρέπει επιτέλους να βάλουμε ένα τέλος σε πολλά…
Το πείραμα του ΔΝΤ απέτυχε, η κυβέρνηση κοιμάται και η αντιπολίτευση σιγοντάρει με φανφάρες.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε το παιχνίδι πως παίζεται και να παίξουμε με τους δικούς μας όρους.
Η οικονομία πάει κατά διάολου…
Στο υπουργείο Οικονομικών αντί να ψάχνουν να βρουν τρόπους να βοηθήσουν την αγορά, την στραγγαλίζουν…
Στην παιδεία ούτε λόγος να γίνεται...
Στην υγεία, ας μην ξύσουμε πληγές, γιατί εκεί η κυβερνητική πολιτική χαρίζει ανθρώπινες ζωές στον… χάρο!
Επενδύσεις; Στην Ελλάδα; Θα μπορούσε να γίνει καλό σύντομο ανέκδοτο…
Με το πρόσχημα του μνημονίου οι κυβερνώντες και τα αφεντικά τους συνεχίζουν να πειραματίζονται σε μία νέα μορφή χούντας, την οικονομική.
Τέρμα πια οι στρατιωτικές χούντες.
Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Ακόμη και οι χούντες έχουν εξελιχθεί. Και τώρα θα έχουμε την νέα εξέλιξη… κατά την οποία δεν γνωρίζουμε, δεν βλέπουμε άμεσα τον φασίστα που καταδυναστεύει τη ζωή μας, που καταπατά ή αφαιρεί δικαιώματά μας όπως τον βολεύει ή όπως βολεύει στους «εργοδότες» του δικτάτορα με το ηλίθιο πρόσωπο (η ζωγραφισμένη στο πρόσωπο βλακεία του δικτάτορα αποτελεί στοιχείο παραπλάνησης και χρονικής παράτασης της χούντας στην εξουσία…).
Οι λεγόμενοι άνθρωποι του πνεύματος πρέπει –επιτέλους- να βγουν από το λήθαργο τους, να οργανωθούν και να μας οργανώσουν…
Πρέπει να μιλήσουν…
Πρέπει να σπείρουν ιδέες…
Πρέπει να δώσουν ένα νέο όραμα ή να μας θυμίσουν αυτά που έχουμε ξεχάσει...
Ας βγούνε επιτέλους μπροστά, χωρίς κομματικές σημαίες και μαζί με όσους από τους 300 έχουν λίγη «τσίπα», όλοι μαζί να προπορευτούν, να δείξουν τον δρόμο της αντίστασης, της αντίδρασης και του αγώνα. Αν αυτοί αντισταθούν, αν αυτοί ξεσηκωθούν, τότε μόνο μπορεί να ελπίζουμε πως θα βγούμε από το σκοτάδι, την αναξιοπρέπεια και την δουλικότητα που επιχειρούν να μας επιβάλουν οι «διακυβερνώντες» μας. Τότε μόνο μπορούμε να τους νικήσουμε…
Είναι πολύ απλό, αλλά θέλει δύναμη ψυχής και πατριωτισμό.
Άραγε υπάρχει, συνεχίζει να υπάρχει σε αυτόν τον τόπο κάτι τέτοιο;
Το μνημόνιο το υπέγραψε η κυβέρνηση, με τη θέληση της και την κουτοπονηριά της.
Εάν αλλάξει η κυβέρνηση μήπως μπορούμε να το θεωρήσουμε άκυρο; Μήπως μπορούμε να νομοθετήσουμε νέο νόμο που θα ακυρώνει ολόκληρο το μνημόνιο ή μήπως θα πρέπει να εφαρμόσουμε απλώς το Σύνταγμα της χώρας και να ακυρώσουμε τις υπογραφές των καλοθελητών που έτρεξαν να υπογράψουν την κατοχή της χώρας από… «δάνειες δυνάμεις»;
Αντί να σερνόμαστε με το κεφάλι χαμηλά στα ευρωπαϊκά σαλόνια, μήπως θα πρέπει να αλλάξουμε και να αρχίσουμε να απαιτούμε αντί να επαιτούμε; Μήπως οι κυβερνώντες (σημερινοί ή αυριανοί) θα πρέπει να έχουν πρώτη και μοναδική προτεραιότητα των σκέψεων, των ενεργειών, των επαφών και των αποφάσεών τους, το εθνικό συμφέρον της χώρας και του λαού της;
Ας επενδύσουμε πρώτα στον λαό που μπορεί να βοηθήσει, εάν έχει όραμα και μετά να ψάχνουμε επενδύσεις για να σώσουμε τους δανειστές, οι οποίοι θέλουν λεφτά και ας καταστραφεί (σε βάθος πολλών δεκαετιών) μία χώρα.
Ας ψάξουμε φωνές από την Ευρώπη που καταλαβαίνουν τι σχέδια υπάρχουν και όλοι μαζί να αντισταθούμε.
Η Ελλάδα είναι μόνο η αρχή. Τα δύσκολα έπονται…
Ας τους ξυπνήσουμε όλους… αφού πρώτα καταφέρουμε να ξυπνήσουμε εμείς… Και, πάρτε το απόφαση. Είμαστε μόνοι. Κανένας δεν θα δώσει τον δικό μας αγώνα αν δεν το κάνουμε εμείς…

Αγαθοκλής
Ας μιλήσουμε επιτέλους

ΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

Αμερικανικοί παράγοντες, διαβλέποντες αδιέξοδο στις ενδοκυπριακές συνομιλίες προτείνουν πορεία προς "λύση" μέσω αμοιβαίων υποχωρήσεων. Οι προτάσεις αυτές έχουν ως κεντρική φιλοσοφία τους την οικονομική αναβάθμιση του κατεχόμενου τμήματος, έναντι κάποιων ανταλλαγμάτων. (για περισσότερα δείτε εδώ)
Οι προτάσεις αυτές δεν έρχονται ως κεραυνός εν αιθρία αλλά εδράζονται πάνω σε μια ήδη υπάρχουσα ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ που συνοδεύει προ πολλού τις συνομιλίες. 
Αυτή η έμπρακτη υποχώρηση κορυφώνεται στην άρση από την πλευρά μας της εμπολέμου καταστάσεως με την κατοχή και στο άνοιγμα των οδοφραγμάτων.  Η πράξη αυτή που έγινε το 2003 επί Τάσσου Παπαδόπουλου στήριξε την πολιτική του Ντενκτάς και έδωσε διέξοδο στο οικονομικό αδιέξοδο των τουρκοκυπρίων. Η πράξη αυτή κατ' εξοχήν προδοτική συνοδεύτηκε τότε από την πρόταση του Τάσσου Παπαδόπουλου που διασυνδέει την επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου με το απευθείας εμπόριο κατεχομένων-Ε.Ε. Πρόταση την οποία επανέλαβε ο κ. Χριστόφιας.
Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με δύο κινήσεις που αλληλοσυμπληρώνονται στην εξέλιξη τους. Από τη μία οι συνομιλίες και από την άλλη οι έμπρακτες υποχωρήσεις. Έτσι το άνοιγμα των οδοφραγμάτων συμπληρώνει την προδοσία του 1977 (Συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς).
Ομοίως και σήμερα υπό την σκιά των ενδοκυπριακών συνομιλιών, αφήνονται ανεξέλεγκτοι οι δίοδοι εισόδου προς την ελεύθερη επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας προϊόντων από την Τουρκία, παρέχονται ωφελήματα και υπερπρονόμια προς τους τουρκοκύπριους, ενώ ταυτόχρονα τουρκοκυπριακοί πληθυσμοί εγκαθίστανται στην ελεύθερη επικράτεια.
Από την επικρατούσα κατάσταση ελάχιστα βήματα απομένουν προς την "οικονομική βιωσιμότητα" των κατεχομένων όπως την περιέγραψε ο μειοδότης Μιχαήλ Μούσκος (Μακάριος Γ) στην συμφωνία του 1977. (δες εδώ την συμφωνία του 1977- και την ανάλυση της)
Έτσι θα απομείνει ως τελική πράξη η προσυπογραφή στα χαρτιά μιας λύσης που ήδη εφαρμόζεται έμπρακτα και θα αποτελεί νομιμοποίηση των τετελεσμένων.
Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα κατήγγειλε προ πολλού αυτή την καταστροφική μεθόδευση που ακολουθεί ολόκληρο το ενδοτικό πολιτικό κατεστημένο. (δες εδώ- Τα δύο σχέδια των εχθρών μας)
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ