Σε πλήρη εξέλιξη η εφαρμογή του «δόγματος του σοκ» στην Ελλάδα

Σχετικό: Ναόμι Κλάιν: Το Δόγμα του Σοκ... Σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι!!!

Του ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ* (enet)

Κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες στη χώρα μας η μετάφραση του βιβλίου της Καναδής δημοσιογράφου Naomi Klein με τίτλο «Το Δόγμα του Σοκ» (τίτλος στα αγγλικά The Shock Doctrine), που εκδόθηκε το 2007 και στο οποίο γίνεται ανάλυση και εκτεταμένη περιγραφή της εφαρμογής των θεωριών της Σχολής του Σικάγου, ιδρυτής της οποίας ήταν ο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο αυτό, Milton Friedman.

Το «δόγμα του σοκ» είναι είτε η επιβολή από δικτατορικά καθεστώτα είτε η εφαρμογή από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τρίπτυχου: «ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση/ελεύθερο εμπόριο και δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες». Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το δόγμα αυτό είναι να υπάρξει μια κρίση που μπορεί να οφείλεται είτε σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, είτε σε φυσικές καταστροφές είτε σε δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα, όπως ο υπερπληθωρισμός ή το υπέρογκο χρέος.

Στην περίπτωση των κρατών της Λατινικής Αμερικής, αναφέρει η συγγραφέας, «η σπείρα του χρέους λειτούργησε σαν ένα γιγαντιαίο όπλο ηλεκτρικής εκκένωσης. Σε μια τέτοια κατάσταση -προσθέτει- ο Friedman ήταν πεπεισμένος ότι, όταν ξεσπάσει μια κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση. Εκτιμούσε ότι μια καινούργια κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της 6 με 9 μήνες για να επιβάλει μείζονες αλλαγές».

Η συγγραφέας επισημαίνει ότι «η θεμελιώδης αρχή είναι απλή: οι χώρες σε κρίση (χρέους) χρειάζονται απεγνωσμένα μια επείγουσα βοήθεια... Οταν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πολιτικές του ελεύθερου εμπορίου προωθούνται από κοινού με τη χρηματοοικονομική διάσωση (δάνειο) σε ένα ολοκληρωμένο πακέτο, οι χώρες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδεχτούν ολόκληρο το πακέτο» και, όπως αναφέρει η ίδια, «η κρίση του χρέους, στην οποία βρέθηκαν χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής κατά τη δεκαετία του '80, τις ανάγκασε να υποκύψουν στον εκβιασμό "Θέλετε να σώσετε τη χώρα σας; Ξεπουλήστε την"».

Από τα λίγα αυτά αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο τής Naomi Klein φαίνεται καθαρά ότι στη χώρα μας εφαρμόζονται πιστά οι συνταγές του «δόγματος του σοκ», συνταγές που έχει υιοθετήσει η τρόικα ακολουθώντας την πάγια πολιτική του ΔΝΤ, που δεν είναι άλλη από το «δόγμα του σοκ». Αυτή η «τεχνογνωσία» ήταν βασικός λόγος για τον οποίο η Ε.Ε. ζήτησε από το ΔΝΤ να είναι μέλος της τρόικας.

Πώς, όμως, έφτασε η Ελλάδα στο κατάντημα να γίνει χώρα Λατινικής Αμερικής στην Ευρώπη; Είναι αλήθεια ότι η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο οφειλόταν στα μεγάλα ελλείμματα όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων 35 ετών. Ειδικότερα το έλλειμμα του 2009 ήταν ιδιαίτερα αυξημένο, εξαιτίας όχι μόνο της πολιτικής που εφάρμοζε όλα τα χρόνια η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και των μέτρων που έλαβε για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Παρ' ότι η σημερινή κυβέρνηση γνώριζε το μέγεθος του δημοσιονομικού προβλήματος πριν από τις εκλογές, το επιδείνωσε μόλις ανέλαβε την εξουσία, με: παροχές, κατάργηση φορολογικών μέτρων που θα απέδιδαν έσοδα (τα οποία εφαρμόζει τώρα), μη ψήφιση φορολογικού και αναπτυξιακού νομοσχεδίου και μη άμεση λήψη σκληρών μέτρων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, πριν από την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2010 τον περασμένο Δεκέμβριο, και μη δανειζόμενη με χαμηλό spread τα αναγκαία ποσά τον περασμένο Ιανουάριο. Τέλος, οι αδιανόητες για έναν πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών δηλώσεις περί «χρεοκοπίας της χώρας», «Τιτανικού», «χώρας σε εντατική» κ.λπ. οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο.

Υστερα απ' όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση, αδυνατώντας να δανειστεί από τις αγορές (μετά την εκτίναξη των spreads στα ύψη), αναγκάστηκε να υπογράψει και να «περάσει» από τη Βουλή το ταπεινωτικό για τη χώρα Μνημόνιο, για να λάβει (σε δόσεις) το δάνειο των 110 δισ. ευρώ με τοκογλυφικό επιτόκιο, και τώρα αναγκάζεται να το αναθεωρήσει προς το χειρότερο, για να εισπράξει την επόμενη δόση του δανείου αυτού.

Τα αποτελέσματα της εφαρμογής του «δόγματος του σοκ» στη χώρα μας είναι παρόμοια με εκείνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου αυτό εφαρμόστηκε: μείωση μισθών και εισοδημάτων, αύξηση της ανεργίας, αύξηση της φτώχειας, κλείσιμο επιχειρήσεων, εντατικοποίηση (fast track) των ιδιωτικοποιήσεων κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων και ξεπούλημα «φιλέτων» δημόσιων εκτάσεων. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η ύφεση βαθαίνει και το δημόσιο χρέος αντί να μειώνεται αυξάνει.

Είναι πράγματι τραγικό μια κυβέρνηση κατ' όνομα «σοσιαλιστική» να εφαρμόζει με «θρησκευτική ευλάβεια» τις δοξασίες του υπέρμαχου του νεοφιλελευθερισμού Milton Friedman, οι οποίες βύθισαν στη φτώχεια και τη δυστυχία τις χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν.

* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ SHOCK from PLOTINOS on Vimeo.

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, συγγραφέας, κινηματογραφίστρια και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν, άρχισε να ερευνά εις βάθος το θέμα της εξάρτησης της ελεύθερης αγοράς από αυτό που η ίδια ονομάζει «δύναμη του να προκαλείς σοκ», πριν από 5 χρόνια περίπου, τον πρώτο καιρό της αμερικανικής εισβολής και κατάληψης του Ιράκ. Εκεί, αρχικώς, οι Αμερικανοί απέτυχαν να εφαρμόσουν την πολιτική της «σοκ θεραπείας» στους δυστυχείς Ιρακινούς, που δεν επέτρεψαν στους εισβολείς να αντιμετωπίσουν την καταστροφή της χώρας τους ως ευκαιρία (κατά το περίφημο «δόγμα Φρίντμαν»), αλλά μόνον ως τραγωδία.

Η ΚΛΑΪΝ ταξίδεψε λίγο μετά στη Σρι Λάνκα. Δεν είχαν περάσει πολλοί μήνες από το ολέθριο τσουνάμι του 2004. Και εκεί, όπως γράφει τώρα στο τελευταίο της βιβλίο «The Shock Doctrine - The Rise of Disaster Capitalism» (Το Δόγμα του Σοκ - Η Ανοδος του Καπιταλισμού της Καταστροφής), είδε «μιαν άλλην εκδοχή της ίδιας μανούβρας». Δηλαδή, «ξένοι επενδυτές και διεθνείς οίκοι δανεισμού ένωσαν τις δυνάμεις τους, ώστε, εκμεταλλευόμενοι το κλίμα του πανικού που επικρατούσε τότε στη χώρα από τη μεγάλη καταστροφή, να ξεπουλήσουν όλες τις πανέμορφες ακτές σε μεγάλους εργοληπτικούς και επιχειρηματικούς ομίλους, που αμέσως έσπευσαν να κτίσουν τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα, εμποδίζοντας έτσι εκατοντάδες χιλιάδες απλούς ψαράδες, που ζούσαν σε κείνες τις περιοχές, να ξαναφτιάξουν τα χωριά τους κοντά στη θάλασσα».

ΕΙΧΕ ακολουθήσει, τότε, και μια εκπληκτικής κυνικότητας ανακοίνωση της κυβέρνησης της χώρας, που έλεγε ότι «κατά ένα σκληρό παιχνίδι της μοίρας, η φύση παρουσίασε στη Σρι Λάνκα μία μοναδική ευκαιρία, μέσα από την καταστροφή που μας βρήκε, να εξελιχθεί σε παγκόσμιας κλάσεως τουριστικός προορισμός». Εάν θυμάστε καλά, ίδια «μανούβρα», εκμετάλλευσης της κατάστασης σοκ, στην οποία βρίσκεται ένας λαός ύστερα από μια μεγάλη φυσική καταστροφή, πραγματοποίησε και η δική μας κυβέρνηση πέρυσι το καλοκαίρι όταν, ενώ έκαιγαν ακόμα οι φωτιές στην Ηλεία, έσπευσε να χαρίσει προς τουριστική ανάπτυξη μια τεράστια παραλιακή έκτασή της...

ΠΑΡΟΜΟΙΑ επιχείρηση «να μπούμε μέσα να τα σαρώσουμε όλα, τώρα που ο κόσμος και το κράτος είναι ακόμα σε κατάσταση σοκ», είδε η Ναόμι Κλάιν να εφαρμόζεται και στη Νέα Ορλεάνη, αμέσως μετά το φοβερό «κτύπημα» από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005. Εκεί, λέει, οι Ρεπουμπλικανοί θεωρητικοί, «πιστοί απόστολοι» του «Δόγματος Φρίντμαν», ότι «μόνο μία κρίση -πραγματική ή και κατασκευασμένη- μπορεί να επιφέρει πραγματικές αλλαγές», μαζί με τους land developers, τους εργολάβους «και λοιπά όρνεα», άρχισαν να μιλάνε για «καθαρές λύσεις» και «συναρπαστικές ευκαιρίες» για «ριζικές μεταρρυθμίσεις». Αποτέλεσμα; Μέσα σε μόλις 19 μήνες «όλο το σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης στη Νέα Ορλεάνη είχε αντικατασταθεί από ιδιωτικά σχολεία-τσάρτερ. Απολύθηκαν και οι 4.700 εκπαιδευτικοί στα δημόσια σχολεία, ενώ οι λίγοι, νεώτερης ηλικίας, που επαναπροσλήφθηκαν από τα σχολεία-τσάρτερ (σ.σ.: ίδιας φιλοσοφίας με τις ναυλωμένες πτήσεις!) υπέγραψαν συμβόλαια με πολύ χαμηλότερες απολαβές»
πηγή

Χούντα και Κύπρος

Στις 21 Απριλίου 1967 ομάδα αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού κατέλαβε την εξουσία της Ελληνικής Δημοκρατίας εξορίζοντας την μέχρι τότε πολιτική ηγεσία της χώρας. Παρέμειναν στην εξουσία μέχρι τον Νοέμβριο του 1973 όταν άλλη ομάδα αξιωματικών τους ανέτρεψε και συνέχισε την δικτατορική δράση τους. Η δράση της δικτατορίας είχε άμεσο αντίκτυπο και στον Κυπριακό Ελληνισμό. Θα προσπαθήσω να αναφέρω τα κύρια σημεία της επίδρασης της Χούντας στην Κύπρο και να εξηγήσω τα δικά μου συμπεράσματα.

Αρχικά η ομάδα στρατιωτικών με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο εκμεταλλευόμενη την πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα κατέλαβε την εξουσία προφασιζόμενη τον επερχόμενο κομμουνιστικό κίνδυνο. Οι Κύπριοι όταν έμαθαν για αυτό αντέδρασαν κάποιοι αρνητικά και κάποιοι θετικά. Η επίσημη Κυπριακή Δημοκρατία μέσω του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Αντίθετα ο Στρατηγός Διγενής συμβούλεψε τους συνδέσμους αγωνιστών και τα εθνικόφρωνα σωματεία να μην προχωρήσουν σε αυτή την ενέργεια. Σημαντικό ποσοστό των εθνικοφρώνων όμως χάρηκε με την ανάληψη της εξουσίας από τους στρατιωτικούς πιστεύοντας ότι η Ένωση ήταν πιο κοντά. Στάση εχθρική προς την Χούντα κράτησε και το ΑΚΕΛ αρχικά.

Ο Στρατηγός Διγενής μάλιστα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και ζήτησε από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο η Ελληνική Μεραρχία που βρισκόταν στην Κύπρο να ήταν άμεσα κάτω από τον δικό του έλεγχο και ανεξάρτητη από την Χούντα. Ο Βασιλιάς, ο οποίος ενέκρινε το Πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, όμως απέρριψε το αίτημα του Γεώργιου Γρίβα.

Την πρώτη περίοδο της Χούντας, οι ηγέτες της έλεγαν ότι στόχος τους ήταν η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Αυτό έβρισκε σύμφωνη και την Κυπριακή Βουλή που ομόφωνα ψήφισε ότι στόχος των Κυπρίων είναι η Ένωση (26/6/1967). Την 9η Αυγούστου 1967 ο δικτάτορας Παπαδόπουλος πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο όπου τον υποδέκτηκε σύσσωμη η Κυπριακή ηγεσία με μοναδική εξαίρεση τον Δρ. Βάσο Λυσσαρίδη.

Τον Σεπτέμβριο το φιάσκο της Χούντας στις συνομιλίες στον Έβρο οδήγησε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο σε στροφή σχετικά με τις θέσεις του στο Κυπριακό. Στις 15 Νοεμβρίου 1967 κάτω από περίεργες συνθήκες συνέβηκαν τα γεγονότα της Κοφίνου με αποτέλεσμα η Χούντα των Αθηνών να κάνει δεκτό το αίτημα της Τουρκίας για απομάκρυνση της Ελληνικής Μεραρχίας και του Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή από την Κύπρο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αφήσει την άμυνα της απόρθητης μέχρι τότε Κύπρου να μείνει γυμνή και έφερε σε ανοικτή πλέον ρήξη τον Διγενή με τους Συνταγματάρχες. Για αυτό τον λόγο και τον είχαν υπό περιορισμό στο σπίτι του όταν επέστρεψε στην Αθήνα. Προηγήθηκε τρομοκρατική επίθεση σε αεροπλάνο στο οποίο είχε κλείσει θέση ο Διγενής.

Κατά την περίοδο που βρισκόταν στην Αθήνα ο Στρατηγός Διγενής κατέστρωσε σχέδιο για ανατροπή της Χούντας και επιστροφή στην εξουσία του Βασιλιά Κωνσταντίνου ο οποίος και είχε εξοριστεί από τους Συνταγματάρχες. Στο σχέδιο αυτό συμμετείχαν παλιοί συμπολεμιστές του αλλά και Κύπριοι φοιτητές. Μεγάλος μέρος του οπλισμού που θα χρησιμοποιούσε η αντιχουντική ομάδα του Διγενή αποστάληκε από την Κύπρο. Η προσπάθεια αυτή όμως δεν είχε επιτυχία καθώς έγινε -χωρίς να γίνει γνωστό πως- αποκάλυψη και αρκετά στελέχη της οργάνωσης συνελήφθηκαν.

Ενώ τα πράγματα συνεχίστηκαν σε αυτό τον ρυθμό, τον Αύγουστο του 1972 η Χούντα απέλασε την ηγεσία της Ομοσπονδίας Εθνικών Φοιτητικών Ενώσεων Κυπρίων. Αιτία της απέλασης αυτής υπήρξε η προτροπή του συνεδρίου της Ο.Ε.Φ.Ε.Κ. για επιστροφή των δημοκρατικών θεσμών στην Ελλάδα. Την ηγεσία της οργάνωσης τότε αποτελούσαν αποκλειστικά ενωτικοί-γριβικοί φοιτητές.


Του πιο πάνω γεγονότος προηγήθηκε η απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη. Σύμφωνα με αρκετές πηγές στην απόπειρα αυτή βοήθησαν και αρκετοί Κύπριοι.

Τον Νοέμβριο του 1973 είχαμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στα οποία και συμμετείχαν αρκετοί Κύπριοι φοιτητές που βρίσκονταν στην Αθήνα. Τα γεγονότα αυτά εκμεταλλεύτηκε ο Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης ο οποίος ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο και συνέχισε αυτός από τον ρόλο του δικτάτορα. Ο Ιωαννίδης ήταν γνωστό σε όλους εκείνη την εποχή ότι έτρεφε μεγάλο μίσος απέναντι στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.


Μετά τον θάνατο του Διγενή ο δικτάτορας Ιωαννίδης προσπάθησε και κατάφερε να φέρει κάτω από τον έλεγχο του την ΕΟΚΑ Β' και περίμενε κάποια πρόκληση από τον Μακάριο για να προχωρήσει σε ανατροπή του. Η ευκαιρία που έψαχνε δόθηκε όταν ο Μακάριος απαίτησε από την δικτατορία να απομακρύνει άμεσα από την Κύπρο όλους τους Ελλαδίτες αξιωματικούς. Έτσι τον Ιούλιο του 1974 διέταξε τους Ελλαδίτες αξιωματικούς να ανατρέψουν τον Μακάριο, με την συνέχεια γνωστή.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι η Χούντα τόσο του Παπαδόπουλου, όσο και του Ιωαννίδη έκανε μεγάλα εγκλήματα στην Κύπρο. Ο Παπαδόπουλος αν και αρχικά μίλησε για Ένωση ουδέποτε πίστεψε πραγματικά σε αυτή. Ταυτόχρονα η απόφαση του να αποσύρει την Ελληνική Μεραρχία έδωσε το δικαίωμα στον τουρκικό στρατό να κάνει "περίπατο" 7 χρόνια αργότερα. Ο Ιωαννίδης παραπλάνησε μεγάλο ποσοστό ενωτικών Κυπρίων και τους χρησιμοποιήσε για να εκπληρώσουν το μίσος του απέναντι στον Μακάριο. Μια απλή ανάγνωση των αμερικανικών αρχείο της εποχής αποδεικνύουν ότι ούτε ο Ιωαννίδης πίστεψε ποτέ στην Ένωση.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ

ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΟΙ ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Στον αγώνα που διεξάγουμε για ένα κοινωνικό ελληνικό εθνικισμό είμαστε αντιμέτωποι με όλο το ιδεολογικο- πολιτικό φάσμα του κατεστημένου. Ο αγώνας μας είναι ιδεολογικός και πολιτικός . Στόχος είναι να σπάσουμε τις ιδεολογικές αλυσίδες που αδρανοποιούν το λαό και τον καθιστούν υποχείριο του εξουσιασμού. Ταυτόχρονα, αυτές τις απελευθερωμένες δυνάμεις να τις πολιτικοποιούμε να τις οργανώνουμε και να τις ενεργοποιούμε στον συγκρουσιακό αγώνα κατά του συστήματος της τυραννίας.
Οι αντίπαλοι και εχθροί μας έχουν πολλούς τρόπους να μας πολεμήσουν. Ένας από αυτούς είναι να προκαλέσουν σύγχυση γύρω από την ιδεολογία μας και τους σκοπούς μας. Για να το πετύχουν επιστρατεύουν τις χαοτικές δυνάμεις της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς.
Η ακροδεξιά εμφανίζεται με ένα εθνικιστικό προσωπείο κάτω από το οποίο υποκρύπτεται ο αδίστακτος μπράβος της συντήρησης και της πλουτοκρατίας. Εμφανίζονται δήθεν ως αντικαπιταλιστές αλλά δεν έχουν καμία συγκεκριμένη πρόταση εναντίον του καπιταλιστικού ληστρικού συστήματος μέρος του οποίου είναι σε τοπικό επίπεδο και η εκκλησία που τους στηρίζει και τους συντηρεί οικονομικά. Εμφανίζονται ως εχθροί της λαθρομετανάστευσης, όμως δεν δέχονται κουβέντα για τα αφεντικά τους που προστατεύουν τους λαθρομετανάστες δίνοντας τους εργασία και στέγη. Στα εθνικά θέματα μιλούν για την Αγιά Σοφιά και παριστάνουν τους μεγαλοϊδεάτες μα δεν λένε κουβέντα για τις συνεχείς προδοσίες των πολιτικάντηδων και για όσα πρέπει να γίνουν στο άμεσο παρόν για να ενδυναμωθεί το έθνος. Στη πολιτική εμφανίζονται άλλοτε ως απολιτικοί ιδεολογούντες και άλλοτε ως οπαδοί της βίας που με μια σπαθιά θα θερίσουν τους σαράντα δράκους. Έτσι παραποιούν και στιγματίζουν τον πραγματικό εθνικισμό. Ρόλος τους είναι να παρέχουν στο σύστημα το άλλοθι για την επιβολή σκληρών μέτρων κατά της ελευθερίας του λόγου και του πολιτέυεσθαι. Η ακροδεξιά έχει αναγάγει σε επιστήμη την τακτική της παραποίησης , της αποσιώπησης , του αποπροσανατολισμού και της υπόγειας συνεργασίας με το αντιλαϊκό και αντεθνικό σύστημα.
Από την άλλη έρχεται η ακροαριστερά που μαζί με την ακροδεξιά αποτελούν τις δύο σιδερένιες γροθιές του κατεστημένου κατά της εθνικής - λαϊκής βούλησης. Η ακροαριστερά φέρεται ως ο τελευταίος υπερασπιστής των λαϊκών συμφερόντων . Κάτω από ένα υπερ-συνδικαλιστικό προσωπείο κτυπά την εθνική συνείδηση του εργάτη , με σκοπό να τον αλλοτριώσει και να τον εξισώσει με τον λαθρομετανάστη στην αχανή αγορά εργασίας. Σπάει την εθνική συλλογικότητα που μόνη αυτή είναι σε θέση να κτυπήσει σε εθνικό επίπεδο τις συμπαρομαρτούσες ροπές του οικονομικού φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης , που είναι η πολυπολιτισμικότητα , η πολυφυλετικότητα, η διάλυση των εθνικών ταυτοτήτων και της πατρίδος ως κυρίαρχου εθνοφυλετικού χώρου, εντός του οποίου κτίζεται η εθνική ισχύς ( ισχυρή λαϊκή οικονομία, ισχυρός στρατός ,υψηλή παιδεία).
Οι δύο αυτές αντί-εθνικιστικές ροπές του συστήματος, της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς, εμφανίζονται ως αυτόνομες ομάδες όμως οι ρίζες τους είναι βυθισμένες στα κόμματα της εξουσίας όπου συντελείται και η κύρια δράση τους. Μέσα σε αυτά τα κόμματα έχουν εκκολαφθεί και αναπτυχθεί και εξ αυτών στηρίζονται και συντηρούνται με ποικίλους τρόπους.
Η προσπάθεια διείσδυσης στις γραμμές του εθνικοκοινωνισμού είτε της ακροδεξιάς είτε της ακροαριστεράς είναι συνεχής και πολύμορφη. Η αποτροπή αυτής της καταστροφικής διείσδυσης απαιτεί επαγρύπνηση στις επάλξεις της ιδεολογίας , της πολιτικής πλοήγησης και της οργάνωσης των δυνάμεων μας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ