Ο ΑΓΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας εδώ και πενήντα χρόνια, ο Έλληνας της Κύπρου υπέστη μια τρομερή μετάλλαξη. Η αρχή της μεταλλάξεως αυτής ξεκίνησε όταν ο εθνικοεπαναστατικός αγώνας ενάντια στην αποικιοκρατία οδήγησε με τις ευλογίες του Μακαρίου και με το κάλεσμα του  Γρίβα για παράδοση των όπλων, στο Ζυριχικό έκτρωμα.

Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, όσοι δεν σκοτώθηκαν και δεν έγιναν ήρωες, αλλοτροιώθηκαν στο νεοσύστατο αρχοντοχωριατισμό του Ζυριχικού κράτους και αφομοιώθηκαν από την άρχουσα τάξη που σχημαστίστηκε στα πέριξ του προεδρικού. Οι έλαχιστοι που παρέμειναν πιστοί στον αγώνα προδώθηκαν δεκαπέντε χρόνια αργότερα από τους εθνοπατέρες της Χούντας των Αθηνών και τους εγκάθετους τους στο νησί.

Η έλλειψη ιδεολογικοπολιτικού πλαισίου της Ενωτικής παράταξης οδήγησε τους κυνηγημένους αγωνιστές και τα παιδιά τους, στους ψυκτικούς θαλάμους της δεξιάς παράταξης του εθνικοφρονισμού της παραδοσιακής αστικής τάξης. Δυστυχώς η Ενωτική παράταξη δεν ευτύχησε να έχει έστω και έναν θεωρητικό που θα βοηθούσε στην χάραξη αγώνα αλλά και στην διατήρης της πίστης στις ιδέες και στις αρχές. Αγνοί άνθρωποι του λαού, με το όραμα της Ένωσης με την μάνα Ελλάδα, άνθρωποι του μόχθου, της εργατιάς, αγροτόπαιδα που εγκατέλειπαν τα χωριά τους για ένα καλύτερο αύριο στις πόλεις εντάχθηκαν στον αγώνα. Χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση, αντάρτες στα βουνά και αντάρτες της πόλης. Έδωσαν τα πάντα γιατί απλά πίστεψαν στον προαιώνιο πόθο των Κυπρίων. Η ανικανότητα των ηγετών του αγώνα διαφάνηκε προτού συρθούμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Την 1η Απριλιου το 1955 οι Έλληνες της Κύπρου ορκίστηκαν δια Ένωσιν και μόνον Ένωσιν. Σήμερα, οι παλαιοί αγωνιστές του ένδοξου έπους των Κυπρίων, εξαργύρωσαν τις επιταγές τους για αυτούς και για τις οικογένειες τους. Οι εκλογές που πλησιάζουν θα μας θυμίσουν την κατάντια της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι παλαιοί αγωνιστές και οι ψήφοι τους, δεμένοι στο άρμα της προδοτικής γραμμής του Δημοκρατικού Συναγερμού δακρύζουν κάθε επέτειο και μνημόσυνο των συναγωνιστών τους. Στο Δημοκρατικό Κόμμα και στην ΕΔΕΚ μερίδα αγωνιστών που εδώ και χρόνια γλείφουν την εκάστοτε εξουσία.

Το πολιτικό σκηνικό του σήμερα με το ΑΚΕΛ στην εξουσία ευνόησε εξ αρχής την δημιουργία "πατριωτικών" και "εθνικιστικών" κινημάτων και κουνημάτων. Ταχθήκαμε από το πρώτο κι όλας άρθρο της Αυτόνομης Έκφρασης των Μαύρων Ταξιαρχιών υπέρ της παρουσίας πολλών ομάδων. Γράφαμε τον Μάιο του 2009 στο Εθνικοκοινωνικό κάλεσμα "Προχωράμε, ευνοώντας την πολυεδρικότητα και την πολυεστιακότητα της αντίστασης με την δημιουργία αυτόνομων ομάδων με κοινό άξονα τον εθνικοκοινωνισμό. Η μορφή αυτής της δράσης εξυπηρετεί το απελευθερωτικό κίνημα ενάντια στην κατοχή, στη διζωνική και βεβαίως στον αγώνα ενάντια στο καθεστώς του κρατικού μηχανισμού της κυπριακής δημοκρατίας που εδώ και χρόνια ευνουχίζει κάθε εστία καθαρού λόγου. Έτσι δεν θα μπορέσουν να διασπάσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό χώρο. Υπερασπιζόμαστε την αυτόνομη δράση ομάδων που τοποθετούν την Εθνική προτεραιότητα ενάντια στην σύγχρονη ισοπέδωση του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης."

Αντί αυτού είδαμε "εθνικιστικά κινήματα" να υπερασπίζονται τους πραιτωριανούς του συστήματος, να γίνονται ασπίδα σε αστυνομικά τμήματα, να αγκαλιάζονται με μπάτσους σε οδοφράγματα, να γίνονται χαφιέδες και να δίνουν συναγωνιστές, να απειλούν συντρόφους.

Κρατάμε την αυτόνομη μας πορεία. Μακρυά από τις επιδείξεις και τις πασαρέλλες, μακρυά από εκδηλώσεις και καθεστωτικές κομματικές συμμαχίες. Γιατί δεν θα ξεφύγουμε από το τρίπτυχο μας. ΛΕΥΤΕΡΙΑ-ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ-ΕΝΩΣΗ.

Οι λίγοι, οι ζωντανοί, οι πιστοί στον αγώνα συνεχίζουν τον δρόμο της επανάστασης, της λευτεριάς και της αυτοδιάθεσης. 

 

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΚΥΠΡΟΥ