Sedat Laciner: Ο φιλο-ισραηλινός που κρύβεται πίσω από τον Νταβούτογλου

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος από σήμερα πραγματοποιεί τριήμερη επίσκεψη στην Ελλάδα, είναι ο εμπνευστής του νέο – οθωμανικού δόγματος της τουρκικής διπλωματίας και ένας από τους εκφραστές της σύγκρουσης συμφερόντων στην ανατολική μεσόγειο. Τον Νοέμβριο του 2010 η Ισραηλινή εφημερίδα Maariv δημοσίευε άρθρο με τίτλο μία φράση, η οποία αποδιδόταν στον Κίσινγκερ της τουρκικής διπλωματίας: «Το Ισραήλ, θα εξαφανιστεί ως κράτος». Όμως, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι πίσω από τον Αχμέτ Νταβούτογλου, βρίσκεται ένας διανοούμενος, ο οποίος, τουλάχιστον μέχρι πολύ πρόσφατα έχαιρε της εκτίμησης της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του πανίσχυρου εβραϊκού λόμπι.

Ο λόγος για τον ο Sedat Laciner, ο οποίος είναι Τούρκος ακαδημαϊκός, που ειδικεύεται σε θέματα Μέσης Ανατολής, και συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τους μεγαλύτερους νέους διανοούμενους στον κόσμο σύμφωνα με το World Economic Forum, αφού το 2006 χαρακτηρίστηκε Young Global Leader. Ο Sedat Laciner σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, καθώς και το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, όπου τιμήθηκε με ένα μεταπτυχιακό στη Διεθνή Πολιτική (με διάκριση), και στο King s College του Λονδίνου, όπου και απέκτησε το διδακτορικό του και είναι επικεφαλής ενός πανίσχυρου think tank στην Τουρκία, του International Strategic Research Organization (U.S.A.K). To U.S.A.K. αποτελεί σημείο αναφοράς για την τουρκική εξωτερική πολιτική και θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι λειτουργεί ως καθοδηγητικό όργανο για την άσκηση της τουρκικής διπλωματίας. Στο International Strategic Research Organization συμμετέχουν τόσο ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο Laciner, ο οποίος γεννήθηκε στο Kirikkale της Τουρκίας το 1972, είναι συνεργάτης του τουρκικού TRT, της τουρκικής τηλεόρασης και ραδιοφωνικών σταθμών και έχει γράψει πληθώρα άρθρων και βιβλίων.

Υπέρ των καλών σχέσεων με το Ισραήλ
Λίγους μήνες μετά από τα γεγονότα στα «Mavi Marmara», δηλαδή από την έφοδο των Ισραηλινών στρατιωτών στο τουρκικό πλοίο το οποίο συμμετείχε στον «Στολίσκο της Ελευθερίας» και είχε ως προορισμό τη Γάζα, τον Οκτώβριο του 2010 ο Sedat Laciner, παρά τη διαπιστωμένη σφοδρή σύγκρουση Ισραήλ και Τουρκίας σε συνέντευξη που παραχωρούσε στο περιοδικό «Turkish Weekly» - το οποίο διασυνδέεται (επί της ουσίας είναι όργανο) με το U.S.A.K. και στο οποίο αρθρογραφεί πολύ συχνά ο Laciner - και στους Gizem Yeldan και Seline Rida εμφανιζόταν ως υπέρμαχος της βελτίωσης των τουρκο – ισραηλινών σχέσεων και κυρίως ως υπέρμαχος της αναγκαιότητας των καλών σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ.
Μάλιστα εξηγούσε την στρατηγικού χαρακτήρα προσέγγιση Άγκυρας και Τελ Αβίβ κυρίως στον στρατιωτικό τομέα, ενώ αναφερόταν στις προσπάθειες που έχουν καταβάλλει τόσο ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, όσο και ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλαχ Γκιούλ για την βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ. Ο Laciner εξηγούσε ότι αν και το 2002 την χρονολογία δηλαδή της ανόδου του AKP (Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) στην εξουσία, στο εσωτερικό της Τουρκίας είχαν εκφραστεί φόβοι ότι το ενδεχόμενο της σύσφιγξης των σχέσεων με τον Αραβικό κόσμο και την Παλαιστίνη θα οδηγούσαν σε σύγκρουση με το Ισραήλ, τελικά οι φόβοι αυτοί δεν ήταν ρεαλιστικοί. Βέβαια σήμερα η πραγματικότητα διαψεύδει τον Sedat Laciner, έστω και αν ο ίδιος σε εκείνη τη συνέντευξη που παραχωρούσε υπενθύμιζε ότι σε ομιλία του στο U.S.A.K. το 2005 ο Ισραηλινός πρέσβης ανέφερε ότι οι τουρκο – ισραηλινές σχέσεις βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους, όταν ο όγκος των οικονομικών σχέσεων, των επενδύσεων και του εμπορίου, ανάμεσα στις δύο χώρες ξεπερνούσε τα 10 δισ. δολάρια. Μάλιστα υπενθύμιζε και το περιεχόμενο ενός άρθρου των New York Times με τίτλο «Τουρκία, η στενότερη μουσουλμανική σύμμαχος του Ισραήλ…».
Ωστόσο στην ίδια συνέντευξη ο Sedat Laciner, ασκούσε κριτική στο Ισραηλινό κράτος, για τα γεγονότα στο «Mavi Marmara», αλλά ταυτόχρονα επισήμαινε ότι στην παρούσα συγκυρία δεν υφίσταται στο Ισραήλ, επί της ουσίας, ενιαία αντίληψη, για την εξωτερική πολιτική, σημειώνοντας ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου είχε δηλώσει ότι ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Άβιγκντορ Λίμπερμαν δεν εκπροσωπεί τη χώρα του (!). Ο Laciner έκανε λόγο για διχασμένη κυβέρνηση συνασπισμού στο Ισραήλ και για ανθρώπους στο Τελ Αβίβ, οι οποίοι δεν θέλουν τη βελτίωση των σχέσεων με την Άγκυρα. Επίσης κατηγόρησε και κάποιους «αντι – Τούρκους» Αμερικανούς πολιτικούς ότι έχουν δημιουργήσει συμμαχία με τμήματα του εβραϊκού λόμπι και έχουν ξεκινήσει εκστρατεία κατά της Τουρκίας, μέσω της οποίας συκοφαντούν τη χώρα. Ο ίδιος αντιμετωπίζει αυτή τη διαδικασία, ως εμπόδιο για τη βελτίωση των σχέσεων. Ωστόσο σε εκείνη τη συνέντευξη ο Laciner κατέληγε ότι ως χώρες το Ισραήλ και η Τουρκία, χρειάζονται η μία την άλλη.


Στροφή
Σήμερα, λίγους μήνες μετά από εκείνη τη συνέντευξή του στο περιοδικό «Turkish Weekly», ο Sedat Laciner έχει τροποποιήσει τη στάση του και βρίσκεται πολύ πιο κοντά στα νέο – οθωμανικά στερεότυπα της σύγχρονης τουρκικής διπλωματίας. Πρόσφατα ο ίδιος ανέφερε ότι η οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Κύπρο και στο Ισραήλ παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο σε ότι έχει να κάνει με την τουρκοκυπριακή πλευρά, με το Λίβανο και με τους Παλαιστίνιους της Γάζας, ενώ πραγματοποίησε στροφή υπέρ της Χεζμπολάχ.
Μόλις πριν από μερικές ημέρες, στις 22 Φεβρουαρίου 2011 το περιοδικό «Turkish Weekly» δημοσίευσε μελέτη με τίτλο «Water and Sea Law Studies Desk & Fellow ofthe USAK Centre for International Law Studies» (Καθορισμός της Θάλασσας του Αιγαίου). Επικεφαλής της συγκεκριμένης μελέτης φαίνεται ο dr. Yucel Acer. Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη «μόνο πρόβλημα είναι ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας. Ο καθορισμός των χωρικών υδάτων ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα είναι θεωρητικό ζήτημα και δεν προκαλεί προφανή σύγκρουση. Παρομοίως, δεν υφίσταται διαμάχη για τον ορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, καθώς ουδεμία από τις δύο χώρες την έχει διακηρύξει στο Αιγαίο. Επειδή, είναι φανερό πως όταν τα δύο κράτη καθορίσουν ΑΟΖ, θα δημιουργηθεί διαμάχη παρόμοια με εκείνη της υφαλοκρηπίδας».
Όμως, η συγκεκριμένη μελέτη αναφέρει και άλλα ενδιαφέροντα, τα οποία όπως μπορεί εύκολα κανείς να καταλάβει συνδέονται άμεσα, τελικά, με τις «αβλαβείς διελεύσεις» τουρκικών πλεούμενων στο Αιγαίο, ακόμη και ανοικτά της Αττικής: «Ανάμεσα στις ακτογραμμές που θα πρέπει να εξεταστούν είναι και η Χερσόνησος του Λαυρίου που είναι ακριβώς απέναντι στις τουρκικές ακτές και από εκεί θα πρέπει να υπολογιστεί ο καθορισμός της μέσης γραμμής».
Η μελέτη σημειώνει ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και προσθέτει ότι «το Κεντρικό Αιγαίο αντιπροσωπεύει μια εύκολη γεωγραφική περιοχή για καθορισμό της “μέσης γραμμής” μια και οι ακτές Ελλάδας και Τουρκίας είναι απέναντι».
Επίσης αναφέρει και τα εξής: ««Με δεδομένη αυτή την κατάσταση, η Τουρκία δεν πρόκειται να έχει κάποια σημαντική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ σ’ ολόκληρο το Αιγαίο. Και υπάρχουν δύο λόγοι γι αυτό.
Πρώτο, αυτά τα ελληνικά νησιά βρίσκονται πολύ κοντά στη “μέση γραμμή” ανάμεσα στις δύο ηπειρωτικές περιοχές των δύο χωρών και έτσι μειώνουν κατά πολύ τόσο την τουρκική υφαλοκρηπίδα, όσο και την ΑΟΖ που θα είχαν οι δύο χώρες χωρίς να υπολογιστούν τα νησιά. Δεύτερο, όλα αυτά τα νησιά έχουν δικά τους χωρικά ύδατα, που ήδη περιορίζει την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της Τουρκίας.
Έτσι λοιπόν, για να φτάσουμε σε ισόποσο αποτέλεσμα, δεν υπάρχει άλλη λύση παρά να αγνοήσουμε όλα αυτά τα ελληνικά νησιά».

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ-ΕΛΛΑΔΑ