Ο ΔΗΣΥ, εκμεταλλευόμενο το γεγονός ότι το ΑΚΕΛ είναι ένα αυταρχικό κόμμα, προβάλλει συστηματικά τη «δημοκρατία», ώστε να αναδείξει το δικό του ιδεολογικό στίγμα. Δηλαδή, έντεχνα καλλιεργεί την αντίληψη ότι από τη μια πλευρά βρίσκεται το αυταρχικό ΑΚΕΛ και από την άλλη ο δημοκρατικός ΔΗΣΥ.
Σε αυτά τα πλαίσια τους τελευταίους μήνες ο ΔΗΣΥ προβάλλει κατά κόρον την έννοια της δημοκρατίας. Τελευταίος σταθμός αυτής της προσέγγισης είναι η σημερινή συνέντευξη (13/3/2011)του κ. Αναστασιάδη στην εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. Ο κ. Αναστασιάδης επιμένει εμφαντικά :« Επιμένουμε στη διαβουλευτική δημοκρατία».
Τι είναι η διαβουλευτική δημοκρατία;
Μέχρι τώρα η έννοια της δημοκρατίας συνοδευόταν από ποικίλους χαρακτηρισμούς: άμεση και έμμεση, κοινοβουλευτική και προεδρική, αστική και λαϊκή. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Οι ποικίλοι χαρακτηρισμοί απλώς επιβεβαιώνουν το βαθμό εκπόρνευσης της λέξης από αυτούς που την επικαλούνται.
Τώρα ο κ. Αναστασιάδης ανακάλυψε και ένα νέο φρούτο, «τη διαβουλευτική δημοκρατία». Τι είναι αυτό;
Η έννοια της διαβούλευσης αναφέρεται στην πολιτική λειτουργία και στα τρία στάδιά της: τη διαβούλευση, την εισήγηση-απόφαση και την εκτέλεση. Στο στάδιο της διαβούλευσης και με την ανταλλαγή απόψεων διαμορφώνονται οι πολλαπλές επιλογές/εκδοχές για ένα πολιτικό πρόβλημα.
Η διαβούλευση ως μέρος της πολιτικής λειτουργίας υπάρχει και τώρα στο πολιτικό σύστημα της Κύπρου. Δεν είναι κάτι καινούριο. Διαβουλεύονται τα κόμματα, η κυβέρνηση με τα κόμματα, τα κόμματα με τους χορηγούς τους, τα κόμματα με διάφορες οργανώσεις. Ποιο είναι το νέο στοιχείο που προτείνει ο ΔΗΣΥ, ώστε να διαφοροποιείται η υπαρκτή πραγματικότητα;
Υποστηρίζει ο κ. Αναστασιάδης: «Έχουμε δώσει το δικαίωμα στους πολίτες με 500 υπογραφές, ανεξαρτήτως του αν ανήκουν ή όχι στο ΔΗΣΥ, να θέτουν ενώπιον των συλλογικών οργάνων του κόμματος σε συζήτηση θέματα που απασχολούν την ευρύτερη κοινωνία». Συμπεράσματα:
1.Ο ΔΗΣΥ πήρε διαζύγιο από την κοινωνία και δεν γνωρίζει τα προβλήματά της.
2.Επιτρέπει σε 500 πολίτες ενυπόγραφα να ζητήσουν τη συζήτηση ενός θέματος στα κομματικά όργανα. Δηλαδή να εγγραφεί ως θέμα και αφού διαβουλευτούν τα κομματικά όργανα, να αποφασίζουν. Και αυτό οι αθεοφόβοι το ονομάζουν διαβούλευση. Η διαβουλευτική διαδικασία δεν εκφεύγει των κομματικών οργάνων και να μεταφερθεί στην κοινωνία, ώστε μάλιστα να χαρακτηρίζεται βαρύγδουπα η νέα εφεύρεση ως «διαβουλευτική δημοκρατία»!!! Η πολιτική διαδικασία –διαβούλευση, εισήγηση/απόφαση, εκτέλεση -μένει περίκλειστη εντός των κομματικών οργάνων. Σε αυτά τα πλαίσια συνιστά μια διαδικασία εξαπάτησης των πολιτών και, ταυτόχρονα, αναδεικνύει τον αυταρχικό και βαθιά αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του ΔΗΣΥ. Δηλαδή, η κομματική γραφειοκρατία του ΔΗΣΥ δεν είναι διατεθειμένη να αποβάλει τον ολιγαρχικό της χαρακτήρα.
Τι είναι αυτή η νέα κενολογία του ΔΗΣΥ;
Το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ επιτρέπει ως κόμμα εξωθεσμικά να υποβάλλονται στον ολιγαρχικό κόμμα θέματα για συζήτηση δεν συνιστά διαβούλευση. Η έννοια της διαβούλευσης για να αποκτήσει πολιτικό περιεχόμενο πρέπει να είναι θεσμοθετημένη. Σε τέτοια περίπτωση αυτόματα αναγνωρίζεται δικαίωμα στον καθένα να συμμετέχει στη διαβουλευτική διαδικασία και δεν συνιστά αρμοδιότητα των συλλογικών κομματικών οργάνων. Παράλληλα, στη διαδικασία της διαβούλευσης, όπου ανταλλάσονται απόψεις, για να έχει νόημα η συμμετοχή του πολίτη, επιβάλλεται να υπάρχει και η ισότητα των συμμετεχόντων στη διαβούλευση. Ή διαφορετικά, η διαβούλευση χωρίς ισηγορία είναι γράμμα κενό. Και αν δεν το κατανοούν οι «δημοκράτες» του ΔΗΣΥ, ας σκεφτούν λογικά:ποιο το νόημα να προβάλλεις 50 πειστικά επιχειρήματα στο κόμμα για ένα θέμα, όταν μπορεί η γραφειοκρατία του κόμματος να απαντήσει αρνητικά γιατί «έτσι θέλει» και με ένα εκατομμύριο προφάσεις.
Η «διαβουλευτική δημοκρατία» του ΔΗΣΥ είναι απόδειξη και της πολιτικής του ανωριμότητας. Γιατί ένα πολιτικό σύστημα δε χαρακτηρίζεται από τη διαβούλευση, αλλά από την απόφαση. Το ζητούμενο σε ένα πολιτικό σύστημα είναι ποιος αποφασίζει. Αυτός που αποφασίζει χαρακτηρίζει και το σύστημα. Μπορεί ο μονάρχης να διαβουλεύεται με 10 συμβούλια του και 500 συμβούλους του, όμως το πολιτικό σύστημα είναι μοναρχικό, αν αποφασίζει ο ένας. Και στην προκειμένη περίπτωση μπορεί ο ΔΗΣΥ να «διαβουλεύεται» και με ολόκληρη την κοινωνία, αλλά αν αποφασίζει η κομματική ολιγαρχία, το σύστημα είναι ολιγαρχικό.
Τι είναι λοιπόν η «διαβουλευτική δημοκρατία» του ΔΗΣΥ;
Είναι μια φαντασιακή πρόσληψη, ένα κατασκεύασμα του νου, μια απάτη, μια φτηνή προπαγάνδα. Γιατί δεν υπάρχει κάτι ως φαινόμενο που να μπορεί δυνητικά και λογικά να ονομαστεί «διαβουλευτική δημοκρατία». Η δημοκρατία ως πολιτικό σύστημα έχει ως κύριο χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο λαός συγκροτείται θεσμικά σε δήμο και αποφασίζει. Κάτι τέτοιο ούτε υιοθετεί ο ολιγαρχικός κ. Αναστασιάδης ούτε το κόμμα του. Στη δημοκρατία αυτονόητα επίσης και η διαβούλευση και η εισήγηση/απόφαση ανήκουν στο δήμο, ο οποίος κυβερνά. Πιο απλά: αν το σύστημα είναι δημοκρατία δεν χρειάζεται κανένας επιθετικός προσδιορισμός γιατί αυτονόητα η δημοκρατία εμπεριέχει και τη διαβούλευση. Αν πάλι, το σύστημα είναι απλώς διαβουλευτικό-όπως το κατανοεί ο κ. Αναστασιάδης, τότε αποκλείεται να είναι δημοκρατία.
Και το άκρον άωτον της απελπισίας: επειδή ένα κόμμα προτείνει κάτι δε σημαίνει ότι αλλάζει και το πολιτικό σύστημα, ώστε να το χαρακτηρίζει ο κ. Αναστασιάδης ως «διαβουλευτική δημοκρατία»!!!Μπορεί να υποστηρίξει ότι ο ΔΗΣΥ στοχεύει σε ένα τέτοιο ανύπαρκτο σύστημα, αλλά το υπαρκτό πολιτικό σύστημα είναι ολιγαρχικό και κομματοκρατικό.
Κανένα κόμμα δεν προτείνει αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Γιατί τα κόμματα έχουν κοινά συμφέροντα και τα διαφυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού. Και στους αφελείς πλασάρουν διάφορα παραμύθια περί «διαβουλευτικής δημοκρατίας» για να τους εξαπατήσουν.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ ΗΓΕΜΟΝΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ. ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΤΕ, ΟΣΕΣ ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΜΗΧΑΝΕΥΤΟΥΝ.
Υ.Γ.Αφού σου αρέσει τόσο πολύ η «διαβουλευτική δημοκρατία» , κ. Αναστασιάδη, γιατί διαμαρτύρεσαι για το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας διαβουλεύεται μαζί σου, αλλά δεν συναποφασίζει; Γιατί, ενώ εσύ δεν θέλεις να είσαι ο νεροκουβαλητής του κ. Χριστόφια – και σωστά , έχεις την απαίτηση μια ολόκληρη κοινωνία να είναι νεροκουβαλητής σου; Νομίζεις ότι η δική σου αξιοπρέπεια μετρά παραπάνω από τη δική μας; Με τέτοιες αντιλήψεις θα οδηγήσετε την κυπριακή κοινωνία μπροστά; Δυστυχώς, το δίδυμο Χριστόφια- Αναστασιάδη αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες μάστιγες των Κυπρίων, όπως η ανομβρία και οι ακρίδες που μαστίζαν κάποτε τούτον τον τόπο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου