ΕΡΓΟΝΟΜΙΑ - εισαγωγικό σημείωμα

Του Λουκά Σταύρου

Το έργο τίθεται ως αποτέλεσμα ενεργείας εμπεριέχουσας σκοπό και ιδέα και ύλη . Νόμος θεωρείται το πλαίσιο , η κατεύθυνση , η συναρμογή , η εναρμόνιση , ο προσδιορισμός του συγκεκριμένου , ο τρόπος επιτέλεσης σκοπού, η καθοδήγηση και άλλα παρεμφερή. Εργονομία είναι η επιστήμη που συναρμόζει το έργο με το νόμο που σημαίνει εν έργω νομώ , εν έργω κατευθύνω , δημιουργώ , επιτηρώ. Εργοποιώ κατά νόμον την ενέργεια. Αν προσθέσουμε σε αυτό το γεγονός ότι η εργοποίηση της ενεργείας συμβαίνει σε μια δοσμένη πραγματικότητα που αποτελεί το περιέχον, τότε συνάγεται ότι ο νόμος είναι σχέση και όχι κάτι το αυτοφυές και αυθύπαρκτο που επιβάλλεται πάνω στα πράγματα . Αλλά το περιέχον τούτο, στην ευρύτερη έννοια του είναι η ολότητα η απειριζομένη, στην ανθρώπινη αντίληψη. Τούτο σημαίνει πως το δρών υποκείμενο , είναι υποχρεωμένο να περί-ορίσει την ολότητα και να την καθορίσει ως πεδίο δράσης ή ενεργείας. Η λέξη έργο υπονοεί δράση , ενέργεια , δρών υποκείμενο εκ του οποίου παράγεται αποτέλεσμα , δηλαδή συμβάν μέσα στην άπειρη συμβαντικότητα , μορφή μέσα στην άπειρη μορφικότητα, σημείο ελάχιστο μέσα στην ολότητα. Η λέξη νόμος προϋποθέτει πως το δρών υποκείμενο θέτει το παραγόμενο σε μια ολότητα νοητή και περιγράψιμη, προϋποθέτει νοητική σύλληψη της ολότητας εκείνης που περί-βάλλει τη δράση. Τεθείσης όμως της ολότητας και του νοος, αρχίζει η φοβερή περιπέτεια της φιλοσοφίας. Ατελείωτα ερωτήματα αναφύονται περί της ολότητας και των στοιχείων που την προσδιορίζουν αλλά και περί του υποκειμένου και των δυνάμεων και δυνατοτήτων αυτού ως στοιχείων του τρόπου δια του οποίου διανοίγεται το πραγματικό. ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>>