ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ ΚΑΙ Η ΛΗΓΜΕΝΗ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Ευρεία δημοσιότητα έλαβαν στα τοπικά μέσα ενημέρωσης τόσο η αναφορά του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, προχθές, στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τα εθνικά θέματα, ότι η Ελλάδα έβαλε «βέτο» στο Βουκουρέστι, για την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, όσο και η σχετική παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα, ο οποίος ζήτησε να μην χρησιμοποιούνται τέτοιοι όροι.
Η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα «Ντνέβνικ» , σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της με τίτλο «Ο Σαμαράς αναγνώρισε ότι υπήρξε βέτο», σημειώνει ότι ο πρόεδρος της ΝΔ, με τις αναφορές του αυτές «αναίρεσε όλους τους ισχυρισμούς της Ελλάδας ότι στο Βουκουρέστι από κανέναν δεν υπήρξε αναφορά σε βέτο».
Η εφημερίδα σημειώνει ότι η αναφορά του κ. Σαμαρά σε «βέτο» προκάλεσε την «αντίδραση» του υπουργού Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα ο οποίος απηύθυνε έκκληση να μην γίνεται χρήση του όρου αυτού, διότι μπορεί να βλάψει τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας σχετικά με την προσφυγή της ΠΓΔΜ ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.
Η «Νντέβνικ» σημειώνει ότι το βασικό επιχείρημα της προσφυγής της ΠΓΔΜ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι ότι η Ελλάδα άσκησε «βέτο» στο Βουκουρέστι για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και με τον τρόπο αυτό παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία από το 1995, ενώ η Ελλάδα αναφέρει ότι δεν υπήρξε «βέτο», αλλά ομόφωνη απόφαση των χωρών-μελών της Συμμαχίας.
Η εφημερίδα «Ουτρίνσκι Βέσνικ» έχει ως τίτλο στο σχετικό της δημοσίευμα: «Ο Δρούτσας ζήτησε από τον Σαμαρά να μην παινεύεται για το βέτο» και σημειώνει ότι «η σχετική αναφορά του κ.Σαμαρά επικρίθηκε από τον κ. Δρούτσα».
Η εφημερίδα «Νόβα Μακεντόνια» κάνει λόγο για «αντιπαράθεση Σαμαρά-Δρούτσα».
Σε ιδιαίτερους σχολιασμούς προέβη ο ιδιωτικός φιλοκυβερνητικός σταθμός «Κάναλ 5», σημειώνοντας ότι «η αναφορά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Α. Σαμαρά, προσφέρει στην ΠΓΔΜ ένα ακλόνητο επιχείρημα ότι η Ελλάδα στο Βουκουρέστι άσκησε βέτο». Ο ίδιος τηλεοπτικός σταθμός προσθέτει ότι «ο κ. Σαμαράς, λόγω της αναφοράς του αυτής, θα μπορούσε να κληθεί ως μάρτυρας στη Χάγη».
Ας δούμε ωστόσο κατά πόσο ισχύουν όλα τα παραπάνω.
Το "ατόπημα", ας το πούμε έτσι, του Αντώνη Σαμαρά, από τη στιγμή που βέτο όντως δεν ασκήσαμε στο Βουκουρέστι, εφόσον δεν έγινε επίσημη πρόσκληση για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, είναι το λιγότερο κακό από τα μύρια όσα στην υπόθεση αυτή. Ας αναρωτηθούμε απλά γιατί ο κύριος Δρούτσας αντί να αποσιωπήσει το γεγονός, το έκανε βούκινο, ενισχύωντας έτσι τους ισχυρισμούς των Σκοπίων.
Η παρωδία του εμπάργκο στα Σκόπια τη στιγμή που ο Κάρολος Παπούλιας υπέγραψε την προδοτική Ενδιάμεση Συμφωνία, χαρίζοντας ήδη από τότε το όνομα Μακεδονία στο κρατίδιο αυτό, ήταν η αρχή.
Αν και η πΓΔΜ, με το ψήφισμα 817/1993, παράγραφος 2, του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, έγινε μέλος του ΟΗΕ με την προσωρινή της ονομασία, την οποία ήταν υποχρεωμένες όλες οι πλευρές να χρησιμοποιούν κατά τις επίσημες συναντήσεις στους διεθνείς οργανισμούς και στα επίσημα έγγραφα, και χωρίς δικαίωμα να υψώσει σημαία τότε, το καλοκαίρι του 1997, η αντιπροσωπεία της ΠΓΔΜ υπέβαλε επίσημη πρόταση στον Cyrus Vance με την οποία ζήτησε να αναγνωριστεί η χώρα με το συνταγματικό της όνομα: "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Γνωρίζουμε φυσικά τι επακολούθησε (καπήλευση των εθνικών συμβόλων και της ιστορίας μας, χαρτονομίσματα με τον Λευκό Πύργο κλπ).
Αυτό που όλοι αποφεύγουν να αναφέρουν ωστόσο, είναι το άρθρο 23 παράγραφος 2 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, σύμφωνα με το οποίο τα δυο μέρη μπορούσαν να απομακρυνθούν από τη Συμφωνία, 7 χρόνια μετά την υπογραφή της, δηλαδή το 2002, εφόσον δεν υπήρχε εξεύρεση λύσης έως τότε. Η Συμφωνία έχει λήξει, άτυπα τουλάχιστον.

Το γιατί καμία ελληνική κυβέρνηση από το 2002 και εντεύθεν δεν κατέθεσε υπόμνημα λήξης, παραμένει άγνωστο. Αντ' αυτού, συνεχίσαμε να υπογράφουμε συμφωνίες συνεργασίας και να χρηματοδοτούμε τα Σκόπια (χρηματοδότηση συνολικού ύψους 400 εκατ. ευρώ έως το 2004).Τα Σκόπια σέρνουν τώρα την Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο, στηριζόμενα στην ίδια αυτή Συμφωνία που έχουν ήδη καταπατήσει αμέτρητες φορές, και που έχει άτυπα λήξει εδώ και 8 χρόνια. Γιατί η Ελλάδα αποδέχτηκε την αγωγή εναντίον της, χωρίς να χρησιμοποιήσει αυτό το δεδομένο; Ο καθένας εύκολα μπορεί να διεξάγει τα συμπεράσματα του.

ΠΗΓΗ