Η ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Το πολιτικό κατεστημένο ακολουθεί τη δική του γραμμή αναφορικά με τη λύση του Κυπριακού προβλήματος, τη λεγόμενη γραμμή της επανένωσης, την οποία χαρακτηρίζει άλλοτε οδυνηρό συμβιβασμό και άλλοτε έντιμο συμβιβασμό. Την υποχωρητικότητα αυτή την καλύπτει με διάφορα εύηχα συνθήματα όπως «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» ή όπως αυτό που εκφώνησε σε πρόσφατη ομιλία του ο κ. Συλικίωτης «Δεν αποδεχόμαστε να χαρίσουμε σπιθαμή γης από την πατρίδα μας στον κατακτητή». Το θράσος των κρατούντων δεν έχει όρια!
Από την άλλη βέβαια ο λαός στη μεγάλη του πλειοψηφία φαίνεται να δυσπιστεί προς κάθε λύση ομοσπονδίας και συνεταιρισμού με τους κατακτητές και να αποδέχεται ως λύση την διχοτόμηση και το χτίσιμο ενός διαχωριστικού τείχους μεταξύ των κατεχομένων και των ελευθέρων εδαφών. Η ανάλυση αυτής της λαϊκής αντίληψης δείχνει ξεκάθαρα την αγεφύρωτη απόσταση του πολιτικού κατεστημένου από τη λαϊκή βούληση. Ο λαός δεν έχει εμπιστοσύνη στη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας που του προτείνουν. Από την άλλη όμως δεν έχει καμία διάθεση να αγωνιστεί και να διεκδικεί το αυτονόητη, δηλαδή την απελευθέρωση της γης του από τους κατακτητές και ενώ δεν θέλει τη λύση των πολιτικών της υποχώρησης σκίζει τα ιμάτια για την υπεράσπιση τους και την επανεκλογή τους. Ο λαός αυτός βρίσκεται στην χειρότερη παρακμή του, δεν είναι ικανός να γεννήσει τίποτα μεγάθυμο και ηρωικό.
Κάποιοι θα πουν ότι αυτό δεν ισχύει αν κρίνουμε από το ΟΧΙ που είπε το 2004 στο δημοψήφισμα. Το ΟΧΙ όμως εκείνο δεν άλλαξε τα δεδομένα και δεν έθεσε αιτήματα απελευθέρωσης αλλά τουναντίον επέτρεψε την διολίσθηση σε νέες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις στους κατακτητές. Εάν το ΟΧΙ του 1940 οδήγησε τον Ελληνισμό στην επίθεση κατά των εισβολέων, το ΟΧΙ του 2004 τον οδήγησε στην παραίτηση και την υποχώρηση.
Μέσα από την κατάσταση της υπνώτουσας λαϊκής βούλησης τίποτα μεγάλο δεν μπορεί να γεννηθεί παρά μόνο ηγέτες με μικρή και κατάπτυστη ψυχή. Αν είναι να έρθει μια μέρα ελπιδοφόρα σε αυτό τον τόπο θα έρθει μόνο μέσα από ένα λαό αφυπνισμένο και αποφασισμένο να πολεμήσει για την γη του, για την ελληνικότητα του, για την τιμή του.
Λύση δεν είναι να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, λύση δεν είναι η διχοτόμηση και η ανέγερση τείχους. Λύση είναι μόνο μία, η απελευθέρωση.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Αυστραλοί υπουργοί και βουλευτές υπέρ της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στο ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΓΛΩΣΣΩΝ

Δώδεκα μέλη της πολιτειακής Εργατικής κυβέρνησης της Βικτόριας (υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές και γερουσιαστές) στηρίζουν την περίληψη της ελληνικής γλώσσας στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών.

Με επιστολή τους προς την αντιπρόεδρο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Αυστραλίας και υπουργό Παιδείας, Τζούλια Γκίλαρντ (φωτό), οι υπογράφοντες την επιστολή εκφράζουν την πίστη τους, ότι η ελληνική γλώσσα είναι "γλώσσα εθνικής προτεραιότητας" και πρέπει να περιληφθεί στις γλώσσες, που θα διδάσκονται στα κρατικά σχολεία της χώρας.

Τα μέλη του πολιτειακού κοινοβουλίου υπενθυμίζουν στην υπουργό Παιδείας, ότι η ελληνική γλώσσα ομιλείται και διδάσκεται ευρύτατα σε ολόκληρη την Αυστραλία, σε κρατικά και εθνοτικά σχολεία. "Η ελληνική γλώσσα έχει ιδιαίτερη ακαδημαϊκή σημασία. Η παγκόσμια σκέψη και ο δυτικός πολιτισμός έχουν επηρεαστεί άμεσα από τον ελληνικό πολιτισμό, γενικά, και την ελληνική γλώσσα, ειδικά", τονίζουν και προσθέτουν.

"Μεγάλο μέρος της αγγλικής γλώσσας και της διανόησης της Δύσης, έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική γλώσσα και σκέψη. Πολλά από τα κείμενα, που έχουν επηρεάσει, τη γλώσσα και τη σκέψη μας εγράφησαν στην ελληνική γλώσσα. Πιστεύουμε, ότι η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ενισχύει τη μάθηση σε πολυάριθμους τομείς της παιδείας, μεταξύ των οποίων τα Μαθηματικά, η Φυσική, η Μηχανολογία, η Ιστορία, η Φιλοσοφία, η Νομική,, το Δράμα, οι Τέχνες και η αγγλική γλώσσα.

Γι' αυτό πιστεύουμε ακράδαντα, ότι η ελληνική γλώσσα πρέπει να περιληφθεί ως γλώσσας εθνικής σημασίας στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών που διαμορφώνει η Αυστραλιανή Επιτροπή Προγραμματισμού και Αξιολόγησης ACARA.  

ΠΗΓΗ:hellenic revenge

Προσπάθεια καλλιέργειας εντυπώσεων από Έρογλου

Η τουρκική πλευρά προχώρησε στη δημοσιοποίηση ανακριβών πληφοροριών σχετικά με τη στρατιωτική ισχύ της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια προφανή προσπάθεια να δημιουργήσει εντυπώσεις, σε μια περίοδο που οι κατοχικές δυνάμεις αναβαθμίζονται συνεχώς. Συγκεκριμένα, η σκληροπυρηνική τουρκοκυπριακή εφημερίδα Volkan, σε δημοσίευμά της αναφέρει ότι στις ελεύθερες περιοχές το προσωπικό της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ ανέρχεται σε 100.000, υποστηρίζοντας ότι η Ε/Κ πλευρά και η Ελλάδα έχουν αυξήσει το στρατιωτικό εξοπλισμό τους "στο όνομα της ειρήνης και της επίλυσης του Κυπριακού". Προσθέτει περαιτέρω ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει αποφασίσει να αγοράσει νέα οπλικά συστήματα, επιθετικά ελικόπτερα και άρματα μάχης, προκειμένου να ενδυναμωθεί η Εθνική Φρουρά. Όπως ψευδώς αναφέρει μεταξύ άλλων το δημοσίευμα, η Εθνική Φρουρά και η ΕΛΔΥΚ διαθέτουν σήμερα 286 άρματα μάχης, 515 τεθωρακισμένα, 225 πυροβόλα, 168 εκτοξευτές πυραύλων, 188 αντιαεροπορικά συστήματα, 2150 αντιαρματικά όπλα και 48 βλήματα παράκτιας άμυνας
ΠΗΓΗ:strategy-geopolitics

Ίδιοι εχθροί, διαφορετικές εποχές.

557 χρόνια πέρασαν από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και τη διάλυση τις Ρωμανίας από τις στρατιές των Οθωμανών Τούρκων του Μωάμεθ β’, που ανάγκασαν τον Τελευταίο Αυτοκράτορα μαζί με τους Τελευταίους Υπερασπιστές να πέσουν ηρωικά στο πεδίο της μάχης εξυψώνοντας την Αξιοπρέπεια και την Τιμή του ανθρώπου.

557 χρόνια και ο Ελληνισμός βιώνει μιαν άλλη άλωση. Η άλωση που βιώνει η Πατρίδα μας είναι ύπουλη αυτή τη φορά και φοράει προσωπείο. Η «κερκόπορτα» έχει ήδη ανοίξει, ο πολυπρόσωπος εχθρός είναι εντός των «τειχών» και πολλά μέτωπα έχουν ανοιχθεί..

Σ’ ένα από αυτά τα μέτωπα, την ιδιαίτερη μας πατρίδα, μαχόμαστε κι εμείς και καλούμαστε να κρατήσουμε άσβεστη της φλόγα της εθνικής αντίστασης και της Ελπίδας πριν πέσει και το δικό μας κάστρο. Για να διατηρηθεί άσβεστη η φλόγα αυτή είναι απαραίτητη η δραστηριότητά μας και η παρουσία μας στους δρόμους. Όλων μας!

1453 – 2010

«…Τα κορμιά κι αν πετρώσαν, οι ψυχές είναι ορθές...»

ΠΗΓΗ:ΜΑΥΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, πιστεύω ότι ο μόνος σίγουρος τρόπος να εξηγήσεις τα πράγματα, είναι να μην απομακρύνεσαι, όσο γίνεται, από τα γεγονότα. Τα γεγονότα, είναι ξεροκέφαλα, γιατί υπάρχουν, ενώ οι αναλύσεις ή οι χαρακτηρισμοί έρχονται και παρέρχονται. Πάμε στα γεγονότα, λοιπόν, για να βγάλουμε συμπεράσματα.
Ο Μαντέλης ομολόγησε. Ο Τσουκάτος επίσης. Είπαν αυτό που όλοι γνωρίζαμε: Ότι η πολιτική κάστα τα παίρνει. Ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο. Είμασταν σίγουροι γι αυτό. Τώρα, κάποιοι από τους πρωταγωνιστές απλώς το επιβεβαίωσαν.
Συνεπώς η αυτοκάθαρση είναι επιτακτική ανάγκη. Υποθέτω όλοι συμφωνούμε σε αυτό. Το ζήτημα είναι ΠΟΙΟΙ θα την κάνουν; Θα την κάνει ο κ. Σημίτης που, όντας 8 χρόνια Πρωθυπουργός βγήκε να διαρρήξει τα ιμάτι ά του μόλις τώρα, μετά την ομολογία Μαντέλη; Που δεν είπε λέξη μετά την ομολογία Τσουκάτου; Που τώρα δήθεν διακατέχεται από ιερά οργή; Ποιος πιστεύει τέτοιες μπαρούφες;
Μήπως την αυτοκάθαρση θα την κάνουν όσοι επί Νέας Δημοκρατίας εξέθρεψαν ένα κλίμα ρουσφετιού, συναλλαγής, διαφθοράς και συγκάλυψης; Αυτοί που έχουν μηδενική εμπιστοσύνη από τους πολίτες; Σε καμία περίπτωση.
Κι όμως: Στο ΠΑΣΟΚ ηγείται ο πιο βασικός συνεργάτης του κυρίου Σημίτη και ο αποδέκτης του “δακτυλιδιού της διαδοχής”. Με ποια λογική ο συγκεκριμένος πολιτικός είναι ο “αρχάγγελος της κάθαρσης”; Επειδή τώρα θέλει να “κάψει” παλιούς του συντρόφους για ίδιον πολιτικό όφελος; Αυτό τον κάνει πιστευτό στην κοινή γνώμη; Ας γελάσω…
Κι όμως: Στη Νέα Δημοκρατία, μεγάλο μέρος των κυβερνήσεων Καραμανλή αποτελούν στενούς συνεργάτες της νέας ηγεσίας η οποία- για να είμαστε δίκαιοι- ελάχιστα μετέσχε στις κυβερνήσεις Καραμανλή και συνεπώς ελάχιστα μετέσχε στη διαμόρφωση του κλίματος που αναφέραμε πιο πάνω. Λέμε ελάχιστα και δεν λέμε καθόλου, γιατί -για παράδειγμα- δεν ξεχνούμε το αίσχος της μεταφοράς του Επικουρείου Απόλλωνος από την Ηλεία στη Μεσσηνία…
Η αυτοκάθαρση δεν μπορεί να γίνει με υλικά του χθες. Με πρόσωπα του χθες. Με κόμματα του χθες. Με νοοτροπίες του χθες. Αν τα σημερινά κόμματα διατηρήσουν τα πρόσωπα και τις νοοτροπίες του χθες, θα γίνουν ιστορία, όχι πολιτική. Το ζήτμηα δεν είναι η αυτοκάθαρση της πολιτικής, αυτό είναι δεδομένο.
Το ζήτημα είναι ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ. Κι αυτό είναι ακόμα ζητούμενο…
ΠΗΓΗ:ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους υπήρξε ένα βαρύτατο πλήγμα κατά του ελληνογενούς δυτικού πολιτισμού. Έκτοτε εγκαταστάθηκε στον Ελληνικό χώρο της Μικράς Ασίας μια στυγερή και κτηνώδης βαρβαρότητα, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα με εκδηλώσεις κτηνωδίας που θυμίζουν τα εγκλήματα που οι Τούρκοι διέπραξαν κατά του πολιτισμού. Βιβλιοθήκες κάηκαν, αρχαίοι ναοί και αγάλματα, όσα επιβίωσαν από την μανία του θρησκευτικού φανατισμού, κατεστράφησαν και επεβλήθη σ’ όλη την Οθωμανική επικράτεια η ακαλαισθησία, η αγνωσία , η βίαιη εκμετάλλευση των σωμάτων και των ψυχών των λαών και των εθνών που βογκούσαν κάτω από τον ζυγό της. Η μακρά Οθωμανική κατοχή δεν έδωσε απολύτως τίποτα στον πολιτισμό ώστε να δικαιολογεί την σημερινή έπαρση του Νταβούτογλου. Ο τουρκισμός υπήρξε η απόλυτη άρνηση κάθε προόδου και πολιτισμού.

Η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσει αυτή την αλήθεια και να θέσει φραγμό στην προσπάθεια εισόδου της Τουρκίας στον Ευρωπαϊκό πολιτισμικό χώρο. Να κατανοήσει ότι το Τουρκικό κράτος στηρίζεται πάνω στο έγκλημα, στηρίζεται στις γενοκτονίες των γηγενών λαών της Μικράς Ασίας, των Ελλήνων, των Κούρδων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων. Συνέχεια της αλώσεως είναι η σφαγή των Ελλήνων της Ιωνίας την οποία μάλιστα γιορτάζουν οι τούρκοι, είναι η εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως, της Ίμβρου και της Τενέδου, είναι η εισβολή και κατοχή της Κύπρου, είναι οι απαράδεκτες διεκδικήσεις στο Αιγαίο και στη Θράκη.

Αξίζει κανείς να δει τις εικόνες της δολοφονίας του Τάσου Ισαάκ όπου δεκάδες μαινόμενοι τούρκοι και τουρκοκύπριοι χτυπούν με σιδερολοστούς τον ανυπεράσπιστο, άοπλο και κατακείμενο στη γη Τάσο Ισαάκ, για να καταλάβει ότι σε τίποτα δεν έχει αλλάξει ο κτηνομογγολικός χαρακτήρας του τούρκου.

Τιμώντας τη μνήμη και την θυσία του τελευταίου αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, αποκηρύττουμε κάθε συμβιβασμό που οι τωρινοί γραικύλοι διαπράττουν με τους φονιάδες και άρπαγες της γης μας.

Η πατρίδα και η ελευθερία δεν παζαρεύονται, δεν γίνονται αντικείμενο του «πάρε-δώσε».

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΣΥ ΑΘΩΩΝΟΥΝ ΤΟ ΛΗΣΤΡΙΚΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Τα μέτρα για την οικονομία που εξήγγειλε ο ΔΗ.ΣΥ. στις 27-5-2010 , εντάσσονται στο πνεύμα μιας απόλυτης ελευθερίας της αγοράς που υποβαθμίζει το κράτος σε απλό παρατηρητή , αδύναμο και απογυμνωμένο από δικούς του πόρους και υπηρεσίες που δεν μπορούν να εκχωρηθούν στον ιδιωτικό τομέα.

Στην αξιολόγηση της οικονομικής κρίσης δεν γίνεται κανένας λόγος στο πρόβλημα της συγκέντρωσης του πλούτου σε λίγα χέρια και κυρίως στους τραπεζίτες . Αντί αυτού μάλιστα συνιστά ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας , όπως για παράδειγμα των βιομηχανικών ζωνών στους ιδιώτες σε τιμή ευκαιρίας και «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας από ιδιώτες χωρίς να διευκρινίζει πως και υπό ποίους όρους .

Αφού απαλλάσσει την πλουτοκρατία από τις ευθύνες της στην οικονομική κρίση επιρρίπτει την ευθύνη αποκλειστικά στο κόστος λειτουργίας της δημοσίας υπηρεσίας. Το ότι είναι πρόβλημα ο υπέρογκος δημόσιος τομέας είναι γεγονός όμως η ελάττωση του πρέπει να γίνει με μεταφορά του εργατικού δυναμικού προς τον ιδιωτικό τομέα μέσα από την κρατική στήριξη της παραγωγής στο ευρύ φάσμα της κοινωνίας και όχι των ολίγων , δηλαδή στο τομέα της μικρής και μικρομεσαίας επιχείρησης .

Κάνει επίσης αναφορά σε χαμηλά δανειστικά επιτόκια μέσω ισχυροποίησης των εποπτικών αρχών. Μέτρο ασαφές και αναποτελεσματικό. Το ζητούμενο για εμάς είναι να υπάρξει ένα κράτος που να εκφράζει και να επιβάλει το καθολικό συμφέρον της κοινωνίας. Τούτο σημαίνει ότι οι τράπεζες και το κεφάλαιο δε θα δρουν ασύδοτα και εις βάρος του γενικού καλού, αλλά θα δρουν υπό τους περιορισμούς και καθορισμούς του κράτους.

Πίσω από τις προτάσεις του Δημοκρατικού Συναγερμού κρύπτεται η ιδεολογία του νέο-φιλελευθερισμού που εξυπηρετεί πλήρως τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, ντόπιας και ξένης, και αδιαφορεί για τις παραγωγικές δυνάμεις του λαού. Την ίδια στιγμή που ζητούμε να γίνουν επενδύσεις από ξένους στην πατρίδα μας, επιτρέπουμε στις δικές μας τράπεζες να εξάγουν τα κεφάλαια που συσσωρεύουν από τον λαό σε επενδύσεις έκτος του εθνικού χώρου.  Πηγή των οικονομικών προβλημάτων είναι πάνω απ’ όλα η παρασιτική, τοκογλυφική πλουτοκρατία για την οποία δεν κάνει κανένα λόγο ο ΔΗΣΥ.

Αντί αυτού θεωρεί ως αιτία όλων των κακών τον δημόσιο τομέα, αρνούμενος να αναλάβει τις δικές του ευθύνες για το κατάντημα αυτού του τομέα. Όταν κυβερνούσαν αυτό τον τόπο τι έκαναν για να βελτιώσουν το δημοσίου τομέα; Συνέβαλλαν οι ίδιοι στην διόγκωση του και από κοινού με τα άλλα κόμματα γλεντοκοπούσαν στους ημικρατικούς οργανισμούς, με μοναδική έγνοια να «αξιοποιήσουν» τους αφισοκολλητές, τους αυλοκόλακες και τους χαφιέδες τους.

Τα άλλα θέματα όπως αυτό των λαθρομεταναστών που εντείνει την ανεργία και δημιουργεί πρόβλημα αποστέγνωσης των ασφαλιστικών ταμείων στο άμεσο μέλλον. Οι χορηγίες προς τις διάφορες «πολιτισμικές» συμμορίες. Τα επιδόματα στους διάφορους γύφτους, τουρκοκύπριους, αιτητές ασύλου και διαφόρων άλλων μιγάδων και μπάσταρδων. Όλα αυτά δεν αποτελούν για τον ΔΗΣΥ οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα;

Για αυτούς δεν αποτελεί πρόβλημα, διότι θα προτιμούσαν στα σπίτια τους και στις εργασίες τους να εργάζονται λαθρομετανάστες και όχι Έλληνες εργάτες. Άλλωστε η πλουτοκρατία δεν ενδιαφέρεται να έχει εθνικές, λαϊκές κοινωνίες, αλλά να απορροφά τον πλούτο της από κοινωνίες πολύχρωμες, «πολυπολιτισμικές», αδύναμες ως εκ τούτου να εκφράσουν και να αναπτύξουν μια σθεναρή βούληση ενάντια στα συμφέροντα αυτής της πλουτοκρατίας. Θέλουν ένα λαό μπάσταρδο και πνευματικώς υποβαθμισμένο για να μπορούν να τον εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι.

Εκείνο που μας διαφοροποιεί από τον Δημοκρατικό Συναγερμό είναι η ιδέα του Κράτους και της κοινωνίας. Στο ολιγότερο και ανίσχυρο κράτος και την πολύχρωμη κοινωνία της δεξιάς αντιτάσσουμε το ισχυρό λαϊκό κράτος και την εθνική λαϊκή κοινότητα.

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

Η κυβέρνηση Χριστόφια επαναφέρει στο προσκήνιο την πρόταση που κατατέθηκε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο , για επιστροφή της νεκρής πόλης της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα το άμεσο εμπόριο μεταξύ των κατεχομένων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό την εποπτεία δήθεν των δημάρχων της πόλης .

Αναφορικά με τη κλειστή πόλη της Αμμοχώστου υπάρχει ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για παράδοση της πόλης στη Κυπριακή Δημοκρατία άνευ όρων. Κάθε προσπάθεια για εφαρμογή αυτού του ψηφίσματος άνευ όρων , είναι ορθή και επιβεβλημένη.  Τίθεται λοιπόν το εύλογο ερώτημα , γιατί συνεδέθη αυτό το ξεκάθαρο ζήτημα με το άμεσο εμπόριο Ε.Ε. – κατεχομένων ; Μια τέτοια πράξη αναιρεί πριν από όλα τη θέση περί συνολικής διευθέτησης του προβλήματος και δείχνει ότι  το πολιτικό κατεστημένο ψεύδεται και εξαπατά το λαό . Υποχωρούν σε αποσπασματικές διευθετήσεις που δημιουργούν μη αναστρέψιμα δεδομένα .Διότι μια τέτοια συμφωνία θα συνιστούσε άμεση αναγνώριση των δεδομένων που δημιούργησε η εισβολή . Δηλαδή της μετατροπής του κατεχομένου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε διοικητική και οικονομική ζώνη των κατακτητών . Πίσω από αυτή τη κίνηση υψώνεται για άλλη μια φορά το απεχθές πρόσωπο της προδοσίας , επισείοντας  την λεγόμενη  συμφωνία κορυφής του 1977 .

Ανιχνεύεται δυστυχώς , μέσα από τις πράξεις των ηγετών μας , μια σταδιακή εφαρμογή παρασκηνιακών  σχεδίων και συμφωνιών .Είναι μια αποτελεσματική μέθοδος που εφαρμόσθηκε από την εποχή των συμφωνιών Ζυρίχης . Αποδεικνύεται επίσης πως ότι κατατίθεται στο τραπέζι των συνομιλιών αποτελεί στιγμή εξέλιξης του ζητήματος και θεωρείται τετελεσμένο και παγιωμένο ώστε να οδηγεί στο επόμενο βήμα .

Το συμπέρασμα είναι , πως κάθε εμπιστοσύνη στο αγγλόδουλο πολιτικό κατεστημένο  οδηγεί στον εθνικό θάνατο , οδηγεί στον αφανισμό του ελληνισμού από τα χώματα της Κύπρου. Γκρεμίστε από τη συνείδηση σας τα είδωλα του πολιτικού κατεστημένου . Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση . Αναλογιστείτε , κάτω από τα πατριωτικά λόγια και τις εξάρσεις ,  πόσες υποχωρήσεις  πόσες παραχωρήσεις , πόσες προδοσίες και ντροπές διέπραξαν οι ηγετίσκοι της Ζυριχικής αυλής .

Δώστε δύναμη στο Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα για να καθαρίσουμε μια μέρα τη γη μας από τους κηλιδωτές της .

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Aπαγόρευση ανάρτησης της Ελληνικής Σημαίας στη βραχονησίδα Ζουράφα από το Λιμενικό Σώμα

Την απαγόρευση ανάρτησης της Ελληνικής Σημαίας στη βραχονησίδα Ζουράφα από το Λιμενικό Σώμα, καταγγέλλει ομάδα πολιτών από τη Βόρεια Ελλάδα που θέλησε να μεταβεί στη νησίδα.
Σύμφωνα με εμπιστευτικό σήμα του ΛΣ, που διέρρευσε στο Διαδίκτυο, η Σημαία δεν δύναται να αναρτηθεί "λόγω κινδύνου προκλήσεως βλαβών στη φαρική εγκατάσταση/λειτουργία του υφιστάμενου πυρσού που απορρέουν από τη γεωμορφολογία του εν λόγω βράχου".Η Ζουράφα ή Λαδόξερα βρίσκεται σε απόσταση 6 ναυτικών μιλίων βορειοανατολικά της Σαμοθράκης και αποτελεί βασικό στοιχείο οριοθέτησης των ελληνικών συνόρων προς τα ανατολικά, στον κρίσιμο χώρο του βορειοανατολικού Αιγαίου. Το Λιμενικό έχει απαγορεύσει την αλιεία στον πλούσιο αυτό ψαρότοπο, ενώ οι Έλληνες ψαράδες που περιπλέουν τη Ζουράφα παρενοχλούνται συνεχώς από την Τουρκική Ακτοφυλακή όταν οι Τούρκοι ψαράδες ψαρεύουν ανενόχλητοι. Η Ζουράφα ονομάζεται και Λαδόξερα, λόγω του πετρελαίου που αναβρύζει στη θαλάσσια περιοχή γύρω από τη νησίδα, γεγονός γνωστό από την αρχαιότητα κατά την οποία φαίνεται ότι ήταν κατοικημένη, αφού πάνω της υπάρχουν υπολείμματα αρχαίου οικισμού.Όμως, το μέγα πρόβλημα είναι ότι η Ζουράφα, υπόλειμμα αρχαϊκού ηφαιστειογενούς συμπλέγματος τεσσάρων νησιών, βυθίζεται αργά αλλά σταθερά. Σύμφωνα με παλαιότερες μετρήσεις της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού, η νησίδα είχε έκταση 9 στρεμμάτων και μήκος ακτής 465 μέτρων. Σήμερα, όμως, λίγες δεκαετίες αργότερα, η έκτασή της είναι πολύ μικρότερη από 1 στρέμμα και το μήκος της ακτογραμμής της είναι μόλις 32 μέτρα.
ΠΗΓΗ:strategy-geopolitics

Η ΕΚΔΙΩΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΘΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Χλευάζει η γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» τα μέτρα ευρω-λιτότητας που εξαπολύονται σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο κάτω από την ασφυκτική πίεση του Βερολίνου εν ονόματι της προστασίας του κοινού νομίσματος.

 του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ 

«Η Μέρκελ ονειρεύεται την Αγία Γερμανική Αυτοκρατορία του ευρώ» έγραφε σαρκαστικά στους τίτλους της πριν από μία εβδομάδα. Η ισπανική «Ελ Παΐς» έδειχνε το ίδιο ενοχλημένη: «Οι εννέα εντολές που παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ανταποκρίνονται περισσότερο στο σχέδιο μιας Γερμανικής Ευρώπης παρά στο σχέδιο μιας Ευρωπαϊκής Γερμανίας» έγραψε σε κύριο άρθρο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Με σπρωξίματα». Στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες υπάρχουν σοβαρότατες αντιστάσεις στα γερμανικά σχέδια και ισχυροί πολιτικοί κύκλοι αντιδρούν, ακόμη και αν κάποιες κυβερνήσεις υποκύπτουν στις πιέσεις του Βερολίνου. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι π.χ. η ισπανική Δεξιά δεν κάμφθηκε από τις αφόρητες πιέσεις των Ευρωπαίων ομοϊδεατών της και στη χθεσινή ψηφοφορία τάχθηκε εναντίον των μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν στη Μαδρίτη, αρνούμενη να κάνει έστω μόνο αποχή.

Το αποτέλεσμα είναι ότι τα μέτρα λιτότητας πέρασαν με... μία (!) ψήφο διαφορά -169 «ναι» και 168 «όχι»- και μάλιστα πλήρως απονομιμοποιημένα καθώς δεν συγκέντρωσαν καν την πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών. Πέρασαν επειδή έκαναν αποχή οι εθνικιστές βουλευτές από την Καταλονία και τις Κανάριες Νήσους. Ενας από αυτούς να ψήφιζε κατά, τα μέτρα θα απορρίπτονταν και η κυβέρνηση Θαπατέρο πιθανότατα θα κατέρρεε! «Είστε ξοφλημένος! Το πρόβλημα είστε εσείς και η κυβέρνησή σας!» είπε στον Θαπατέρο, καλώντας τον να κάνει εκλογές το 2011, ο επικεφαλής των δεξιών Καταλανών που τον διέσωσαν με την αποχή τους. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, ο Γ. Παπανδρέου δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα στο κοινοβούλιο. Ερχονται και επανέρχονται όμως απειλητικές φήμες σκοπιμότητας ότι δήθεν οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να μας πετάξουν έξω από το ευρώ, αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν συνεχίσει να δείχνει τυφλή υπακοή στους ξένους επικυρίαρχους της χώρας μας - την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Για να γίνει πιο πειστική μάλιστα αυτή η απειλή και να καταστείλει κατά το δυνατόν τις αντιδράσεις των Ελλήνων εργαζομένων, αξιοποιούνται και απόψεις που εκφράζουν Γερμανοί οικονομολόγοι, πολιτικοί ή αρθρογράφοι να... φύγει η ίδια η Γερμανία από την Ευρωζώνη και να συγκροτήσει ένα στενό πυρήνα χωρών με ένα πολύ σκληρότερο ευρώ! Πρόκειται περί όντως υπαρκτών απόψεων στη Γερμανία που μάλιστα γνωρίζουν άνθηση. Δεν έχουν όμως καμιά επαφή με τις απόψεις της γερμανικής οικονομικής ελίτ και σε καμιά περίπτωση δεν αντανακλούν τις απόψεις της κυβέρνησης Μέρκελ. Ο λόγος είναι απλούστατος. Το ευρώ έχει βοηθήσει εντυπωσιακά στην αύξηση των γερμανικών εξαγωγών προς τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι διευκολύνει τη μεταφορά πλούτου από τις 15 χώρες της Ευρωζώνης προς τη Γερμανία! Μόνο ανόητοι θα κατέστρεφαν οικειοθελώς έναν τέτοιο μηχανισμό πλουτισμού και φυσικά μόνο ανόητη δεν είναι η γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ. Ενα ευρώ περιορισμένο σε λιγότερες χώρες της ΕΕ ακραιφνώς γερμανόφρονες (Αυστρία, Ολλανδία, Σκανδιναβία και ίσως κάποιες από τις... ανατολικές επαρχίες του Ράιχ στην Κεντρική Ευρώπη) μπορεί να ανταποκρίνεται στον ακροδεξιό τρόπο σκέψης κάποιων επιφανών Γερμανών, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει και μεταφορά λιγότερου πλούτου προς τη γερμανική οικονομία. Πόσω μάλλον που η Γερμανίδα καγκελάριος έχει απόλυτο δίκιο όταν προβάλλει την άποψη ότι σήμερα «χωρίς το ευρώ δεν υπάρχει ούτε η ΕΕ». Πέραν των άλλων, η ύπαρξη της ΕΕ εξασφαλίζει τη γερμανική ηγεμονία σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Τρελή είναι η γερμανική ηγεσία να τη θέσει σε κίνδυνο;  

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Εκδίωξή μας ίσον διάσπαση της ΕΕ

Πραξικοπηματική αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ, η οποία θα δημιουργούσε και προηγούμενο με την Ισπανία, την Πορτογαλία, ή την Ιταλία, θα σηματοδοτούσε πιθανότατα την έναρξη της διαδικασίας διάσπασης όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά και της ίδιας της ΕΕ. Θα οδηγούσε πιθανότατα στη σύμπηξη μετώπου του ευρωπαϊκού νότου υπό την ηγεμονία της Γαλλίας, με τη Βρετανία να έχει συμφέροντα συμπαράταξης με το μέτωπο αυτό εναντίον του γερμανικού μπλοκ! Επιστροφή στα στρατόπεδα του... 1940! Αλλο πράγμα το μαστίγωμα, ο εξευτελισμός, η εξαθλίωση στην οποία υποβάλλει το Βερολίνο σήμερα την Ελλάδα και άλλο πράγμα η ώθηση αυτής της πολιτικής σε πράξεις που μπορεί να διχάσουν την ΕΕ.

ΠΗΓΗ:ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

Γερμανικό πρόβλημα για το πακέτο των 750 δισ. ευρώ

Του Γιάννη Αγγέλη

Με μια μικρή καθυστέρηση ο γερμανικός τύπος αποκάλυψε ότι το πακέτο των 750 δισ. ευρώ που αποφασίσθηκε πρόσφατα για την διάσωση χωρών –πέραν της Ελλάδας– στην ευρωζώνη έχει μία “αχίλλειο πτέρνα”.

Εμπεριέχει τη δυνατότητα απόσυρσης της Γερμανίας από τη συμμετοχή της στο συνολικό πακέτο χρηματοδότησης αν τα γερμανικά δικαστήρια θέσουν σε αμφισβήτηση την νομιμότητά της.

Και όπως είναι γνωστό ήδη ορισμένοι οικονομολόγοι έχουν προσφύγει στα δικαστήρια για να πετύχουν την καταγγελία της...

Αυτό το γκρίζο σημείο, αλλά και άλλα που δεν έχουν έρθει ακόμα στη δημοσιότητα, βρίσκονται πίσω από τις πρόσφατες δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάϊτνερ, ο οποίος ζήτησε κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο και την Φρανκφούρτη να ξεκαθαριστεί και να επισπευσθεί η παρέμβαση της Ευρώπης στην υπόθεση της κρίσης του χρέους που έχει χτυπήσει τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου.

Αυτό που συμβαίνει, όπως παραδέχονται στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους υπηρεσιακά στελέχη της Κομισιόν είναι ότι η ανακοίνωση του πακέτου των 750 δισ. ευρώ έχει αφήσει πολλά σημεία αδιευκρίνιστα όσο αφορά τον τρόπο εφαρμογής του και σε καμία περίπτωση δεν έχει προχωρήσει επαρκώς η τεχνική και πολιτική του προετοιμασία, όπως είχε γίνει με το πακέτο των 110 δισ. ευρώ για την Ελλάδα.

Το ενδεχόμενο μάλιστα να τεθούν νομικά ζητήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απόσυρση της Γερμανίας από αυτό έχει προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία, η οποία δεν έχει κατευναστεί με την πρόσφατη συνάντηση της Ομάδας Εργασίας που έχει συγκροτήσει ο πρόεδρος της Ε.Ε. Χ. Βαν Ρόμποϊ.

Μάλιστα ένα μέρος των πιέσεων που δέχεται τελευταία το ευρώ αποδίδεται ευθέως στο ότι η κατάσταση για το πώς και πότε θα εφαρμοστεί το πακέτο των 750 δισ. ευρώ παραμένει... ομιχλώδης.  

ΠΗΓΗ:capital.gr

Η μεγάλη έκρηξη του ευρωπαϊκού χρέους

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές σχεδόν πέτυχαν να διαρρήξουν την Ευρωζώνη. Επομένως, η ιδέα να χρησιμοποιήσουμε την ισχύ των αγορών και της χρηματοπιστωτικής... μηχανικής για να εγγυηθούμε τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του ευρώ ίσως να φαντάζει παράδοξη. Αλλά είναι ακριβώς αυτό που η πρόταση για μια διάκριση των κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης σε δύο κατηγορίες, "ανώτερα" και "κατώτερα", θέλει να επιτύχει

Τα ομόλογα της πρώτης κατηγορίας θα αφορούν αναχρηματοδότηση δημόσιου χρέους έως 60% του ΑΕΠ της κάθε συμμετέχουσας χώρας. Οι χώρες αυτές θα εκδίδουν από κοινού ομόλογα με κοινές εγγυήσεις. Στο πλαίσιο αυτό θα προκύπτουν τα λεγόμενα 'Γαλάζια Ομόλογα' (που θα παίρνουν το όνομά τους από το χρώμα της ευρωπαϊκής σημαίας) τα οποία θα είναι πολύ ασφαλείς και υψηλής ρευστότητας τίτλοι, συγκρίσιμοι κατά τον όγκό τους με τα αμερικανικά έντοκα γραμμάτια. Με τον τρόπο αυτό η εισαγωγή των Γαλάζιων Ομολόγων θα βοηθήσει στην ενίσχυση του ευρώ ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος και θα διασφαλίσει χαμηλό κόστος αναχρηματοδότησης για τον κύριο όγκο του δημόσιου χρέους των κρατών μελών της Ευρωζώνης.
Από την άλλη μεριά, η χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους των χωρών που θα ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ θα καλύπτεται με την έκδοση των κατώτερων 'Κόκκινων Ομολόγων' που θα εκδίδονται με πλήρως εθνική ευθύνη του κάθε επιμέρους κράτους. Η έκδοση αυτών των Κόκκινων Ομολόγων θα καταστήσει το δημόσιο δανεισμό που θα ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ πιο ακριβό, ενισχύοντας τόσο τη δημοσιονομική πειθαρχία όσο και τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Επιπλέον σε ό,τι αφορά τα Κόκκινα Ομόλογα, θα υπάρξουν συγκεκριμένοι περιορισμοί ώστε να μην αποσταθεροποιούν το τραπεζικό σύστημα κατά τρόπο που η ρήτρα απαγόρευσης της παροχής οικονομικής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ξαναγίνει αξιόπιστη. Για παράδειγμα, τα Κόκκινα Ομόλογα δεν θα γίνονται δεκτά ως εγγυήσεις από τον μηχανισμό χρηματοδότησης των τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και θα θεσπιστεί μια ρήτρα που θα προβλέπει κάποια τυποποιημένη συλλογική δράση η οποία θα διευκολύνει την αναδιάρθρωση του χρέους μιας χώρας σε περίπτωση προβλήματος αναχρηματοδότησης του.
Η πρόταση αυτή, αν εφαρμοστεί επιτυχώς, μπορεί να περιορίσει το κόστος εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους και παράλληλα να ενισχύσει τα κίνητρα για την άσκηση υπεύθυνης δημοσιονομικής πολιτικής από τα κράτη μέλη. Είναι αυτό ακριβώς το στοχείο που τη διαφοροποιεί από τις σκέψεις περί έκδοσης κοινού ευρωομολόγου με συμμετοχή όλων των κρατών-μελών της Ευρωζώνης στο όνομα της αλληλεγγύης.
Αλλά η επιτυχής εφαρμογή αυτής της πρότασης απαιτεί μια πολύ αυστηρή δομή διακυβέρνησης που θα μπορούν να την εμπιστευτούν και οι αγορές και οι φορολογούμενοι των κρατών-μελών της Ευρωζώνης που τείνουν στη δημοσιονομική πειθαρχία. Πρέπει, για παράδειγμα, να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος ενός πειρασμού για επέκταση του ορίου του χρέους πέρα από το κατώφλι του 60% του ΑΕΠ.
Για αυτό πιστεύεται ότι οι αποφάσεις για τις ετήσιες τοποθετήσεις των εκδόσεων των Γαλάζιων Ομολόγων θα πρέπει να λαμβάνονται από ένα Ανεξάρτητο Συμβούλιο Σταθερότητας. Το Συμβούλιο αυτό θα καταθέτει προτάσεις μη επιδεχόμενες διαπραγμάτευσης στις συμμετέχουσες χώρες για τη συμμετοχή τους στα Γαλάζια Ομόλογα για κάθε επόμενο έτος. Και με δεδομένο το ρόλο των χωρών που συμμετέχουν οι οποίες καλούνται να παράσχουν τις εγγυήσεις για αυτή την τοποθέτηση, το κάθε εθνικό Κοινοβούλιο θα εγκρίνει κατόπιν την πρόταση
Με έναν τέτοιο μηχανισμό οι χώρες που ασκούν ανεύθυνη δημοσιονομική πολιτική βαθμιαία θα εξοβελιστούν από το σύστημα μέσω της μείωσης της συμμετοχής τους στα Γαλάζια Ομόλογα. Ενώ οι χώρες που θα βλέπουν αρνητικά την εξέλιξη του συστήματος θα μπορούν να το εγκαταλείψουν βαθμιαία απλά απορρίπτοντας την ετήσια συμμετοχή τους για αρκετά χρόνια στη σειρά – και μην παρέχοντας πλέον εγγυήσεις για τις νέες εκδόσεις των Γαλάζιων Ομολόγων των υπολοίπων. Το Ανεξάρτητο Συμβούλιο Σταθερότητας, που δεν θα θέλει να χάσει τις χώρες που τείνουν περισσότερο στη σταθερότητα, θα έχει ισχυρά κίνητρα για να διασφαλίσει ότι τα συμφέροντα των εν λόγω χωρών θα λαμβάνονται υπόψη κατά τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο.
Σε ό,τι αφορά το ουσιαστικό του οικονομικό περιεχόμενο, το σχήμα των Γαλάζιων Ομολόγων είναι συμβατό με τη ρήτρα απαγόρευσης οικονομικής βοήθειας του άρθρου 125 της συνθήκης της Ε.Ε., επειδή η εγγύηση δανεισμού αφορά ομόλογα που φτάνουν ώς το 60% του ΑΕΠ, το επίπεδο δηλαδή που από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ορίζονταν ως βιώσιμο για κάθε κράτος-μέλος της Ε.Ε.. Συνεπώς οι ευρωπαϊκές εγγυήσεις δεν θα καλύπτουν μια κρίση χρέους που έχει προκληθεί από υπερβολικό δανεισμό για τη χρηματοδότηση μη βιώσιμων δημοσιονομικών πολιτικών. Για τις εξαιρετικές εκείνες περιπτώσεις (άρθρο 100 της Συνθήκης), όπως είναι οι φυσικές καταστροφές, όπου επιτρέπεται η οικονομική βοήθεια, δεν θα υπάρχει νομική σύγκρουση.
Αλλά το κρίσιμο σημείο προκειμένου να προχωρήσει η συγκεκριμένη πρόταση είναι αν οι χώρες της Ευρωζώνης – από τη στιγμή που η εμπιστοσύνη τους έχει κλονιστεί από την κρίση του χρέους – θέλουν πράγματι να συνεργαστούν και να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο εθελοντικό σχήμα. Πιστεύουμε ότι πρέπει.
Καταρχήν οι μικρότερες χώρες που τα κρατικά τους ομόλογα αντιμετωπίζουν σχετικά προβλήματα ρευστότητας, θα επωφεληθούν σημαντικά από την επιπλέον ρευστότητα που θα τους προσφέρει η έκδοση του Γαλάζιου Ομολόγου. Κατά δεύτερον, οι χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος θα το καλωσορίσουν σαν μια ευκαιρία που θα τους επιτρέψει να ελέγξουν το κόστος δανεισμού τους και να δεσμευτούν σε ισχυρότερη δημοσιονομική πειθαρχία μετά την παρούσα κρίση. Ακόμα και οι χώρες που αμφιβάλλουν για τα οφέλη της ενισχυμένης δημοσιονομικής πειθαρχίας μπορεί να εξετάσουν τη συμμετοχή τους, επειδή τυχόν άρνηση τους θα μπορούσε να εκληφθεί από τις αγορές ως κακό σημάδι.
Αλλά, υπό την προϋπόθεση ότι η θεσμική περιφρούρηση των Γαλάζιων Ομολόγων θα είναι επαρκώς ισχυρή, οι χώρες που θα κερδίσουν τα περισσότερα από την ενισχυμένη δημοσιονομική πειθαρχία που υπόσχεται αυτό το σχήμα είναι εκείνες που ανησυχούν πιο πολύ για το τι θα πρέπει να πληρώσουν τη διάσωση άλλων κρατών μελών – και σήμερα και στο μέλλον.
ΠΗΓΗ:Ας μιλήσουμε επιτελους

Η αλληλοστήριξη ανάμεσα στους Έλληνες είναι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος

"...Η αλληλοστήριξη ανάμεσα στους Έλληνες είναι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος που έχει απομείνει και οφείλουμε να κτίσουμε γέφυρες οικονομικής ενίσχυσης και ηθικής στήριξης κάθε είδους αναμεταξύ μας..."

Ο Μητροπολιτικός Ελληνισμός δοκιμάζεται από την οικονομική κατρακύλα και την λαίλαπα των σκληρών μέτρων υπό την εποπτεία τρίτων με ότι αυτό συνεπάγεται. Όσοι Έλληνες βρίσκονται μακριά από το εθνικό κέντρο παρακολουθούν τις εξελίξεις απογοητευμένοι και βαθιά προβληματιζόμενοι για το τι μέλλει γενέσθαι.
Η σύγχρονη πολιορκία έχει πάρει οικονομική μορφή που κατατρώγει τα θεμέλια του κράτους ως θεσμού, κατασπαράζει τα σωθικά του λαού σε επίπεδο οικονομικής εξαθλίωσης και συντελεί στην κατάρρευση των ιστών της κοινωνίας. Ο συνδυασμός των πιο πάνω επιφέρει τεράστιο πλήγμα στην ανεπηρέαστη άσκηση εθνικής πολιτικής και όλοι αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο ενός τέτοιου ενδεχομένου έχοντας μάλιστα υπόψη τις στρατηγικές κινήσεις των γειτόνων. Ο Ελληνισμός περνά δύσκολες ώρες και κανένας Έλληνας δεν πρέπει να μείνει απαθής.
Ήρθε η ώρα ο απανταχού Ελληνισμός να φράξει την πορεία της προδιαγραφόμενης παράλυσης του εθνικού κράτους και να δώσει ανάσες στα θύματα της οικονομικής λεηλασίας των σκληρών μέτρων. Οι Ελλαδίτες αδερφοί είναι οι άμεσα πληγέντες ελέω ασφυκτικής οικονομικής πίεσης που σφυροκοπά το κράτος Ζουν και θα καλεστούν να ζήσουν σε σκληρότερες συνθήκες τις συνέπειες που απορρέουν από την εγκληματικά ανεύθυνη οικονομική πολιτική των μεταπολιτευτικών διακυβερνήσεων.
Η αλληλεγγύη είναι η μόνη αγνή απάντηση στην γάγγραινα της εποχής. Πέραν των 6000 Ελλήνων της Κύπρου εξόρμησαν προς διάφορους προορισμούς για να Κατακλυστούν όπως παρουσιάστηκε στην θεματολογία αρκετών Κυπριακών ειδησεογραφικών εκπομπών. Το ευχάριστο ήταν που η είδηση συνοδεύτηκε με την αναφορά πως η συντριπτική πλειοψηφία των εκδρομέων είχε προορισμό την Ελλάδα, η οποία χρειάζεται άμεσα την στήριξη των απανταχού Ελλήνων. Η Κυπριακή κοινή γνώμη συγκλονισμένη από τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα έδρασε ορθά και άνοιξε τον δρόμο για παροχή Ελληνικής υποστήριξης στον δοκιμαζόμενο Ελληνισμό
Αυτό να λειτουργήσει σαν προμήνυμα για τις καλοκαιρινές εξορμήσεις και να δείξει τον δρόμο και στον απόδημο Ελληνισμό για το που οφείλει να κατευθυνθεί είτε οργανωμένα είτε σε ατομικό επίπεδο, αυτό το καλοκαίρι. Είναι μια μικρή αρχή επιδείξεως αλληλεγγύης στον υπό δοκιμασία Ελληνικό λαό, η οποία μπορεί σταδιακά να εγείρει το αίσθημα ευθύνης όλων και να διακλαδωθεί σε διάφορους τομείς ώστε να κρατήσουμε την Ελλάδα μας εν ζωή. Η αλληλοστήριξη ανάμεσα στους Έλληνες είναι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος που έχει απομείνει και οφείλουμε να κτίσουμε γέφυρες οικονομικής ενίσχυσης και ηθικής στήριξης κάθε είδους αναμεταξύ μας.
Για αρχή σαν απλοί πολίτες
Αυτό το καλοκαίρι ψηφίζουμε ΕΛΛΑΔΑ
ΠΗΓΗ:Ας μιλήσουμε επιτέλους

Ξανά στόχος η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου.!

Ποιοι και γιατί πολεμάνε την ηρωική δασκάλα τουΜ. Δερείου Χαρά Νικοπούλου;
Ως γνωστόν έχει μετατεθεί από τώρα για τη νέα σχολική χρονιά στη Θεσ/κη, αφού ηκυρία Δραγώναέκανε πράξη την απειλή της.
Η κυρία Δραγώνα της έχει απαγορεύσει, προφορικά όπως είπε η ίδια η κυρία Νικοπούλου, ακόμη και να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις. Το γραφείο Τύπου του υπ. Παιδείας όλως παραδόξως απάντησε στις 12:30 τη νύχτα πως δεν υπάρχει τέτοια απαγόρευση αλλά ότι είναι σε ισχύ ο υπαλληλικός κώδικας!!!Δηλαδή τι εννοεί το διανυκτερεύον υπουργείο;
Ολα αυτά στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα όπου αναγκάστηκε να βγει η κυρία Νικοπούλου για να αποκρούσει την καταγγελία του Δημάρχου Ορφέα Εβρου, Πουλιλιού Ευάγγελου, ότι έχει μηνύσει μαθητές της.
Ο Δήμαρχος υποσχέθηκε να στείλει φαξ με τη μήνυση αλλά αντί αυτού ξαναβγήκε αργότερα να πει άλλα αντ' άλλων, πως έκανε μήνυση σ' αυτούς που τη χτύπησαν και της είχαν σπάσει το χέρι.Τι ρόλο παίζετε κύριε Δήμαρχε και ποιους σκοπούς εξυπηρετείτε;
Αντί να προστατεύετε αυτή τη σύγχρονη ηρωίδα βγαίνετε και τη διαβάλλετε δημόσια; Στοιχειώδης ντροπή και μια σταλιά Εθνική περηφάνια δεν υπάρχει;
Η Χαρά Νικοπούλου είναι δασκάλα και κόρη ανώτατου δικαστικού κι όμως δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να επιτύχει έναν "καλό" διορισμό. Διορίστηκε στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Εβρου, σε έναΠομακοχώρι που βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων, απομονωμένο, που κατοικείται μόνο από μουσουλμάνους Πομάκους. Δεν επέλεξε ως τόπο κατοικίας της κάποιο κοντινό αστικό κέντρο όπως το Σουφλί ή έστω το Μικρό Δέρειο, στο οποίο διαμένουν και χριστιανοί και λειτουργούν κάποιες έστω κρατικές υπηρεσίες. Δεν έκανε δηλαδή αυτό που έκαναν και κάνουν όλοι οι άλλοι συνάδελφοί της. Επέλεξε να μείνει με τον σύζυγό της στο χωριό που διδάσκει, κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριές της, κοντά στους ανθρώπους που εκτιμούν το έργο και την προσφορά της. Το νεαρό ζευγάρι μετέφερε ακόμη και τα πολιτικά του δικαιώματα στο χωριό και διαμένει εκεί, όχι μόνο τους μήνες του σχολικού έτους, αλλά ολόκληρο το χρόνο.
Αυτή ακριβώς η αγάπη προς τον τόπο και τους ανθρώπους του, αυτή η ανιδιοτελής διάθεση για προσφορά εκ μέρους τους, έγινε αιτία για την στοχοποίησή τους από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου.
Και βλέπουμε τώρα να έρχονται αρωγοί των ξένων πρακτόρων ντόπιοι δημοτικοί άρχοντες και αξιωματούχοι του ίδιου του υπουργείου Παιδείας.Τα λόγια είναι περιττά και οι σκοποί ολοφάνεροι!

ΠΗΓΗ:ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ

Οι Πομάκοι της Θράκης δηλώνουν: Είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Σύμφωνα με τις παραδόσεις των παπούδων μας οι Πομάκοι είναι απόγονοι του μεγάλου Αλεξάνδρου

Του Σελήμ Κεχαγιά Καδρή

Σύμφωνα με τις διηγήσεις των παπούδων μας, οι Πομάκοι είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στα αρχαία χρόνια, ο Μέγας Αλέξανδρος μας κάλεσε να πολεμήσουμε μαζί του στην Μικρά Ασία και στα βάθη της Ανατολής και φτάσαμε μέχρι τις Ινδίες. Όταν τελείωσε η εκστρατεία του, γυρίσαμε στην πατρίδα μας, στα βουνά της Ροδόπης. Εμείς εδώ κατοικούσαμε πάντα. Είμαστε απόγονοι των αρχαίων Αγριάνων.
Αργότερα, με την Οθωμανική κατάκτηση, είμασταν σκλάβοι στους τούρκους μπέηδες. Οι παραδόσεις μας λένε ότι υποφέραμε από την σκλαβιά αυτή, δουλεύοντας ασταμάτητα για ένα κομμάτι ψωμί. Οι Τούρκοι συνήθιζαν και έπαιρναν τις πιό όμορφες κοπέλες στα χαρέμια τους ή βίαζαν όποια κοπέλα ήθελαν... Πολλοί Πομάκοι δεν άντεξαν την κατάσταση αυτή και έφευγαν αντάρτες στα βουνά ή έχτιζαν τα σπίτια τους σε απομακρυσμένα σημεία στα βουνά.
Σήμερα οι Τούρκοι κάνουν προπαγάνδα προσπαθώντας να μας πάρουν με το μέρος τους και προσπαθούν να μας κάνουν να μισήσουμε τους χριστιανούς. Εμείς είμαστε αδέρφια με τους χριστιανούς συμπολίτες μας, έχουμε κοινή καταγωγή.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους Τούρκους να βάζουν μίσος στα μυαλά των ανθρώπων και ιδίως στα μυαλά των νεαρών παιδιών που δεν ξέρουν την ιστορία, δεν ξέρουν τις μνήμες των παπούδων μας.
Εγώ είμαι υπερήφανος που είμαι Πομάκος και καλώ όλους τους Πομάκους να γίνουν μέλη του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων για να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά...
Ζήτω οι Πομάκοι! Ζήτω η Ελλάδα...!

Πηγή: Εφ. "Ζαγάλισα"

ΠΗΓΗ:ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ

ΚΥΡΙΕ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΜΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΤE ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Νέος κύκλος συνομιλιών ετοιμάζεται μέσα στο παλαιό νεφελώδες πνεύμα της υποχώρησης. Οι εκλογές στα κατεχόμενα με την συμμετοχή των εποίκων ανέδειξαν ως εκπρόσωπο των κατοχικών δυνάμεων, τον κ. Έρογλου, ο οποίος θα παρακαθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών με τον νόμιμο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό τον απαράδεκτο τίτλο του εκπροσώπου των τουρκοκυπρίων. Η δική μας πλευρά αρνείται να κατανοήσει το γεγονός ότι ο κ. Έρογλου δεν αντιπροσωπεύει τους τουρκοκύπριους αλλά την πιο σκληρή γραμμή του τουρκικού επεκτατισμού, η οποία εκφράζεται και από την λεγόμενη πολιτική ομήγυρη που δεν είναι παρά ειδεχθείς φονιάδες γκρίζοι λύκοι και παρακρατικοί εκφραστές της τουρκικής αρπακτικότητας.

Μας είναι ακατανόητη η εμμονή του κ. Χριστόφια να υποβαθμίζει το αξίωμα του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και να σύρεται στις αγγλοτουρκικές πλεκτάνες. 

Θέση του Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος είναι πως πρέπει να γίνει απογραφή των τουρκοκυπρίων υπό την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στη συνέχεια να εκλεγεί μέσα από ελεύθερες εκλογές, τουρκοκύπριος αντιπρόσωπος του εν λόγω πληθυσμού, ο οποίος θα καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών με τον αντιπρόσωπο της Κυπριακής Δημοκρατίας ώστε να διαφανεί επιτέλους ποια είναι η πραγματική βούληση των τουρκοκυπρίων. Το ζήτημα είναι να απεγκλωβιστούν, εάν οι ίδιοι το επιθυμούν, από τον τουρκικό επεκτατισμό και ενδεχομένως από την βία που ασκείται εις βάρος τους. Τότε θα συζητήσουμε με τους τουρκοκύπριους θεμελιώδη ζητήματα όπως η αποδοχή της Ευρωπαϊκής πλειοψηφικής δημοκρατίας, η αποχώρηση του τουρκικού κατοχικού στρατού και των εποίκων, η επιστροφή των ελλήνων προσφύγων και των τουρκοκυπρίων μετοίκων στις εστίες τους, η άρση του κατακτητικού δικαίου της Ζυρίχης και η κοινή συμβίωση σε ένα κράτος ευρωπαϊκό, εντός του οποίου κάθε μειονότητα χαίρει των δικαιωμάτων της.

Όσο οι τουρκοκύπριοι δεν μπορούν να εκφράσουν καθαρά την θέληση τους, αλλά θα επιβάλλεται η θέληση των κατοχικών δυνάμεων, κάθε διάλογος εκτός του ότι δεν θα έχει καμία αποτελεσματικότητα, θα συμβάλει στην παγίωση και αποδοχή των τετελεσμένων της κατοχής.

Συνομιλίες με τους τουρκοκύπριους πάνω στην βάση των αρχών μιας ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας επιβάλλεται να έχουμε, αλλά συνομιλίες με εκπροσώπους της κατοχής που αποσκοπούν στην παγίωση της κατοχής και στην επέκταση αυτής στην υπόλοιπη Κύπρο, είναι ανεπίτρεπτο να έχουμε.

Να σταματήσουν άμεσα οι συνομιλίες με τον εκπρόσωπο της κατοχής κ. Έρογλου.

Να θέσουμε επιτέλους στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα ολοκληρωμένο σχέδιο λύσης που να συνάδει με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το αίτημα της απελευθέρωσης.

Καλούμε τον κ. Χριστόφια να σταματήσει τον εξευτελισμό του αξιώματος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, να σταματήσει το παζάρεμα των δικαίων μας, να σταματήσει τις απαράδεκτες προσφορές προς τους βιαστές της πατρίδος μας.

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΕΣΧΑΤΗ ΠΟΙΝΗ ΣΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας στο σύνολο του , είναι απαραίτητο να έχουμε στα χέρια μας την δύναμη της εξουσίας . Εξουσία όμως δεν έχουμε ούτε και κάποια αντιπροσώπευση στα όργανα εξουσίας . Ποιοι ευθύνονται για αυτή τη κατάσταση είναι άλλο ζήτημα .Συνεπώς με τις δυνάμεις που έχουμε σήμερα πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε , ποιοι είναι οι άμεσοι και πραγματοποιήσιμοι στόχοι μας και με ποια μέσα θα πορευθούμε προς τη πραγμάτωση τους .¨Ένας από τους άμεσους στόχους μας είναι να σταματήσουμε τη κατρακύλα της υποχώρησης που σέρνει το λαό το πολιτικό κατεστημένο. Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να αποκαλύψουμε τα σχέδια του, να ενημερώσουμε το λαό για το πραγματικό περιεχόμενο της λύσης που ετοιμάζει αλλά προπάντων να το πλήξουμε στα αδύνατα του σημεία . Να κτυπούμε συνέχεια σε αυτά τα σημεία μέχρι να προκαλέσουμε ρήγμα , μέχρι να ανοίξουμε βαθιά πληγή που μέσα της θα ρίξουμε το αλάτι της οργής μας .

Να βρούμε τρόπους συντονισμού όλων των διάσπαρτων ομάδων που συμφωνούν μαζί μας και δεν μας εχθρεύονται , ώστε όλοι από κοινού να κτυπούμε στο ίδιο σημείο .  Η τακτική αυτή της επικέντρωσης των βολών μπορεί να φέρει αξιοποιήσιμα αποτελέσματα . Στη προσπάθεια αυτή, το σύστημα θα ενεργοποιήσει όλες τις σκοτεινές δυνάμεις που διαθέτει εναντίον μας. Χρειάζεται επαγρύπνηση, περιφρούρηση και πληροφόρηση .

Ποια είναι τα αδύνατα σημεία του κατεστημένου; Το πρώτο είναι το διπλό δημοψήφισμα και το δεύτερο είναι η συμμετοχή των εποίκων σε αυτό το διπλό δημοψήφισμα . Την πράξη αυτή μόνο μια ονομασία είμαστε υποχρεωμένοι να της δώσουμε :ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ . Σε αυτή τη πράξη υπέπεσε η κυβέρνηση Κληρίδη με τη συμμετοχή της στη σφυρηλάτηση του σχεδίου Ανάν . Στη πράξη της εσχάτης προδοσίας υπέκυψε επίσης η κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου και προς αυτή οδεύει η σημερινή κυβέρνηση του κ. Χριστόφια .Ελπίζουμε πως ο σημερινός πρόεδρος θα αναγνωρίσει το λάθος και θα αλλάξει πορεία . Δεν θα δεχθούμε την νομιμοποίηση του εποικισμού ως εγκλήματος πολέμου παρέχοντας τους το δικαίωμα της ψήφου σε ένα δημοψήφισμα που αφορά στο μέλλον των νομίμων κατοίκων της κυπριακής δημοκρατίας του 82% των ελλήνων και του 18% της τουρκοκυπριακής μειονότητος .

Ότι και να επιβληθεί εις βάρος της νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας εμείς θα επιμείνουμε στον αγώνα μας και δεν θα παύσουμε να ζητούμε την απόδοση δικαιοσύνης στους διαπράξαντες το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας. Θα απαιτήσουμε την εσχάτη των ποινών για τέτοιου είδους εγκλήματα.

Αναφορικά με το διπλό δημοψήφισμα θα επιμείνουμε στο ένα δημοψήφισμα με ένα ενιαίο εκλογικό σώμα υπό την αρχή της πλειοψηφίας. Δεν θα δεχθούμε την εξίσωση της μειονότητας με τους ιστορικούς δικαιούχους της Κύπρου δηλαδή τον κυπριακό ελληνισμό που διαβιεί σε αυτά τα χώματα χιλιάδες χρόνια .

Σε αυτά τα δύο σημεία ας κτυπήσουμε ομοθυμαδόν το σάπιο πολιτικό κατεστημένο μέχρι να καταρρεύσει το τοίχος .

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΟΙ ΔΟΛΙΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

Η ελεύθερη Κύπρος έχει να αντιμετωπίσει πολλά και διάφορα  προβλήματα . Το κυρίαρχο όμως πρόβλημα είναι η κατοχή του εδάφους της από τις τουρκικές δυνάμεις εισβολής και τους τουρκοκύπριους συνεργούς των .Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι η χειρότερη που θα μπορούσε να υπάρξει. Το πολιτικό κατεστημένο του τόπου , αμετακίνητο από τη γραμμή του ενδοτισμού, αποτελεί επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα του τόπου .Η παράταση αυτού του κατεστημένου στην εξουσία εγκυμονεί μύρια δεινά για τη πατρίδα . Διότι η  υποχωρητικότητα των κρατούντων τείνει προς την νομιμοποίηση των πολιτικών στόχων της εισβολής και κατοχής .Θα κάνουμε ένα σημαντικό βήμα προς την απελευθέρωση της πατρίδος μας εάν απαλλαχθούμε του ενδοτικού πολιτικού κατεστημένου .

Άλλα προβλήματα της κοινωνίας μας που θα μπορούσαν να επιλυθούν άμεσα και αποτελεσματικά, διαιωνίζονται και πολλαπλασιάζονται εξαιτίας και πάλιν της υποχωρητικότητας των κρατούντων. Τέτοια προβλήματα είναι η λαθρομετανάστευση αλλά και η εγκατάσταση τούρκων στο νότο με την βοήθεια και την οικονομική στήριξη της κυβερνήσεως .Παρά τις διαμαρτυρίες των πολιτών σε πλαίσια δημοκρατικά, η κυβέρνηση κωφεύει και ακολουθεί την πορεία της σε πλήρη αυτονόμηση από τη λαϊκή θέληση. Η ανησυχία μας είναι εάν αυτή η τακτική της διόγκωσης των προβλημάτων της λαθρομετανάστευσης και της εγκατάστασης τούρκων στο νότο γίνεται με σκοπό την πρόκληση κοινωνικής ταραχής την οποία θα αξιοποιήσουν κατάλληλα οι κρατούντες για την επιβολή των ευρύτερων σχεδίων τους. Το κράτος έχει καθήκον με τις δυνάμεις ασφαλείας που διαθέτει, να σταματήσει άμεσα την επιδείνωση αυτών των προβλημάτων. Οφείλει να σταματήσει την εγκατάσταση τούρκων στο νότο και την διέλευση λαθρομεταναστών από τα κατεχόμενα. Τα μέτρα που μπορεί να πάρει είναι πάρα πολλά, όμως λείπει η πολιτική βούληση .

Καταγγέλλουμε το πολιτικό κατεστημένο  για μεθοδευμένη αλλαγή δεδομένων με στόχο ένα μικτό κράτος στο νότο και ένα κατεχόμενο στο βορρά. Αυτό το νέο δεδομένο θέλουν να το χρησιμοποιήσουν σαν ένα στιλέτο στο λαιμό του λαού προκειμένου να αποδεχθεί τη σχεδιαζόμενη λύση–διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας .

Η αντιμετώπιση ατού του μεγάλου προβλήματος που συνιστά ακραία εθνική υποχώρηση πρέπει να γίνει με απολύτως έννομα και δημοκρατικά μέσα , με κεντρικό στόχο την αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης. Κάθε παρεκτροπή θα δυναμώσει το κατεστημένο και θα ενισχύσει τις δυνάμεις καταστολής εις βάρος της ελευθερίας του λόγου. Ο μοναδικός δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν οι εθνικές λαϊκές δυνάμεις είναι ο δρόμος της πολιτικής και της εκπροσώπησης τους στα όργανα εξουσίας. Το κατεστημένο θα επιχειρήσει τα πάντα για να μας φράξει αυτό το δρόμο ή για να αλλάξει την πορεία μας και τους στόχους μας. Δεν θα το πετύχει. Έχουν γνώσιν οι φύλακες .

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Η Ευρώπη χρειάζεται ριζοσπαστικές αλλαγές

Ποιος θα με σώσει από τον ευρωσκεπτικισμό; Για δεκαετίες δεν είχα πάθει τέτοια κατάθλιψη με το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Η Ευρωζώνη διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική προοδεύει με ταχύτητα μεθυσμένου σαλίγκαρου
Η ισχύς μετατοπίζεται στην Ασία. Ολα όσα συνέθεταν την κινητήρια δύναμη της Ευρώπης μοιάζουν παρωχημένα. Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες αραδιάζουν ξανά τις καρέκλες τους στο κατάστρωμα του Τιτανικού, δίνοντας στη διεθνή κοινότητα οδηγίες προς ναυτιλλομένους.
Η κρίση στην Ευρωζώνη τώρα αρχίζει. Οι αγορές ομολόγων δεν επείσθησαν από τη βοήθεια προς την Ελλάδα, αυτή που προκαλεί «σοκ και δέος». Ισως να συγκινήθηκαν κάπως από τη σπουδή με την οποία η ΕΚΤ άρχισε να αγοράζει ομόλογα των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης. Ομως, για τους Ελληνες και τους Πορτογάλους το κόστος του δανεισμού παραμένει εξαιρετικά υψηλό σε σχέση με τη Γερμανία. Γνώστης της στρατηγικής των ομολόγων δεν διακρίνει πλέον παρά δύο εναλλακτικές λύσεις: είτε η Ευρωζώνη θα οδεύσει προς τη δημοσιονομική ένωση, με επιπλέον απώλεια εθνικής κυριαρχίας των χωρών-μελών της και με την έξωθεν επιβεβλημένη δραστική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος· ή ορισμένα αδύναμα μέλη θα πέσουν, είτε στο εσωτερικό της ζώνης, είτε εκτός αυτής, αφού θα την εγκαταλείψουν. Οπότε θα παρατηρηθεί ακόμη μεγαλύτερη φυγή κεφαλαίων από τους αδύναμους προς τους ισχυρούς, δηλαδή από την Ευρωζώνη προς άλλες κατευθύνσεις ή εντός της σημερινής Ευρωζώνης προς τη Γερμανία.
Η ένταση θα κλιμακωθεί στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. Η οργή κατά της Γερμανίας, εντός και εκτός αυτής, θα κλιμακωθεί επίσης, εάν αποφασίσει να επιβάλει αυστηρότερους όρους για τη δημοσιονομική ένωση, αδιαφορώντας για τους κινδύνους που θα διατρέξουν άλλες κυβερνήσεις, στήνοντας την Ελλάδα και την Πορτογαλία στον τοίχο και προκαλώντας νέα φυγή κεφαλαίων με την ίδια αποδέκτη.
Οι υφιστάμενες και αναδυόμενες μεγάλες δυνάμεις του 21ου αιώνα, οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ρωσία, αντιμετωπίζουν μάλλον περιφρονητικά τη φιλοδοξία της Ευρώπης να διαδραματίζει ρόλο μιας και ενιαίας μεγάλης δύναμης στη διεθνή σκηνή. Η περυσινή υποτυπώδης συμφωνία για τις κλιματικές αλλαγές στη Σύνοδο της Κοπεγχάγης, τομέας στον οποίο η Ευρώπη υποτίθεται ότι ηγείται, υπεγράφη μεταξύ των ΗΠΑ, της Κίνας, της Νότιας Αφρικής και της Βραζιλίας. Η Ευρώπη δεν βρισκόταν καν μέσα στην αίθουσα. Το ξυπνητήρι χτύπησε στην Κοπεγχάγη, αλλά η Ευρώπη δεν ξύπνησε.
Το Πεκίνο, η Μόσχα, το Νέο Δελχί και η Ουάσιγκτον δεν θα περιμένουν την Ευρώπη για πολύ. Η Αμερική του Μπαράκ Ομπάμα είναι απασχολημένη με τα δικά της εθνικά θέματα, με τη Μέση Ανατολή και με την Κίνα. Ο Ομπάμα τηλεφώνησε στον Ντέιβιντ Κάμερον και αβρόφρων αναφέρθηκε στην «ειδική σχέση» ΗΠΑ - Βρετανίας, αλλά δεν έχει συναισθηματικούς δεσμούς με τη Γηραιά Ηπειρο. Σήμερα κυριαρχούν ακρωνύμια, όπως Basics (Βραζιλία, Ν. Αφρική, Ινδία, Κίνα), Brics (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) και IBSA (Ινδία, Βραζιλία, Ν. Αφρική). Ισως στο μέλλον να μη σημαίνουν τίποτε. Στις γεωπολιτικές αγορές όμως, όπως και στις άλλες, η προσδοκία είναι πραγματικότητα.
Μετά το 1945 και για περισσότερο από μισόν αιώνα, το ευρωπαϊκό εγχείρημα στηρίχθηκε σε πέντε παράγοντες. Στην ανάμνηση του πολέμου. Στη σοβιετική απειλή κατά της Δυτικής Ευρώπης και στην επιθυμία των Κεντρο - Ανατολικοευρωπαίων να ξεφύγουν από τη σοβιετική κυριαρχία. Στην αμερικανική υποστήριξη προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως αντίπαλον δέος στη σοβιετική απειλή. Στην επιθυμία της μεταπολεμικής Γερμανίας να επανενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να εξασφαλίσει την υποστήριξη των γειτόνων της προς τη γερμανική επανένωση. Στη Γαλλία και στη φιλοδοξία της για μια Ευρώπη υπό την καθοδήγησή της. Αυτοί οι παράγοντες ή έχουν χαθεί ή έχουν ατονήσει.
Εχουν υποκατασταθεί από την κλιματική αλλαγή και το διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό σύστημα, από τις αναδυόμενες υπερδυνάμεις σε έναν κόσμο με πολλούς πόλους. Βέβαια, στη σημερινή Ευρώπη εξαλείφθηκε ο φόβος, το βιοτικό επίπεδο και η ποιότητα ζωής ποτέ δεν ήταν καλύτερα. Για να μην αλλάξουν, όμως, τα πράγματα, χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές.
Ισως ένας Τσώρτσιλ, μιλώντας για «αίμα, ιδρώτα και δάκρυα», να έπειθε τους Ευρωπαίους. Αντ’ αυτού έχουμε την κ. Μέρκελ, τον κ. Σαρκοζί, τον κ. Μπερλουσκόνι, τώρα και τον Ντέιβιντ Κάμερον. Η νέα κυβέρνηση έκανε καλή αρχή στην Ευρώπη. Την Τετάρτη ο Τζορτζ Οσμπορν «κατάπιε» την οδηγία των Βρυξελλών για τα hedge funds με την αβρότητα Αγγλου ταξιδιώτη της βικτωριανής εποχής, που καταπίνει μάτια αρνιού σε σκηνή βεδουίνου. Και ο κ. Κάμερον επέλεξε το Παρίσι και το Βερολίνο για την πρώτη του πρωθυπουργική έξοδο. Η Βρετανία δεν θα γίνει η τροχοπέδη της Ευρώπης, όπως θέλουν πολλοί Συντηρητικοί βουλευτές. Δεν θα γίνει όμως ούτε η κινητήριος δύναμη.
Από πού λοιπόν θα προέλθει ο δυναμισμός; Η Ευρώπη έχει ξαναζήσει δύσκολες περιόδους και κάθε φορά κατόρθωνε να ξανασταθεί στα πόδια της, να κάνει ένα βήμα μπροστά. Οι διεθνείς ανταγωνιστές της έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους. Ισως, λοιπόν, σε δέκα χρόνια από σήμερα οι ιστορικοί να γελούν με τον ευρωσκεπτικισμό του 2010. Εφόσον η Ευρώπη ξυπνήσει από τον λήθαργο. Ξύπνα Ευρώπη!


ΠΗΓΗ:Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Οι βάρβαροι στις πύλες της Ευρώπης;

Η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει μια θεμελιώδη κρίση που δεν πρόκειται να λυθεί με επιθέσεις ενάντια στη διεθνή κερδοσκοπία
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Υπουργών αναγκάστηκε να υποσχεθεί εκατοντάδες δις ευρώ στα κράτη μέλη που αντιμετωπίζουν ισχυρούς δημοσιονομικούς κινδύνους, κι αυτό αν και η ευρωπαϊκή οικονομία σαν σύνολο δεν βρίσκεται πράγματι σε κρίση. Αντιθέτως, οι περισσότερες εκθέσεις και οι σκληροί οικονομικοί δείκτες της υποδεικνύουν ανοδικές τάσεις, με τη μόνη χώρα που αντιμετωπίζει όντως σοβαρά προβλήματα, την Ελλάδα, να αντιπροσωπεύει μόνο το 3% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.
Παρόλα αυτά η παρούσα κρίση αποτελεί μια σχεδόν υπαρξιακή πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ένωση – εξ ου και τα τόσο μεγάλα ποσά – επειδή διακυβεύει ευθέως τη βασική αρχή της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης: τη φύση του κυρίαρχου κράτους. Η υπόθεση της Ελλάδας έχει θέσει το απλό αλλά δύσκολο ερώτημα: μπορεί ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. να αφεθεί να χρεοκοπήσει;
Κατά τη μία προσέγγιση το κυρίαρχο κράτος είναι ιερό και απαραβίαστο. Η Ε.Ε. οφείλει να παρέμβει και να συνδράμει κάθε ‘αμαρτωλό’ κράτος μέλος της προκειμένου αυτό να ξανασταθεί στα πόδια του. Αλλά η άποψη αυτή προϋποθέτει πως όλα τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης συμμορφώνονται με τις οικονομικές αρχές της δημοσιονομικής σωφροσύνης και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Και πως τυχόν προβλήματα μπορεί να ανακύψουν μόνο εξαιτίας μη προβλέψιμων αντίξοων πληγμάτων, προσωρινών τοπικών πολιτικών δυσχερειών, και – ο προτιμωμένος ένοχος – των παράλογων αγορών.
Η προσέγγιση αυτή, εφαρμοζόμενη στην περίπτωση της Ελλάδας, σημαίνει πως η δημοσιονομική κρίση της χώρας οφείλεται στις υπερβολικές αντιδράσεις των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών στις τοπικές πολιτικές δυσχέρειες (υπερβολική αύξηση δαπανών της ελληνικής κυβέρνησης πριν τις τελευταίες εκλογές). Επιπλέον, η θέση αυτή υπαινίσσεται πως η Ευρώπη έχει τον πλήρη έλεγχο της κρίσης και πως οι ευρωπαϊκές αρχές έχουν επεξεργαστεί ένα αποτελεσματικό σχέδιο ικανό να επιλύσει όλα τα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλάδας. Εξ ου και το διαρκώς επαναλαμβανόμενο μότο του Νότου: «Το σχέδιο ΔΝΤ/ΕΕ θα πετύχει. Δεν υπάρχει περίπτωση χρεοκοπίας».
Η εναλλακτική προσέγγιση είναι πιο πραγματιστική και βασίζεται περισσότερο στους ευρωπαϊκούς κανόνες. Η λεγόμενη ‘προσέγγιση του Βορρά’ έχει ως αφετηρία της την υπόθεση ότι τα κράτη μέλη παραμένουν κυρίαρχες οντότητες, και πως μπορεί ένα κράτος μέλος να μην εφαρμόσει το απαιτούμενο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής. Η προσέγγιση αυτή βρίσκεται ενσωματωμένη στη ρήτρα ‘απαγόρευσης οικονομικής συνδρομής’ (no bailout) που βρίσκεται στα ιδρυτικά έγγραφα του κοινού νομίσματος και συνεπάγεται ότι η κάθε χώρα είναι υπεύθυνη για το δημόσιο χρέος της. Με βάση την προσέγγιση αυτή, σε περίπτωση που μια χώρα παραβιάζει τους βασικούς κανόνες του κοινού νομίσματος, υπάρχει περίπτωση χρεοκοπίας της.
Προφανώς οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν συμμετέχουν άμεσα σε αυτή τη συζήτηση. Αλλά παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο συνολικό παιχνίδι. Ο κάθε κάτοχος ελληνικών κρατικών ομολόγων, ιδίως των μακροπρόθεσμων ομολόγων, θα πρέπει να υπολογίσει πόσο πιθανό είναι το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας να καταφέρει να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται ώστε η χώρα να συνεχίσει να εξυπηρετεί πλήρως το χρέος της (και στην ώρα του).
Η συλλογική κρίση των χρηματοπιστωτικών αγορών για την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική κάθε κυβέρνησης εκφράζεται με το αφάλιστρο κινδύνου που καταβάλλει η κυβέρνηση για το εξωτερικό χρέος της. Οι αμφιβολίες των χρηματοπιστωτικών αγορών οδηγούν σε υψηλότερα ασφάλιστρα κινδύνου, με αποτέλεσμα μια κυβέρνηση που ήδη αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα να δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο να αναχρηματοδοτήσει το χρέους της. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές συχνά κάνουν λάθος στις κρίσεις τους. Αλλά αποτελούν ένα συντελεστή της οικονομικής ζωής που δεν μπορούμε απλά να ξορκίσουμε ή να εκβάλλουμε.
Θα μπορούσε να φέρει κανείς την αντίρρηση ότι ο διαχωρισμός μεταξύ των προσεγγίσεων του ‘Βορρά’ και του ‘Νότου’ σήμερα αφορά το ακαδημαϊκό επίπεδο, επειδή όντως δεν υπάρχει περίπτωση χρεοκοπίας, καθώς μια ελληνική, ας πούμε, χρεοκοπία, θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφικές αντιδράσεις στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Αλλά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δημιούργησε επίσης μια ‘Δύναμη Κρούσης’ υπό την ηγεσία του προέδρου της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπί, προκειμένου να επεξεργαστεί συγκεκριμένες προτάσεις μεταρρύθμισης της ΟΝΕ.
Η βασική επιλογή που καλείται να κάνει αυτή η ομάδα είναι απλή: οι προσπάθειές της θα στοχεύσουν αποκλειστικά και μόνο στην αποτροπή της πτώχευσης (συμπεριλαμβάνοντας μια δημοσιονομική στήριξη δίχως τέλος), ή θα δει και αν πρέπει να υπάρξουν προετοιμασίες απέναντι στην ενδεχόμενη πτώχευση ενός κράτους μέλους ώστε να απαλυνθούν οι συνέπειες σε περίπτωση που κάτι τέτοιο τελικά συμβεί;
Η πρώτη επιλογή ενέχει την επεξεργασία μέτρων που θα μας αποδώσουν περίπου ‘κάτι παραπάνω από τα ίδια’ – δηλαδή την ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης με περισσότερες προβλέψεις για την εποπτεία και τη συνεργασία σε επίπεδο οικονομικών πολιτικών. Αλλά η προσέγγιση αυτή δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: τι θα γίνει αν το πλαίσιο δεν αποδειχθεί αποτελεσματικό; Όσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κατορθώνουν να απαντήσουν αυτό το ερώτημα, οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα συνεχίσουν να αμφιβάλλουν για την μακροπρόθεσμη σταθερότητα του ευρώ.
Δεν είναι δυνατή η σταθεροποίηση της Ευρωζώνης σε πολιτικούς και οικονομικούς όρους δίχως την εισαγωγή ενός στερεού πλαισίου για την επίλυση κρίσεων και τη δυνατότητα αντιμετώπισης της στάσης πληρωμών ενός κράτους μέλους. Η προσέγγιση σύμφωνα με την οποία είναι αδύνατη η χρεοκοπία κράτους μέλους, συνεπάγεται ότι το ευρώ πρέπει να στηριχθεί από μια πολιτική, ή έστω, από μια δημοσιονομική ένωση.
Αυτή είναι η επιλογή με την οποία έρχονται τώρα αντιμέτωποι οι Ευρωπαίοι ηγέτες: είτε να κάνουν το ριζοσπαστικό βήμα προς την πολιτική ολοκλήρωση ή την ολοκλήρωση σε επίπεδο πολιτικών, είτε θα θεσπίσουν ένα ξεκάθαρο πλαίσιο που θα αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις της χρεοκοπίας ενός κράτους μέλους το οποίο δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στους βασικούς κανόνες της ΟΝΕ. Όσα λεφτά και να δώσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα καταφέρουν να υπεκφύγουν αυτού του κρίσιμου ζητήματος.


ΠΗΓΗ:Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Πόσες μεραρχίες έχει η Goldman Sachs;...

Ο όρος της ελεγχόμενης χρεοκοπίας που θέτει στο τραπέζι της Ε.Ε. η Γερμανία, έδωσε εκ νέου καύσιμο στη φημολογία ότι φωτογραφίζεται η Ελλάδα για χρεοκοπία και αποβολή.
Όσο πιο συχνά όμως ακούμε ένα σενάριο, τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από αυτό, λέει ένας κανόνας που ισχύει στις αγορές. Ισχύει το ίδιο στην πραγματική οικονομία;

Στις αγορές ισχύει αυτό που έλεγε η Μπριζίτ Μπαρντό: «Το σεξ είναι κάτι για το οποίο όσα περισσότερα λες τόσα λιγότερα κάνεις» Μακάρι να ισχύει το ίδιο και για τη φλυαρία «λυτών» και «δεμένων» περί του απευκταίου της ελληνικής χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.

Υπάρχει ένας «συρμός» στο εξωτερικό και το εσωτερικό που παρατηρεί τη λογιστική πλευρά του ζητήματος. Τόσα χρέη συν τόση ανάπτυξη ίσον δεν βγαίνει η εξίσωση, άρα βγαίνουμε από το άντρο του καπιταλισμού, τυπώνουμε δραχμές και εξασφαλίζουμε πλήρη απασχόληση...

Μια πλήρη απασχόληση χωρίς παραγωγή πλούτου και μια θέση στο διεθνή καταμερισμό παραγωγής και αναδιανομής... Όπερ, τυπώνουμε «πλατανόφυλλα» και τα μοιράζουμε σαν χάντρες στους ιθαγενείς.

Προς τι όλο αυτό το ψεύδος; Μα προς τέρψιν των αυτιών του άνω του ενός εκατ. δημοσίων υπαλλήλων και συνοδοιπόρων  που είχε πιστέψει το θέσφατο της νεοελληνικής νομενκλατούρας ότι άπαξ και μπήκες στο δημόσιο έχεις εξασφαλιστεί δια βίου. Κάτι σαν επαγγελματικό συγχωροχάρτι που εξασφάλιζε την είσοδο στας αιώνιας μονάς.

Πολιτική απόφαση…

Πιστεύω όμως ότι η απόφαση της εισόδου της Ελλάδας στην ΕΟΚ ήταν μια πολιτική απόφαση. Πολιτική θα είναι η απόφαση της παραμονής της ή όχι σ’ αυτό.

Κατ’ αρχήν το σενάριο που απορρέει από τις γερμανικές θέσεις για ελεγχόμενη χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ, είναι αντίθετο με τις ισχύουσες συνθήκες οι οποίες για να αλλάξουν απαιτούν ομοφωνία.

Οπότε μην βιαστείτε να κερδοσκοπήσετε στην ελληνική χρεοκοπία ακόμη...

Η γερμανική εμμονή μάλλον μοιάζει με ένα διαπραγματευτικό χαρτί που πέφτει στο τραπέζι για να κερδηθεί κάτι άλλο. Μια αποβολή της Ελλάδας θα έβγαζε στη σέντρα όλο το νότο της Ε.Ε. Η Γαλλία χωρίς το νότο θα εξελισσόταν σε δορυφόρο της Γερμανίας.

Αν οι Γερμανοί βιάζονται για νομισματική ορθοδοξία το πιθανό σενάριο να αποχωρήσουν αυτοί από το ευρώ, αλλά το 2000 δεν είναι 1914 ούτε 1937.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν είναι χρήσιμη η Ε.Ε. μετά την ενοποίηση της Γερμανίας και την κατάρρευση της Σοβιετίας. Στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης και της ανόδου της Ασίας και της Ινδίας φοβάμαι ότι δεν αρκεί η Γερμανία ή μια ένωση της Κεντρικής Ευρώπης για να εξισορροπήσει τα μεγέθη που δημιουργούνται. Ίσως ούτε η ΕΕ των 27. Ίσως στο μέλλον να μιλάμε για τις Ηνωμένες Πολιτείες του Βορείου Ατλαντικού, της Ρωσίας και της Τουρκίας...

Φυσικά όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι εμείς πρέπει να επαναπαυτούμε αλλά να εκπλήξουμε θετικά την διεθνή κοινότητα κάνοντας μέσα σε λίγα χρόνια αυτά που δεν κάναμε σε δεκαετίες. Σαν λαός όμως τις μεγάλες προόδους τις έχουμε πετύχει μετά μεγάλες καταστροφές. Όταν δηλ. βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο.

Ρύθμιση αγορών

Την εβδομάδα που πέρασε το Κογκρέσο ενέκρινε τα μέτρα για τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Στα ίδια βήματα κινήθηκε και η Ε.Ε. με αιχμή τη Γερμανία.

Η αντιπαράθεση δεν έχει λήξει όμως, ούτε οι αντιδράσεις της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής ελίτ που βλέπει να της τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια. Η πολιτική ηγεσία δείχνει αποφασισμένη να περιορίσει τον καπιταλισμό των καζίνο στρέφοντας ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.

Όσοι νομίζουν ότι οι δογματικοί μονεταριστές των οίκων και των τραπεζών είναι σε θέση να επιβάλλουν το συμφέρον τους αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος, ας παραφράσουν το ρητορικό ερώτημα του Ιωσήφ Στάλιν: Πόσες μεραρχίες έχει ο Πάπας...

Πόσες μεραρχίες έχει η Goldman Sachs;...

Ρύθμιση της παγκοσμιοποίησης

Πολύ πιθανό είναι μετά τη ρύθμιση των αγορών οι ανεπτυγμένες οικονομίες της Δύσης να επιχειρήσουν να ρυθμίσουν μερικώς και την παγκοσμιοποίηση.

Η Δύση δεν αντέχει την φυγή των θέσεων εργασίας στην Ασία, ούτε η Ασία μπορεί να ευημερεί επ’ αόριστον από χρεωμένους και άνεργους δυτικούς καταναλωτές. Για να δουλεύει ομαλά ο κύκλος πρέπει να προσφέρει θέσεις εργασίας στις δυτικές κοινωνίες.

ΠΗΓΗ:capital.gr

Τεχνητό στρατηγικό βάθος

Ν. Λυγερός
Μέσω του Νεοθωμανισμού, η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις με την κατασκευή ενός τεχνητού στρατηγικού βάθους. Η ιδέα βασίζεται μεταξύ άλλων στις τουρκόφωνες οντότητες της Ασίας. Κι επειδή δεν εξετάζουμε τις λεπτομέρειες της περιοχής νομίζουμε ότι στέκει δίχως να αντιληφθούμε ότι αυτό το δόγμα καταρρέει με την ύπαρξη των αραβόφωνων του Ιράκ και των ινδο-ευρωπαίων της Περσίας. Σε αυτό το τριπλό σημείο επαφής πρέπει να προσθέσουμε και την ύπαρξη των Κούρδων που δεν επιτρέπουν για δεύτερη φορά την συνεκτικότητα του λεγόμενου τουρκικού κόσμου.
Η μελέτη του χάρτη της περιοχής είναι καθοριστική. Κι αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά χώρος για στρατηγικό βάθος. Εκτός βέβαια αν η Τουρκία νομίζει ότι μπορεί να κατακτήσει τους αραβικούς και περσικούς κόσμους. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε την τεχνητή οντότητα του τουρκικού επιχειρήματος.

Αυτό σημαίνει επιπλέον ότι έχει ανάγκη να πιστέψει αυτό το νέο δόγμα ακόμα κι αν δεν στέκει όχι μόνο γεωστρατηγικά αλλά και γλωσσικά. Με άλλα λόγια, η δημιουργία εντυπώσεων δεν έχει βάθος αλλά μπορεί να επηρεάσει ειδικά αυτούς που το θέλουν ούτως ή άλλως. Όταν εξετάζουμε αποκλειστικά την Τουρκία μέσω του Αιγαίου, η έννοια του στρατηγικού βάθους φοβίζει. Διότι πιστεύουμε ότι το Αιγαίο είναι ευάλωτο και δεν υπάρχει για μας στρατηγικός στόχος πιο βαθιά. Αυτή η αντίληψη είναι όμως απλοϊκή.

Διότι δεν βασίζεται στην πραγματικότητα. Ούτε το Αιγαίο είναι ευάλωτο, ούτε το στρατηγικό βάθος είναι ωχρό. Εδώ κι αιώνες σκοντάφτει πάνω στο Αιγαίο και την στρατηγική του ευελιξία. Από την άλλη το τεχνητό στρατηγικό βάθος προσφέρει πραγματικές δυνατότητες μόνο στο διπλωματικό επίπεδο, όπου το δυνητικό έχει νόημα και πράξη. Μόνο αν οι διπλωμάτες μας περιοριστούν στην ιστορική διπλωματία, δεν θα πέσουν σε αυτήν την παγίδα.

Όλοι ξέρουμε την έκφραση: Μία εικόνα, χίλιες λέξεις, αλλά δεν συνειδητοποιούμε την ισχύ του χάρτη και την αναλογία που δημιουργεί: Ένας χάρτης, χίλιες σκέψεις. Γι’ αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντική η γεωστρατηγική. Διότι η ύπαρξή της είναι μία αντίσταση στα δόγματα. Επιπλέον, μέσω της τοποστρατηγικής μπορούμε να μετατρέψουμε αυτή την αντίσταση σε γνωστικό αντικείμενο που δεν θα επηρεάζεται από τις τεχνητές πρακτικές της 


ΠΗΓΗ:ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ