Το ΑΚΕΛ, το ΔΗΣΥ και το κυπριακό προεκλογικά ή τα καμώματα των νέων ηγεμόνων

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Αναστασιάδης δε θέλει να συζητηθεί το κυπριακό κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ κ. Κατσουρίδης υποστήριξε ότι «δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί να απουσιάζει το κυπριακό από τον προεκλογικό».

Έτσι ο κυπριακός λαός βρέθηκε μπροστά σε ένα νέο , μεγάλο, σοβαρό δίλημμα:να συζητούν τα κόμματα προεκλογικά το κυπριακό ή όχι; Δε θα υιοθετήσω την υπεραπλουστευμένη θέση πως κανένας δεν κρατά το στόμα τους. Επομένως, όποτε θέλετε ανοίγετέ το και αντίστροφα. Με λίγα λόγια απορρίπτω τη θέση « σκασίλα μας μεγάλη».

Ως ενεργός πολίτης ( άλλη ανοησία και τούτη) και ακολουθώντας τη νέα ατάκα του κ. Αναστασιάδη περί «ορθολογικού πατριωτισμού» είπα να προβληματιστώ επί των νέων δεδομένων της κομματικής ζωής. Και να αποδείξω ότι οι εν λόγω κύριοι κενολογούν ασύστολα.

Ο λαϊκισμός

Φυσικά το κάθε κόμμα όταν υποστηρίζει τη μια ή την άλλη θέση, το πράττει με το σκεπτικό ότι η καθεμιά επιλογή τον βολεύει σε σχέση με την υφαρπαγή ψήφων από τους πολίτες εν όψει βουλευτικών εκλογών. Δηλαδή, αμφότεροι εκφράζουν θέσεις στα πλαίσια μιας λαϊκιστικής προσέγγισης που έχει ως βάση αποκλειστικά το πώς θα εξαπατήσουν τον «όχλο» για να πάρουν την εξουσία.Ή το συμφέρον του κόμματος και όχι του λαού είναι που τους απασχολεί. Και προσλαμβάνουν επικοινωνιολόγους για να τους υποδεικνύουν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο υφαρπαγής ψήφων γιατί οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους ανίκανους να πείσουν με επιχειρήματα το λαό.

Ο σκοταδισμός

Είτε συζητηθεί είτε όχι προεκλογικά το κυπριακό είναι αμφότεροι εκφραστές του σκοταδισμού. Εννοώ ότι έχουν την απαίτηση να χειρίζονται το μέλλον μιας κοινωνίας εν απουσία της κοινωνίας. Και έχουν αναγάγει την έλλειψη διαφάνειας και ενημέρωσης του λαού σε κυρίαρχη πρακτική. Μάλιστα σημαδεύουν και χαρτιά για να ανακαλύψουν ποιος διαρρέει έγγραφα στον τύπο!!! Το ερώτημα είναι απλό: γιατί οι εκφραστές του σκοταδισμού θέλουν τώρα συζήτηση του κυπριακού; Τι θα πουν; Αυτά που αρνούνται να πουν τόσο καιρό; Ή μήπως είναι για να διαλαλούν την πραμάτεια τους στους ιθαγενείς ψηφοφόρους συνθηματολογώντας για «αρχές», «ιστορικούς συμβιβασμούς», «ρεαλισμούς» κλπ.;

Τα παπαγαλάκια

Ας υποθέσει καποιος ότι συζητείται το κυπριακό προεκλογικά. Έχουν το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ να προτείνουν κάτι νέο προς συζήτηση; Ποιο θα είναι το αντικείμενο της συζήτησης; Ή μήπως θα μας παπαγαλίζουν τα παπαγαλισμένα μέχρι να γίνουμε όλοι καλά παπαγαλάκια; Οι κομματικές γραφειοκρατίες θεωρούν ότι είναι οι γνώστες των πάντων και νομίζουν ότι απευθύνονται σε ηλίθιους.

Η εκπόρνευση των λέξεων

Ο κ. Αναστασιάδης δε θέλει να συζητηθεί το κυπριακό προεκλογικά για χάρη της ενότητας!!! Της ενότητας ποιων; Έχει διαπιστώσει ο κ. Αναστασιάδης ότι υπάρχει διχασμός στην κοινωνία για το κυπριακό; Και ποιο είναι το περιεχόμενο του διχασμού; Φυσικά όταν ο κ. Αναστασιάδης επικαλείται την ενότητα εννοεί αυτών που διαμάχονται, δηλαδή των κομμάτων. Και ποιο είναι το περιεχόμενο της ενότητας στην κομματική συνείδηση του κ. Αναστασιάδη; Αν ο Πρόεδρος τον καλεί και συζητά ιδιαιτέρως μαζί του και συνδιαμορφώνει την πορεία, τότε η ενότητα γίνεται πραγματικότητα!!! Αν δηλαδή ο Χριστόφιας και ο Αναστασιάδης συναποφασίζουν για το κυπριακό στα πλαίσια της προσωπικής -άντε και της κομματικής – συλλογικότητας, τότε έχουμε ενότητα!!!

Ο απολογισμός ως φαντασίωση

Θα πει κάποιος: «Η συζήτηση είναι ένα είδος πεπραγμένων στη διαχείριση του κυπριακού, ένας απολογισμός. Απαγορεύεται;» Όχι. Μόνο που ο απολογισμός σε αυτή την περίπτωση είναι ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι του ελέω θεού κυβερνώντος ΑΚΕΛ. Ύστερα, ο απολογισμός αποκτά νόημα σε σχέση με την έγκρισή του ή την απόρριψή του. Τέτοιες διαδικασίες δεν υπάρχουν. Θα πει κάποιος: «με την ψήφο σου εγκρίνεις ή απορρίπτεις».Αυτά είναι ανοησίες. Ο απολογισμός αφορά τις πράξεις κάποιων για ένα παρελθόν, ενώ η εκλογή αφορά αυτούς που θα διαχειριστούν το μέλλον. Είναι δύο διαφορετικές πολιτικές διαδικασίες. Ή όπως έκαναν παλιότερα και στα διάφορα σωματεία πολύ λογικά: «προηγείται ο απολογισμός της διοίκησης, εγκρίνεται ή όχι ο απολογισμός και στη συνέχεια εκλέγεται νέο διοικητικό συμβούλιο».

Το πολίτευμα και η σύγχυση της διάκρισης των κρατικών εξουσιών

Σε όλη την προεκλογική περίοδο των βολευτικών ας υποθέσουμε ότι συζητείται μόνο το κυπριακό και οι πολίτες ψηφίζουν με κριτήριο το κυπριακό. Οι εκλεγμένοι βουλευτές τι μπορούν να κάνουν για το κυπριακό; Τίποτε απολύτως, αφού δεν έχουν καμία αρμοδιότητα. Άρα γιατί συζητούσαμε; Ποιο είναι σε αυτή την περίπτωση το νόημα της εντολής του λαού προς τους βουλευτές;

Το πολίτευμα και η αθεσμοποίητη εξουσία

Ο χειρισμός του κυπριακού βρίσκεται εκτός των επίσημων θεσμών του κράτους. Η μόνη υπαρκτή νομιμοποίηση είναι πως ο λαός με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, επιλέγει και τον διαπραγματευτή των Ελληνοκυπρίων. Από κει και πέρα, το εξωθεσμικό όργανο το οποίο χειρίζεται το πρόβλημα υποτίθεται πως είναι το Εθνικό Συμβούλιο και όχι κάποιο θεσμικό όργανο της κρατικής εξουσίας.

Το πολίτευμα και η ενοποίηση της εξουσίας

Θα πει κάποιος πως δεν μπορεί να διαχωριστεί η πολιτική και πρέπει ο πολίτης να τοποθετείται συνολικά σε κάθε εκλογή είτε προεδρική είτε βουλευτική. Αυτή η αντίληψη γεννά ερωτήματα στα οποία θα πρέπει να δώσουν απαντήσεις οι κομματάρχες. Αν η πολιτική ως ρυθμιστική λειτουργία μιας κοινωνίας είναι αδιαίρετη, τότε γιατί δεν αλλάζουν το πολιτικό σύστημα από προεδρικό σε κοινοβουλευτικό, ώστε η πλειοψηφία της βουλής να σχηματίζει κυβέρνηση; Από την άλλη, τότε τι γίνεται με την περίφημη διάκριση των εξουσιών του κράτους, που εφευρέθηκε για να μειώσει τη συγκέντρωση της δύναμης στα χέρια ενός ή λίγων εξουσιαστών;

Το πολίτευμα και η ηγεμονία

Φυσικά στα πιο πάνω ερωτήματα δεν θα απαντήσουν οι κ. Κατσουρίδης και Αναστασιάδης. Γιατί όντας κομματοκράτορες θεωρούν αυτονόητα ότι η πολιτική ταυτίζεται με το κόμμα, το εξωθεσμικό –διαμεσολαβητικό όργανο που μονοπωλεί την πολιτική ως νεοφεουδαρχικό όργανο. Έτσι η πολιτική μεταφέρεται από τα θεσμικά όργανα του κράτους σε εξωθεσμικά όργανα που λειτουργούν αποκλειστικά με βάση τους συσχετισμούς δύναμης και χωρίς κανένα όριο, «αυτορυθμιζόμενα», δαπάναις της κοινωνίας!!! Είναι τα φερέφωνα της νέας τάξης πραγμάτων στο εσωτερικό της Κύπρου αντιγράφοντας το διεθνές περιβάλλον που λειτουργεί ομοίως. Είναι οι νέοι ηγεμόνες με την έννοια της αθεσμοποίητης πολιτικής δύναμης.

Βουλευτές και άβουλοι

Αρκετοί πολίτες νομίζουν ότι στις βουλευτικές εκλογές θα εκλέξουν βουλευτές οι οποίοι βουλεύονται για το κοινό μας καλό και αποφασίζουν. Αυτό είναι πλάνη γιατί βουλή δεν υπάρχει. Οι βουλευτές δε βουλεύονται στη βουλή αλλά στα κόμματα.Στη βουλή απλώς σηκώνουν το χέρι τους και μάλιστα η ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν ισχύει, γιατί κάποιος βουλευτής μπορεί αθέατα να λοξοδρομήσει από τις κομματικές εντολές. Και αφού βουλεύονται στα κόμματα, η κομματική γραφειοκρατία αποφασίζει και ύστερα τις κομματικές αποφάσεις τις νομιμοποιούν σε κομματοσύναξη με ανάταση της χειρός. Ουσιαστικά αυτό που ψηφίζει ο πολίτης σε αυτές τις εκλογές είναι: ποια κομματική γραφειοκρατία θα αποφασίζει και ποια βαρύτητα θα έχει η απόφασή της στη λήψη της τελικής απόφασης. Αυτό που ψηφίζει ο πολίτης είναι η νομιμοποίηση της κομματοκρατίας και ποιοι θα είναι οι εκλεκτοί του στο ανασήκωμα της χειρός. Και ο καλύτερος βουλευτής είναι ο άβουλος, αυτός που σηκώνει το χέρι του απροβλήματιστα, έτσι όπως του έδωσαν εντολή οι γραφειοκράτες του κόμματος. Το υπαρκτό σήμερα είναι οι κομματικές βουλές, ανομιμοποίητες από τους πολίτες, οι οποίες νομιμοποιούν τις αποφάσεις τους από κάποιους που νόμιμα βρίσκοντααι στη βουλή και σηκώνουν το χέρι τους χωρίς να βουλεύονται. Άρα, δεν ψηφίζονται βουλευτές στην κυριολεξία στις εκλογές τώρα. Και οι υποψήφιοι βουλευτές το γνωρίζουν αυτό. Και θέλουν να γίνουν βουλευτές για να σηκώνουν το χέρι τους σύμφωνα με τις εντολές ή να έχουν δημοσιότητα ή να καρπώνται οικονομικά οφέλη. Προκαλεί εντύπωση που τόσοι πολλοί θέλουν να ονομάζονται κάτι ανύπαρκτο!!!

Οι πολιτικοί ως τραγωδία

Τούτο είναι το συμπέρασμα.

Οι πολίτες ως αρνιά

Τούτο είναι το ζητούμενό τους.

Αυτούς τους νέους ηγεμόνες καλείται να νομιμοποιήσει ο πολίτης με την ψήφο του στις βολευτικές εκλογές.Κανένας δημοκρατικός πολίτης είναι δυνατόν να δώσει ψήφο σε ηγεμόνες.Γιατί το μέλλον μας δεν είναι ο ηγεμονικός κομματικός μεσαίωνας.

Υ.Γ.Τελειώνοντας το κείμενο συνειρμικά το μυαλό μου πήγε στους στίχους του Σεφέρη:«Ας τους να τρώγουνται και ν΄ανεμοδέρνουνται ωσάν το κάτεργο που δένει μούδες.Καλώς μας ήρθατε στην Κύπρο, αρχόντοι. Τράγοι και μαϊμούδες!».

Φυσικά ο συνειρμός δεν είναι πετυχημένος. Ο Σεφέρης αναφερόταν σε αλλοεθνείς κατακτητές της Κύπρου. Από την άλλη, ίσως δεν υπολόγιζε ότι υπάρχουν και ομοεθνείς πολιτικοί κατακτητές.

ΠΗΓΗ