Θα καταλάβουν πως δεν τους μετράνε στη Μ. Ανατολή;

Από χθες ως την ερχόμενη Τετάρτη, ο Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας πραγματοποιεί περιοδεία στη Μέση Ανατολή, με σταθμούς στην Ιορδανία (στις 17 τρ.), στο Ισραήλ και στα Παλαιστινιακά Εδάφη (στις 18 τρ.), στην Αίγυπτο (19 τρ.) και στο Λίβανο (στις 20 τρ.). Η περιοδεία του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, “πραγματοποιείται σε μία συγκυρία κρίσιμη για το μέλλον της Ειρηνευτικής Διαδικασίας στη Μέση Ανατολή. Η χώρα μας, βασικός παράγων στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, προωθεί με συνέπεια την εμπέδωση κλίματος σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή. Για το λόγο αυτό, σε όλες τις συναντήσεις που θα έχει, ο κ. υπουργός θα έχει την ευκαιρία να μεταφέρει στους συνομιλητές του την υποστήριξη της χώρας μας στις προσπάθειες που καταβάλλονται από τη διεθνή κοινότητα για την επίτευξη βιώσιμης ειρήνης. Στις προσπάθειες αυτές, η Ελλάδα συμβάλλει με όλα τα μέσα, αξιοποιώντας το απόθεμα αξιοπιστίας που έχει δημιουργήσει η συνεπής άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής βασισμένης σε αρχές και αξίες”.

Είναι φυσικό σε μια χώρα που σύμφωνα με τον ίδιο τον πρωθυπουργό της “έχει χάσει την αξιοπιστία της” και την “εθνική κυριαρχία” της, λόγια με περισσή έμφαση και δίχως ντροπή όπως η ανακοίνωση του υπεξ, να αποδίδουν απλώς την άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής, κενής περιεχομένου και ιδεολογίας, που συνήθως καθορίζουν “αρχές και αξίες”. Η προσπάθεια που καταβάλλεται είναι μήπως και κλειστούν ραντεβού για καμιά επένδυση, αν και γι αυτές προσφέρονται άλλες αραβικές χώρες. Στη μια χώρα που υπό τις σημερινές συνθήκες θα είχε αξία μια επίσκεψη του υπεξ, στη Συρία, δεν τολμά να πάει μετά το “χαστούκι”, της αναγνώρισης της πΓΔΜ σαν “Μακεδονία”, που πήρε από τη Δαμασκό χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες του φίλου του, Α. Νταβούτογλου. Κι όπως είναι γνωστό ακόμη και στους πρωτοετείς των διεθνών σχέσεων, “χωρίς τη Συρία, δεν υπάρχει λύση στο Παλαιστινιακό”!

Είναι γνωστό πως ο Γ. Παπανδρέου έχει μια επιμονή με τη Μέση Ανατολή. Προσπαθεί κάθε φορά που είναι στο υπεξ, και τώρα σαν πρωθυπουργός πολύ περισσότερο, να ασχοληθεί κι αυτός με το Μεσανατολικό. Την τελευταία φορά που είχε πάει (το 2004) κατάφερε να κάνει εχθρούς μεγάλη μερίδα των Παλαιστινίων υποστηρίζοντας τον Αμπάς σε βάρος του τότε ηγέτητης PLO, Γιασέρ Αραφάτ, όπως ζητούσε τότε η Ουάσιγκτον. Σήμερα, όμως δεν έχει ειδικό βάρος ούτε όσο είχε σαν υπεξ, τότε. Γιατί είναι σε όλους γνωστό πως δεν παράγει διπλωματία αλλά μεταφέρει τις διπλωματικές επιθυμίες τρίτων.

Κι αυτό θα φανεί τον ερχόμενο μήνα, αν κι εφόσον πραγματοποιηθεί η συνάντηση κορυφής της Ευρω – Μεσογειακής στη Βαρκελώνη. Γιατί εκεί θα γίνει σαφές ποιές χώρες έχουν πολιτική και ποιές είναι απλώς ουραγοί. Για τη συνάντηση αυτή, αν κάτι δεν μεταβληθεί άρδην, η Ελλάδα θα εμφανσιτέι και πάλι με την “πράσινη ανάπτυξη” και τα χτυπήματα στην πλάτη των ξένων ηγετών στον Γ. Παπανδρέου, για την πιστή εφαρμογή του μνημονίου. Γιατί καμιά άλλη πρόταση δεν έχει υποβάλλει πουθενά. Και τα “μπράβο” που του (μας) δίνουν δεν λένε επίσης τίποτε. Γιατί μπράβο, λένε και στον γάϊδαρο, που βγήκε από τη λάσπη στο χωματόδρομο….

Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ