Χρεοκοπία, το τελευταίο στάδιο του λαϊκισμού…

Χρεοκοπία,  το τελευταίο στάδιο του λαϊκισμού… 


Το τραγικό της δύσκολης ελληνικής συγκυρίας την οποία διανύουμε είναι ότι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή των αλλαγών που πρέπει να γίνουν.
Το παρήγορο της δύσκολης κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε είναι ότι είμαστε πλέον σε ένα μονόδρομο, δεν υπάρχει επιστροφή.

Το 1980 υπήρχαν περιθώρια δανεισμού. Το 1990 υπήρχαν τα κοινοτικά προγράμματα που έγιναν πανεράκια στα ξενυχτάδικα. Το 2000 ήρθαν τα χαμηλά επιτόκια και παράτειναν τα περιθώρια για  εθνική «αργομισθία»... Σε όλη την παραπάνω διαδρομή θα πρέπει να συμπληρώσουμε τη διαφθορά.

Παρά τη σύγχυση και την ανικανότητα που χαρακτηρίζει την πολιτική μας ηγεσία, είμαι αισιόδοξος γιατί βλέπω τα περιθώρια υπεκφυγών και καθυστερήσεων κάθε μέρα να ελαχιστοποιούνται...

Το έχω ξαναγράψει πολλάκις, αν δεν υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το εφεύρουμε μόνοι μας.  Δεν το εφεύραμε, μας το επέβαλαν... Συμφωνώ ότι δεν αρκεί, αλλά πιστεύω ότι όταν έρθει η ώρα θα εφεύρουμε και το επόμενο μνημόνιο ή αν δεν το εφεύρουμε μόνοι μας θα μας το επιβάλλουν πάλι...

Από τη διελκυστίνδα που έχουμε μπει θα βγούμε μόνο όταν το πελατειακό και διεφθαρμένο κράτος θα μειωθεί τόσο όσο χρειάζεται για να αφήσει περιθώριο στον ιδιωτικό τομέα να παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας...

Δεν έχει τεθεί θέμα μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων ακόμη, αλλά είναι θέμα χρόνου να γίνει και αυτό. Έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι θα πρυτανεύουν τα κομματικά κριτήρια. Μέχρι όμως να  βρούμε λύση σε αυτό, δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσουν να διορίζουν όλοι όλους και να τους πληρώνουμε όλοι μέχρι τα παιδιά των παιδιών μας...

Κάποιοι σκέφτονται ότι αυτό που χρεοκόπησε είναι το μεταπολιτευτικό μοντέλο, αλλά και το προμεταπολιτευτικό και προδικτατορικό πελατειακό και κρατικοδίαιτο ήταν πάλι...

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει, δεν επιτρέπουν σε κανένα να κλείσει τα σύνορα και να μοιράζει την πίτα όπως θέλει. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι δικαιότερο για τους περισσότερους που απέχουν από τα κέντρα εξουσίας.

Οι Έλληνες είμαστε συναισθηματικός λαός. Εύκολα από το ένα άκρο περνάμε στο άλλο. Μην σας τρομάζει λοιπόν η κρατικοδίαιτη αριστεροφροσύνη που έχει καταλάβει σήμερα αριστερούς και δεξιούς.

Οι πραίτορες του λαϊκισμού, δεξιού και αριστερού, διαισθάνονται το τέλος μιας εποχής. Όποιος έχει μάθει να ζει με δανεικά, το πρώτο που σκέφτεται είναι πως θα φεσώσει τους δανειστές. Να κηρύξουμε πτώχευση διαλαλούσαν πριν λίγους μήνες, ευθύνες έχουν και αυτοί που μας δάνειζαν, κέρδιζαν από τον ιδρώτα μας...

Οι πραίτορες του πελατειακού κράτους αντλούν την πολιτική και οικονομική τους επιβίωση από την πυραμίδα που έχουν χτίσει. Ξέχασαν όμως όλα αυτά τα χρόνια ότι μια οικονομική πυραμίδα στηρίζεται μόνο όταν η βάση παράγει κάτι...

Εδώ είχαμε μια πυραμίδα αναδιανομής δανεικών κεφαλαίων που κλέβαμε από τις επόμενες γενιές. Μοιραία λοιπόν κάποια στιγμή θα κατέρρεε.

Τώρα καταλαβαίνουν ότι τα νέα δεδομένα είναι σαφή: η κατεδάφιση της πυραμίδας ή αλβανοποίηση της χώρας με τα δεδομένα της εποχής Χότζα...

Λογικό είναι να φωνασκούν….  

Χρηματιστηριακώς λοιπόν σήμερα βρισκόμαστε στη φάση που ισχύει αυτό που προσδιορίζει η παρακάτω φράση του Γουόρεν Μπάφετ: «Νομίζω ότι οι υγιείς επενδύσεις μπορούν να σε κάνουν πολύ πλούσιο, αν δεν βιάζεσαι υπερβολικά. Και ποτέ δεν σε κάνουν φτωχότερο, πράγμα που είναι απείρως καλύτερο...».

Στα σημερινά επίπεδα τιμών δύσκολα μπορεί κάποιος να ρισκάρει να γίνει φτωχότερος για πολύ καιρό. Μια υγιής στρατηγική όμως μπορεί να κάνει κάποιον πλούσιο...

Ο νομπελίστας...

Τέλος, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να βρούμε ειδικούς να μας κάνουν προτάσεις τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από τη δύσκολη θέση, ο Κύπριος νομπελίστας κ. Χ. Πισσαρίδης ήταν σαφής χθες σε άρθρο του στην Καθημερινή:

Μεταξύ άλλων προτείνει: "Ειδικά δικαστήρια και δρακόντειες ποινές για υψηλόβαθμους πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημόσιους λειτουργούς και επιχειρηματίες, που καταχρώνται δημόσιους πόρους, καθώς και αυστηρή τιμωρία των φοροφυγάδων.

Σε ιδιώτες αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια και αεροδρόμια με τριακονταετή αφορολόγητη εκμετάλλευση.

Απελευθέρωση έως το 2015 όλων των αγορών και κλειστών επαγγελμάτων.

Μείωση των άμεσων φόρων στις επιχειρήσεις στο 10% καθώς και σταδιακή μείωση των κρατήσεων κοινωνικής ασφάλισης κατά το ένα τρίτο ως το 2015.

Ανάκληση της απαγόρευσης ιδιωτικών πανεπιστημίων και αυτονόμηση των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από το 2013.

Συνταξιοδότηση και αποκλεισμό από κάθε δημόσια θέση των βουλευτών έπεται από δωδεκαετή θητεία.

Τέλος, αναδιοργάνωση του εθνικού συστήματος συλλογικών συμβάσεων εργασίας και συνταξιοδότηση σε ηλικία 63 ετών, με μέσο όρο σύνταξης στο 65% των αποδοχών..."

Πηγή