Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΜΑΚΡΙΑ" ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ

2 Νοεμβρίου 1931

Εγραφε ο 47χρονος τοτε Αγγελος Σικελιανός...

"Αν οποιεσδήποτε αιτίες καιροσκοπικής πολιτικής δικαιολογούνε την ελληνική κυβέρνηση για την εφεκτική της στάση ως προς το ζήτημα της επαναστάσεως της Κύπρου ασφαλώς όμως τίποτε δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει έπειτα απ΄ τα ύστερα προπάντων γεγονότα οποιονδήποτε σκεπτόμενον και αισθανόμενον Ελληνα που θα δίσταζε την ώρα αυτή να το αντικρίσει όχι μόνον με το φως του τοπικού κυπριακού μαρτυρίου αλλά και με το φως ολόκληρης τη σύγχρονής μας ιστορίας και σε αναλογία με την έκταση αυτού του φωτισμού να το προβάλει τόσο στην ψυχή ολόγυρα του ηθικά και εθνικά αλληλέγγυου λαού, όσο και στην ίδια την ψυχή του λαού της Βρετανίας και σιμά σε τούτη στην ψυχή ακέριου του πολιτισμένου κόσμου."

Μερικές τυπωμένες σειρές στην εφημερίδα "Ελεύθερο Βήμα" της τότε εποχής.

Η "επανάσταση της Κύπρου" που μετατρέπεται σε "μαρτύριον της Κύπρου" γεγονός που προσέκρουσε στη "καιροσκοπική πολιτική" της τότε ελληνικής κυβέρνησης.

Με τον τρόπο του αφήνει να υπονοηθεί ο δισταγμός και το έλλειμμα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού προς τον κυπριακό που είναι ΕΝΑ αλλά και η βίαιη ανιστόρητη και απολίτιστη αντίδραση της Βρετανίας.

Ταυτόχρονα τονίζει το ΧΡΕΟΣ εναγώνιας συμπαράστασης στον αγωνιζόμενο λαό της Κύπρου χρέος που χρεώνεται σε κάθε "σκεπτόμενον και αισθανόμενον Ελληνα".

Στηλιτεύεται ο κυνισμός και η υποκρισία της αποικιοκρατικής βρετανικής πολιτικής εν ονόματι του δήθεν "εκπολιτισμού" των αποίκων. Και το κείμενο απολήγει σε προτροπή για "παλλαϊκό συναγερμό του μέσα και του έξω ελληνισμού" προς αναγνώριση της ελληνικότητας του νησιού και υπεράσπιση της αυτοδιάθεσής του. Γιατί «η σιωπή και του πιο ασήμαντου την ώρα τούτη έλληνα πολίτη πιέζει, παραπάνω από κάθε ξένη βία [...] την ψυχή της Κύπρου."

Δεν είχε περάσει ούτε ένας μήνας απο τα αιματηρά επεισόδια στο νησί όταν ο Σικελιανός έγραφε τα παραπάνω προς αφύπνιση συνειδήσεων.

Την ηρωική εξέγερση των Κυπρίων τον Οκτώβριο του 1931 με διάγγελμα του Μητροπολίτη Κιτίου Νικοδήμου. Ακολούθησε στις 21 Οκτωβρίου το ξέσπασμα σοβαρών επεισόδίων που καταλήγουν στον εμπρησμό κυβερνητικών και αστυνομικών αυτοκινήτων αλλά και του Κυβερνείου, που αντιμετωπίζεται από τους Αγγλους με φονικούς πυροβολισμούς ακόμα και εναντίον του άοπλου πλήθους που ζητά την ελευθερία του.

Η εξέγερση γενικεύεται καταπλέουν προς καταστολή της τέσσερα βρετανικά πλοία στα λιμάνια του νησιού και επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος. Στο μεταξύ πολλοί σκοτώνονται και τραυματίζονται περισσότεροι συλλαμβάνονται και απευλάνονται. Η εξέγερση τελικώς ελέγχεται και η αποικιοκρατική εξουσία μεταφορφώνεται σε στυγνή δικτατορία καταλύοντας και τα τελευταία ίχνη ελευθερίας των Κυπρίων.

Τα συγκεκριμένα γεγονότα επονομάστηκαν "Οκτωβριανά" σηματοδοτώντας μια κρίσιμη αιχμή στον κυπριακό αγώνα απεξάρτησης από την αγγλοκρατία η αρχή της οποίας ανάγεται ήδη στο 1878· το τέλος της έληξε τυπικά το 1950. Δεν φαίνεται να συγκίνησε ιδιαίτερα ούτε την τότε κυβέρνηση ούτε και τους τότε διανοουμένους το εγερτήριο σάλπισμα του Σικελιανού.

Δεν συγκίνησε και δεν έπεισε ακόμα και μέχρι τις μέρες μας που η αυτοδιάθεση (δικαίωμα όλων των λαών) παραμένει άπιαστο όνειρο.

Με τις ελληνικές κυβερνήσεις να αρνούνται να υπερασπίσουν το Ελληνικό-Κυπριακό έδαφος και τους πολιτικούς ή να την θεωρούν "μακριά" ή και να φορτώνουν τις δικές τους ευθύνες...τις δικές τους αποφάσεις στους Κύπριους πολιτικούς ξεπλένοντας τα χέρια τους ως Πόντιοι Πιλάτοι.

Και μια Κυπριακή κοινωνία που τρέφουν ως Ελληνες (δυστυχώς) ένα απο τα ίδια της φυλής μας το διχασμό.Αρνούνται να ομονοήσουν προτείνοντας ανόητες,ανεφάρμοστες εως και προδοτικές λύσεις για τον Ελληνισμό.Φτάνουν ακόμα κάποιοι "προοδευτικοί" στο σημείο να θεωρούν απαραίτητη την όποια ελληνική παρουσία μόνο και μόνο λόγο Τουρκίας ειδάλλως είναι έτοιμοι να αρνηθούν και την ελληνικότητα τους αλλά και να προδόσουν τους αγώνες των προγόνων τους.

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ