Η λαθρομετανάστευση: Απάντηση στον Τριμικλινιώτη

Το παρόν άρθρο αποτελεί απάντηση στα άρθρα του Νίκου Τριμικλινιώτη, τα οποία δημοσιεύθηκαν στον «Πολίτη» της Κυριακής, 5 και 19 Σεπτεμβρίου. Στα άρθρα του αυτά ο κ. Τριμικλινιώτης, χρησιμοποιώντας προπαγάνδα ξιφουλκεί εναντίον των κ.κ. Μορφίτη και Ρότσα, αλλά και κατά της Συντακτικής Ομάδας Εμπροσθοφύλακες, τους οποίους στολίζει με χαρακτηρισμούς, αποβλέποντας έτσι να εξουδετερώσει εκ προοιμίου την αξιοπιστία τους, αφού τους κατατάσσει σαν άτομα τα οποία ιεραρχούν την ιδιοτέλεια τους και το δικαίωμα τους να απολαμβάνουν ανενόχλητοι τον ‘’Κυπριακό Παράδεισο’’, που επαπειλείται από τους φτωχούς και ταλαίπωρους δήθεν μετανάστες, οι οποίοι κατά τον κ. Τριμικλινιώτη κατέφθασαν στο Νησί αναζητώντας ένα καρβέλι ψωμί για τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Τα σφαιρίδια του κ. Τριμικλινιώτη μεταξύ άλλων ακούμπησαν και το Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης και τους αρθρογράφους μέλη του. Ως Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης θα το πούμε ξεκάθαρα στον κ. Τριμικλινιώτη. Δεν μας πτοούν αυτού του είδους οι επιθέσεις. Τουναντίον αποτελεί καθήκον για μας να βρισκόμαστε απέναντι τόσο στον ίδιο όσο και στους λοιπούς ομογάλακτούς του. Έχοντας δε κατά νουν το απόφθεγμα του Αντισθένη θα ανησυχούσαμε αν χαίραμε της συμπάθειας του καθ΄ ότι: «επαινούμενος υπό του πονηρού, αγωνιώ μη τι κακόν είργασμαι». Ωστόσο είμαστε υποχρεωμένοι να ανασκευάσουμε την στρεβλή εικόνα την οποία ο κ. Τριμικλινιώτης εμφανίζει σχετικά με το θέμα της λαθρομετανάστευσης.
Στο δεύτερο σχετικό άρθρο του ο κ. Τριμικλινιώτης αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο σύγχρονος ρατσισμός δεν οριοθετείται από την έννοια της βιολογικής ανωτερότητας αλλά προσδιορίζεται από τις αρχές, α) της άρνησης της δυνατότητας ενσωμάτωσης των μεταναστών με ολωσδιόλου διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές, β) της θεώρησης ότι οι μετανάστες απειλούν την εθνική ευημερία  και γ) της υπεράσπισης της εθνικής – πολιτισμικής κληρονομιάς . Εάν, κατά τον κ. Τριμικλινιώτη, αυτές είναι οι αρχές που οριοθετούν το σύγχρονο ρατσισμό τότε εμείς δηλώνουμε ρατσιστές. Διότι, πράγματι είμαστε ταγμένοι στην υπηρεσία του έθνους και της εθνικής πολιτισμικής κληρονομιάς και θεωρούμε ότι η ενσωμάτωση και η ένταξη των τριτοκοσμικών μεταναστών, ιδίως των μουσουλμάνων, στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι όχι μόνο ανέφικτη αλλά και ανεπιθύμητη. Επιπρόσθετα, δεν συζητούμε για οποιαδήποτε ποσόστωση στον αριθμό μεταναστών που θα υπάρχουν στη χώρα μας αλλά ζητούμε την άμεση απέλαση όλων των λαθρομεταναστών και τον περιορισμό των νομίμων μεταναστών στους απολύτως απαραίτητους, ενός εκάστου εκ των οποίων η διαμονή, δεν θα υπερβαίνει την τετραετία. Ζητούμε επίσης να μην ισχύει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο για τους Ευρωπαίους μετανάστες, οι οποίοι θα πρέπει να απελαύνονται ελεύθερα, όπως επίσης και την άρση των προκλητικών επιδομάτων για τους δήθεν πολιτικούς πρόσφυγες.
Σε ότι αφορά τα περί βιολογικής ανωτερότητας αναφερόμενα από τον κ. Τριμικλινιώτη, εμείς ουδέποτε αποκρύψαμε ότι, βάση της θεώρησης μας για το έθνος  είναι ο βιολογικός παράγοντας δηλαδή η Φυλή. Είμαστε εθνοφυλετιστές και αυτή είναι μία ιδεολογική μας αρχή την οποία υπερασπιζόμαστε υπερήφανα και γι’ αυτό δεν απολογούμαστε σε κανέναν, πολύ περισσότερο σε εθνομηδενιστές τύπου Τριμικλινιώτη. Σε ότι αφορά τα περί Μουσολίνι και Μόσλευ πρέπει να αναφέρουμε ότι εμείς είμαστε Έλληνες εθνικιστές και δεν επηρεαζόμαστε ούτε έχουμε ως πρότυπο μας ξενόφερτα ιδεολογήματα και συστήματα τα οποία εφαρμόστηκαν σε παλαιότερες εποχές και σε αλλοεθνείς λαούς με διαφορετική κουλτούρα από τη δική μας. Η ιστορική αλήθεια ωστόσο επιτάσσει να αναφέρουμε ότι, όπως και εμείς, έτσι και αυτά τα κινήματα ήταν αδιάλλακτα αντιπλουτοκρατικά και κατ’ αυτό τον τρόπο εξηγείται η ιδεολογική μετάβαση των ιδρυτών τους από την αριστερά στη λεγόμενη ακροδεξιά. Ορισμένα δε κινήματα και ρεύματα του Μεσοπολέμου (εθνικομπολσεβίκοι) είχαν σχεδόν ταυτόσημες απόψεις με την επαναστατική Αριστερά στα κοινωνικά ζητήματα. Επ’ αυτού αν χρειαστεί θα επανέλθουμε.
Το δικό μας Κίνημα οραματίζεται τον Κοινωνισμό. Έναν κοινωνισμό ο οποίος στηρίζεται στα Ελληνικά πολιτισμικά πρότυπα και δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον κίβδηλο Μαρξιστικό, δήθεν επιστημονικό σοσιαλισμό, στην ουσία κρατικό καπιταλισμό, τον οποίο οραματίζεται ο κ. Τριμικλινιώτης και οι όμοιοι του, ο οποίος κατέστη πρόξενος αναρίθμητων δεινών στις χώρες όπου εφαρμόστηκε καθιστώντας αυτές ένα απέραντο στρατόπεδο και τους λαούς τους ανδράποδα. Αγωνιζόμαστε για την εθνικιστικοποίηση και την εν γένει δυναμική παρέμβαση του προλεταριάτου στα πολιτικά δρώμενα και η ανταπόκριση του εργαζόμενου λαού προφανώς ανησυχεί τον κ. Τριμικλινιώτη και τους ομόφρονές του, επειδή χάνουν το μονοπώλιο του αντιπλουτοκρατικού αγώνα
Σε σχέση με τα αναφερόμενα στο άρθρο του κ. Τριμικλινιώτη για την Ομοσπονδία εμείς διακηρύσσουμε ότι απορρίπτουμε τη λύση αυτή όχι μόνο γιατί είναι ρατσιστική αλλά και επειδή νομιμοποιεί τα τελεσμένα της εισβολής, αποκλείει την επανάκτηση μεγάλου μέρους της κατεχόμενης γης μας, αποτρέπει στο διηνεκές την επιστροφή του μεγαλύτερου μέρους των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες και καθιστά την κατοχική δύναμη συγκυρίαρχη και στο ελεύθερο τμήμα της Κύπρου. Αντί της Ομοσπονδίας εμείς πρεσβεύουμε τον, με κάθε δυνατό μέσο, εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα για την απελευθέρωση και της τελευταίας σπιθαμής της κατεχόμενης γης μας και την Ένωση της απελευθερωμένης Κύπρου με μία Μεγάλη Ελλάδα απαλλαγμένη από την Αμερικανοσιωνιστική κατοχή και από την τυραννία της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Ωστόσο για να επιτευχθεί ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας πρέπει πρωτίστως να δημιουργηθούν συνθήκες διεξαγωγής του. Απαιτείται κοινωνική συνοχή, παιδευμένη κοινωνία, γερή οικονομία και εμπνευσμένη ηγεσία. Σε συνθήκες παρηκμασμένης κοινωνίας, όπως η δική  μας, όπου ανθεί η «Τριμικλινιώτικη» εθνομηδενιστική ιδεολογία και με την φαύλη ηγεσία Χριστόφια-Κάρογιαν ο εθνικός ξεπεσμός και η απώλεια της Πατρίδας είναι πλέον νομοτέλεια… Εκτός και αν ο λαός αντιδράσει έγκαιρα.        
Επιθυμώντας δε να αναπτύξουμε περαιτέρω το θέμα της λαθρομετανάστευσης και τις ολέθριες συνέπειες του στους αυτόχθονες λαούς παραθέτουμε τ’ ακόλουθα: 
Η έννοια της πατρίδας πήγασε και αναπτύχθηκε στην πατρώα γη. Δηλαδή στην αγαπημένη γη όπου γεννήθηκαν και ετάφησαν οι προσφιλείς μας πατέρες εκεί όπου είδαν το πρώτο φως του ηλίου και γαλουχήθηκαν τα παιδιά μας. Εκεί όπου δημιουργήθησαν τα πρώτα ήθη και έθιμα που μετεξελίχθησαν σε νόμους. Στο χώρο αυτό ανεπτύχθη η όμαιμη κοινωνία με συνείδηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, η οποία συνείδηση ονομάσθηκε εθνική συνείδηση.
Η έλευση της παρασιτικής αστικής τάξης και η επικράτηση του θετικισμού και του υλισμού επέβαλε και την ανάλογη κουλτούρα με την οποία για χάριν των οικονομικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης υπονομεύθηκε η έννοια της πατρίδας. Οι αξίες του αστικού πολιτισμού διέπλασαν ένα χαρακτήρα άκρως αντίθετο του παραδοσιακού ιδεώδους, το οποίο είναι συνδεδεμένο προς τη φύση, τις καιρικές συνθήκες, τις εποχές και τη θεία πρόνοια. Ο αστικός πολιτισμός κατακρημνίζει και λοιδορεί τις παραδοσιακές αξίες, το ηρωικό και θρησκευτικό ιδεώδες και την πολεμική αρετή. Κρημνίζει και υπονομεύει το ιδεώδες της αρρήκτου συνδέσεως με τον τόπο, την έννοια δηλαδή της πατρίδας και το αλληλένδετο ιδεώδες της φυλετικής καθαρότητας, της έννοιας δηλαδή ότι η φυλή είναι αυτόχθων, όμαιμη και από αρχαιοτάτων χρόνων κατέχει την πατρώα γη, ως δικαίωμα βιολογικής διαδοχής και ως θέλημα της θείας πρόνοιας. Ο αστός όντας κοσμοπολίτης καθίσταται δεινός πολέμιος των εθνικών παραδόσεων, της εθνικής γλώσσας, των εθνικών συνόρων και της θρησκείας και υποστηρίζει οιανδήποτε κοσμοπολίτικη οργάνωση που δρα ισοπεδωτικά κατά των ως άνω αξιών.
Παράλληλα η έλευση του αστικού πολιτισμού επέβαλε τα φθοροποιά φαινόμενα της αστυφιλίας και της μεγαλούπολης. Μια τεράστια μάζα του πληθυσμού συνέρευσε στις μεγαλουπόλεις διακόπτοντας απότομα την παραδοσιακή ζωή με αποτέλεσμα τα νέα βλαστάρια (του πάλαι ποτέ ανθρώπου της υπαίθρου) να καθίστανται απλά ζωντόβολα, τα οποία αναπτύσσονται αφύσικα στις τσιμεντουπόλεις χωρίς καμία επίγνωση της φύσης, του θεϊκού νόμου, της ανθρώπινης κοινότητας και αυτής της ίδιας της ζωής. Ο ενστικτώδης τρόπος ζωής τους, τους καθιστά επιρρεπείς σε κάθε είδους βαρβαρότητα και εγκληματικότητα. Η ζωή τους είναι ανιαρή και η εργασία τους δεν έχει καμία σχέση με τη φύση και τη δημιουργικότητα. Είναι απλά πιόνια μιας οικονομικής μηχανής. Ζουν σε μια κοινωνία την οποία μισούν και είναι έτοιμοι να εισακούσουν τους κοσμοπολίτες επίβουλους οι οποίοι ευαγγελίζονται την πλήρη ισοπέδωση. Στις μεγαλουπόλεις αυτές, ελέω των Ευρωπαϊκών ντιρεκτίβων και της αόρατης παγκόσμιας κυβέρνησης, της οποίας η επιβίωση εξαρτάται από τον θάνατο των εθνικών πολιτισμών και την κατάργηση των εθνικών συνόρων, συρρέουν από τις χώρες του τρίτου κόσμου οι ορδές των μεταναστών. Οι αλλοεθνείς αυτοί μη έχοντες καμία σχέση με τις ιδέες του «ιθαγενούς πολιτισμού» και όντες αποξενωμένοι από αυτόν τρέφουν εναντίον του αβυσσαλέο μίσος και διάθεση ισοπέδωσής του.
Μέσα σ΄ αυτό τον κυκεώνα καραδοκούν οι γύπες της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι επιδιώκουν την κατάληψη της εξουσίας και μέσω αυτής την άλωση των εθνών αφού τα εθνικά σύνορα αποτελούν εμπόδιο στην παγκόσμια αγορά, η οποία απαιτεί την ασύδοτη κίνηση κεφαλαίων και φθηνού εργατικού δυναμικού σε όλο τον πλανήτη. Το έργο τους καθίσταται εύκολο με την ισοπέδωση και την αντικατάσταση του αυτόχθονος πολιτισμού με έναν κοσμοπολίτικο κυκεώνα. Μέσο επιδίωξης του στόχου αυτού είναι μια κοσμοπολίτικη προπαγάνδα, η οποία αποβλέπει στο να προσελκύσει τις μάζες εν΄ ονόματι ενός ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού που εξαγγέλλει το δήθεν όραμα του πολυπολιτισμού και εν ονόματι μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας, η οποία υποτίθεται ότι οικοδομήθηκε στη βάση του Ελληνικού πολιτισμού πλην όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια δυτικόφερτη απάτη. Η προπαγάνδα την οποία οι αποδομιστές του έθνους χρησιμοποιούν θέλει να καταστρέψει και να μετατρέψει σε αδίκημα και ύβρι τον Ελληνικό πολιτισμό επιδιώκοντας έτσι να εξαφανίσουν, την όποια αντίδραση ώστε να παραμείνει κυρίαρχος ο νέος κοσμοπολίτικος εκφασισμός. Προς τούτο η παγκόσμια κυβέρνηση χρηματοδοτεί, οργανώνει και καθοδηγεί μίσθαρνα όργανα που στελεχώνουν το κράτος και την κοινωνία, τα οποία αναλαμβάνουν την υπονόμευση των εθνικών συμφερόντων. Αυθεντικό παράδειγμα η Κυβέρνηση Παπανδρέου και ο εσμός της θολοκουλτούρας που επιβάλλει στην Ελλάδα τη δικτατορία του πολιτικώς ορθού.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο το γεγονός ότι στους κύκλους των «κουλτουριαρέων», ομογάλακτων του κ. Τριμικλινιώτη κυριάρχησε η πολιτική της ειρηνικής μετάλλαξης των δύο εθνικών κρατών των Ελλήνων σε πολυεθνικά μορφώματα. Στο στόχαστρο αυτής της πολιτικής εντάσσεται βέβαια και η Κύπρος της οποίας η ολοκληρωτική κατοχή θα επιτευχθεί όταν οι ορδές των μουσουλμάνων μεταναστών, αφού υπερισχύσουν στις ελεύθερες περιοχές, αποφασίσουν να συνενωθούν με το βόρειο κατεχόμενο τμήμα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή της Φιλοσοφίας Κωνσταντίνο Ρωμανό τα έθνη είναι πρωταρχικά συνεκτικές κοινότητες ομοίων ανθρώπων (αίμα, γλώσσα, πολιτισμός) με ισχυρά συλλογικά ένστικτα αυτοσυντήρησης. Για το Γερμανό ειδικό ιστορικό της Τυβίγγης Langewiesche τα τελευταία διακόσια χρόνια δεν προέκυψε στην ανθρωπότητα άλλη αρχή που διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή ισχυρότερη από το έθνος – κράτος. Αυτό εγγυάται στο εσωτερικό του την κατανομή των αγαθών της ασφάλειας και της ελευθερίας. Το έθνος – κράτος εγγυάται την επιβίωση του κάθε πολιτισμού στην ιδιαιτερότητα του δια των θεσμών, του συστήματος εκπαίδευσης (κοινωνικής αναπαραγωγής) και της αμυντικής ικανότητας.
Το έθνος αποτελεί το θανάσιμο εχθρό του καπιταλισμού και κατά συνέπεια της παγκοσμιοποίησης και της μεταλλαγμένης αριστεράς η οποία εν’ ονόματι ενός κατασκευασμένου ψευδεπίγραφου οράματος του πολυπολιτισμού υπονομεύει και κτυπά το έθνος.    
Κατά τον κ. Ρωμανό το ότι ένας μικρός αριθμός Ελλήνων επιβίωσε ως τις μέρες μας μετά από χιλιάδες χρόνια και πολλαπλές καταστροφές δεν είναι θαύμα, αλλά λογικό αποτέλεσμα της μεγάλης γεωγραφικής εξάπλωσης και δύναμης του αρχαίου Ελληνισμού. Όμως ο ελληνισμός συρρικνώνεται συνεχώς. Η Μικρά Ασία, λέει ο ιστορικός Σπύρος Βρυώνης, είχε πριν 800 χρόνια 12 εκατομμύρια Έλληνες. Σήμερα δεν έχει κανέναν. Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι τα τελευταία καταφύγια του Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός δεν έχει πλέον εφεδρείες. Η τελική επιβίωση των Ελλήνων θα εξαρτηθεί από την αρετή τους. Η Ιστορία δεν θα συγχωρήσει άλλο μικρονοϊκούς και μικρόψυχους. Και δεν αποτελεί άρνηση της αυτονομίας του προσώπου η ύπαρξη προγόνων, ούτε στοιχείο ρατσισμού ή φυσική συμπάθεια ανάμεσα σε ανθρώπους με κοινή καταγωγή. Όλοι έχουμε προγόνους και είναι στοιχείο ανθρωπιάς να αποδίδουμε τιμή στους προγόνους μας.
Ο καθηγητής Ρωμανός επισημαίνει ότι με το πρόσχημα της κριτικής του σωβινισμού, που είναι καταδικαστέος, οι αποδομιστές ξεριζώνουν τον ίδιο τον πατριωτισμό, δηλαδή τη φυσική οικείωση του ελληνικού γένους προς τον εαυτό του, την οποία επικαλέσθηκε ο Πλάτων, ανέπτυξαν θεωρητικά οι Στωϊκοί φιλόσοφοι και τιμούν οι ελεύθεροι άνθρωποι ως τις μέρες μας σε όλη τη γη. Διότι οι άνθρωποι ενστικτωδώς γνωρίζουν αυτό που ένας μεγάλος φιλόσοφος της εποχής μας, ο  Hans – Georg Gadamer, διετύπωσε ως αφορισμό: Όποιος κατάγεται από το πουθενά δεν έχει μέλλον. Το γένος είναι η προϋπόθεση του έθνους, δηλαδή η κοινότητα των ομοίων, των ανθρώπων με κοινή καταγωγή.
Μέσα από την ιστορική διαδρομή φάνηκε καθαρά ότι όχι το προλεταριάτο, αλλά το κεφάλαιο είναι που δεν έχει πατρίδα. Οι άνθρωποι διερωτώνται σήμερα που θα βρουν προστασία από την παγκοσμιοποίηση και τους παγκοσμιοποιητές και θυμούνται το έθνος, δηλαδή την κοινότητα των ομοίων. Ήδη ο φιλόσοφος Χάμπερμας (ο οποίος τριάντα χρόνια πριν θεωρούσε ότι ένας αφηρημένος «πατριωτισμός του συντάγματος» ήταν αρκετός για την συνοχή της κοινωνίας) είχε ανακαλύψει εκ νέου ότι η δημοκρατία για να λειτουργήσει είχε ανάγκη από ανθρώπους όμοιους με κοινούς στόχους και μια οριοθέτηση προς τα έξω που βασιζόταν στην διάκριση μελών – μη μελών. Πως να έχει το δικαίωμα να ψηφίσει ένα μη μέλος στη δημοκρατική διαδικασία και πως να γίνει μέλος ένας ξένος χωρίς κοινούς στόχους που διαμορφώνονται μέσα από την κοινή ιστορική πορεία ενός έθνους. Μία δημοκρατία ανοιχτή στον καθένα χωρίς προϋποθέσεις αυτοκαταστρέφεται.
Παναγιώτης Κλεοβούλου, Οδυσσέας Διομήδους
Στελέχη Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης
Γραφείο Ιδεολογικού Αγώνα
 antistasi org